Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

«Αν υπήρχε κάποια άλλη λέξη για τούτο ‘δω τον κόσμο θα ήταν σίγουρα η ΔΙΑΦΘΟΡΑ!».


Διαβάστε μια επιστολή που λάβαμε από δυο νεαρές φίλες της ιστοσελίδας μας, που μέσα από μερικές αράδες, μας αποκαλύπτουν το πώς βλέπουν οι νέοι τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν στην εύφλεκτη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, και την κρεατομηχανή αθώων ψυχών που δουλεύει στο "φουλ".

**************

Η ιστορία του μικρού Αιλάν που γεννήθηκε εν μέσω του εμφυλίου και δεν έζησε τίποτε άλλο πέρα από φόβο έχει προκαλέσει ποικίλα συναισθήματα σε όλον τον κόσμο. Κυρίως συναισθήματα θλίψης, οργής και αγανάκτησης.

 Η σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τείνει προς την εκμετάλλευση  και την διαφθορά και έχει ξεχάσει τις ύψιστες αξίες της ζωής, όπως είναι η ειρήνη, η αγάπη και η αλληλεγγύη. Ο μικρός Αιλάν, η οικογένεια του και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους, καταλήγουν τελικά να χάνουν τις ζωές τους. Τέτοιες εικόνες και γεγονότα λυγίζουν ακόμα και τους πιο σκληρούς. Αυτό το παιδί τώρα θα πάει σε ένα μέρος καλύτερο οπού η αδικία,τα συμφέροντα και οι πόλεμοι είναι απλά λέξεις άγνωστες. Αυτό το παιδί θα πάει στο μέρος όπου ανήκει η αθώα του ψυχή, στη γειτονιά των αγγέλων.

 Αλλά απορώ με εσάς σημερινοί άνθρωποι: έπειτα από όλες αυτές τις αδικοχαμένες ζωές θα συνεχίσετε τους πολέμους, τις διαμάχες και να κάνετε άβουλες πράξεις για να υπερασπιστείτε και να υλοποιήσετε τα συμφέροντα σας; 

Τελειώνοντας το κείμενο θα ήθελα να συνοψίσω όλες μου τις απόψεις σε μια μόνο πρόταση:
 «Αν υπήρχε κάποια άλλη λέξη για τούτο ‘δω τον κόσμο θα ήταν σίγουρα η ΔΙΑΦΘΟΡΑ!».


