ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΟΔΕΙΑΣ ΤΩΝ ΡΟΔΑΚΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ

Του Ουγγρίνου Αλέκου,                                                                                             Μέλους της Πανελλαδικής Γραμματείας της Παναγροτικής Αγωνιστικής ΣΥσπείρωσης  (  ΠΑΣΥ ) - Γεωπόνου

        Ζημιές στη φετινή παραγωγή - Αντιχαλαζική προστασία από τον ΕΛΓΑ

       Οι καιρικές συνθήκες βρέθηκαν για μια ακόμη χρονιά «απέναντι» στους αγρότες της Κεντρικής Μακεδονίας - όπως και άλλων περιοχών της χώρας - προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στην αναμενόμενη παραγωγή, με τις έντονες χαλαζοπτώσεις και τις πολλές βροχοπτώσεις. Η προστασία από τη μεριά του κράτους μέσω του ΕΛΓΑ είναι ανύπαρκτη, μιας και τα αεροπλάνα της αντιχαλαζικής προστασίας δεν πέταξαν, γιατί ο ΕΛΓΑ δεν είχε υπογράψει τη σύμβαση, αφήνοντας «ξεκρέμαστους» τους αγρότες, αν και πληρώνουν την τσουχτερή εισφορά τους. Και οι ζημιές συνεχίζονται μέχρι και σήμερα 22 Ιούλη …

      Τώρα οι παραγωγοί, ανάμεσά τους οι φρουτοπαραγωγοί και κατά κύριο λόγο οι ροδακινοπαραγωγοί της Κεντρικής Μακεδονίας, θα περιμένουν με τους μήνες, μέχρι και την επόμενη χρονιά, για τις γνωστές κουτσουρεμένες αποζημιώσεις, σύμφωνα με τον Κανονισμό του ΕΛΓΑ. Το αγροτικό εισόδημα, που έτσι κι αλλιώς μειώνεται κάθε χρόνο, δέχτηκε μεγάλο πλήγμα και ο χειμώνας προβλέπεται πολύ βαρύς για την αγροτική οικογένεια.

     Είναι γνωστός βέβαια ο εισπρακτικός χαρακτήρας του ΕΛΓΑ. Με τα υπέρογκα χαράτσια ασφάλισης έχει δημιουργήσει απόθεμα από τον ιδρώτα των αγροτών, χωρίς να τους καλύπτει για το 100% των ζημιών από όλα τα αίτια, σε όλες τις χρονικές περιόδους, για τη φυτική και τη ζωική παραγωγή. Από αυτή τη σκοπιά, έχει μεγάλη σημασία να αναδειχτεί σε αίτημα αιχμής η έγκαιρη και πλήρης αποζημίωση για το 100% της ζημιάς και του φυτικού κεφαλαίου, προκειμένου να μπορεί ο αγρότης να ανταποκριθεί στις ανάγκες της επόμενης καλλιεργητικής περιόδου.

      Αδιέξοδα στη διάθεση Ροδακίνων & Νεκταρινιών - Υπερπαραγωγή ή μια κανονική χρονιά ;

     Η φετινή χρονιά παρουσιάζει αύξηση της παραγωγής στα ροδάκινα μόλις 11% σε σχέση με άλλες κανονικές χρονιές, χωρίς μεγάλες καταστροφές στην αναμενόμενη παραγωγή, όπως πέρσι το 2013.

     Παρόλα αυτά αντιμετωπίζουμε οξυμένο πρόβλημα διάθεσης, τόσο στην εσωτερική αγορά, όσο - και κατά κύριο - λόγο στις εξαγωγές. Οι λόγοι είναι πολλοί και διαχρονικοί. Παλιότερα και μέχρι τη δεκαετία του '90, υπήρχε κοινοτική προτίμηση και προστατευτισμός της ευρωκοινοτικής παραγωγής, με στόχο να γιγαντωθούν μέσα από την ευρωπαϊκή αγορά μεγάλες καπιταλιστικές μονάδες. Γι' αυτό και το μεγαλύτερο ποσοστό της παραγωγής πήγαινε στις ευρωπαϊκές αγορές                   ( Κεντρική αγορά υποδοχής το Μόναχο στην Γερμανία).

    Αργότερα, με την απελευθέρωση, δηλαδή την άρση του προστατευτισμού, και την κατάργηση των εγγυημένων τιμών, αλλά και την είσοδο και άλλων χωρών στην ΕΕ που είχαν ροδακινοπαραγωγή, το εξωτερικό εμπόριο άλλαξε προσανατολισμό προς Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία. Είμαστε εξαγωγική χώρα στο νωπό και μεταποιημένο ροδάκινο, εξάγοντας κατά μέσο όρο πάνω από 200.000 τόνους το χρόνο και το μεγαλύτερο μέρος πηγαίνει στις αγορές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και κύρια της Ρωσίας, της Ουκρανίας κ.ά.

     Φέτος, η παραγωγή είναι λίγο αυξημένη σε σχέση με την αναμενόμενη και ταυτόχρονα οι παραπάνω χώρες μείωσαν τις εισαγωγές τους λόγω των δικών τους εσωτερικών προβλημάτων, όπως είναι το μειωμένο βαλάντιο των δικών τους εργαζομένων-καταναλωτών από τις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές σ' αυτές τις χώρες, η εμπόλεμη κατάσταση στην Ουκρανία, η υποτίμηση του ρουβλιού και άλλα. Άρα, οι εξαγωγές φρούτων προς τις χώρες αυτές έχουν ουσιαστικά «φρακάρει».

     Η εσωτερική αγορά έχει επίσης «βαλτώσει» και απορροφά πολύ μικρές ποσότητες, παρά τα παχιά λόγια για τη μεγάλη αύξηση του τουριστικού ρεύματος και άρα την ανάλογη απορρόφηση φρούτων. Οι εργαζόμενοι των πόλεων, με τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν, όπως η ανεργία, η υποαπασχόληση, οι μειώσεις στα μεροκάματα και τους μισθούς, τα απανωτά χαράτσια, δεν μπορούν να καταναλώσουν τα ροδάκινα και τα υπόλοιπα φρούτα με τιμές 8 και 9 φορές ακριβότερες από τις τιμές παραγωγού, που πουλάνε ακόμη και κάτω από 20 λεπτά το κιλό, εξαιτίας της απαράδεκτης αισχροκέρδειας των μεγαλεμπόρων και το άνοιγμα της περίφημης «ψαλίδας τιμών».

     Όσο δεν παίρνονται άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα για την απορρόφηση της παραγωγής εντός και εκτός Ελλάδας, μεγάλες ποσότητες ροδάκινων και νεκταρινιών θα συνεχίζουν να σαπίζουν στα ψυγεία των Συνεταιρισμών και των Ομάδων Παραγωγών ή στην καλύτερη περίπτωση θα οδηγηθούν στη χυμοποίηση με τιμές 5 λεπτά το κιλό για τον παραγωγό. Δεν μιλάμε επομένως για απλή μείωση του εισοδήματος του 2014 για τους ροδακινοπαραγωγούς, αλλά για μια ακόμη καταστροφική χρονιά, αφού και η περσινή είχε μειωμένη παραγωγή.

      Ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων από την Πολιτεία

     Ακούμε για μέτρα και κανένα μέτρο δεν βλέπουμε από το ξεκίνημα της συγκομιδής εδώ και δύο περίπου μήνες. Ακούμε και διαβάζουμε ξανά και ξανά για συσκέψεις, για επαφές στην ΕΕ, για κατανάλωση του ροδάκινου σε Στρατό, Νοσοκομεία κλπ. ενώ ήδη έχει ουσιαστικά καταστραφεί εμπορικά το μεγαλύτερο μέρος των επιτραπέζιων ποικιλιών ροδάκινων και νεκταρινιών μιας και έχει ολοκληρωθεί η συγκομιδή του κύριου όγκου της αναμενόμενης παραγωγής του 2014.

