«Ο Ήλιος του Ηλία»
-Παππού να βάλω ένα ακόμα;
-Μισό όχι ολόκληρο. Το πίνεις και ανέρωτο, επτά χρονώ κορίτσι!
-Α, εσύ μου το ‘μαθες. Ούζο ανέρωτο ποτέ ξενέρωτο. Έλα παππού ρίξε μια σβούρα ακόμα. Το τραγούδι σου παίζει στο ράδιο, «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια».
-Όπα! Να μου ζήσεις εγγόνα μου…Χτύπα παλαμάκια…δυνάμωσέ το…να μάθουν όλοι στη γειτονιά. Ο Ηλίας έχει Χαρά…με την εγγόνα του γλεντά, Αγαπάει και Αγαπά και είναι η πρώτη του φορά.
-Τί λες βρε παππού; Εβδομήντα χρόνια δεν βρέθηκε κανείς να αγαπηθείτε;
-Ναι, μικρή μου. Ούτε η μαμά μου…Με αδικούσε συνέχεια. Ήμουν ο μεγαλύτερος γιος και μου έδινε την μικρότερη μερίδα και τις περισσότερες ξυλιές. Δεκάξι χρονώ με ανάγκασε να παντρευτώ την γιαγιά σου. Ήθελε να με διώξει απ΄το σπίτι, πριν καν παντρέψω τις δυο μικρότερες αδερφές μου. Ανεξήγητο! Η γιαγιά σου ήταν η ομορφότερη της πόλης αν και μόλις δεκατέσσερα χρονών. Δεν την αγαπούσα όμως. Άλλη είχε κλέψει τον νου και την καρδιά μου. Δεν έμαθα ποτέ αν ήταν αμοιβαίο. Με την γιαγιά σου κάναμε τρία παιδιά αλλά δεν ταιριάξαμε ποτέ. Όλο θυμούς, οργή και μαλώματα έχουμε. Ένα «γιατί» τρώει τα σωθικά μου…αυτό το «γιατί» πνίγω με ποτό στα καφενεία τα βράδια. Και μετά έρχεται η γκαζούρα. Με περιγελά όλη η πόλη που τρικλίζοντας βρίσκω το σπίτι. Τα παιδιά μου ντρέπονται για μένα, φοβούνται τα ξεσπάσματά μου και δεν είδα ούτε στιγμή να μου χαμογελάν. Κανείς όμως…Μόνο εσύ λάμπεις που με βλέπεις. Τα μάτια σου βυθίζονται μέσα μου και μου γλυκαίνουν τα σωθικά. Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά. Εμένα λεν «Ηλία» αλλά εσύ είσαι ο ήλιος για όλους…Έλαμψα κι εγώ κοντά σου… Έτσι να μείνεις για πάντα.
~*~
(ο ταχυδρόμος στην αυλόπορτα φωνάζει)
-Κυρ Ηλία, γράμμααα… Γράμμα από την Προύσα κυρ Ηλία. Χαρά ελπίζω να φέρνει.
-Ναι, σίγουρα λεφτά φέρνει. Έβαλα Τούρκο δικηγόρο να μου φέρει ένα πιστοποιητικό γέννησης αλλιώς δεν μου δίνουν σύνταξη. Πάρε κι ένα κατοστάρι για το μαντάτο. Ευχαριστώ!
-Να ‘σαι καλά κυρ Ηλία.
-Έλα κόρη μου, άσε την κερασιά κι έλα να μου διαβάσεις. Εσύ τα καταφέρνεις καλύτερα.
-Ναι, παππού, από την Προύσα είναι. Γράφει Πιστοποιητικό γέννησης του Ηλία Ζάνογλου, του Πρόδρομου Ζάνογλου και της Άννας Ζάνογλου.
-Ποια είναι αυτή κόρη μου; Για ξαναδιάβασε, λάθος θα έκανες ή ο δικηγόρος τζάμπα πληρώθηκε και έστειλε άλλο αντ’ άλλο. Μαρία την λένε την μαμά μου όχι Άννα.
-Παππού εδώ Άννα λέει, είμαι σίγουρη. Τi έγινε γιατί συννέφιασες; Τα μάτια σου ταξιδεύουν…
-Δεν…δεν…καλά είμαι…πάω μια βόλτα να…
~*~
(αργά την νύχτα επέστρεψε σπίτι)
-Γιαγιά τί έπαθε ο παππούς;
-Μέθυσε πάλι ο αχαΐρευτος και έπεσε στη σκάλα. Πάνε φώναξε την μαμά σου, γρήγορα.
-Γιαγιά φοβάμαι, είναι νύχτα και δεν είναι κοντά.
-Δεν γίνεται διαφορετικά. Τρέξε με όλη σου την δύναμη, για να μην φοβάσαι.
~*~
(έφτασε λαχανιασμένη)
-Μαμά ο παππούς κοιμήθηκε … και δεν θα ξαναξυπνήσει. Το ξέρω! Πάνε γρήγορα η γιαγιά σε χρειάζεται…
-Μα πως μπορείς και χαμογελάς; Εσύ τον λατρεύεις.
-Αυτή η ζωή εβδομήντα χρόνια τον πονάει. Χειρότερα δεν θα είναι Εκεί…Η Αγάπη δεν πεθαίνει με το θάνατο.
Υποσχέθηκα να Είμαι ο Ήλιος του Ηλία…
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.