Καθώς μεγαλώνουμε μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε με ανθρώπους βάσει της διαπαιδαγώγησης που δεχόμαστε από το πρώτο περιβάλλον κοινωνικοποίησης, την οικογένεια μας.
Βλέπουμε τις στάσεις των γονέων μας, τις αντιδράσεις, τις συγκρούσεις, τις απόψεις τους. Παραδειγματιζόμαστε από τη συμπεριφορά τους, υιοθετούμε τις πράξεις τους, μιμούμαστε καθοδηγούμενοι από τα γονεικά μας πρότυπα.
Κι ύστερα αρχίζει η εκπαιδευτική ανηφόρα: Σκαλί σκαλί μαθαίνουμε τους κανόνες και τα όρια της συμμόρφωσης και της υπακοής. Απαραίτητοι κώδικες επιβίωσης στην κοινωνία είναι το να μπορείς να προσαρμόζεσαι γρήγορα, να συμμορφώνεσαι απόλυτα και να υπακούς. Όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο χρειάζεται να υπακούς.
Η έννοια της επιτυχίας, της καλής συμπεριφοράς και διαγωγής είναι συνυφασμένα με την υπακοή και πολλές φορές και με την υποταγή. Τότε το ελεύθερο παιδάκι του νηπιαγωγείο καλείται να γίνει ένας υπάκουος μαθητής. Και η σύγχρονη έρευνα έρχεται να υποδείξει ότι όσο ανεβαίνει το παιδί τις σχολικές βαθμίδες τόσο χάνεται η οξυδέρκεια του.
Γιατί άραγε; Γιατί δύσκολα σε καθεστώτα συμμόρφωσης και υπακοής να μπορείς να κατορθώνεις να υπάρξεις με αυτενέργεια, δημιουργικότητα και μοναδικότητα.
Σαν φτάσει το παιδί σε ηλικία που μπορεί να αντιλαμβάνεται τα της ύπαρξης του και βλέπει τις ρήσεις των μεγάλων να ξεγυμνώνονται μπροστά του, παρακολουθεί την υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο και αντιλαμβάνεται ότι η ηθική βρίσκεται μονάχα στα βιβλία του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα που πόρρω απέχει από τη σύγχρονη ζωή, τότε επιλέγει τη μοναχικότητα.
Τη μοναχικότητα της μοναδικότητας του, της αγνής ακόμη ύπαρξης του. Αν γλιτώσει από τον κίνδυνο του μηδενισμού και κατορθώσει να υπάρξει αντιμαχόμενος τότε ορίζει την πορεία της προσωπικότητος του. Μια πορεία που αν δεν νοθευτεί από τον κοινωνικό κυνισμό για να φθάσει στον νεανικό αμοραλισμό, είναι βαθύτατα μοναχική αλλά όχι μόνη!
Όταν είμαι ανάμεσα σε πολλούς αλλά δεν μπορώ να συνυπάρξω, όταν μιλάω, εκφράζομαι, ανοίγομαι και κανένας δεν μπορεί να με νιώσει, όταν αγωνίζομαι για το αυτονόητο, όταν ότι θεωρώ παράλογο στα μάτια των άλλων αποτελεί τον κανόνα τότε είμαι μόνη! Ζω μέσα στη μοναξιά!
Αν όμως αντιληφθώ πως διαφέρω επειδή επέλεξα τη διαφοροποίηση, την ειλικρινή διάθεση, την αλήθεια, την ουσιαστική επικοινωνία, το νοιάξιμο της ενσυναίσθησης, το όραμα του νοήματος στη ζωή τότε είμαι μοναχική μέσα στη μοναδικότητα μου!
Αντιδρώ σε ότι με υποτιμά, εμμένω στο δίκαιο, σκέφτομαι πίσω από κάθε λέξη, αντιστέκομαι σε αυτά που περιμένουν να κάνω, αντιλαμβάνομαι τα έμμεσα μηνύματα για να υπάρχω, για να συνεχίζω να μπορώ να λέγομαι άνθρωπος!
Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου MA, Msc, PgP, Ψυχολόγος
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.