Ο πρώτος χτύπος όταν καλείς κάποιον στο τηλέφωνο έρχεται απ’ το πουθενά. Σιωπή και ξαφνικά χτύπος. Ο κάτοχος του αριθμού που έχεις καλέσει από στιγμή σε στιγμή θα απαντήσει και θα ακούσεις τη φωνή του. Η αισιοδοξία είναι στο υψηλότερό της σημείο, και αυτό είναι που κάνει αυτόν το χτύπο τον πιο φιλικό.
Η Μπελ έπαιρνε κάθε βράδυ τον άντρα της τηλέφωνο. Στις οχτώ η ώρα ακριβώς, την ώρα που έδυε ο ήλιος πίσω απ’ τα βουνά της μικρής κωμόπολης της Μινεσότα. Η Μπελ σήκωνε το ακουστικό του τηλεφώνου της, ακουμπισμένο σε ένα μικρό κομοδινάκι στην είσοδο του χωλ, καθόταν στο καθιστικό και έπαιζε με το σπιράλ καλώδιο του τηλεφώνου. Το μυαλό της ήταν πάντα στον άντρα της, τον Έρικ. Έφευγε πολύ συχνά για δουλειές μακριά από το σπίτι.
Ο δεύτερος χτύπος δεν διαφέρει και πολύ απ’ τον πρώτο, αλλά υστερεί στο θέμα του ξαφνιάσματος. Η αισιοδοξία βρίσκεται ακόμα σε υψηλά επίπεδα. Είναι ο χτύπος ο οποίος μαζί με τον τρίτο, είναι το πιο πιθανόν να σβηστούν από την φωνή αυτού που καλείς.
Στις αρχές ο Έρικ πούλαγε φούρνους μικροκυμάτων αλλά η δουλειά δεν πήγαινε καλά. Μετά αποφάσισε να αλλάξει και να δοκιμάσει τον χώρο της ασφάλισης. Και είχε μεγάλη επιτυχία. Σε κάθε πόλη που πήγαινε, λίγο πριν μπει έριχνε μια μικρή ματιά στον τοπικό χάρτη που είχε φροντίσει να αγοράσει από κάποιο βενζινάδικο, και δεν άφηνε σπίτι που να μην δοκιμάσει την τύχη του. Έπαιρνε όλα τα σπίτια με τη σειρά. Το τελετουργικό του ήταν τρία χτυπήματα στην πόρτα ή στο κουδούνι και δυο λεπτά αναμονής, προτού αποφασίσει να πάει στο επόμενο σπίτι.
Αν κάποιος χτύπος είναι ο πιο αμφίρροπος και ο πιο συναρπαστικός αυτός είναι με σιγουριά ο τρίτος χτύπος. Εκεί είναι το πιο πιθανό να ακούσεις την φωνή που αποζητάς, αλλά εκεί είναι και η στιγμή που ζυγιάσεις την πιθανότητα να μην υπάρχει απάντηση στην άλλη άκρη της γραμμής. Εκεί είναι που αρχίζει η αμφιβολία και κάνει την εμφάνιση της δειλά δειλά στην ακτή των σκέψεων.
Όλες αυτές τις λεπτομέρειες η Μπελ τις ήξερε όχι γιατί τις της είχε πει ο Έρικ ,δεν μίλαγε άλλωστε ποτέ για τη δουλειά του, αλλά γιατί σε μια εξόρμηση που είχε κρατήσει κοντά στους 2 μήνες, είχε πάρει και εκείνη μαζί. Ήταν ο μήνας του μέλιτος. Ένα καλοκαίρι, όπου η ζέστη κόλλαγε πάνω σου σαν αρρώστια. Ο Έρικ είχε αποφασίσει να τον συνδυάσει με την δουλειά του. «Το τερπνό δια του ωφέλιμου» είχε σκεφτεί ο Έρικ που ήταν πρακτικός τύπος και αυτό ήταν κάτι που άρεσε πολύ στην Μπελ.