     Διαβάσαμε ότι το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ζήτησε άδεια από την ΕΕ για απόσυρση παραγωγής, αλλά ξέρουμε ότι αυτό δεν φέρνει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να ενεργοποιηθούν άμεσα οι όποιες προβλέψεις των Επιχειρησιακών Σχεδίων των Συνεταιρισμών - Ομάδων Παραγωγών από την Κοινή Οργάνωση Αγορών – ΚΟΑ Οπωροκηπευτικών για περιπτώσεις εμπορικών κρίσεων, μιας και το πρόβλημα αφορά όλες τις χώρες παραγωγής Ροδάκινου ( Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία ). Χρειάζεται να ενισχυθούν άμεσα οι ροδακινοπαραγωγοί για τις τεράστιες απώλειες στο αναμενόμενο εισόδημά τους, ακόμα και με μέτρα που συγκρούονται με την πολιτική της ΚΑΠ.

     Διαφορές προτάσεων Κυβέρνησης & ΣΥΡΙΖΑ

     Η κυβέρνηση, ενώ οδεύουμε προς την ολοκλήρωση της καταστροφικής αυτής χρονιάς με τον κύριο όγκο των Επιτραπέζιων Ροδάκινων & Νεκταρινιών να έχει συγκομιστεί, ακόμη συσκέπτεται, συζητάει και … διοχετεύει δελτία τύπου.

     Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ουσιαστικά η κυβερνητική πρόταση, που συζητήθηκε στο Συμβούλιο υπουργών Γεωργίας της ΕΕ, γιατί και στις άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία, υπάρχει το ίδιο πρόβλημα. Όμως, η απόσυρση των αγροτικών προϊόντων από την ΕΕ με καταστροφή είναι αντιπαραγωγική διαδικασία, τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να φάνε ροδάκινο νωπό, σε κομπόστα ή σε χυμό. Έχει αφήσει αθεράπευτες πληγές στη φρουτοπαραγωγή της χώρας μας. Με την εξαγορά συνειδήσεων με τα «τριάντα αργύρια» των χωματερών, η ΕΕ και το κράτος δημιούργησαν ιδιοτελείς και εξαγορασμένους «προέδρους» και «εκπροσώπους», που απαξίωσαν στα μάτια των αγροτών τους συνεταιριστικούς φορείς και το συνεταιριστικό κίνημα.

     Η κυβέρνηση έπρεπε και πρέπει, στο βαθμό που προλαβαίνει με τις όψιμες ποικιλίες που έχουν απομείνει για συγκομιδή, να συμβάλει στη διάθεση της σοδειάς επιτραπέζιων ροδάκινων και νεκταρινιών, εξαντλώντας τις δυνατότητες που υπάρχουν να απορροφηθεί σε Νοσοκομεία, Στρατό, Παιδικούς Σταθμούς κ.α., να μοιραστεί με ευθύνη του κράτους σε ανέργους, απολυμένους, πολύτεκνους, ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας. Ταυτόχρονα να δοθεί τιμή νωπού στους αγροτοπαραγωγούς, ακόμα κι αν έρχεται σε σύγκρουση με την ευρωκοινοτική πολιτική.

   Από τα λεγόμενα του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, πρόσφατα στην Ημαθία, διαφαίνεται η προσπάθεια να απενοχοποιηθεί και να απαλλαγεί των ευθυνών της η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ για την κατάντια της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας και το ξεκλήρισμα χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών τα τελευταία χρόνια. Όμως, τα αδιέξοδα στην αγροτική παραγωγή και το αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο ήρθαν ακριβώς με το «μακροχρόνιο σχεδιασμό» της ΕΕ και με τη συνέργεια των ελληνικών κυβερνήσεων και όχι γιατί δεν υπήρξε τέτοιος. Αυτοί είναι οι σχεδιασμοί της «ελεύθερη αγοράς» του καπιταλιστικού κόσμου, που ο ΣΥΡΙΖΑ προαλείφεται να διαχειριστεί από τη θέση της κυβέρνησης.

     Τι πρέπει να κάνουν οι αγρότες

     Πρόκειται για μεγάλη απώλεια στο φετινό αγροτικό εισόδημα, που δέχεται απανωτά πλήγματα τα τελευταία χρόνια από τις απαράδεκτα χαμηλές εμπορικές τιμές, από το συνεχώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής, με ανατιμήσεις στα αγροτικά εφόδια, τα χαράτσια ΟΓΑ, ΕΛΓΑ, ΟΣΔΕ, κλπ., που κάνει την επιβίωση των μικρομεσαίων καλλιεργητών ακόμη δυσκολότερη.

     Οι ροδακινοπαραγωγοί της χώρας μας, όπως και συνολικά οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι, βλέπουν το κράτος να τους αντιμετωπίζει εχθρικά, να μην τους προστατεύει από τους μεγαλεμπόρους, να μην ενεργοποιείται έγκαιρα ο κρατικός μηχανισμός για την προστασία τους από φυσικές καταστροφές.

       Ο κάμπος της Κεντρικής Μακεδονίας και όλη η χώρα μπορεί να παράγει σε επάρκεια και ποιότητα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας και να φέρει πολύτιμο συνάλλαγμα από εξαγωγές, που θα αξιοποιείται όμως προς όφελος του λαού, και όχι των εξαγωγέων - μεγαλεμπόρων.

      Τροχοπέδη σ' αυτά είναι η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ, ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, όπου τα πάντα ρυθμίζονται με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, που επεκτείνουν τη δράση τους και στον αγροτικό τομέα. Υπάρχει και η εμπειρία από τα προηγούμενα χρόνια, όταν τα ροδάκινα απορροφούνταν από τις αγορές του εξωτερικού. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση, η οποία θα μπορούσε να καλυφθεί με διακρατικές συμφωνίες, που θα παίρνουν όμως υπόψη τους το συμφέρον και τις ανάγκες του λαού. Τέτοιες συμφωνίες, καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει όταν δεσμεύεται απέναντι στην ΕΕ και στο κεφάλαιο.

    Απαιτείται η εφαρμογή μιας άλλης φιλοαγροτικής πολιτικής, χωρίς περιορισμούς και πρόστιμα συνυπευθυνότητας, με τον απαιτούμενο κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και της διάθεσης των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, με προτεραιότητα τη διατροφική αυτάρκεια της χώρας. Εκεί ακριβώς πρέπει να στοχεύει και η οργανωμένη αγωνιστική αντίδραση των φρουτοπαραγωγών της Κεντρικής Μακεδονίας, όπως και συνολικά των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων όλης της χώρας.

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΚΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΙΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΛΑ

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Θέμα: Μέτρα εξυγίανσης για την εξάλειψη του «Βακτηρίου της Ακτινιδιάς» στην

           Π.Ε.Πέλλας.

   Ένα ακόμη σημαντικό χτύπημα μετά τις ζημιές από τις καιρικές συνθήκες και τα αδιέξοδα διάθεσης της παραγωγής τους για τους φρουτοπαραγωγούς της Πέλλας. Σε εκτάσεις πάνω από 100 στρεμμάτων Ακτινιδιάς σε χωριά του Δήμου Πέλλας διαπιστώθηκε η εμφάνιση του «Βακτηριακού Έλκους της Ακτινιδιάς» (Βακτήριου Pseudomonas Syringae pv. Actinidiae ) και έχει δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση ανάμεσα στους παραγωγούς της ευρύτερης περιοχής.

   Πρόκειται για παθογόνο βακτήριο με γρήγορη εξάπλωση με τη βροχή, τον αέρα, τα έντομα σε γειτονικά αγροκτήματα, ενώ με την παρέμβαση και τις καλλιεργητικές δραστηριότητες του ανθρώπου και με μολυσμένο φυτικό υλικό μπορεί να μεταδοθεί και σε μακρινές περιοχές.

