Παλιά, πριν φυτρώσει ένα νοσοκομείο σε κάθε γειτονιά, έπρεπε να ταξιδέψουμε από το χωριό ως το Ηράκλειο για εξετάσεις, γιατρούς κλπ. Παίρναμε λοιπόν το πρώτο λεωφορείο στις 05:15 για να είμαστε στην ώρα μας στο ραντεβού με τον γιατρό.
Τρεις ώρες δρόμος, πολλές στροφές , συχνά μου ερχόταν ναυτία (είχα μεγάλη δυσκολία ως παιδί να φάω πρωινό οπότε χειροτέρευε η κατάσταση). Με ρωτούσε η μάνα μου «ανακατεύεσαι;» και μόλις της έγνεφα «ναι», έβγαζε από την τσάντα της ένα μικρό λεμονάκι και μου έδινε να το μυρίσω. Έμπηγα τα νύχια μου στη ζουμερή του φλούδα για να βγει το άρωμα και σχεδόν αμέσως αισθανόμουν να με τυλίγει ένα κύμα ανακούφισης, ευεξίας, υγείας. Μετά από λίγο αποκοιμιόμουν μέχρι να ακούσω το «Ξύπνα σιγά-σιγά, φτάνουμε» και να νιώσω το φιλί της στο μέτωπο.
Η σχέση με τα λεμόνια συνεχίστηκε. Για χρόνια έβαζα κι εγώ ένα στην τσάντα μου και όποτε είχα ναυτία σε ταξίδια, έκανα το παλιό κόλπο.
Μεγαλώνοντας, εκτός από τον χυμό, άρχισα να χρησιμοποιώ τη φλούδα του σε σαλάτες, στο ψάρι, σε πολλά φαγητά. Έχει πλάκα, γιατί όταν ξεμένουμε από λεμόνια στο σπίτι, αισθάνομαι ανασφάλεια. Σαν να μην είναι σωστά τα πράγματα, σαν κάτι σημαντικό να λείπει από την κουζίνα.
Έχω προσπαθήσει να τα κάνω μαρμελάδα, γλυκό του κουταλιού, πολλά και διάφορα, αλλά τίποτα δε μου δίνει την ευχαρίστηση που πηγάζει από ένα φρέσκο λεμόνι που μπήγεις τα νύχια σου στη σάρκα του. Γενικά, δε μου αρέσουν τα πολυπαιδεμένα υλικά.
Μου έμεινε λοιπόν το χούι και όποτε έχω τις μαύρες μου, κάνω το ίδιο πράγμα. Κι είναι εκείνη η ιδιωτική στιγμή που αφήνεσαι να πλημμυρίσει τα ρουθούνια σου η μυρωδιά του λεμονιού, τόσο καταπραϋντική, τόσο θεραπευτική, σαν να παίρνεις δύναμη για να αντέξεις μια μακρά διαδρομή γεμάτη στροφές, ένα δρόμο αφιλόξενο γεμάτο λακκούβες.
Φτάνει κάποτε η στιγμή που μεγαλώνεις, κρατάς εσύ το τιμόνι και έχεις πια την ευθύνη να εξασφαλίσεις τον αμέριμνο ύπνο των παιδιών σου πριν τα φιλήσεις στο μέτωπο για να πεις «ξύπνα, φτάσαμε». Μπορεί ακόμη να σε πιάνει ναυτία στις στροφές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είσαι κακός οδηγός, αρκεί να μπορείς να την αντιμετωπίσεις έγκαιρα.
Δεν ξέρω πολλούς που να έφτασαν μακριά χωρίς να χρειάζονται τίποτα, αλλά ξέρω αρκετούς που έφτασαν πολύ μακρύτερα από τον αρχικό τους προορισμό, επειδή σεβάστηκαν τις ανάγκες τους και μπόρεσαν να τις καλύψουν.
Καμιά φορά αρκεί να βάλεις απλά ένα «λεμόνι» στην τσάντα σου. Η διαδρομή δε γίνεται να αλλάξει, αλλά το ταξίδι μπορεί σίγουρα να γίνει καλύτερο.
***
Ειρήνη Αγαπιδάκη
ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.