Της Χαράς Μαζίδη.
Ένα ροζ, μικρό, στρόγγυλο, τόσο δα πραγματάκι, ήρθε και κούρνιασε χθες μέσα μου, χωρίς να με πονάει. Σκόρπισε ένα σύννεφο λήθης , με ροζ-άσπρες αποχρώσεις. Μετά με αγκάλιασε ο Μορφέας και κοιμηθήκαμε μαζί μέχρι το πρωί.
Ξεκίνησα χαρούμενη απ΄την αφετηρία! Στον κρότο του όπλου που σήμανε «εκκίνηση» , έτρεξα φτερωτά σαν να΄ταν «κατοστάρι». Στα μισά της διαδρομής όμως, οι άλλοι σταμάτησαν….άκυρος ο αγώνας. Ξανά !
Ξεκίνησα χαρούμενη απ’την αφετηρία. Στον κρότο του όπλου που σήμανε «εκκίνηση», έτρεξα σαν πνοή ανέμου, σαν να’ταν διακοσάρι. Γύρω στα εκατό πρώτα μέτρα, σταμάτησε η κούρσα. Έτσι ξαφνικά. Ε κοπελιά! Άκυρη η κούρσα. Ήμουν όμως επίμονη και δεν το’βαλα κάτω. Ξανά !
Ξεκίνησα απ΄ την αφετηρία. Δεν θα τα δώσω όλα για όλα (είπα μέσα μου). Με σύνεση. Στον κρότο του όπλου που σήμανε «εκκίνηση» , έτρεξα με θάρρος και λογική σαν νά΄ταν «οχτακοσάρι» . Γύρω στα 400 μέτρα σήμανε η λήξη πάλι. Έτσι χωρίς λόγο.
– Μα γιατί;
– Κοπελιά, άκυρος ο αγώνας ! Εκεί γύρω στα 300 μέτρα , η φόρα σου ήταν υπερβολική και κάτι τέτοιο τιμωρείται.
Επίμονη γεννήθηκα και ήμουν, ειδικά όταν είχα την πίστη μου σε κάτι. Αδύναμη να δεχτώ ήττα μέσα μου. Ή ίσως εγωίστρια που δεν συμμεριζόμουν τα «θέλω» των άλλων.
-Μα ας το ΄λεγαν !
– Δεν μπορούσαν , έτρεχες πολύ, τους έπαιρνες παραμάζωμα.
Δεν το΄βαλα κάτω ! Ξανά!
Ξεκίνησα απ΄την αφετηρία, ξανά ! Ούτε καν από τα μέσα της διαδρομής. Ξανά! Με χαμόγελο. Έτρεχα με σύνεση τώρα. Αργά. Κοιτούσα και τις κερκίδες που και που. Ξανά. Αργά. Σαν να έτρεχα στα «1600» .Γυρω στα 800 μέτρα, το όπλο του εφέτη. ΜΠΑΜ !
-Άκυρο κοπελιά
– Μα γιατί; Τι έγινε ξανά;
-Έτρεχες αργά όσο θα έπρεπε, μα κάποιες στιγμές αφαιρέθηκες και ο ρυθμός σου έχασε τον παλμό. Αν θες ξαναδοκίμασε.
( Είμαι εδώ για να τρέξω και να χαρώ. Όχι επειδή θα φτάσω στο τέρμα νικήτρια, μα επειδή δίπλα μου οι άλλοι αθλητές, χαίρονται την παρέα μου όταν τρέχουμε. Κάπου όμως το χάνω. Άλλος είναι πολύ μπροστά και άλλος πολύ πίσω. Χάνεται ο ρυθμός. Ταλαντεύομαι, παραπαίω. Έρχεται σύγχυση μέσα στο μυαλό ).
-Καλά , πόσο είναι ο αγώνας, η κούρσα; Όσο και όπως και να τρέχω, παίρνω άκυρο. Επιμένω, καταβάλλω προσπάθεια, απογοητεύομαι, μα ξεκινάω πάλι από την αρχή. Ξανά! Τι φταίει; Τι τρέχουμε τελικά; 100 , 200, 800 , 1600 μέτρα τι; Πώς να συμβαδίσω με τους συναθλητές μου αν δεν ξέρω; Πώς να είμαι σωστή αφού αυτό το ΜΠΑΜ συνέχεια με σταματά;
-Είναι απλό! Έχασες το νόημα. Δεν είναι κούρσα, δεν είναι αγώνας δρόμου , δεν είναι κατάκτηση και νίκη. Δεν θα πάρεις στο τέλος κανένα μετάλλιο ή έπαθλο.
-Γιατί;
-Γιατί δεν μου είπες από την αρχή , σε ποια κούρσα θέλεις να τρέξεις. Έτσι, όποτε έτσι για πλάκα, εγώ πατούσα την σκανδάλη, εσύ σταματούσες. Χαχαχαχαχα και πήγαινες στην αφετηρία ξανά ! Πολύ επιμονή βρε παιδί μου ! Αλλά και πολύ γέλιο ! Σαν στρατιωτάκι προσαρμοζόσουν στη διάθεση μου !
-Μα το έκανα, επειδή μ’ αρέσει να τρέχω και φοβόμουν πως αν δεν ξεκινούσα , ξανά και ξανά και ξανά και ξανά, θα έχανα την ευκαιρία και την χαρά της διαδρομής. Δεν θα είχα τους άλλους αθλητές να μοιραστώ τον αγώνα. Άλλωστε νόμιζα πως και αυτοί παίρνουν χαρά , επειδή είμαι στο πλάι τους και τρέχουμε παρέα .
-Δεν είναι αγώνας.
-Τι είναι;
-Παιχνίδι ! Ο πιο δυνατός, ο πιο εγωιστής , κερδίζει. Χτυπάω το όπλο όποτε μου καπνίσει και κουμαντάρω την κούρσα. Η χαρά μου είναι να παίζω. Να παίζω συνεχώς, να βλέπω αντιδράσεις.
-Θα ξεκινήσεις πάλι; Έλα να παίξουμε ξανά !
Ξεκίνησα ! Ένα κενό μέσα στο κεφάλι μου. Δεν ήξερα πια πόσο και πώς να τρέξω. Να τα δώσω όλα; Να πάω αργά στην αρχή και γρήγορα στο τέλος; Να έχω απλά ένα σταθερό ρυθμό; Δεν ήξερα.
Στα μέσα της διαδρομής πάτησα τα κορδόνια μου. Έπεσα. Δεν τα έδεσα. Ξαναέπεσα. Έβγαλα τα παπούτσια. Έτρεξα ξυπόλυτη. Δεν είχα πολλές δυνάμεις πια. Είχα συνέχεια μια αγωνία. Τώρα θα ακούσω…το ΜΠΑΜ… τώρα… τώρα. Μήπως να τρέξω πιο γρήγορα; Μήπως πιο αργά; Μήπως ακόμα και αν φτάσω στο τέρμα θα μου πει άκυρο, γιατί ο αγώνας χρειάζεται να είναι με παπούτσια; Κουράστηκα .
Κάθισα σαν έμβρυο, στη μέση της κούρσας, που δεν ήξερα φυσικά εάν ήταν μέση, αρχή ή τέλος και κοιμήθηκα.
Όλοι οι άλλοι είχαν φύγει.
ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.