   Στην χώρα μας πρέπει να εισήχθηκε με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό από τη γειτονική Ιταλία, όπου έχει προκαλέσει μεγάλες ζημιές. Στις φυτείες Ακτινιδιάς μπορεί να προκαλέσει μέχρι και ολοκληρωτική καταστροφή των δένδρων σε λίγο χρονικό διάστημα χωρίς να είναι δυνατή η καταπολέμηση του στα ήδη μολυσμένα δένδρα, παρά μόνο με άμεση καταστροφή των προσβεβλημένων δένδρων στο ίδιο ή και σε όμορα κτήματα.

  Η Δ/νση Αγρ. Οικονομίας & Κτηνιατρικής της Π.Ε. Πέλλας στα Γιαννιτσά με δειγματοληψίες στα χωριά της περιοχής διαπίστωσε την εξάπλωση του Βακτηρίου και ενημέρωσε το Υπουργείο Αγρ. Ανάπτυξης & Τροφίμων για το μέγεθος της στα συνολικά περίπου 2.900 στρέμματα Ακτινιδιάς στην περιοχή.

   Παράλληλα εισηγήθηκε την ανάγκη κάλυψης των καταστροφών, που θα υποστούν οι παραγωγοί με την εκρίζωση των φυτειών τους για την εξάλειψη της ασθένειας και την προστασία από τυχόν εξάπλωση σε όμορες περιοχές, όπως είχε συμβεί παλιότερα με τις ζημιές από τον Ιό Τριστέτσα στα Εσπεριδοειδή, μιας και δεν ευθύνονται οι ίδιοι για την εμφάνισή της στην περιοχή. Αντί γι’αυτό όμως στην ΔΑΟΚ Πέλλας έφτασε σχέδιο αντιμετώπισης χωρίς την πρόβλεψη ενίσχυσης των παραγωγών για την αναγκαστική εκρίζωση και το κάψιμο των προσβεβλημένων δένδρων Ακτινιδιάς.

   Οι μικροπαραγωγοί είναι και δικαιολογημένα ανάστατοι, μιας και θα αναγκαστούν να επωμισθούν το κόστος της καταστροφής των προσβεβλημένων φυτειών, τη στιγμή που έχουν δεχτεί απανωτά χτυπήματα τη φετινή χρονιά από ζημιές, από τις απαράδεκτα χαμηλές τιμές παραγωγού και την αισχροκέρδεια εμπόρων-εξαγωγέων, από το συνεχώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής ( αγροτικά εφόδια, χαράτσια ΟΓΑ, ΕΛΓΑ, ΟΣΔΕ, κλπ.), που κάνει την επιβίωση τους ακόμη δυσκολότερη.

           

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, σε ποιες άμεσες ενέργειες θα προβεί η κυβέρνηση, ώστε να μην εξαπλωθεί, αλλά να περιοριστεί το Βακτήριο μόνο στα κτήματα που έχει εμφανιστεί, να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά  και να αποζημιώσει τους Ακτινιδιοκαλλιεργητές για την απαραίτητη εκρίζωση και καταστροφή των προσβεβλημένων κτημάτων τους.

Οι Βουλευτές του ΚΚΕ

Θεοδόσης Κωνσταντινίδης

Ελένη Γερασιμίδου

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ - ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ Η ΑΙΜΑΤΟΧΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

        Το ΚΚΕ καταγγέλλει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την ένταση της επιθετικότητας του Ισραηλινού κράτους ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό.

        Καταδικάζουμε τις δολοφονικές πολεμικές επιδρομές στα Παλαιστινιακά εδάφη.

        Υπογραμμίζουμε τις βαριές ευθύνες της πολιτικής ΕΕ και ΗΠΑ, που ενθαρρύνουν την εγκληματική δράση του Ισραηλινού κράτους, εξισώνοντας τους θύτες με τα θύματα.

         Η ελληνική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι κυβερνήσεις των άλλων κρατών μελών της ΕΕ, που αναβαθμίζουν με διάφορους τρόπους τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το Ισραηλινό κράτος, που διοργανώνουν από κοινού στρατιωτικές ασκήσεις με τις Ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, έχουν βαριές ευθύνες για το συνεχιζόμενο έγκλημα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και της νεολαίας του.

         Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να εκφράσουν την διεθνιστική τους αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό που βρίσκεται στο στόχαστρο της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, στο έδαφος των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που υπάρχουν και προωθούνται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

 ·  Να σταματήσουν άμεσα οι πολεμικές επιδρομές ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης.

 · Να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός κατοχής και οι έποικοι από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

 · Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι από τις ισραηλινές φυλακές και να επιστρέψουν όλοι οι Παλαιστίνιοι στις εστίες τους.

 · Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας  της Ελλάδας με το Ισραήλ.

 · Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ ΣΕ ΥΣΤΕΡΙΑ ΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

Το παρακάτω άρθρο είναι από το protagon της κ. της Καλλιόπης Θεοδωροπούλου και έχει τίτλο:

Η επέλαση της φτήνιας στη Μύκονο!

Αυτό που συμβαίνει φέτος το καλοκαίρι στη Μύκονο είναι κατάντια και πλήρης ξεπεσμός ενός κοσμοπολίτικου νησιού που αυτή τη στιγμή που σας γράφω χτυπιέται αλύπητα από ένα απίστευτης αγένειας, θράσους, γυφτιάς, κακογουστιάς, φτήνιας και λεκτικής επιθετικότητας τσουνάμι, που όμοιό του δεν έχουμε ματαδεί!

Το νησί είναι γεμάτο ανθρώπους τόσο φτηνούς σε όλες τους τις εκφάνσεις που οι περισσότεροι από όσους μένουμε και δουλεύουμε εδώ έχουμε, πλέον, φρικάρει. Μέσα Ιουλίου, στην καρδιά του καλοκαιριού και έχει μποτιλιάρισμα στο Ματογιάννη από τα παιδικά καροτσάκια ώρα 2 το πρωί. Με παιδάκια να κοιμούνται και γονείς να “χαζεύουν” βιτρίνες! Άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν πατήσει στο νησί ξαφνικά το έχουν γεμίσει με άθλιους τρόπους και εμφανίσεις! Πιο φτήνια πεθαίνεις!

Σεργιανάνε στα στενά της Μυκόνου σκαλίζοντας τη μύτη τους, σκουπίζοντας τα λερωμένα από σουβλάκια, βρώμικα χέρια τους σε όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα των καταστημάτων, δε λένε ούτε καλησπέρα, ούτε καλημέρα, ούτε ευχαριστώ, όταν μπαίνουν σ’ έναν χώρο σού λένε με αγένεια και επιτακτικό τρόπο το ποσό που οι ίδιοι αποφάσισαν να πληρώσουν για το αντικείμενο που θέλουν να αγοράσουν, τα παιδιά τους χαλάνε τον κόσμο από φωνές, κατεβάζουν όλες τις βιτρίνες για πλάκα, φιλάνε τους καθρέφτες και πιέζουν όλα τους τα δάχτυλα πάνω στα τζάμια, κάνουν τις κουρτίνες των δοκιμαστηρίων φούστες στριφογυρίζοντας σα βλαμμένα, οι περήφανοι γονείς τους κάνουν σχεδόν το ίδιο και φυσικά δεν αγοράζουν ποτέ τίποτε από πουθενά γιατί δεν έχουν μία! Χωρίς στιγμή να σέβονται τους εργαζόμενους που λιώνουν στα 15 ώρα δουλειάς με αμοιβές της πλάκας και τεράστια έξοδα [δεύτερων σπιτιών και φαγητού]

Λούτσα η Μύκονος το τελευταίο 20ήμερο! ΚΑΙ ας με συγχωρήσουν όσοι είναι από εκεί αλλά σίγουρα θα καταλάβουν τι θέλω να πω.

