Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ.

Ο θάνατος του εμποράκου
[Πράξη πρώτη - Ο μαριονετίστας]

Ήταν κάποτε ένα μόρφωμα που λίγοι ήξεραν και λιγότεροι ασχολήθηκαν ποτέ μαζί του εκτιμώντας ότι είναι μια γραφική ομάδα με βλέψεις να γίνει οι 300 του Νικόλαου. Σαν τα καλύτερα αστυνομικά σενάρια, ο Νικόλαος χρησιμοποιήθηκε από το σύστημα για να ελέγξει ένα τσούρμο αναπολητών του παρελθόντος - το οποίο θα μπορούσε να γίνει μαριονέτα για βρώμικες δουλειές. Ο Νικόλαος, όμως, είχε άλλα σχέδια για τον εαυτό του. Έκανε μαριονέτα του το τσούρμο των αναπολητών και μετά έκοψε τα νήματα που τον έκαναν μαριονέτα κάποιων άλλων. Άφησε τον εαυτό του να λάμψει χρυσά μέσα στο σκοτάδι που άπλωνε γύρω του.

Το μαύρο αυτό σκοτάδι, όμως, μπόρεσε να σπάσει τα τειχώματα του φωτός. Όχι γιατί ήταν ισχυρό το ίδιο. Γιατί εκείνα ήταν σαθρά. Γιατί δεν συντηρήθηκαν. Όσοι κρατούσαν τα νήματα του Νικόλαου θαμπώθηκαν από τις εκάστοτε συγκυρίες. Δεν ένιωσαν την απώλεια. Θα έβρισκαν καινούριο παιχνίδι. Πιο φανταχτερό. Εξάλλου οι πρακτικές της μαριονέτας ήταν άλλων εποχών κατάλοιπο. Ντροπής πράγματα να ασχολούμαστε με τέτοια στις ένδοξες ημέρες που διανύουμε. Άφησαν, λοιπόν, τον Νικόλαο να παίξει το δικό του μονόπρακτο. Να σκάψει στα θεμέλια της κοινωνίας. Να χτίσει το υπόγειό του. Να το γεμίσει με πολεμιστές - άξιους δηλητηριοφορείς και έξοχους δολιοφθορείς. Και εκεί στα κρυφά, στην σκοτεινή νύχτα, στα υπόγεια, ο Νικόλαος έδωσε την εντολή. Να χυθεί το δηλητήριο. Σιγά-σιγά. Σαν πρέζα. Να το γουστάρουν, να μην τους τρομάξει.

Ως γνώστης της μαυρίλας, ο Νικόλαος βρήκε πρόθυμα πρεζόνια. Οργισμένα, σε απόγνωση. Έτοιμα να ρουφήξουν ότι τους προσφέρουν, αρκεί να φύγουν από το γκρίζο αδιέξοδο. Και ξεπούλησε. Και επιδόθηκε στο να προσφέρει και άλλο. Και καταναλώθηκε και εκείνο.

Τώρα μπορεί να κάνει ότι θέλει. Συνήθισαν το τέρας. Γίνονται και εκείνοι ένα με αυτό. Μπορεί να δείρει. Να τραμπουκίσει. Να σφάξει.

[Πράξη δεύτερη - Ο εμποράκος]

Πίσω από τον πάγκο του, ο κυρ Αντώνης κάθεται μόνος και σκεφτικός. Σηκώνει το χέρι του και το περνάει μέσα από τα μαλλιά του. Είναι βαλτωμένος. Κληρονόμησε το μαγαζί από τον προκάτοχο, που ήταν εξαιρετικά αγαπητός στον ιδιοκτήτη. Ο ίδιος εξάλλου δεν ήταν ποτέ σπαθί απέναντι στην επιχείρηση. Παρόλα αυτά, τώρα πρέπει να αποδειχθεί. Η συγκυρία το επιτρέπει. Ο απέναντι πάει για κλείσιμο. Αν δεν είχαν και την μεταξύ τους συμφωνία για την πελατεία θα είχε βάλει λουκέτο προ πολλού. Και ξαφνικά το βρήκε. Θα πουλήσει φόβο. Θα κάνει την γειτονιά να του ανήκει, όπως κάνουν στις ταινίες. Έχει και τα μέσα και τον τρόπο.

Παρουσιάζει τον εαυτό του ως την μοναδική λύση. Η εναλλακτική είναι να μην υπάρχει αγορά στην γειτονιά. Θα πεινάσετε, και για να φάτε θα πρέπει να πάτε μακριά. Τον πιστεύουν και τον στηρίζουν. Και κάθε φορά, από φόβο για την πείνα, αγοράζουν το σάπιο φρούτο. Ο εμποράκος θέλει να βγάλει γρήγορο κέρδος. Μικρός, θυμάται, είχε μια πιτσαρία που έσκισε. Γιατί να μην τα καταφέρει και τώρα; Υπερκέρδος έχει. Πουλάει χαλασμένα, και τον πληρώνουν ακόμη. Ούτε αυτός δεν το πιστεύει. Ο απέναντι έχει αραχνιάσει σχεδόν και ευτυχώς που είναι συνέταιροι και τα παίρνει και από εκεί.

