Σοκαρισμένος από τα χθεσινά νέα περί ύπαρξης κάποιου άστεγου συνανθρώπου μας, που ζει επί έναν μήνα στο ανοιχτό θέατρο στο Δασάκι Αριδαίας, και έχοντας αποφασίσει να βοηθήσω με κάποιους φίλους, όσο μπορούμε τον αναξιοπαθούντα, κατευθύνθηκα στην περιοχή.
Άφησα κάπου απόμερα το αυτοκίνητο και περπάτησα. Διαβαίνοντας την βορειοδυτική πύλη της κατάφυτης περιοχής, διέκρινα από μακριά, μια ασυνήθιστη κινητικότητα.
Αυτοκίνητο του δήμου από το "βοήθεια στο σπίτι", ένα αγροτικό του δήμου και ένα περιπολικό της αστυνομίας, ήταν παρκαρισμένα στο πρόχειρο κατάλυμα όπου ο άστεγος διαβιούσε. Πλησιάζοντας και με την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, αντιλήφθηκα εκτός από τον άμοιρο συνάνθρωπό μας, τον αντιδήμαρχο Γ. Τσιμτσιρίδη, κάποια υπάλληλο της κοινωνικής υπηρεσίας του δήμου, δυο καθαρίστριες και δυο όργανα της τάξης. Εξέταζαν κάποιο χοντρό βιβλιαράκι, υποθέτω υγείας, και συζητούσαν μεταξύ τους χαμηλόφωνα, ενώ λίγα μέτρα παραπέρα, ο πρωταγωνιστής, καθόταν ήσυχος, υπομονετικός, βυθισμένος στον κόσμο του και περίμενε στωικά.
Στην μικρή συζήτηση που είχα με τον κύριο Τσιμτσιρίδη, με ενημέρωσε ότι οι υπηρεσίες του δήμου επενέβησαν ύστερα από αστυνομική αναφορά, και μετά από μια ολοκληρωμένη έρευνα που έγινε, ο συνάνθρωπός μας ο οποίος περιπλανήθηκε από Χανιά-Έδεσσα-Αριδαία, θα οδηγηθεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα, μιας και η κατάστασή του πρέπει να αντιμετωπιστεί εκεί.
Αφού τελείωσαν όλα τα διαδικαστικά ο άστεγος συνοδεία των αστυνομικών, οδηγήθηκε για τα περαιτέρω.
Ανασηκώνοντας το νάϋλον που χρησίμευε σαν πόρτα στο πρόχειρο κατάλυμα, μπόρεσα να διακρίνω ένα μαγκάλι , δυο τρεις κουβέρτες, σακούλες με τρόφιμα, πορτοκάλια και διάφορα άλλα είδη επιβίωσης, ενώ εντύπωση μου έκανε η άσχημη μυρωδιά που επικρατούσε, σημάδι της κακής και πρωτόγονης διαβίωσης που επικρατούσε.
Χαρούμενος, κατά κάποιον τρόπο, που το θέμα πήρε τον δρόμο του, χάρη στα γρήγορα αντανακλαστικά των υπηρεσιών, κίνησα για να φύγω, όταν εμφανίστηκαν οι δυο φίλοι, που είχαμε κανονίσει να αγοράσουμε κάποια πραγματάκια για τον συνάνθρωπό μας.
Πριν προλάβω να τους πω τα ευχάριστα νέα, με προλαβαίνουν αυτοί και με μια φράση μου ρίχνουν μια "γροθιά" στο στομάχι:
-Υπάρχει και άλλος.....
Μετά από πολλά δευτερόλεπτα σιωπής, από τον κεραυνό στα αυτιά μου, μου εξηγούν ότι λίγα μέτρα παρακάτω, σε έναν βοηθητικό χώρο του θεάτρου, ζει ο κύριος Δημήτρης, εδώ και 1,5 χρόνο.
Πήγαμε προς το μέρος του, όπου χαμογελαστός μας υποδέχτηκε με έναν μεγαλόσωμο σκύλο να γρυλίζει στα πόδια του.
Μετά τις απαραίτητες συστάσεις, ο 60 περίπου ετών κύριος Δημήτρης, μας εξιστόρησε την περιπέτεια της ζωής του, την οποία κρατάμε για εμάς, και με δάκρυα στα μάτια μας ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον μας.
Εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τις αρχές, που τον συνδράμουν και προς όλους τους ανώνυμους πολίτες, που τον θυμούνται πηγαίνοντάς του διάφορα, απαραίτητα για την επιβίωσή του.