Έχουμε πάθει σοκ και με την επέλαση της λαϊκούρας, με την κακή έννοια, [γιατί υπάρχει και λαϊκός κόσμος με άλλη εντελώς διαφορετική έννοια] και δεν ξέρουμε, οι εργαζόμενοι, πώς να διαχειριστούμε τους τόνους αγένειας, προσβλητικότητας και επιθετικότητας από όλους αυτούς που κανείς μας δεν ξέρει πώς ήρθαν [με τι οικονομικό προϋπολογισμό] και τι ήρθαν να κάνουν στη Μύκονο [αφού πάνε για ύπνο λόγω παιδιών από τις 12:30] ΚΑΙ μιλάω για Έλληνες!

Ας μη μιλήσω για τους Ινδούς, Σλοβένιους, χωριάταρους Γερμανούς φασίστες που μπαίνουν πιωμένοι στα καταστήματα και μας βρίζουν και μας λένε ότι τους χρωστάμε λεφτά! Σε άλλο ποστ θα σας πω για όλους τους βλαμμένους κομπλεξικούς ξένους τουρίστες. Μεγάλη φωτεινή εξαίρεση η ευγένεια των Τούρκων, Ελβετών και Νορβηγών.

Πού βρήκε τα λεφτά ο μανάβης, η κομμώτρια, η νοσοκόμα και ο γκαραζιέρης να έρθουν στο νησί Ιούλιο μήνα, κουβαλώντας όλες τις απαράδεκτες συμπεριφορές και τα χούγια τους; Ποια ελληνική επαρχία υποφέρει οικονομικά, οέο;

Να μη σέβονται κανέναν και τίποτε, να πετάνε όλα τα σκουπίδια κάτω, να ουρούν όπου βρουν, να τρώνε μόνο τεράστια ξεχειλισμένα σάντουιτς τίγκα στο κέτσαπ και πιτόγυρα και να μιλάνε με ύφος 100 και βάλε καρδιναλίων;

Η Μύκονος βιώνει το χειρότερο οικονομικά και τουριστικά καλοκαίρι ever και αφήστε την τηλεόραση και τα περιοδικά να μιλάνε μόνο για τα υπερβολικής βαρύτητας επίθετα της παγκόσμιας ατζέντας, των οποίων οι κάτοχοι εμφανίζονται για μισή, το πολύ, ώρα στη Χώρα της Μυκόνου, είναι ευγενικοί και γλυκομίλητοι με όλο τον κόσμο και αποσύρονται ταχύτατα στις πανάκριβες σουίτες των εξαιρετικών ξενοδοχείων του νησιού.

ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΝΕΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ LEADER ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΠΕΛΛΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

Υπογραφή συμβάσεων υλοποίησης νέων έργων LEADER από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας με δικαιούχους το Δήμο Έδεσσας και Εταιρία εμπορίας φρούτων και λαχανικών

Δύο νέα έργα, στο πλαίσιο της 3^ης Προκήρυξης του Προγράμματος Leader (Άξονας 4) υπογράφηκαν σήμερα (22/7) από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας και Πρόεδρο της Αναπτυξιακής Πέλλας κ. Θεόδωρο Θεοδωρίδη και τους εκπροσώπους των δικαιούχων φορέων. Το πρώτο έργο αφορά το Δήμο Έδεσσας και την σύμβαση υπέγραψε ο Δήμαρχος Έδεσσας κ. Δημήτριος Γιάννου. Δικαιούχος του δεύτερου έργου είναι η Αγροτική Εμπορική Επιχείρηση Φρούτων και Λαχανικών «Γκρέκο».

Συγκεκριμένα πρόκειται για τα έργα:

1. Αρδευτικό δίκτυο Τοπικής Κοινότητας Φλαμουριάς, προϋπολογισμού 264.000,00 ευρώ και

2. Ίδρυση Μονάδας συσκευασίας, τυποποίησης, αποθήκευσης νωπών οπωροκηπευτικών, σύκων και ξηρών καρπών, προϋπολογισμού 604.000,00 ευρώ.

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης ευχήθηκε καλή επιτυχία στην ολοκλήρωση των έργων που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ και τόνισε «Με την ολοκλήρωση των συγκεκριμένων έργων έχουμε άμεσα αποτελέσματα στην πραγματική οικονομία της Πέλλας. Κινείται η τοπική αγορά, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας και εξασφαλίζονται καλύτερες προϋποθέσεις για τη διεύρυνση των οικονομικών και εμπορικών μας συναλλαγών. Ειδικά το αρδευτικό δίκτυο της Τοπικής Κοινότητας Φλαμουριάς, συμβάλλει στη διευκόλυνση των τοπικών παραγωγών σε μία περιοχή με μοναδικό μικροκλίμα και προϊόντα εξαιρετικής ποιότητας. Στόχος μας είναι οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις να αξιοποιούνται σε παραγωγικούς τομείς και με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την τοπική κοινωνία».

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Σ ’ένα μεσαιωνικό σοκάκι της πόλης σκοτεινό, υγρό και θλιβερό τρέχει σαν ένα ζώο, αγριεμένο, τρομοκρατημένο.
Πίσω τον κυνηγούν οι αρχές για το νοίκι της τρύπας που ζει μήνες τώρα. 

Ένα νόμισμα το μήνα είναι το τίμημα. Δεν πάει πολύς καιρός που κάθε μήνα μάζευε δύο – τρία νομίσματα αν ήταν τυχερός. Όμως βδομάδες τώρα δεν έχει βρει μεροκάματο. Έχει ανάγκη τουλάχιστον δύο νομίσματα, ένα για την τρύπα και τ ’άλλο για λιγοστό φαγητό, λάδι για την λάμπα και ξύλα για τη σόμπα. 

Ξεφεύγει και κρύβεται στο δάσος έξω από την πόλη. Ξέρει ότι θα τον χτυπούσαν ανελέητα για τα χρεωστούμενα και θα τον πέταγαν σε σάπιο μπουντρούμι. 

Τα ξεχαρβαλωμένα παπούτσια του είναι γεμάτα λάσπες, τα κτυπά να καθαρίσουν στη ρίζα του δέντρου με όση δύναμη του έχει απομείνει απ’ το τρέξιμο. 

Το ξέρει πως πρέπει να βρει με κάθε τρόπο ένα νόμισμα τουλάχιστον. 

Η πόλη από μακριά φουναρίζει ζωή και το χνώτο του θάνατο, έχει κρύο εκεί έξω...

Αναρωτιέται για το άδικο, αυτό που εκείνος νομίζει άδικο, αλλά δεν είναι και σίγουρος αφού υπάρχουν και εκείνοι οι περίπλοκοι αριθμοί που ακούει στα κρυφά από τους λόγιους της πόλης και που έχουν καρφωθεί στο μυαλό του. 

Στο τέλος νικά το δικό του το μηδέν. Δεν έχει σημασία αν φταίει αυτός για την κατάντια του ή οι περίπλοκοι αριθμοί που δεν καταλαβαίνει. Μόνο η επιβίωση έχει αξία και έχει τη μορφή του πέτρινου κάστρου που βλέπει ίσια μπροστά του.

Το κάστρο είναι επιβλητικό και απόρθητο. Γρήγορα αποφασίζει να πάει να ζητήσει δουλειά στις καθαριότητες. Το κάστρο έχει επιφανείς και αχόρταγα πεινασμένους κοιλαράδες. Τρώνε στην τεράστια σάλα και μοιράζουν εντολές και αποφάσεις. 

Κι αυτή γεμίζει γρήγορα με τα λίπη της πολυφαγίας. Στο πάτωμά της έχουν βάλει να ανοιχτούν πολυάριθμες τρύπες σε μέγεθος πιατέλας κι εκεί με τα πόδια σπρώχνονται από το υπηρετικό προσωπικό τα αποφάγια ώστε να πέσουν χαμηλά δεκατέσσερα μέτρα, κάτω στα υπόγεια. 