Ο εμποράκος, όμως, κοιτάει να κοροϊδέψει. Δεν πιστεύει στην σχέση του με τον πελάτη. Δεν την φροντίζει. Δεν νοιάζεται να τον αφήσει ικανοποιημένο. Όταν αρχίσουν τα παράπονα θα απαντήσει με περισσότερο φόβο. Και θα κερδίσει. Γιατί έχει και τα μέσα και τον τρόπο. Όλες οι σχέσεις ισχύος στηρίζονταν ανέκαθεν στον φόβο. Ο δειλός υπέκυπτε. Όμως από τον εμποράκο λείπει η διπλωματία. Ξεχνάει ότι για να συνεχίσει ο δειλός να είναι σκυμμένος πρέπει να του πετάξει ένα κομμάτι φρέσκο ψωμί. Από το αφράτο. Το ζεστό. Πριν το κάνει ο δολιοφθορέας.

[Πράξη τρίτη - Ο θάνατος του εμποράκου]

Η βασική απειλή του εμποράκου είναι το υποκατάστημα της γειτονιάς από τον μεγάλο επιχειρηματία. Θα μπορέσει να του φάει την πελατεία γιατί πουλάει φτηνά αν και όχι αναγκαστικά καλύτερα.

Ένα πρωί, ένα γκρίζο πρωί, ο εμποράκος βλέπει στην γειτονιά σκοτάδι. Δάδες αναμένες τον περιμένουν έξω από το μαγαζί. Πλησιάζει και τον γιουχάρουν. Ξαφνικά τον μισούν. Ξέρουν ότι τους πουλούσε σάπια φρούτα πανάκριβα. Ιούδες, σκέφτεται και πουλάει και άλλο φόβο. Οι δάδες τρεμοπαίζουν. Κάποιοι τις κατεβάζουν. Στο υπόφως μπορεί να παρατηρήσει ένα οικείο χέρι να απλώνεται και να προσφέρει θαλπωρή στους αδυνάμους. Αγχώνεται γιατί το ξέρει το χέρι. Ξέρει ότι θα χάσει την πελατεία του. Δεν τον νοιάζει τι θα γίνει η γειτονιά - εξάλλου πάντα ένα κακό προάστιο ήταν.

Ο Νικόλαος πουλάει πλέον φτηνά το δηλητήριό του στην γειτονιά και κάνει χρυσές δουλειές την μέρα, και μαύρες πριν την αυγή. Ο κυρ Αντώνης βάζει τον φόβο μισοτιμής. Εκποίηση, φωνάζει. Τίποτα. Μόνο αυτός βγαίνει χαμένος. Αγοράζει λουκέτο αλλά δεν το χρησιμοποιεί. Ακόμη τουλάχιστον. Όχι όσο η γειτονιά του ανήκει.

Δεν μπορεί να αναχαιτήσει τις πωλήσεις δηλητήριου. Εξάλλου τον συμφέρει εδώ που τα λέμε, να υπάρχει και αυτό. Τον κάνει να φαίνεται καλύτερος. Εδώ που τα λέμε, πουλάει σαπίλα. Ο άλλος θάνατο. Δεν θα αφήσει όμως να του φύγουν οι πελάτες, επειδή αρχίζουν να είναι σκεπτικοί. Κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για να διατηρηθεί η ισορροπία. Εάν τιμωρήσει τον Νικόλαο φοβάται ότι θα τον κάνει πιο δυνατό γιατί θα τον οδηγήσει πίσω εκεί που ξέρει καλύτερα να εργάζεται. Στα υπόγεια. Εάν δεν τιμωρήσει κανέναν θα πεθάνει. Θα τιμωρήσει λοιπόν τους γείτονες που είναι σκεπτικοί. Είναι αχαριστία να είσαι σκεπτικός. Αυτούς θα τιμωρήσει και θα τρομοκρατήσει. Εξάλλου, έχει τα μέσα και τον τρόπο.

Αλλά ο κόσμος χόρτασε φόβο. Τρέμει από όσα τον χόρτασαν και μέρος του προτιμά το δηλητήριο που τον κάνει να ξεφεύγει από το αδιέξοδο της οργής. Ένα άλλο μέρος του θα μείνει οργισμένο προσπαθώντας να βγει από το αδιέξοδο - αυτούς τους φοβάται γιατί δεν φοβούνται και γιατί δεν γουστάρουν τα δηλητήρια. Λίγοι πιστοί φοβισμένοι έχουν μείνει - αρκετοί για προστασία, όμως.

Πίσω από τον πάγκο του έχει ένα παλιό τάβλι που παίζει παρτίδες πλακωτό μόνος του. Ρίχνει τα ζάρια για τον εαυτό του. Μέχρι τώρα είναι στρωμένος καλά στην περιοχή της μάνας. Άσος τρία. Σουφρώνει τα χείλια. Αφήνει τέσσερα πούλια ανοιχτά στην μάνα. Ρίχνει τα ζάρια για τον αντίπαλο...

[Πράξη τέταρτη - Πέραν της φαντασίας]




*Του Νίκου Μίχου 





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...