Αγαπητέ Χριστόφορε,
πώς είναι να πεθαίνεις; Πώς είναι να τρέχεις πάνω σε άλογο, κρατώντας τη σημαία; Και να ’ναι φθινόπωρο, που μοιάζει καλοκαίρι;
Πόσες φορές σκοτώθηκες όλα αυτά τα χρόνια; Σε πόσες γλώσσες σε φωνάξανε να σηκωθείς, να τρέξεις; Και τα παράθυρα; Σε ποια γλώσσα στριγκλίζουνε πιο τρομακτικά «Φωτιά!»; Πες μου.
Πώς ψελλίζουν οι σάλπιγγες απ’ έξω, στο προαύλιο; Πώς πάλλονται τα τύμπανα να δίνουν τον ρυθμό; Πώς καίγεται ο πύργος; Οι διάδρομοι, οι πόρτες; Πώς καίνε πάλι τα πόδια σου οι ξύλινες οι σκάλες; Πώς μαίνεται ο τόπος όλος;
Κι εκείνο το λυπητερό τραγούδι; Εκείνο που λένε τα κορίτσια στον τόπο σου, το φθινόπωρο, στα χωράφια; Πώς πάει ο σκοπός του;
Βλέπεις κι εσύ κάθε φορά τα παγωμένα μάτια του σκοτωμένου χωρικού; Τι είν’ αυτό που καθρεφτίζεται μέσα τους, αφού δεν είν’ ο ουρανός; Πόση ώρα μετά ακούτε σκυλιά να αλυχτάνε; Ποιος βλέπει πρώτος, και χαίρεται, τον πέτρινο τον πύργο;
Είναι, αλήθεια, πιο μικρές στο κρεβάτι οι προσευχές; Και πιο βαθιές;
Πόσες ζωές σού χάρισε ο ποιητής μ’ εκείνη τη μία νύχτα; Που δεν τη ρωτάς για τον άντρα της, που δεν σε ρωτά τ’ όνομά σου;
Την πλησιάζεις πρώτος εσύ ή σε διαλέγει εκείνη; Τι λόγια σού ψιθυρίζει;
Πώς παίρνεις στα χέρια σου το σύμβολο σαν λιπόθυμη γυναίκα; Και τη στολή, πώς την ξεχνάς πίσω σου, πάνω στην καρέκλα, να καεί; Και μαζί με τη στολή και το γράμμα που γράφεις στη μητέρα σου; Και το ροδοπέταλο της ξένης της γυναίκας, που θα ’δινε στο γράμμα τ’ άρωμά του και σου το δίνει ο άντρας της σαν θεία κοινωνία, για να σε προστατεύει;
Πώς γίνεσαι ένα μ’ εκείνο τ’ άλογο, πώς γίνεστε μαζί μία κραυγή, μία ιαχή που σκίζει τον αέρα; Τι μουσικές να φτάνουνε στ’ αφτιά σου;
Γιατί τους περνάς όλους και φεύγεις μόνος σου μπροστά, γιατί απομακρύνεσαι τόσο πολύ κι αφήνεις, καλπάζοντας, ακάλυπτα τα νώτα σου;
Πες μου, σε παρακαλώ, ξαφνιάζεται το σώμα με κάθε χτύπημα ή μόνο με το πρώτο;
Πόση ζωή μεσολαβεί ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο χτύπημα; Θυμάσαι;
Με ειλικρινή εκτίμηση,
Αλέξανδρος Κ.
ΥΓ. Κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά, όταν αστράφτουνε τα δεκαέξι γιαταγάνια; Δεν σε τυφλώνουν; Δεν λιποψυχείς;
========
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.