Πάνω στο χώμα των υπογείων πρέπει πρώτα να ξεδιαλέξει ότι βρώσιμο έχει απομείνει και έπειτα να φτυαρίσει τις δύσοσμες κρούστες και να σκοτώσει έντομα και τρωκτικά αθώα. Μετά από δώδεκα ώρες ασταμάτητης δουλειάς λαμβάνει από τον επιστάτη δύο νομίσματα. Μ’ αυτά πάει και εξαγοράζει λιγοστό χρόνο σε φαγητό και ζέστη στην αγορά της πόλης. 

Με πόνους σ ’όλο το σώμα και μισοχορτασμένος επιστρέφει στην πόλη καταθέτει το ένα νόμισμα στον σπιτονοικοκύρη, γυρνάει στο μικρό του δωμάτιο κρύβει τα ψιλά που του απόμειναν και κοιμάται. 

Μετά από ώρες ξυπνάει κουρασμένος και μες τον ιδρώτα. 

Τρέχει με άγχος στο μπάνιο και πλένεται. Ντύνεται γρήγορα, έχει αργήσει στο γραφείο. 

Ευτυχώς ήταν μόνο ένα άσχημο όνειρο…


Γιώργος Κουτσαντώνης - artversion.eu



ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΝΘΡΩΠΟΦΩΛΙΑ

Έξοχο δέντρο, άνθρωπος αγαθός

Ράχη ακουμπισμένη σε ίνα ξύλινη.
Πόδια ρίζες υπέργειες ισχυρές
χέρια κλαδιών στυλοβάτες. 

Κεφαλή ελεύθερη δρέπει μεγαλείο

Νύχια σε χώμα και φύλλα τρυπωμένα.
Υγρασία λιγοστή χείλια και μέτωπο
βλέμμα άδολο σε άτεχνες αποχρώσεις. 

Δάκτυλα ψαύουν σοφή ατέλεια 

Σάρκα και ξύλο σε άψογη συνέργεια.
Λεωφόροι από αμέτρητα αθώα ζωύφια 
φυλλώματα από γλυκόλαλα φτερωτά. 

Νους σε υπερβάσεις άδηλες 

Χαρακιές ιστορίας και στράτες αλήθειας. 
Αγαθό γενναιόδωρα χαρισμένο 
πλέξεις κισσού γλυκού θανάτου. 

Ύλη δίχως υπόσταση 

Γαλήνης ανέλπιστο δώρο. 
Χαμένης σοφίας προσφορά
οδηγός οικουμενικής συνένωσης. 

Τέρψη σε μεγέθη πρωτόγνωρα 

Και ξαφνικά…

Φλόγα και άνεμος σε συμμορία.
Κρότος στο άγριο ξύπνημα
συναίτια θέρμη του ήλιου.

Ανελέητο καλοκαίρι επικουρεί ποταπούς

Θλίψη αδήριτου αποχωρισμού.
Βία ωμής αποκόλλησης στα μέλη, οργή
φευγιό της σωτηρίας.

Τον τρόμο ντύνεται ο φόνος

Δόλος άτιμος κοντόφθαλμος.
Απόγνωσης παράνοια και
παραισθησιογόνα υποκατάστατα. 

Σακάτης στο φρενοκομείο ουρλιαχτά και θρήνος… 


Από:
Γ.Κουτσαντώνης - artversion.eu

Πηγή:  RAMNOUSIA 

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξαναποκτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μάστρο-Στέφανο, τότε μοναχά οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή, τι θα πει η φράση «εκατό χιλιάδες νεκροί» ή «βασανίζεται ένας άνθρωπος σε κάποια Ασφάλεια». Τότε οι άνθρωποι θα ξέρουν τι θα πει φυλακή, τι σημαίνουν τα πολιτικά λάθη.” -Χρόνης Μίσσιος

Ξέρεις τι είναι η διοικητική κράτηση; Εγώ δεν ξέρω.

Το κράτος του Ισραήλ έχει το δικαίωμα να συλλαμβάνει όποιον γουστάρει, για λόγους τους οποίους δεν δικαιούται να ξέρει ούτε ο κρατούμενος, ούτε ο δικηγόρος του. Δεν υπάρχουν φυσικά άδειες, δεν υπάρχουν επισκεπτήρια, ο κρατούμενος δεν μπορεί να έχει δικηγόρο για εξήντα μέρες. Η διοικητική κράτηση ισχύει για 6 μήνες, αλλά μπορεί να ανανεώνεται μετά το πέρας αυτών των μηνών. Η ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη, τα βασανιστήρια είναι συνεχή και σκληρά και κάποιες φορές, φτάνουν ως τον θάνατο. Στο Ισραήλ, η ομολογία υπο το καθεστώς βασανιστηρίων θεωρείται αποδεκτή από τα δικαστήρια.

Ξέρεις τι είναι το τοίχος; Εγώ δεν ξέρω.

Το τοίχος χτίστηκε για την “ασφάλεια” του Ισραήλ, θεωρητικά στα σύνορα Ισραήλ-Δυτικής Όχθης, πρακτικά εισβάλλει μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη αρπάζοντας ακόμα περισσότερη γη με το έτσι θέλω. Κόβει χωριά στα δύο, καταστρέφει χωράφια και καλλιέργειες πάμφτωχων ανθρώπων, κλέβει γη από αυτούς που την είχαν, εγκλωβίζει χιλιάδες ανθρώπους μεταξύ στρατιωτικών ζωνών. Συνήθως έχει ύψος 2 μέτρα αλλά σε κάποιες περιοχές φτάνει και τα 8, με ηλεκτροφόρα σύρματα, τάφρους, κάμερες, παρατηρητήρια, πύργους παρακολούθησης και μια νεκρή ζώνη 60 μέτρων, φυσικά στην παλαιστινιακή πλευρά. Λόγω του σχήματος του, με ζιγκ ζαγκ και κύκλους, υπάρχουν χωριά τα οποία περικλείει το τοίχος από 3 ή και από τις 4 πλευρές τους.

Ξέρεις τι είναι τα checkpoints; Εγώ δεν ξέρω.

Τα checkpoints είναι μπλόκα σε δρόμους και πύλες του τοίχους. Για να περάσει ένας παλαιστίνιος από εκεί, θα πρέπει να στηθεί από τα ξημερώματα και να περιμένει ώρες – ίσως και μέρες. Αντίθετα, οι ισραηλινοί έποικοι περνούν σε λίγα μόλις λεπτά. Φυσικά, υπάρχουν πάνοπλοι φρουροί, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερη αγάπη στην σκανδάλη. Ακόμα και αν στηθεί κάποιος από το πρωί, δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει να περάσει. Ίσως να χαμογελά-δεν αρέσει αυτό στον στρατό του Ισραήλ. Ίσως να είναι άσχημος-δεν αρέσει αυτό στον στρατό του Ισραήλ. Ο στρατός έχει το δικαίωμα να συλλάβει όποιον θέλει· τους κλείνει σε κελιά, τους δένει τα μάτια, τους ξυλοκοπά, τους γδύνει. Εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάν στις δουλειές τους, πιστοί στα τζαμιά τους, συγγενείς στους συγγενείς τους, έγκυες γυναίκες στα νοσοκομεία· σε έξι μήνες μόνο, από τον Ιούνη του 2003 έως τον Φλεβάρη του 2004, 46 γυναίκες γέννησαν σε κάποιο checkpoint. 24 από αυτές πέθαναν εκεί, 27 από τα μωρά δεν έζησαν δεύτερη μέρα σε αυτόν τον κόσμο. Ο στρατός ψάχνει ακόμα και τα ασθενοφόρα, άδεια ή γεμάτα· εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν μέσα στο ασθενοφόρο.

Ξέρεις τι είναι ο ναυτικός αποκλεισμός; Εγώ δεν ξέρω.

