Και πολλά τα δεινά αυτής της χώρας. Πολλοί οι βιαστές της περηφάνιας του λαού αυτού:
«Μη σκύβεις ποτέ το κεφάλι…
ψηλά να το κρατάς για να θωρείς τον ήλιο της ζωής».
Διονύσιος Σολωμός
Ευτυχώς όμως που αυτή οι χώρα, αυτός ο βασανισμένος λαός δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι. Άνθρωπος χωρίς γλώσσα είναι άνθρωπος χωρίς σκέψη. Και άνθρωπος χωρίς σκέψη είναι σκλαβωμένος.
Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ μυαλό μου,
πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα.
Πως θα μπορούσα να αποκαλέσω τον μέγιστο Διονύσιο Σολωμό που μου χάρισε την ταυτότητα της πατρίδας μου; ΑΘΑΝΑΤΟ ΠΑΤΕΡΑ θα το πω και θα προσκυνήσω το χέρι του. Σκόρπισε αγιοσύνη και έδωσε τον ύμνο της ελευθερίας παρακαταθήκη και φυλακτό. Οι πολιορκημένοι βρίσκουν φωνή κι οι στρατιώτες εμβατήριο νίκης.
Κήρυξε με ιερή εμμονή τις αθάνατες αξίες της ζωής: δικαιοσύνη, ελευθερία, αλήθεια, πίστη, αγάπη, χρέος .
«Από τους φοβερούς γκρεμνούς, τις χαμηλές κοιλάδες και τα ψηλά βουνά, από την ερημιά των ποταμών και της θάλασσας, από τους δρόμους, τις σπηλιές, τα πηγάδια, ακόμη και μέσα από τα ζεστά κρεβάτια, σηκωθείτε, ω σφαγμένοι της Ελλάδος και προσευχηθείτε»
( Οι σφαγμένοι της Ελλάδας)
«Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολόπιστε
και πάντα προδομένε (Επιγράμματα)
Σε γνωρίζω Αθάνατε πατέρα
Σε γνωρίζω μέσα από τους στίχους σου
που λαμπάδιασαν την φουσκονεριά της θάλασσας
και την έκαναν πύρινη τρικυμία.
Σε γνωρίζω από τον ύμνο της πατρίδας μου,
που έγραψες με χέρι άμωμο και ιερό.
Οι λέξεις σου τιμαλφή κειμήλια
που στεφάνωσαν με λεβεντιά το χρέος.
Σε γνωρίζω από την γαλανόλευκη
σημαία της ρωμιοσύνης και
το σταυρό της ορθόδοξης παλιγγενεσίας.
Πόσα λάβαρα δεν δακρύσανε
όταν υψώθηκαν σε άγρυπνη επιφυλακή;
Πόσες σπίθες δεν ανάψανε στην φρενήρη
αρρυθμία της επανάστασης;
Ω! Ξύπνησες Αθάνατε πνοές,
από το λήθαργο της μοιρολατρίας,
από το αποκύημα της διχοστασίας.
Έντυσες με περιτύλιγμα αντρείας τους νέους,
ράντισες με ηρωισμό τα ρουθούνια
των ελεύθερων πολιορκημένων
και το αίμα τους… με γέννησε ελεύθερο!
Ναι, σε γνωρίζω έτσι όπως με δίδαξαν
ο πατέρας μου
κι
ο δάσκαλος μου…
Σαν προσευχή…
Εσύ που έδωσες φωνή στη σιωπή,
εσύ που έδωσες όπλα στην ψυχή,
που σκόρπησες ρίγη και περηφάνια
στις λαβωμένες δυνάμεις μας,
Εσύ που στεφάνωσες με δάφνες
και κλαδιά ελιάς το ματωμένο χώμα,
σμίλεψε την πέτρα της σύγχρονης
παραμόρφωσης και θέριεψε τον θυμό μας.
Σκήπτρα δολερά μισέψανε πάλι τον ήλιο μας
και στείλανε θηρία
για να σκοτεινιάσουν τα βουνά μας.
Αδίστακτα θέλουν να κυρτώσουν την λευτεριά.
Όχι…κανείς δεν θα απλώσει χέρι
στην αγιοσύνη των ματωμένων ηρώων.
«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε ω χαίρε
του Διονύσιου Σολωμού Ελευθεριά»!
Γ’ Βραβείο UNESCO στον 1ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό 2016 με θέμα: «Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό»
ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ από την ποιητική συλλογή “ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ” που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων 2019
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.