Το πανηγύρι της Παναγίας στο Γαρέφι Αλμωπίας.
Η διαδρομή προς τον παραδοσιακό οικισμό, υπό την σκέπη του Αγίου Ιλαρίωνα, η κατευναστική δροσιά από το Αγίασμα των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, η επιβλητική σκιά της "Μεγάλης πέτρας" και το καλωσόρισμα των Ηρώων Μακεδονομάχων από τα αστραφτερά μνημεία και ανδριάντες.
Οι εκατοντάδες επισκέπτες, οι δεκάδες μικροί και μεγάλοι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις, το συνεχές τρεχαλητό των μελών, εθελοντών διοργανωτών, η αυστηρή στρατιωτική τάξη, το πρόγραμμα και η συνέπεια.
Η αναβίωση παλιών εθίμων, παιχνιδιών και διαγωνισμών, η γαϊδουροδρομία και το νεογέννητο μικρό τετράποδο να βυζαίνει από τη μάνα, τα δεκάδες ποδήλατα, οι πτώσεις, τα δάκρυα απογοήτευσης "δεν βγήκα πρώτος μπαμπά" και το στοργικό φιλί του πατέρα "μπράβο σου, σημασία έχει που έτρεξες κι αγωνίστηκες", το δυνατό τεστ με το τράβηγμα του σχοινιού και τα ατέλειωτα γέλια με τα τρελά τσουβάλια στον δρόμο δεξιοτήτων.
Τα παρατεταμένα χειροκροτήματα και η λάμψη στα μάτια των συμμετεχόντων "παππού, τα κατάφερα", οι αγκαλιές και οι εναγκαλισμοί του συναγωνισμού, η θετική αύρα και η θερμή, οικογενειακή ατμόσφαιρα.
Το δροσερό νυχτερινό αεράκι, βγαλμένο θαρρείς από την ανάσα της Κεκοιμημένης Παντάνασσας, να ευλογήσει όλους, που συνέρρευσαν στο πανηγύρι Της, κατακλύζοντας την αυλή του σχολείου του οικισμού, δημιουργώντας το αδιαχώρητο.
Οι γνήσιοι εντόπιοι χάλκινοι ρυθμοί και η λεβεντόκορμη νεολαία, με την δέουσα άψογη συγχρονισμένη ευλυγισία σε κάθε βήμα, με την ακρίβεια στρατιωτικής πειθαρχίας.
Οι γαργαλιστικές οσμές των ψημένων εδεσμάτων και η κολασμένη τσίκνα να σου ερεθίζει σαν τις Σειρήνες τα αισθητήρια, ενώ η μεθυστική ροή του κρασιού και της ρετσίνας σου δροσίζει τον ουρανίσκο.
Τα πάμπολλα υπαίθρια μαγαζάκια με τα παιχνίδια, τα γλυκίσματα, τα παγωτά, το μαλλί της γριάς και το φρεσκοψημένο καλαμπόκι.
Τα λάβαρα, οι σημαίες και η Γαλανόλευκη, να ανεμίζουν περήφανα και να βροντοφωνάζουν ότι ΚΑΙ εδώ είναι Ελλάδα, Μακεδονία.
ΕΔΩ σ' αυτή την εσχατιά της πατρίδας μας, σ' αυτά τα ντόπια χωριά, όπου οι πρόγονοι, πολλοί από τους οποίους δεν μιλούσαν Ελληνικά, χύθηκε αίμα, από Ήρωες, για τη Λευτεριά κι όποια πέτρα και να γυρίσεις, θα δεις ακόμη να υπάρχει γραμμένο το "Ελευθερία ή Θάνατος".
Και τέλος, ο λόγος του Δημάρχου, τα πύρινα λόγια και το δάκρυ που κύλησε στα μάτια του, όταν με φωνή τρεμάμενη, βροντερή , έστειλε τα μηνύματά του:
"Οι ντόπιοι είμαστε άνθρωποι με αξιοπρέπεια και σεβασμό, που παλέψαμε, ματώσαμε και δώσαμε πολλά στην Ελλάδα και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αλλοιώνει την ιστορική αλήθεια".
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.