Η Γάζα είναι παραθαλάσσια περιοχή, αλλά θα μπορούσε και να μην είναι. Στα λιμάνια της Γάζας, δεν μπαίνει και δεν βγαίνει τίποτα. Τρία ναυτικά μίλια πέραν των ακτών της, οτιδήποτε κινείται δεν απαγορεύεται απλώς· πυροβολείται. Τα Ισραηλινά πολεμικά πλοία απαγορεύουν το εμπόριο και το ψάρεμα, πηγή τροφής και χρημάτων για χιλιάδες ανθρώπους. Τρόφιμα, οικοδομικά υλικά, μηχανήματα, φάρμακα, ανθρωπιστική βοήθεια· τίποτε από αυτά δεν περνά σε μια ζώνη που τα έχει απολύτως ανάγκη, καθώς ζεί συνεχώς σε καθεστώς πολέμου. Περίπου 85% των εξαγωγών της Γάζας έχει παγώσει λόγω του ναυτικού αποκλεισμού. Το ίδιο το κράτος του Ισραήλ δεν μπήκε καν στον κόπο να βρεί κάποια ηλίθια δικαιολογία για τον ναυτικό αποκλεισμό. Προτίμησε να τον χαρακτηρίσει ως αυτό που είναι: οικονομικός πόλεμος.

Ξέρεις τι είναι οι βόμβες λευκού φωσφόρου; Εγώ δεν ξέρω.

Ο λευκός φώσφορος σε επαφή με το οξυγόνο γεννά μια εξωθερμική αντίδραση. Καίει τους ανθρώπινους ιστούς μέχρι το κόκκαλο, η εισπνοή του και η κατάποση του προκαλούν θάνατο. Παλαιστίνιος γιατρός, το 2009, ανέφερε ότι από τις πληγές των τραυματιών, έβγαινε καπνός ακόμα και μια μέρα μετά. Ο Ισραηλινός στρατός χρησιμοποίησε βόμβες λευκού φωσφόρου για να βομβαρδίσει όχι μόνο κατοικημένες περιοχές, αλλά ακόμα και την υπηρεσία Αρωγής για Πρόσφυγες του ΟΗΕ στην Γάζα (καταστρέφοντας τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας), ένα σχολείο προσφύγων του ΟΗΕ καθώς και ένα νοσοκομείο. Ο Ισραηλινός στρατός επιμένει να χρησιμοποιεί τα όπλα λευκού φωσφόρου στον αέρα, καθώς πέφτοντας καλύπτουν μεγαλύτερη έκταση.

Δεν είναι μόνο αυτά, είναι άλλα τόσα και άλλα τόσα και άλλα τόσα. Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει, να φανταστεί, να διανοηθεί, να προσπαθήσει να μπεί στην θέση κάποιου Παλαιστινίου που ζεί σε ένα κράτος που τον τιμωρεί επειδή γεννήθηκε Παλαιστίνιος, ένα κράτος που στόχος του είναι να τον διώξει, νεκρό ή ζωντανό. Δεν είναι ζήτημα γνώσης και πληροφόρησης, ακόμα και να γνωρίζεις δεν μπορείς να γνωρίζεις. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα· δεν μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει να χτυπάει ένα τηλέφωνο την νύχτα και να σου ανακοινώνει ότι έχεις 5 λεπτά να φύγεις από το σπίτι σου πριν αυτό βομβαρδιστεί. Να ζείς σε μια φυλακή και να γνωρίζεις από την στιγμή που γεννηθείς μέχρι την στιγμή που θα πεθάνεις (ένα διάστημα που ενδέχεται να είναι εξαιρετικά μικρό) ότι υπάρχουν άνθρωποι με απόλυτη εξουσία πάνω σου, που μπορούν να σου κάνουν οτιδήποτε ατιμώρητοι. Όσο και να περιγράψει κανείς γεγονότα σαν τα παραπάνω, υπάρχουν άλλα τόσα που μπορεί να είναι χειρότερα. Δεν περιγράφονται όλα γιατί δεν μπορεί κανείς να τα αντιληφθεί.

Αυτό το κείμενο δεν είναι για την Γάζα ή για το Ισραήλ. Αυτό το κείμενο είναι μια σκέψη πάνω στους ανθρώπους. Στο πόσο διαφορετικά θα ήταν αν μπορούσαμε όλα τα παραπάνω να τα νοιώσουμε σαν να συνέβαιναν σε εμάς, να καταλαβαίναμε τον πόνο ενός Παλαιστίνιου σαν δικό μας, σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε εμάς. Και όμως, δεν μπορούμε· αν γινόταν, δεν θα παρακολουθούσαμε νεκρά μωρά και γκρεμισμένα κτήρια. Κανένας από εμάς όμως δεν μπορεί να νοιώσει τον φυσικό πόνο μιας σφαίρας που τρυπάει το κορμί ενός Παλαιστινίου, κανένας από εμάς δεν μπορεί να νοιώσει τον συναισθηματικό πόνο μιας μάνας ή ενός αδερφού ή ενός νέου χωρίς μέλλον.

Αντ’ αυτής της ικανότητας, είμαστε προικισμένοι με άλλες δύο: η μία είναι η συμπόνοια· ένα συναίσθημα βαθιάς λύπης για αυτό που παρακολουθούμε, μια προσπάθεια να νοιώσουμε τον πόνο του άλλου. Αυτό από μόνο του δεν λέει σχεδόν τίποτα, είναι απλά η μη-απάθεια. Η άλλη είναι η εσωτερική εξέγερση· αυτό που συμβαίνει μέσα σου όταν βλέπεις το λάθος, κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνεται και νοιώθεις μια εσωτερική κραυγή, μια δύναμη που θέλει να ανατρέψει τον κόσμο όλο, να διορθώσει τα πάντα,τώρα, να κάνει κάτι τώρα, να πάρει μια φωτογραφία ενός νεκρού μωρού, να βγεί στον δρόμο και να την τρίβει στα μούτρα των περαστικών. Και πάλι όμως, τίποτε δεν θα αλλάξει αυτό, οι βόμβες θα συνεχίσουν να πέφτουν· όσο διαβάζεις αυτό το κείμενο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιος εκεί κάτω να έχει σκοτωθεί η να βρίσκεται μέσα στα αίματα κάτω από τα ερείπια.

Όσο και αν πονάει όμως, κανένας δεν μπορεί να βάλει ένα στοπ, εδώ και τώρα, παρόλο που θα έπρεπε ίσως να υπάρχει ένα μαγικό κουμπί που θα καταστρέφει όλες τις βόμβες και θα ξαναχτίζει όλα τα γκρεμισμένα σπίτια. Υπάρχουν όμως άπειρα μικρά πράγματα που μπορεί να κάνει ο καθένας. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτή η εσωτερική τους εξέγερση τους οδήγησε στο θάνατο, κάτω από μια μπουλντόζα, στα χώματα της Γάζας. Υπάρχουν πολλοί, πολλοί περισσότεροι που αρκούνται σε λιγότερο επικίνδυνες ενέργειες. Καμία όμως δεν είναι άνευ σημασίας· τα βουνά υψώνονται με ρυθμό ελάχιστων χιλιοστών το χρόνο, αλλά υψώνονται και κάθε σταγόνα παίζει τον ρόλο της στο φούσκωμα του ποταμού.

