Οι θρυλικοί ραδιοπειρατές των Προμάχων

"Ακούτε τον ραδιοφωνικό σταθμό "Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ" από τους 1500 χιλιόκυκλους των μεσαίων κυμάτων".

Γνωστή φράση και γνώριμη στους παλαιότερους του χωριού.

Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980, εμφανίστηκε ένα τεχνολογικό φαινόμενο, που εξελίχτηκε σε καθημερινή συνήθεια. Ήταν οι γνωστοί ραδιοπειρατές. 

 Νεαροί ως επί το πλείστον , οι οποίοι με τις τεχνολογικές γνώσεις που αποκτούσαν από τις τότε τεχνικές σχολές που φοιτούσαν, κατασκεύαζαν ραδιοφωνικούς πομπούς. Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε ο πλουραλισμός των ραδιοφώνων που υπάρχει σήμερα και μόνο τα δυο κρατικά δίκτυα εξέπεμπαν στο ραδιόφωνο. Το κενό αυτό ήρθαν να καλύψουν αυτοί οι νεαροί "επαναστάτες" των μεσαίων.

Η υποδομή των σταθμών αυτών ήταν σε πρωτόγονη μορφή , οι πομποί φτιαγμένοι να λειτουργούν με λυχνίες και οι κεραίες τους, συνήθως καλώδια των 5μμ και τεντώνονταν καλύπτοντας όλο το μήκος μιας γειτονιάς, από ταράτσα σε ταράτσα. Οι παρεμβολές και τα παράσιτα που προκαλούσαν στις τηλεοράσεις ήταν τρομερές και πολύ συχνά οι γείτονες παραπονιόντουσαν στους νέους .

Την εποχή εκείνη οι κάτοικοι είχαν σαν βασική τους ασχολία τον καπνό, με τον οποίο απασχολιόταν όλη η οικογένεια. Η καλύτερη λοιπόν παρέα όλης της οικογένειας ήταν το ραδιόφωνο και φυσικά οι τοπικοί σταθμοί. Οι αφιερώσεις έδιναν κι έπαιρναν και ο ακροατής μπορούσε να απολαύσει εκτός από τα τραγούδια και τα πιπεράτα λόγια των εκφωνητών οι οποίοι πολλές φορές εκμυστηρεύονταν τον έρωτά τους δημόσια.

Η θεματολογία των περισσότερων ραδιοπειρατών ήταν συνήθως λαϊκά παλιά τραγούδια, με κάποιες εξαιρέσεις σταθμών που έπαιζαν ροκ μουσική κυρίως ξένη.

Ο κάθε ραδιοπειρατής είχε το φανατικό κοινό του-συνήθως τους φίλους του και τους συγγενείς- και το υποτυπώδες στούντιο ήταν κατα χωνιασμένο σε κάποια αποθήκη ή σε κάποιο υπόγειο του σπιτιού. Παρέες πολλές πάντα μαζεύονταν κατά τη διάρκεια της εκπομπής και όλοι μαζί λάμβαναν μέρος στη "μυσταγωγία" , πίνοντας καφέδες και αναψυκτικά , ακούγοντας την μουσική των μεσαίων.

Στο χωριό μας υπήρχαν αρκετοί ραδιοσταθμοί και φυσικά όλοι είχαν τα ψευδώνυμα τους.

"Τα παιδιά της αγάπης"

"Οι ασυμβίβαστοι"

"Τα παιδιά της πιάτσας"

"Ο Αλ Καπόνε"

"Ο Σούπερ Σόνικ"

"crazy boy"

"santana"

"o κόκκινος πειρατής"

"ο υπεράνθρωπος"

"ο σκληρός του καβο-μπλάνκο"

"ο γερόλυκος"

"ο τσάρλυ"

"ο φάμπιο"

"τζάγκο"

"ο Σταύρος ο rico" 

Επίσης υπήρχαν ονόματα με χαρακτηριστικά επίθετα:

"ο καλόκαρδος"

"ο αχτύπητος"

"ο άγνωστος"

"ο ραλίστας"

"ο ξενύχτης"

Χαρακτηριστική και αξέχαστη θα μείνει και μια ομάδα κοριτσιών της εποχής "ΟΙ ΑΜΑΖΟΝΕΣ", οι οποίες τάραξαν τα νερά της τότε ανδροκρατούμενης μπάντας των μεσαίων.

Να τονίσουμε ότι όλες αυτές οι ομάδες-παρέες παιδιών ήταν πάντα δεμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους, χωρίς ίντριγκες και έχθρες, βοηθιούνταν μεταξύ τους και πολλές φορές διοργάνωναν κοινά  πάρτι και εκδηλώσεις .

Ανέμελες εποχές που στιγμάτισαν την δεκαετία χαρίζοντας διασκέδαση και κέφι σε όλο το χωριό , κάνοντας την κούραση και τον μόχθο της δύσκολης αγροτικής εργασίας , πιο υποφερτό.

Σ.Σ.

Τα ονόματα είναι ενδεικτικά.Υπάρχουν πολλά περισσότερα και αν κάποιος αναγνώστης τα θυμάται, μπορεί να τα προσθέσει στα σχόλια.

Posted in: ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ , ΤΟΠΙΚΑ