Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Στο σχολείο με φωνάζουνε ξένο...
Κανένα παιδί δεν θέλει να παίξει μαζί μου, γιατί λένε πως είμαι βρωμιάρης, ακόμα κι όταν τα ρούχα μου είναι καθαρά και φρεσκοπλυμένα. Σιχαίνονται να μ’ ακουμπάνε. Λένε πως η ύπαρξη μου μολύνει την ατμόσφαιρα και τον αέρα που αναπνέουν, μα εγώ δεν είμαι άρρωστος, ούτε έχω κάποια μεταδοτική ασθένεια. Είμαι υγιέστατος!
Με κοροϊδεύουν για τα ρούχα μου γιατί δεν είναι όμορφα. Λένε πως είναι παλιομοδίτικα και ‘’ξένα’’ σαν κι εμένα. Άραγε τα δικά τους είναι ντόπια; κι αυτά ξένης προέλευσης δεν είναι; Δεν θέλουν να μου μιλάνε γιατί λένε πως δεν θα καταλάβω την γλώσσα τους. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να την καταλάβω, άλλωστε, ούτε χαζός είμαι, ούτε μουγκός, ούτε κουφός. Μια χαρά μπορώ να συνεννοηθώ μαζί τους.
Δεν με κάνουν παρέα, γιατί λένε, ότι οι γονείς τους δεν τους αφήνουν να έχουν φίλους πρόσφυγες, μα και οι ίδιοι παιδιά προσφύγων δεν είναι; <<εσείς δεν είστε σαν εμάς, εσείς, είστε ‘’κακοί’’ πρόσφυγες>> έτσι μας λένε. Άραγε ποιος ορίζει ποιοι είναι καλοί και ποιοι κακοί πρόσφυγες; Υπάρχουν κριτήρια αξιολόγησης που να βαθμολογούν ανάλογα με την επίδοση σου το πόσο καλός, κακός, χείριστος ή άριστος είσαι;
Βρίζουν εμένα και τους γονείς μου, γιατί λένε ότι εμείς φταίμε για τα χάλια και την κατάντια αυτού του τόπου. Μα εμείς αυτό τον τόπο δεν προλάβαμε καν να τον γνωρίσουμε, να τον ζήσουμε, πόσο μάλλον να τον βλάψουμε.
Λένε πως είμαι εγκληματίας, μα δεν σκότωσα κανέναν.
Λένε πως είμαι κλέφτης, μα δεν έκλεψα ούτε μία φρατζόλα ψωμί
Λένε πως είμαι βάρος, μα δεν είμαι και τόσο βαρύς
Λένε πως είμαι ζώο, μα εγώ είμαι άνθρωποι σαν εσάς
Λένε πως πρέπει να με πετάξουν πάλι στην θάλασσα και να πάω απ εκεί που ήρθα, μα δεν είμαι σωσίβιο, είμαι άνθρωπος σαν εσάς.
Λένε πως πρέπει να με μεταφέρουν αλλού, μα εγώ δεν είμαι κιβώτιο, είμαι άνθρωπος σαν εσάς.
Λένε, λένε, λένε, τόσα πολλά λένε που στο τέλος φοβάμαι, πως και εγώ ο ίδιος θα ξεχάσω μια μέρα ποιος είμαι, και θα γίνω αυτός ο ’’ξένος’’ που όλοι λένε ότι είμαι.
Θα ξεχάσω το όνομα μου, την οικογένεια μου, την πατρίδα μου. Θα ξεχάσω ότι είμαι άνθρωπος σαν εσάς. Θα ξεχάσω ότι είμαι ένα μικρό παιδί που απλώς θέλει να παίξει, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Άραγε το παιχνίδι επιτρέπεται στα ‘’ξένα’’ παιδιά;
Σε καληνυχτίζω τώρα! Εύχομαι η αυριανή μέρα που θα ξημερώσει να με βρει λιγότερο ξένο. Αύριο ίσως να μπορώ και εγώ να παίξω...
Γράφει η Λίλα Παντελίδου
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.