Μέσα σε όλον του τον τεχνολογικό εξοπλισμό και τα λόμπι και τις συμμαχίες και την προπαγάνδα και την τρομακτική στρατιωτική μηχανή και τις φυλακές και τις βόμβες και τις ψυχολογικές τεχνικές και τις μεθόδους παρακολούθησης και την πανίσχυρη ηγεσία, το Ισραήλ συνεχίζει το κλασσικό ηλίθιο λάθος που κάνουν πολύ συχνά οι εξουσιαστές· και την πατάνε. Πιστεύει δηλαδή και αυτό ότι μπορεί να ελέγξει με όλα αυτά την θέληση εκατομμυρίων ανθρώπων στην Γάζα, την δίψα τους για ζωή και για ελευθερία. Πιστεύει ότι μπορεί να σωπάσει πολλά περισσότερα εκατομμύρια φωνών ανα τον πλανήτη που εξεγείρονται ενάντια στην αδικία. Θεωρεί ότι μπορεί με την βία να σταματήσει ανάγκες που είναι στην φύση του ανθρώπου, είναι δικαιώματα που υπάρχουν μέσα του. Θα διαψευστούν και αυτοί όπως διαψεύστηκαν οι Ναζί στην Ελλάδα, οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ, οι Γάλλοι στην Αλγερία, οι Άγγλοι στην Ινδία, οι αφρικάανερ στην Ν. Αφρική και τόσοι άλλοι. Ακριβώς επειδή, στο τέλος, οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αυτόν τον μηχανισμό που είναι ικανός να οδηγεί στην εσωτερική τους εξέγερση, ακόμα και για θέματα που δεν είναι (με τα στενά ατομικίστικα όρια) δικά τους. Και κάπως έτσι, αργά αλλά σταθερά, η ιστορία προχωρεί.

Without reason or rhyme




ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μετά, το Ισραήλ και η Ν. Αφρική είχαν μια ιδιότυπη συμμαχία σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Τα δύο κράτη έβλεπαν τους εαυτούς τους ως Δυτικές οντότητες σε ένα μη-Δυτικό σημείο του χάρτη, πολιτισμένα λόγια για να περιγράψουν κάτι που υπάρχει εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Το Ισραήλ έφτασε στο σημείο να προμηθεύσει την Ν. Αφρική με τεχνολογία για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Στις εποχές που ξεκινούσε η παγκόσμια κατακραυγή για το ρατσιστικό κράτος του απαρτχάιντ και οι προσπάθειες για μποϋκοτάζ του, το Ισραήλ είχε αναλάβει να βοηθήσει την Ν. Αφρική να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες από τις διεθνείς κυρώσεις. Το γεγονός βέβαια ότι στην κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής βρίσκονταν άνθρωποι με ενεργό δράση υπέρ της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και η χώρα αποτελούσε καταφύγιο διαφόρων Ναζίδων (τους οποίους εκείνες τις δεκαετίες, η Μοσαντ κυνηγούσε ανελέητα ανά τον κόσμο) δεν φαινόταν να προβληματίζει τους ηγέτες του Ισραήλ.

Βαδίζοντας προς το Μουντιάλ του 2014, η Βραζιλία (ή καλύτερα, η κυβέρνηση της Βραζιλίας) αντιμετώπιζε “προκλήσεις” στους “τομείς της δημόσιας ασφάλειας”, για να μιλήσουμε με την μοντέρνα ουδέτερη χαρούμενη γλώσσα που χρησιμοποιείται για να παρουσιάσει τα σκατά σαν λουκουμάδες. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα φυσικά ήταν μία και γνωστή: καταστολή. Αύξηση των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας, στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, μπάτσοι παντού, κάμερες παντού, ζώνες ελέγχου παντού, εισβολές σε γειτονιές, στρατιώτες με το χέρι στην σκανδάλη να περιπολούν τις φαβέλες, μη επανδρωμένα αεροπλάνα να καταγράφουν τα πάντα. Την τεχνολογία αυτή η Βραζιλία την απέκτησε από Ισραηλινές εταιρίες· κρατικές και ιδιωτικές, οι οποίες φτιάχτηκαν αρχικά για τις ανάγκες επιβολής του κράτους του Ισραήλ σε περιοχές του, όπως στην λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με έναν Βραζιλιάνο ακτιβιστή “Αυτό που κάνουν οι Rafael, Elbit και Global Shield είναι να εξάγουν τις τακτικές που χρησιμοποιούνται στη Λωρίδα της Γάζας. Παίρνουν φτωχικές γειτονιές που είναι εξαγριωμένες και δημιουργούν μια Γάζα στις φαβέλες της Βραζιλίας.”

Η G4S είναι μια βρετανική εταιρία η οποία “εξειδικεύεται στην ανάλυση κινδύνων που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή και περιουσία, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας λύσεις ασφαλείας για όλους τους κλάδους δραστηριότητας-κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και ιδιώτες” σύμφωνα με τους ίδιους. Επαίρονται μάλιστα για την ραγδαία ανάπτυξη της στην Ελλάδα, κάτι που θα πρέπει να γεμίζει όλους τους Έλληνες με περηφάνια. Φυσικά σαν καλή πολυεθνική δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο και φυσικά, σαν καλή πάροχος “υπηρεσιών ασφαλείας”, στο Ισραήλ έχει βρεί την υγειά της: προμηθεύει εξοπλισμό για χρήση στους παράνομους οικισμούς που χτίζει το Ισραήλ, στα σημεία ελέγχου, στην Ισραηλινή αστυνομία στην Δυτική Όχθη και στις ισραηλινές φυλακές, κύριως σε αυτές που είναι γεμάτες Παλαιστίνιους κρατούμενους. Οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι βέβαια υψηλότατου επιπέδου: βασανιστήρια, ακόμα και σε μικρά παιδιά, απομόνωση, και πάει λέγοντας. Η G4S είναι από τους μεγάλους παίκτες στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση των φυλακών στην Ελλάδα καθώς και στην διαχείρηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες. Για να κλείσει ο κύκλος αυτού του κειμένου, η συγκεκριμένη εταιρία παρέχει υπηρεσίες και στην Ν. Αφρική, χωρίς το απαρτχάιντ τώρα βέβαια αλλά με δεδομένη την καταπίεση, εκεί που ο στρατός δεν διστάζει να πυροβολεί απεργούς.

Αυτό δεν είναι ένα κείμενο για το Ισραήλ. Είναι κατά βάση μια σκέψη για την διεθνοποίηση του κεφαλαίου, την παγκοσμιοποίηση της καταστολής και τα κέρδη που αποκομίζουν εταιρίες, κράτη και άνθρωποι από τον θάνατο και την καταπίεση. Το Ισραήλ αποκτά τεχνογνωσία πάνω στα κορμιά των Παλαιστινίων, στην μεγάλη φυλακή που λέγεται Γάζα, μια τεχνογνωσία την οποία μεταπουλά σε άλλους με τα αντίστοιχα “προβλήματα”. Μιλάμε για μια κατάσταση που οι άνθρωποι γίνονται εμπορεύματα, με έννοιες πολύ διαφορετικές από αυτές της οικονομικής εκμετάλλευσης της παραγωγικής τους δύναμης. Μιλάμε για χρήμα που βγαίνει από το νόμιμο, καθαρό, αψεγάδιαστο έγκλημα, από τον πόλεμο των πλουσίων εναντίων των φτωχών, των καταπιεστών εναντίων των καταπιεζόμενων. Μιλάμε για έναν λαό που καταστέλλεται φριχτά και συνεχώς, με σκοπό την πλήρη ανευ όρων υποταγή του και παράπλευρα οφέλη την εξαγωγή της καταστολής του σε άλλους λαούς.

Είναι επίσης και μια σκέψη για έναν νέο, παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Μια κατάσταση πρωτόγνωρη στην ανθρωπότητα, όπου πληροφορίες μπορούν να φτάσουν από την μία άκρη στην άλλη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, όσο χρειάζεται για να ανεβάσεις μια εικόνα και να πατήσεις το κουμπί της δημοσίευσης. Και όμως, σε αυτόν τον κόσμο, εθνικά μίση παραμένουν ανάμεσα στους φτωχούς, εκεί που οι πλούσιοι πωλούν βουρδουλιές σε κορμιά ο ένας στον άλλο.

