Ο κόσμος λέει κάθε τέλος ισοδυναμεί με μία αρχή. Δε θα διαφωνήσω, θα συμπληρώσω όμως πως και κάθε αρχή ισοδυναμεί μ' ένα τέλος. Τίποτα δεν κρατάει παντοτινά και λυπάμαι αν σας απογοητεύω αλλά αυτή είναι και η πεμπτουσία της ίδιας της ύπαρξης μας· η προσωρινότητα, η αλλαγή και βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα το τέλος.
Είμαστε πάντα ενθουσιασμένοι (ίσως και λίγο τρομαγμένοι αλλά αναμφίβολα ενθουσιασμένοι) για κάθε αρχή. Ανυπομονούμε, την περιμένουμε, ευχόμαστε για αυτήν, μας συναρπάζει στο άκουσμά της. Είναι πάντα καλοδεχούμενη.
Πώς γίνεται όμως να μην είμαστε ποτέ έτοιμοι για ένα τέλος;
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το σκηνικό επαναλαμβάνεται. Άνθρωποι ενθουσιασμένοι, σχεδόν εκστασιασμένοι, περιμένουν ανυπόμονα τη νέα χρονιά· θέτουν στόχους, ανταλλάσσουν ευχές, θεοποιούν το επικείμενο έτος και του ζητούν όσα κρυφά και φανερά επιθυμούν.
Στο άκουσμα της αλλαγής σκορπούν χαμόγελα-πυροτεχνήματα.
Είναι οι ίδιοι που αφορίζουν και καταριούνται το έτος που φεύγει. Το κατηγορούν για όσα στερήθηκαν και του ρίχνουν την ευθύνη για κάθε κακοτοπιά κι αναποδιά. Του κρατάνε πεισματικά μούτρα για όσα ζήτησαν μα τελικά δεν απέκτησαν.
Έτσι είναι πάντα οι άνθρωποι, δεν το αγαπούν το τέλος. Ούτε καν το συμπαθούν. Αφήνουν τόση θετική ενέργεια να εξατμίζεται χωρίς να τη διοχετεύσουν στη μηχανή επιθυμιών τους· τη σκορπούν μονάχα σε προσευχές κι ευχολόγια.
Σχέσεις αρχίζουν απ' το πουθενά· από ένα τυχαίο κοίταγμα, ένα αμήχανο χαμόγελο. Οι σχέσεις συνεχίζονται και εμείς εξελισσόμαστε μέσα σ' αυτές. Μας χαρίζουν ευτυχισμένες στιγμές κι άλλες όχι και τόσο ευχάριστες, μας προσφέρουν, μας πληγώνουν, μας διδάσκουν.
Μας μαθαίνουν να αγαπάμε, να γελάμε, να μισούμε, να κλαίμε. Μας μαθαίνουν να αισθανόμαστε. Και έρχεται κάποια στιγμή μετά από πολύ ή λίγο καιρό που δεν κάνουν τίποτα απ' όλα αυτά ή ίσως μόνο ένα· σε πληγώνουν.
Φτάνει το σημείο που καμία εξέλιξη δεν είναι πλέον δυνατή, το σκηνικό επαναλαμβάνεται καθημερινά, η σχέση έχει βαλτώσει και δεν υπάρχει πλέον τίποτα νέο να σου προσφέρει.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να είσαι εκεί μόνο όσο παίρνεις, δεν μιλάμε για υλική, ούτε καν συναισθηματική προσφορά αλλά ηθική· και βλέπεις η ζωή είναι πολύ μικρή για να μένεις δίπλα σε ανθρώπους που δεν σε κάνουν πια ευτυχισμένο.
Δεν θα σου πω πως δεν σ' αγαπούν, γιατί δεν αποκλείεται και να σ' αγαπούν, έπαψαν όμως να στο δείχνουν ή απλά δεν σου αρκεί πια. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου, μη σου δημιουργείς ενοχές. Δεν είσαι αχάριστος. Η εικόνα έχει πλέον παγώσει κι η σχέση έχει γίνει ένα επαναλαμβανόμενο βαρετό μοτίβο.
Πόσο ευτυχισμένο μπορεί να σε κάνει μια ακίνητη, παγωμένη εικόνα που δεν έχει πουθενά αλλού πια να πάει και τίποτα άλλο να σου προσφέρει; Καμιά καινούργια συγκίνηση, κανένα νέο συναίσθημα.
Μη βιαστείς να κάνεις τη σύνδεση αυτή με ερωτικές μόνο σχέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις φιλικές, ίσως και περισσότερο για αυτές, μιας κι οι φίλοι είναι αυτοί που πρέπει να σε βοηθάνε να εξελίσσεσαι, να προχωράς, να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
Μην μένεις στα σίγουρα λοιπόν απλά και μόνο γιατί φοβάσαι να χάσεις ανθρώπους απ' τη ζωή σου. Αν το σκεφτείς, αυτό που σου λείπει δεν είναι τα άτομα αλλά τα συναισθήματα που σου γεννούσαν και αν έχουν πλέον σταματήσει να στα γεννούν, ποιος ο λόγος να είναι στη ζωή σου; Ποιος ο λόγος να μένεις ακίνητος; Ο χρόνος κι η ζωή πάντα τρέχουν, εσύ θα μείνεις άπραγος και θα τα αφήσεις να σε προσπεράσουν;
Βγάλε απ' τη ζωή σου τους φίλους που συναντάς μια φορά το μήνα, που δεν έχουν τίποτα καινούργιο να σου πουν και στην ουσία δε σου λείπουν. Διέγραψε τις σχέσεις ασφάλειας, μοναξιάς και συμφέροντος. Κράτα λίγους, ελάχιστους, αληθινούς!
Χώρισε τον άνθρωπο που δεν ακούς καμπανάκια όταν τον φιλάς, που δεν υποφέρεις μακριά του, που δεν πονάει το σώμα σου όταν περνάνε ώρες χωρίς το χάδι του, που δε θες συνέχεια δίπλα σου.
Κόψε κάθε επαφή αν δεν είναι αυτός που ανατριχιάζεις όταν σ' αγγίζει, αν δεν είναι αυτός που αναζητάς σαν εθισμένος το ναρκωτικό του. Σκότωσε τα μέτρια, πριν σε σκοτώσουν!
Κράτα μόνο ότι σε κρατάει ζωντανό. Μάθε να βάζεις μόνος σου το τέλος, μην περιμένεις απλά αυτό να έρθει. Τότε θα έχεις πραγματικά ωριμάσει. Τότε θα δώσεις την ευκαιρία στην αρχή που πάντα περίμενες.
Μην ξεχνάς πως η ζωή μας δεν είναι παρά ένα σύνολο ομόκεντρων κύκλων με πυρήνα τον ίδιο μας τον εαυτό.
Κύκλοι συνεχώς ανοίγουν και κλείνουν. Κάθε φορά που κλείνει ένας κύκλος όσο μικρός κι αν ήταν, πάντα θα πονάει, είναι φυσιολογικό, είναι κομμάτι σου.
Αν όμως αφήσεις τον κύκλο ανοιχτό και βάλεις τον διαβήτη της ζωή σου στην άκρη, δε θα σχεδιάσεις ποτέ νέους κύκλους.
Αγάπα το τέλος, μάθε να το επιλέγεις.
Πωλίνα Πανέρη
ΠΗΓΗ...http://www.pillowfights.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.