Κατανοώντας την δυσχερή θέση που βρίσκεται, δεν τον πίεσα καθόλου να μιλήσει, αλλά αυτός, μιλούσε σαν χείμαρρος λέγοντας πολλά. Κάθε του λέξη ήταν και μια μαχαιριά, κάνοντάς με να σφιχτώ, συγκρατώντας τα δάκρυά μου. Οργή προς τον εαυτό μου, που αγνοούσα τόσα τραγικά πράγματα. Θυμό προς το Ανθρώπινο είδος. Να υπάρχουν άνθρωποι, που σήμερα έχουν να φάνε κι αύριο όχι. Που ζουν στην ερημιά, εκτεθειμένοι σε ένα σωρό κινδύνους, μάλιστα ο κύριος Δημήτρης μας ανέφερε την επίθεση που δέχτηκε πέρυσι από ομάδα κακοποιών, για να του κλέψουν ποιός ξέρει τί.
Διακόπτοντας τις σκέψεις μου ο ομιλητικός κύριος, σηκώθηκε και μας έγνεψε να τον ακολουθήσουμε στο "παλάτι" του. Παρά τον αρχικό μου δισταγμό, ακολούθησα και ξεκλειδώνοντας μια σιδερένια πόρτα, όπου έγραφε "κατοικείται" ή κάτι τέτοιο, ο κύριος Δημήτρης μας έμπασε στο βασίλειό του.
Ένα ευρύχωρο δωμάτιο, με μια λάμπα να καίει, ένα ηλεκτρικό καλοριφέρ να ζεσταίνει τον χώρο και πολλά καθημερινά πράγματα τακτοποιημένα σε διάφορα αυτοσχέδια ράφια. Μια στοίβα με σιντι και πολλά βιβλία, δείγμα της ποιότητας του χαρακτήρα του, και ένας παλιός τριθέσιος καναπές στη μέση, με άλλο ένα κάτασπρο χνουδωτό σκυλάκι, που μας παρακολουθούσε τρομαγμένο.
Αποκρούοντας ευγενικά τις επίμονες αιτιάσεις του να μας φτιάξει καφέ(με τί άραγε;), βγήκαμε πάλι έξω, νιώθοντας ότι αρκετά εισβάλαμε στην περιοχή του, καθίσαμε όρθιοι έξω και συζητήσαμε για πρακτικά θέματα και κανονίσαμε για τα χρειαζούμενα.
Ο κύριος Δημήτρης επαναλάμβανε συνεχώς, ότι δεν τον νοιάζουν τα λίγα που του αγοράσαμε, όσο η επίσκεψη που του κάναμε, η οποία ήταν η πρώτη που δέχτηκε ύστερα από πολλούς μήνες.
Βγάζοντας μια παλιά ταμπακέρα, όπου μέσα υπήρχαν τρεις γόπες, τις οποίες προφανώς μάζεψε από τον δρόμο, άναψε τη μία και με υγρά μάτια χαμογέλασε ευτυχισμένος για την επίσκεψη. Δίνοντας του το γεμάτο μου πακέτο από τσιγάρα, αμέσως μας πρόσφερε να ανάψουμε κι εμείς με αριστοκρατικό ύφος.
Ήθελα να καθίσουμε κι άλλο, αλλά τόσο εγώ, όσο και οι δυο φίλοι Κώστας και Δημήτρης, είχαμε τις δουλειές μας κι έπρεπε να αποχωρήσουμε.
Αφού του αφήσαμε κάποια παπλώματα, στρώματα τα οποία προορίζονταν για τον πρώτο άστεγο που έφυγε, οι δυο φίλοι, αναχώρησαν για το σούπερ μάρκετ, όπου θα ψώνιζαν κάποια απαραίτητα, πήρα τον δρόμο του γυρισμού, έχοντας ένα τεράστιο κόμπο μέσα μου, που είμαι σίγουρος ότι θα τον κουβαλάω μέχρι να πεθάνω.
Για την κοινωνία, για την Αγάπη, για τον Άνθρωπο, για μένα.
Και με μια στροφή ενός τραγουδιού να με βομβαρδίζει συνεχώς:
"Γιατί ο μοναδικός δρόμος προς την ευτυχία να είναι πάντα ο πόνος;"
Σ.Σ. Σηκώστε τα μάτια από τον εαυτό σας, κοιτάξτε γύρω, ΔΩΣΤΕ και θα πάρετε.
Γιώργο Τσιμτσιρίδη, Άνθρωποι σαν εσένα αποτελούν, φάρους.....
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.