Στον τέταρτο χτύπο οι ελπίδες σιγά σιγά αρχίζουν και μειώνονται. Τα σενάρια για το τι συμβαίνει είναι προ των πυλών. Δεν είναι καταδικαστικός ο τέταρτος χτύπος, αλλά η αμφιβολία έχει εισέρθει πλέον πιάνοντας θέση στα μπροστινά καθίσματα, και περιμένοντας να ανοίξει η αυλαία.
Το τελετουργικό της Μπελ, ήταν να αφήνει το τηλέφωνο να χτυπήσει 6 φορές, προτού το κλείσει όταν δεν το σήκωνε ο Έρικ. Ήθελε να εξαντλεί όλες της τις πιθανότητες. «Θα είναι σε δουλεία» σκεφτόταν. Έκλεινε το τηλέφωνο, πήγαινε στην κουζίνα, έφτιαχνε ένα παγωμένο τσάι, και καθόταν στην κουνιστή καρέκλα της στη βεράντα του σπιτιού περιμένοντας να την πάρει εκείνος. Άφηνε την πόρτα ανοιχτή για να μπορεί να ακούσει το τηλέφωνο αν τυχόν χτυπήσει, αλλά φρόντιζε να κλείνει την σίτα για τα έντομα.
Στον πέμπτο χτύπο φτάνουμε σιγά σιγά στην τελική ευθεία. Το ενδεχόμενο να μην απαντηθεί η κλήση είναι πέρα για πέρα υπαρκτό, και τα σενάρια ξεκινάνε να φτιάχνονται. Απλές δικαιολογίες για τους πιο σώφρονες, μέχρι καταστροφικές καταστάσεις για τους πιο ανήσυχους.
Κάθε μέρα, στις οχτώ η ώρα η Μπελ θα έπαιρνε τον άντρα της. Έξι χτύποι αναπάντητοι τα τελευταία δέκα χρόνια. Χτύποι που πέφτανε σαν τελείες σε μια απέραντη έρημο ησυχίας. Κάθε μέρα αυτή η ρουτίνα της Μπελ δεν άλλαξε στο ελάχιστο, και ας μην απαντήθηκε ποτέ ούτε ένα από τα τηλεφωνήματα της.
Ο έκτος χτύπος είναι ο τελευταίος χτύπος. Προσεύχεσαι να ακούσεις μια βιαστική φωνή να δικαιολογείται γιατί δεν σήκωσε νωρίτερα το τηλέφωνο. Αν δεν ακούσεις αυτή τη φωνή, η ώρα της επιλογής έφτασε. Είτε κλείνεις το τηλέφωνο, είτε αφήνεις ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Αμήχανη και άχαρη στιγμή. Όσοι έχουν φτάσει να ακούσουν και το ηχογραφημένο μήνυμα, μπορούν να σας διαβεβαιώσουν πως η σιωπή μετά απ’ αυτό ,είναι η πιο θλιβερή σιωπή του κόσμου.
Ο Έρικ δολοφονήθηκε μια ανοιξιάτικη νύχτα πριν από δέκα χρόνια, και η φωνή του χάθηκε απ’ την άλλη άκρη της γραμμής. Η Μπελ επί δέκα χρόνια τώρα, πηγαίνει το πρωί κρυφά από τον εαυτό της, φορτίζει το τηλέφωνο του αγαπημένου της, για να μπορέσει στις οχτώ η ώρα το απόγευμα να τον πάρει και να ακούσει αυτούς τους έξι αναπάντητους χτύπους. Αυτοί οι έξι χτύποι είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να κάνει για να νιώσει τον Έρικ δίπλα της. Και ποτέ δεν χάνει την ελπίδα της ότι μπορεί να το σηκώσει. Αν όχι σήμερα, ίσως αύριο.
ΠΗΓΗ...http://frear.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.