Εσύ αντέχεις τις μάσκες σου;

Η ζωή έχει πολλές ομοιότητες με το θέατρο.

Λίγοι πρωταγωνιστές, περισσότεροι κομπάρσοι, σημαντικοί και ασήμαντοι ρόλοι, άνθρωποι πίσω από τη σκηνή που οργανώνουν την παράσταση και πολλοί ή λίγοι θεατές.

Έτσι ακριβώς είναι και η ζωή.

Με την διαφορά ότι ο καθένας μας έχει μια σταθερή θέση πρωταγωνιστή: πάντα κατέχει τον Α’ ρόλο στην ζωή του.

Επειδή όμως δεν φτάνει αυτό για να κάνει επιτυχία μια παράσταση, δανείζεται πρωταγωνιστές, κομπάρσους και όσους είναι πίσω και μπροστά από την αυλαία από άλλες παραστάσεις για να πλαισιώσει τον εκάστοτε θίασό του.

Οι πρωταγωνιστές, όμως, σχεδόν πάντα θέλουν να είναι στο επίκεντρο. Πάντα θέλουν να έχουν σημαντικό ρόλο σε όποια παράσταση και να συμμετάσχουν.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται προσαρμοστικότητα και να συνδυάσεις τις παραστάσεις όσο πιο αρμονικά γίνεται. Αλλά επειδή κάθε σενάριο έχει διαφορετικές απαιτήσεις και πλοκή, κάπως πρέπει να ενταχθούν και οι ηθοποιοί πάνω σε αυτό.

Οπότε αυτό που κάνουν είναι να δανειστούν μια ιδέα από τον αρχαιοελληνικό θέατρο. Φοράνε μάσκες.

Και η αλήθεια είναι ότι φοράνε πολλές και τις φοράνε ταυτόχρονα.

Την μάσκα του γονιού, του τέκνου, του φίλου, του εραστή, του συνεργάτη, του περαστικού, του δασκάλου, του μαθητή και όποιου άλλου ρόλου προορίζονται να παίξουν στην ζωή τους.

Οι μάσκες αυτές είναι στην ευχέρεια του καθενός πως θα χρωματιστούν. Αν θα είναι χαρούμενες ή λυπημένες, φανταχτερές ή ταπεινές, γαλήνιες ή ταραχώδεις.

Το μόνο που μένει αδιάλλακτο σε αυτές τις μάσκες είναι το σχήμα.

Και το σχήμα πολλές φορές δεν ταιριάζει σε αυτόν που την φοράει. Σπάνια μια μάσκα προσαρμόζεται απόλυτα πάνω σε ένα πρόσωπο. Για αυτό και γίνεται ενοχλητική.

Τόσο ενοχλητική που συνήθως λίγοι αντέχουν μέχρι να τελειώσει η κάθε παράσταση. Απλά την πετάνε πριν τελειώσει, δημιουργώντας μια κακόγουστη κορύφωση με ένα άκομψο φινάλε. 

Ένα φινάλε που στεναχωρεί και προξενεί καχυποψία στους συμπρωταγωνιστές και τους θεατές της παράστασης. Κάτι που διώχνει αυτόν που δεν άντεξε το βάρος της μάσκας του από την σκηνή που πρωταγωνιστούσε για να βρει μια άλλη να τον δεχτεί. Και κάποιος άλλος θα σηκώσει την πεσμένη μάσκα και θα τον αναπληρώσει μέχρι να τελειώσει το έργο.

Πολλοί ρόλοι είναι δύσκολο να αναπληρωθούν, αλλά ουδείς αναντικατάστατος. Πάντα θα υπάρξει κάποιος να φορέσει καλύτερα την μάσκα που του δίνεται ή που σήκωσε. Να ανταπεξέλθει καλυτέρα στον ρόλο και να ικανοποιήσει τόσο τους θεατές, όσο και τους συνεργάτες του.

Αλληγορώντας, ο καθένας μπορεί να αλλάξει τον χώρο και τον τρόπο που ερμηνεύει την ζωή. Αλλά το μόνο που θα είναι πάντα εκεί θα είναι οι μάσκες.

Ο λόγος που δεν πρόκειται ποτέ να φύγουν οι μάσκες είναι ένας. Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να πέσουν.

Κάποια στιγμή, αποκαλύπτεται το πραγματικό πρόσωπο αυτού ή αυτής που φοράει μια μάσκα. Είναι ο μόνος τρόπος για να τελειώσει η παράσταση.

Και τότε είναι που οι θεατές και οι συνεργάτες πραγματικά τρομάζουν.

Τρομάζουν με τα πρόσωπα που δεν τους είναι οικεία. Τρομάζουν με το ότι αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα. Αλλά κυρίως τρομάζουν επειδή υπάρχει η πιθανότητα να δουν τον εαυτό τους σε έναν καθρέφτη.

Να δουν το πρόσωπο τους γυμνό, χωρίς προστασία. Να δουν αυτό που έστησαν ολόκληρη παράσταση για να κρύψουν. Να δουν αυτό που ήθελαν εξ αρχής να προστατέψουν.

Όταν το δουν, δημιουργείται ο φόβος ότι μπορούν να τους δουν και οι υπόλοιποι. Να δουν αυτό που πραγματικά είναι, να δουν πόσο ψεύτικος και προσποιητός ήταν ο ρόλος που μόλις ενσάρκωσαν. Να δουν όλοι, εν τέλει, πόσο απλή και ευάλωτη είναι μια ανθρώπινη ψυχή.

Όσο και να μοιάζει το πρόσωπο με την μάσκα που φοράει ο καθένας, πάντα θα υπάρχει η αίσθηση προστασίας και ασφάλειας όσο την φοράει. Και πάντα θα υπάρχει ο φόβος ότι κάποια στιγμή πρέπει να βγει. Είτε στο τέλος είτε όχι.

Αυτές οι μάσκες, όμως, προσφέρουν και κάτι άλλο, σχεδόν μαγικό. Την ικανότητα να αποκτάς ψευδαισθήσεις. Την ικανότητα να πιστέψεις ότι όντως είσαι ο ρόλος που παίζεις.

Με την δύναμη της ψευδαίσθησης, μπορείς να αντέξεις κάθε μάσκα μέχρι το πρόσωπο σου να αλλάξει και να προσαρμοστεί πάνω της. Μέχρι να καταφέρεις το τελειότερο ταίριασμα που μπορείς.

Οι πολλοί και παράλληλοι ρόλοι, όμως, που παίζει κάποιος απαιτούν και πολλές μάσκες. Και εκεί κρίνεται το αν έκανε σωστή επιλογή ρόλων και θέσεων.

Θα κριθεί από το κατά πόσο σωστά θα διαλέξει τις μάσκες του, αναλόγως με ποια του ταιριάζει. Θα κριθεί από το πόση αντοχή έχει για να υποστηρίξει μια μάσκα που του αρέσει, χωρίς να του ταιριάζει. Θα κριθεί από το πόσο άντεξε τις μάσκες που δεν ήθελε ή που δεν επέλεξε. Θα κριθεί από το πόσο μπορεί να αλλάξει το πρόσωπο του για να μοιάσει στις ψευδαισθήσεις του.

Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό το τεράστιο θέατρο πάντα στο βάθος του μυαλού τους έχουν μία απλή ερώτηση.

Οπότε εδώ, φίλε μου, θα κάνω αυτή την ερώτηση σε εσένα: εσύ αντέχεις τις μάσκες σου;

Βαγγέλης Βαΐτσης

ΠΗΓΗ...http://www.mindthetrap.gr

Posted in: ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