Η τοπικότητα των γεγονότων εμποδίζει τους περισσότερους από το να αντιληφθούν την σημασία της μεγάλης, παγκόσμιας εικόνας. Με τον ίδιο τρόπο που μια πετρελαιοκηλίδα στον Ατλαντικό ή η ραδιενέργεια της Φουκουσίμα μπορεί να επηρεάσει το κλίμα και άρα και τους πληθυσμούς ανα την υδρόγειο, κάθε βόμβα που πέφτει σε κάθε σπίτι στην Γάζα, κάθε μπλόκ του τοίχους που υψώνεται και κάθε κάμερα που στήνεται εκεί παράγει μια νέα τεχνολογία καταπίεσης που συσκευάζεται την ίδια ώρα, έτοιμη να στηθεί στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Αμερική, την Βραζιλία, το Ιράκ, την Αγγλία, παντού. Κάθε δικαιολογία είναι περιττή: οι πωλητές δεν κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε Έλληνες και μετανάστες. Ο τζίρος πρέπει να αυξάνεται πάντα, οι μετανάστες και οι Έλληνες είναι εξίσου καλά εμπορεύματα για τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μα για την Γάζα θα τρέχουμε τώρα; Εδώ έχουμε τα δικά μας προβλήματα· σαν να ακούω τον Ελληναρά. Ακόμα χειρότερα, ωρύονται κάποιοι ότι μόνο με την Γάζα ασχολούμαστε (όπου Γάζα βάλτε δικαιώματα μεταναστών/φυλακισμένων/άθεων κτλ, ανάλογα με την περίπτωση) και για τους Έλληνες δεν κάνετε τίποτα. Ας παραβλέψουμε το γεγονός βέβαια ότι αυτοί που διαδηλώνουν για την Γάζα διαδήλωναν και για “τους Έλληνες” ενώ ο εν λόγω Ελληναράς που τους εγκαλεί δεν πατάει σε διαδήλωση για κανέναν λόγο, ούτε για την Γάζα ούτε για την Ελλάδα. Παρόλα αυτά ο διαχωρισμός των “εκεί” με τους “εδώ” είναι το πρόβλημα, όχι μόνο από ηθικής άποψης, όχι μόνο γιατί η καταπίεση, η θάνατος, η κατόχη, το έγκλημα δεν έχουν πατρίδα και ειδικό βάρος ανάλογα με την τοποθεσία. Αλλά γιατί, κυρίως, αγαπητέ Ελληναρά, η χημική σύσταση του δακρυγόνου σε Ελλάδα και Γάζα δεν καταλαβαίνει από σύνορα, και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ασφυξία και για τους δύο. Αλλά το χρήμα, όπως πάντα, μόνο για έναν.

Without reason or rhyme



ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ Τ΄ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ

Τι ωραία που θα ήταν αν αποκτήσουμε τη συνήθεια, τόσο στα μικρά, όσο και στα μεγάλα πράγματα, να μπορούμε να λέμε με τ' όνομά τους γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα κατευθείαν, χωρίς περιστροφές, έτσι όπως είναι.

Δεν μιλάω για ακρίβεια, αλλά για ορισμό. Που πάει να πει: ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ τι περιλαμβάνει, από πού μέχρι πού, το περιεχόμενο του θέματος που συζητάμε. Ίσως γι' αυτό προσπαθώ επίσης, πάντοτε να διευκρινίζω για τι πράγμα ΔΕΝ μιλάω όταν μιλάω για αγάπη.

Δεν εννοώ το να είναι κανείς ερωτευμένος, όταν μιλάω για αγάπη.

Δεν εννοώ το σεξ, όταν μιλάω για αγάπη.

Δεν μιλάω για συναισθήματα που υπάρχουν μόνο μέσα στα βιβλία.

Δεν μιλάω για χαρές φυλαγμένες για λίγους και ξεχωριστούς.

Δεν μιλάω για μεγάλα πράγματα.

Μιλάω για ένα συναίσθημα που μπορεί να βιώσει ο καθένας.

Μιλάω για απλά και γνήσια συναισθήματα.

Μιλάω για εμπειρίες σπουδαίες, που δεν υπερβαίνουν όμως την ανθρώπινη φύση ή τους περιορισμούς της.

Μιλάω για την αγάπη που σημαίνει, απλώς, να θέλεις κάποιον πολύ.

Και λέω να θέλεις όχι με την ετυμολογική έννοια της κτήσης, αλλά με την έννοια που καθημερινά δίνουν σ΄αυτό το ρήμα οι ισπανόφωνες χώρες, όπου το θέλω σημαίνει σ΄αγαπώ.
Εκεί, σπάνια χρησιμοποιούν το σ΄ αγαπώ. Λένε καλύτερα σε θέλω, σε θέλω πολύ, ή σε θέλω πάρα πολύ.

Όμως τι ακριβώς λένε με αυτό το "σε θέλω"¨;
Νομίζω πως εννοούν: Μ΄ενδιαφέρει να είσαι καλά.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Όταν θέλω κάποιον, αντιλαμβάνομαι τη σημασία που έχει για μένα αυτό που κάνει, αυτό που του αρέσει ή αυτό που τον πονάει.

Το σε θέλω σημαίνει, επομένως, νοιάζομαι ΓΙΑ σένα, και το σ΄αγαπώ σημαίνει: νοιάζομαι πάρα πολύ. Τόσο πολύ που καμιά φορά, όταν σ΄αγαπάω, βάζω το να είσαι εσύ καλά πάνω από άλλα πράγματα, τα οποία είναι επίσης σημαντικά για μένα.

Αυτός ο ορισμός (ότι νοιάζομαι ΓΙΑ σένα) δεν μετατρέπει την αγάπη σε κάτι πολύ μεγάλο, ούτε όμως μειώνει την αξία της κάνοντάς την να φαίνεται μια ανοησία.

Θα οδηγήσει, για παράδειγμα, στην πλήρη συνειδητοποίηση δύο γεγονότων: δεν είναι αλήθεια ότι σ΄αγαπάνε εκείνοι που δεν νοιάζονται πολύ για τη ζωή σου, και δεν είναι αλήθεια ότι δεν σ΄αγαπάνε εκείνοι που ζουν εξαρτημένοι απ΄ότι σου συμβαίνει.

Επαναλαμβάνω: αν μ΄αγαπάς πραγματικά, νοιάζεσαι για μένα!

Αυτό σημαίνει, επομένως, - όσο κι αν με πονάει να το παραδεχτώ -, ότι αν δεν νοιάζεσαι ΓΙΑ μένα, είναι γιατί δεν μ΄αγαπάς. Αυτό δεν είναι κακό, δεν λέει κάτι άσχημο για σένα που δεν μ΄αγαπάς, είναι απλώς η πραγματικότητα, έστω κι αν είναι μια θλιβερή πραγματικότητα (όπως λέει και το τραγούδι του Σερράτ: Ποτέ δεν είναι η αλήθεια θλιβερή, απλώς δεν υπάρχει άλλη λύση. Πρέπει μάλλον να καταλάβουμε ότι το θλιβερό είναι αυτό ακριβώς : ότι δεν γίνεται αλλιώς).

Η διαφοροποίηση που κάνω - και που είναι μόνο ποσοτική - ανάμεσα στο θέλω και στο αγαπώ είναι η ίδια που γίνεται με τις περισσότερες τρυφερές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε για να ΜΗΝ πούμε Σ΄αγαπώ. Λέμε : μ΄αρέσεις, σε βρίσκω συμπαθητικό, νιώθω για σένα τρυφερότητα, είσαι η έμπνευσή μου, έχω αισθήματα αγάπης για σένα κ.λ.π.

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ΄αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ΄ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πως τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ΄αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ, δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει : τον δικό του.

 Αν κάποιος δεν σ΄αγαπάει όπως θα ήθελες να σ΄αγαπήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ΄αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του...

______

  ~ Πηγή: ''Δρόμος της Συνάντησης'' Χόρχε Μπουκάι

     apostagmatakardias.blogspot.gr  

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Διαβάστε Περισσότερα