Μαρία Φ.
Ντίνα Τ.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

Όλες οι κοινωνιολογικές θεωρήσεις, που διατείνονται πως η ιδιοκτησία είναι η πηγή απάντων των κακών, δύσκολα μπορούν να βρουν πρακτική εφαρμογή των αρχών τους, επειδή η έννοια αυτή φαίνεται πως είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη ανάπτυξη και συνδέεται με την αντίληψη της κατοικίας-φωλιάς, το συναίσθημα της ασφάλειας και χαλάρωσης, τη θέση στην ιεραρχία και την οριοθέτηση του απαραβίαστου προσωπικού χώρου.
Η υπέρβασή της προϋποθέτει άρση των ανθρώπινων αδυναμιών και κοινωνικές σχέσεις αρτιότερες από τις σημερινές, που μόνο σε υποθετικές αγγελικές, αναρχικές ή πρωτόγονες κοινότητες περιγράφονται. Η κατάλυση των συνόρων, των κτημάτων, της περιουσίας και της μεταβίβασης τους, όσο λογική κι αν φαίνεται, εξαιτίας του αναπότρεπτου θανάτου, αποτελεί τη βάση των περισσοτέρων πολιτισμών, νοηματοδοτεί την οικονομία και είναι κίνητρο για την εξέλιξη του είδους.
Αν και τόσο σημαντικός, ο όρος αυτός σπάνια περιλαμβάνεται αναλυτικά στα εγχειρίδια της εξελικτικής ψυχολογίας, παρότι κάθε γονιός μπορεί να διαβεβαιώσει πως η λέξη ΄δικό μου΄ πολύ νωρίς αποκτά θεμελιώδη σημασία και η νηπιαγωγός γρήγορα θα καταλάβει ότι η ακριβής οργάνωση των αντικειμένων του μαθητή αποτρέπει πολλές συγκρούσεις ή προλαμβάνει ζητήματα μικροκλοπών και κατάχρησης.
Η διάθεση του παιδιού να μοιραστεί δε γίνεται εξαιτίας μιας πρόωρης ηθικής προσωπικότητας, αλλά συνδέεται με την ανάγκη του να γίνει αποδεκτό, το αίσθημα ισορροπίας, που έχει ενσωματώσει, τον κορεσμό ή στέρηση υλικών αγαθών, την περιχαράκωση του εαυτού, τη μίμηση. Πάντως η διαφοροποίηση των παιδιών ως προς αυτό το χαρακτηριστικό, καθόλου δε μπορεί να προκαθορίσει τελεσίδικα την στάση του απέναντι στα υλικά αγαθά κατά την ενήλικη ζωή. Η ψυχανάλυση θέλοντας να ερμηνεύσει τα αίτια της παθολογικής τσιγκουνιάς και κατοχής πραγμάτων, ομιλεί για καθήλωση στο πρωκτικό στάδιο με νοσηρή άσκηση ελέγχου, που ικανοποιείται μόνο με την ασφυκτική ιδιοκτησιακή σχέση με το περιβάλλον.
παιδί δεν μοιράζεται τα παιχνίδια του
Ήδη από την ηλικία των δύο ετών το παιδί τείνει να προσδιορίζει το ζωτικό του χώρο και τα αντικείμενα, που τον αποτελούν και να διαπιστώνει πως η ιδιοκτησία υφίσταται, χωρίς να είναι απαραίτητη η παρουσία του κατόχου. Ας μην ξεχνάμε ότι λίγο πριν κάθε τι ήταν προέκταση του εγώ, τουλάχιστον, όσο η αντίληψη και οι αισθήσεις βεβαίωναν την παρουσία του αντικειμένου ή παιχνιδιού στην εμβέλειά του.
Οι έρευνες σε τρίχρονα νήπια επιβεβαιώνουν πως, παρά τη μικρή τους ηλικία, μπορούν εύκολα να ταξινομήσουν τα αντικείμενα σε κατασκευασμένα από ανθρώπους (κούκλες, κουζινικά, σεντόνια κλπ ) και σε φυσικά, (αστραπή, βουνό, θάλασσα). Στα πρώτα διεκδικούν την κυριότητα, ενώ για τα υπόλοιπα πιστεύουν πως κατά κάποιο τρόπο οι ιδιότητες τους συσχετίζονται με τα ίδια. Για παράδειγμα, η σελήνη λάμπει, για να φωτίσει το όμορφο φόρεμα ή για να βρει η Χιονάτη το δρόμο στο δάσος. Ο ανιμισμός και η προσωποποίηση, χαρακτηριστικά της μυθικής σκέψης (τα αποτελέσματα αποδίδονται σε ατεκμηρίωτες αιτίες, πχ η βροντή είναι τιμωρία του Δία) διαιωνίζονται ακόμα και σήμερα στην ενήλικη κουλτούρα πολλών, στα ζώδια και σε άλλες μεταφυσικές ερμηνείες, πχ το aids τιμωρία του Θεού.
