Ένας φίλος χθες βράδυ με τσάκισε. Ορφανός ο ίδιος και από τους δύο γονείς μου είπε: “Μόνος πραγματικά μένει κανείς όταν χάνει τη μάνα του. Δεν έχεις την αίσθηση ότι πέθανε, αλλά να, ότι σε εγκατέλειψε και γίνεσαι μεμιάς ένα παιδάκι τριών ετών που έχει χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Ένα παιδάκι με ένα τεράστιο παράπονο: Μα γιατί με άφησε η μαμά μου…”Έμεινα μαλάκας… Το στομάχι μου διαμαρτυρήθηκε έντονα, αδυνατούσα να αρθρώσω το παραμικρό. Πρέπει να κιτρίνισα γιατί σταμάτησε την συζήτηση εκεί.
Είναι ένα θέμα που δεν το αγγίζω ποτέ, μα ποτέ!
Τι θα γίνω αν…
Είναι ωραία και γλυκιά η πιπίλα της μάνας… Και ως φαίνεται την βγάζεις από το στόμα μόνο όταν η μάνα “φύγει”, όσο μεγάλος και τρανός να έχεις γίνει.
Δεν θα σχολιάσω το ότι η μάνα αποτελεί για πολλούς από εμάς τον σάκο του μποξ, ως ο πιο ακίνδυνος ή εύκολος στόχος. Δεν θα σχολιάσω, ότι πολλές φορές μας κουράζει με την υπερπροστασία της και τα καμώματα της. Ούτε θα καταγράψω τις ένα σωρό παροιμίες για την μάνα, την μητέρα, την μαμά. Όλα αυτά τα ξέρετε και όλα τα έχετε ξαναδιαβάσει.
Θέλω να σταθώ μετέωρος στο κενό που αφήνει η μάνα…
Προσπαθώ να το φανταστώ και είναι αδύνατον να ψηλαφίσω το βάθος του, μου φαντάζει απύθμενο κενό, δυσθεώρητο. Πάλι το στομάχι μου…
Η μάνα είναι συνήθως ένα κουβαράκι από κρέας και ψυχή που θυσιάζεται αδιαλείπτως για τα παιδιά της. Και νομίζει πάντα ότι αυτή της η θυσία περνά απαρατήρητη. Που να ήξερε…
Που να ήξερε η μάνα ότι αύτή η γιγάντια αγάπη είναι ευχή και κατάρα…
Που να ήξερε η μάνα ότι ζούμε διαρκώς με τον φόβο να μη μας λείψει, αν και σπάνια το συνειδητοποιούμε μέχρι να…
Που να ήξερε η μάνα ότι θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε πρώτοι εμείς γιατί η αγάπη μας είναι ισάξια.
Ή γιατί δεν αντέχουμε τον πόνο; Πφφ… Δεν ξέρω…
Ξέρω ότι δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα. Θα ήθελα μόνο να μην φύγει ανησυχώντας για μένα, να μην έχει αυτό το μαράζι. Γιατί αν φύγει έτσι θα είμαι τσακισμένος μια ζωή.
Συγχωρέστε με που έπιασα τα δυσοίωνα και τα θανατικά. Αλλά όταν ανάβουν οι σκέψεις στο κεφάλι μου δεν μπορώ να τις σταματήσω.
Ένα τεράστιο πακέτο αγάπης είναι η μάνα για το παιδί-άνδρα. Και ακόμα και η σκέψη ότι θα εκλείψει μπορεί να σε κάνει ράκος. Είναι σφετερίστρια η ζωή τελικά συνειδητοποιώ.
Και δεν δίνω δεκάρα που οι Βορειοευρωπαίοι μας κατηγορούν για μαμάκηδες και μαμόθρεφτα. Τιμή μας και καμάρι μας. Τι παραπάνω ξέρουν αυτοί; Πόσο καλύτεροι άνθρωποι έχουν γίνει όταν τους διώξανε από τα πατρικά τους στα 18;
Και φυσικά είναι ένα ακόμα κείμενο που αδυνατώ να κλείσω. Θα το αφήσω να χάσκει σα μια απειλή που έτσι και αλλιώς είναι.
Από: Tyler Durden
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.