Δεκέμβριος του 2019.
Προπαραμονή Χριστουγέννων.
Αφού, με την σύντροφό μου, τελειώσαμε τις προετοιμασίες για την παραδοσιακή μάζωξη της βραδιάς, τακτοποιήσαμε σε διάφορα τάπερ τα καλούδια τα οποία θα συνεισφέρουμε στο γλέντι.
Είναι έθιμο ετών, η «Κόλντα Μπάμπου», κατά το οποίο παλιότερα, όντες μικρά παιδιά, ανάβαμε φωτιές την παραμονή των κάλαντων στα πέριξ του χωριού, έθιμο το οποίο τώρα που μεγαλώσαμε το έχουμε αναγάγει σε μια βραδινή συγκέντρωση φίλων και συγγενών και γιορτάζουμε την μεγάλη χαρμόσυνη Έλευσή Του.
Αφού κλείσαμε πίσω μας την αυλόπορτα, ένα κρύο αεράκι μας έκανε να επιταχύνουμε, ώστε να φτάσουμε γρηγορότερα το προκαθορισμένο σημείο της γιορτούλας μας, στο εργαστήρι του Σωτήρη.
Εγγίζοντας στο σημείο, μπορώ να αισθανθώ την οσμή από τα ξερά ξύλα οξιάς τα οποία καίνε στην μεγάλη φουφού, ενώ μπαίνοντας στο εργαστήρι του Σωτήρη, μια λυτρωτική ζεστασιά με τυλίγει αμέσως κάνοντάς με να βγάλω στεναγμό ανακουφιστικό. Μια τεράστια αυτοσχέδια σόμπα-βαρέλι στο κέντρο του εργαστηρίου, με πυρωμένο το περίβλημά της ζεσταίνει τον τεράστιο χώρο. Το οίκημα, γύρω στα 100 τετραγωνικά, πεντακάθαρο, με ένα σωρό εργαλεία, υλικά, κατσαβίδια, ηλεκτροκολλήσεις κι ότι μπορεί να βάλει ο νους σου.
Δυο τραπέζια μακρόστενα, κολλημένα μεταξύ τους, στρωμένα, έτοιμα να μας φιλοξενήσουν. Ένα παλιό, μαυρισμένο από την πολυκαιρία ραδιόφωνο παίζει λαϊκούς σκοπούς, οι κυρίες της πολυπληθούς συντροφιάς ετοιμάζουν ένα σωρό μεζέδες και σαλατικά, έξω η φουφού να καπνίζει αναδύοντας οσμές γαργαλιστικές με τα κρεατικά να τσιρτσιρίζουν στα κάρβουνα, ενώ τα μικρά μέλη της παρέας, να ξεσηκώνουν τον τόπο με τις χαρούμενες φωνές των παιχνιδιών τους.
Στο επίκεντρο βέβαια, ο Βενιαμίν της συντροφιάς μας ο αεικίνητος Ματθαίος.
Αφού με έπιασε από το χέρι, με ξενάγησε σε όλον τον χώρο, δείχνοντάς μου το βασίλειό του, το παλιό τρακτέρ που επισκευάζουν με τον πατέρα-Σωτήρη, το παλιό ποδηλατάκι, το καρεκλάκι σαμάρι, τα εργαλεία, τους βιδολόγους, τις παλιές σιδερένιες κουδούνες, τον σπασμένο ανεμιστήρα, ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, κορδώνεται σαν ο μεγαλύτερος βασιλιάς, επιδεικνύοντας τα ανεκτίμητα πλούτη του.
Τέλος, με επιτακτικό ύφος, σαν να είναι το γκραντ φινάλε της παράστασης, με οδηγεί στην απέναντι πλευρά, όπου πάνω σε ένα μικρό αυτοσχέδιο τραπεζάκι υπάρχει μια πλαστική κλούβα, αυτές που οι μανάβηδες βάζουν τα λαχανικά στις λαϊκές.
Πάνω της, ένα τετράγωνο γυάλινο κομμάτι την κλείνει ερμητικά.
"Έλα Λάκη, να δω λιτέλι έχει…."
Αφού πλησίασα εγγύτερα, μπόρεσα να αποκρυπτογραφήσω τα λεγόμενα του μικρού ξεναγού μου.
Μέσα στην καλά κλεισμένη κλούβα, υπήρχε σ’ αυτήν ένα ασπρόμαυρο περιστέρι. Στριμωγμένο σε μια γωνία, πατώντας γερά στα πόδια του και με το κεφάλι λοξά, να παρατηρεί έξω, εμάς τους τεράστιους γίγαντες που του χαλάμε την ησυχία βραδιάτικα. Λίγα άχυρα στον πάτο για ζεστασιά, ενώ σε δυο πλαστικά πιατάκια υπήρχε σιτάρι και νερό για να τρέφεται.
"..Το βρήκα στον δρόμο τις προάλλες, μας εξήγησε ο Σωτήρης, το πέρασα για σκουπίδι, το κλώτσησα και αυτό με ξάφνιασε αντιδρώντας στο άγγιγμα του ποδιού μου. Φαινόταν πεθαμένο, όπως ήταν ζαρωμένο και ακίνητο. Έτσι το πήραμε, το υιοθετήσαμε, θα το περιθάλψουμε κι όταν ανακάμψει θα το αμολήσω έξω, ελπίζοντας να μείνει στην αυλή μας…".
Το μήνυμα του ενσαρκωμένου Ιησού, για Αγάπη απλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου μας και οι καρδιές όλων γεμίζουν με ζεστασιά. Οι περισσότεροι χαρίζουν δώρα σε αγαπημένα πρόσωπα, οι κρατικοί θεσμοί κάνουν αγαθοεργίες, τα σχολεία γιορτές και οι πιο θρησκευόμενοι νηστεύουν και κοινωνούν στις Εκκλησίες.
Φεύγοντας, όταν πια πέρασε η ώρα κι ευχαριστώντας όλους για την υπέροχη βραδιά που περάσαμε, σκεφτόμουν ανηφορίζοντας τον δρόμο προς το φτωχικό μου, το άσπρο και μαύρο της ζήσης μας, το πόσο μεγαλείο ψυχής έχουν κάποιοι, που νοιάζονται, που δεν αδιαφορούν, που δεν συμβιβάζονται με τα αυτονόητα, που από το μηδέν μπορούν και φτάνουν στο δέκα, στο χίλια, στο άπειρο.
Άνθρωποι που λαμπρύνουν, που δίνουν διάσταση υπερφυσικού στην εφήμερη ματαιότητά μας.
Το ασπρόμαυρο περιστέρι μπορεί να το βεβαιώσει.
Και η Υπέρτατη Δύναμη, σίγουρα θα ευαρεστείται από ψηλά, βλέποντας πράξεις αντάξιες με χίλια δώρα και ακόμη περισσότερες νηστείες, γονυκλισίες και προσευχές.
Χρόνια Πολλά.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.