-Κύριε Ανδρέα ετοιμάσου, έρχεται το δωράκι σου.
-Επιτέλους! Πρώτα θα πέθαινα και μετά θα ερχόταν.
-Έλα μη μου γκρινιάζεις και σε λίγο θα βγεις περδίκι από δω μέσα.
-Ποιος το στέλνει, ξέρουμε;
-Α! Είναι σεμνός ο θαυμαστής, δε θέλει δημοσιότητα.
Η νοσοκόμα κρέμασε ψηλά τη φιάλη με το αίμα κι αφού ψηλάφισε προσεκτικά τη φλέβα, τοποθέτησε χωρίς βιασύνη τη βελόνα. Το κόκκινο υγρό άρχισε αμέσως το ταξίδι του με έναν αργό αλλά σταθερό ρυθμό, για να φτάσει τη σωστή στιγμή στον προορισμό του και να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Αφετηρία του, η διάθεση κάποιου για προσφορά. Οι αποσκευές του φορτωμένες δώρα. Ένα φιλί ζωής. Ένα όνειρο μεγαλύτερο. Μια ελπίδα παραπάνω. Ένα χαμόγελο αισιοδοξίας περισσότερο. Στην ετικέτα τους, μια παύλα. Ανώνυμος ο δότης. Στο εισιτήριο σφραγισμένη η ένδειξη «Δωρεάν».
Το βλέμμα του κύριου Ανδρέα έμεινε καρφωμένο στη φιάλη και οι ερυθρές σταγόνες που έπεφταν αργά, έμοιαζαν να μεταφέρουν μηνύματα μυστικά και κωδικοποιημένα. Κάθε σταγόνα κι ένα μήνυμα από τον δότη προς τον παραλήπτη. Κάθε μήνυμα και μια τρυφερή συνομιλία ανάμεσα σε δυο αγνώστους. Ένα ραντεβού στα τυφλά ανάμεσα σε λευκούς τοίχους, με ένα κέρασμα άλικο κι ένα «στην υγειά σου» από καρδιάς. Παρά τα εβδομήντα του χρόνια, ποτέ δεν το έβανε ο νους ότι θα χρειαζόταν να γίνει δέκτης μιας τέτοιας προσφοράς και ούτε φυσικά είχε σκεφτεί να προσφέρει ο ίδιος κάτι ανάλογο. Και να που τα ’φερε η ώρα, να βρίσκεται με μια βελόνα στο χέρι και να κυλάει μέσα της ζωή, κομμάτι από τη ζωή ενός αγνώστου που νοιάστηκε γι’ αυτόν χωρίς να τον γνωρίζει. Ένιωσε έναν κόμπο στον λαιμό, λες και τα συναισθήματα που βίωνε, από τη στιγμή που μπήκε στο νοσοκομείο, τυλίγονταν σε κουβάρι κι εναλλάσσονταν από την αγωνία στην ανακούφιση και από τη χαρά στην ευγνωμοσύνη. Σκέψεις πολλές και ερωτήματα, απ’ αυτά που έρχονται απρόσκλητα κάτι τέτοιες δύσκολες ώρες και ζητούν απαντήσεις, του κρατούσαν συντροφιά.
-Ποιος είσαι φίλε μου;
-Τι σημασία έχει;
-Να μην ξέρω ποιος μου προσφέρει το δώρο;
-Τι θα αλλάξει;
-Πες το ψέματα! Είσαι άντρας ή γυναίκα;
-Εσύ τι θα προτιμούσες;
-Μου φτάνει που είσαι άνθρωπος.
-Στα λόγια μου έρχεσαι.
-Πες μου μόνο, τι σε ώθησε σε αυτή την προσφορά;
-Η αγάπη.
-Δεν με ξέρεις.
-Η αγάπη φωλιάζει στις ψυχές όχι στα πρόσωπα.
-Όπως και να έχει αφιέρωσες χρόνο.
-Δέκα λεπτά μόνο.
-Πόνεσες.
-Ένα απλό τσίμπημα ήταν.
-Έβαλες σε κίνδυνο την υγεία σου για μένα.
-Ώπα φίλε! Με υπερεκτιμάς και δε μου αξίζει. Δεν είμαι κάποιος που θα έβαζε σε κίνδυνο την υγεία του για κάποιον άλλον. Και για να εξηγούμαστε. Ό,τι σου έδωσα ήταν από το περίσσευμά μου. Σε λίγη ώρα το αναπλήρωσα.
-Είμαι γέρος πια. Πώς θα στο ανταποδώσω;
-Να θυμάσαι αυτή τη στιγμή. Κι όταν βγεις με το καλό, μίλα για μένα στα παιδιά σου, στα εγγόνια σου. Μίλα στον κόσμο. Πολλοί αγνοούν. Υπόσχεσαι;
-Υπόσχομαι.
Η φιάλη άδειασε κι η νοσοκόμα εμφανίστηκε χαμογελαστή.
-Παραμιλάς κύριε Ανδρέα;
-Μπα! Έπιασα κουβέντα με τον ανώνυμο θαυμαστή μου.
-Φαίνεται πως ήταν φλύαρος, σε βλέπω ζαλισμένο, του είπε κι έκλεισε το μάτι στον γιατρό που στεκόταν δίπλα του.
-Με μένα μιλούσες κυρ Ανδρέα. Με ρωτούσες και σου απαντούσα. Είπαμε ότι θα νιώσεις εξάντληση μετά τη μετάγγιση αλλά εσύ νομίζω το παράκανες λιγάκι, του είπε γιατρός και τον χτύπησε φιλικά στον ώμο.
Εκείνος κοίταξε γύρω του σαστισμένα και η ματιά του πότε έπεφτε πάνω στον γιατρό και πότε πάνω στην άδεια φιάλη αίματος. Ένιωθε κουρασμένος και λίγο πριν κλείσει τα βλέφαρα για να ξεκουραστεί, ζήτησε να τη φέρουν κοντά του. Η νοσοκόμα του έκανε το χατίρι και αφού την τοποθέτησε πάνω σ’ ένα δίσκο, την ακούμπησε στο τραπεζάκι που βρισκόταν δίπλα του. Εκείνος την κοίταξε βουρκωμένος κι αφού άγγιξε με το χέρι τη μεριά της καρδιάς, ψέλλισε με συγκίνηση: «Σε ευχαριστώ φίλε μου γι’ αυτό το πολύτιμο δώρο κι ας μη σε ξέρω».
_
γράφει η Χριστίνα Σουλελέ
ΠΗΓΗ...https://tovivlio.net
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.