Αν τα αντικείμενα είναι άγνωστα, τα παιδιά αναστέλλουν τη διεκδίκηση κυριότητας, μέχρι να βεβαιωθούν πως είναι ακίνδυνα ή τεχνητά. Ο διαχωρισμός αυτός πάντως σταματά να ισχύει στην ωριμότητα, αν και πολλοί με αλαζονεία και βεβαιότητα περισσή νομίζουν πώς τα κτήματα τους ανήκουν, ενώ ολόκληρη η ανθρωπότητα επαίρεται πως ο πλανήτης είναι δικός της και μπορεί να τον καταστρέφει.
Στην ηλικία 2-3 ετών τα νήπια ξέρουν ποια αντικείμενα αν πάρουν, θα προκαλέσουν αναστάτωση στους γονείς ή συνομιλήκους και, αν πρόκειται για παιχνίδια αδελφών, τα αναζητούν επίμονα.
images_844_minΗ εμπέδωση της έννοιας της ιδιοκτησίας είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη της νοημοσύνης, αφού οι κοινωνίες φρόντισαν να εφαρμόσουν ένα σύνθετο και πολλές φορές στρεβλό σύστημα σχέσεων και οικονομικών συμβόλων. Πολλοί ενήλικες αδυνατούν να εξηγήσουν, παρά την εμπειρία, τη νομιμοποίηση, ηθική και λειτουργική, πολλών χρηματοοικονομικών προϊόντων, όπως τα παράγωγα.
Αναλογιστήκατε πόσο περίπλοκη είναι η συνειδητοποίηση της ανταλλακτικής αξίας του χρήματος- τα μικρά παιδιά πιστεύουν πως μπορούν να αποκτήσουν οτιδήποτε τους αρέσει χωρίς αντίτιμο και αργότερα θα προτιμήσουν τα μεταλλικά νομίσματα αντί των χαρτονομισμάτων, επειδή το χαρτί είναι λιγότερο φανταχτερό από τα κέρματα. Θα περάσουν χρόνια μέχρι να καταλάβουν πως ο πλούτος αντιπροσωπεύει θεωρητικά εργασία, με μύριες όμως παραχαράξεις, εξαιρέσεις και αδικίες.
Για τους τετράχρονους, όποιος αγγίζει πρώτος ένα αντικείμενο, ασκεί νόμιμη κυριαρχία πάνω του και αυτό μπορεί να ισχύει ακόμα και για τα δώρα, που κάνουν. Η διδασκαλία κανόνων οριοθετεί τις καταστάσεις, αλλά πολλές φορές συνδέεται με αισθήματα απαξίωσης, προκατειλημμένης συμπεριφοράς υπέρ κάποιου άλλου παιδιού, ανισότητας, κλπ. Βρισκόμαστε στο στάδιο της ηθικότητας, που έχει να κάνει με την ποσότητα και η ολοκλήρωση του υπερεγώ αργεί ακόμα.
κλπ.
Τα νήπια, αν και έχουν εικόνα περί των πραγμάτων που τους ανήκουν, συνήθως απορούν για τη μονιμότητα της κατοχής. Τι θα συμβεί αν δώσω σε ένα άλλο παιδάκι να παίξει με τη δική μου κούκλα. Εξακολουθώ να την έχω, αποκτά και ο φίλος δικαιώματα..Γιατί τα πράγματα του άλλου δεν τα έχω κι εγώ (εξάλλου, τα ξένα είναι πάντα πιο επιθυμητά από τα δικά τους). Τι θα συμβεί αν βρω στο δρόμο κάτι που μου αρέσει. Εκείνος που το έχασε εξακολουθεί να το κατέχει..Η έννοια της κοινοκτημοσύνης συνήθως αφορά την ΄ περιουσία ΄ των άλλων και όχι τη δική τους..
Το κεφάλαιο της αντίληψης της ιδιοκτησίας δεν εξαντλείται εδώ, αλλά ενίοτε, καθυστέρηση της ωριμότητάς της μπορεί να ερμηνεύσει φαινόμενα μικροκλοπών και εκφοβισμού στο σχολικό περιβάλλον. Οπωσδήποτε, η άσκηση βίας για την απόκτηση αγαθών συνεπάγεται άμεση ενίσχυση από το ίδιο το αγαθό, ενώ η ματαίωση ή αναστολή της επιθυμίας και ο κόπος για να κερδηθούν, συνδέεται με μελλοντική επαγγελματική επιτυχία.
_______
  ~ Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΛΜΥΡΑ;

Γιατί οι τζιχαντιστές ανατινάζουν τους ναούς στην αρχαία Παλμύρα; Γιατί το Ισλαμικό Κράτος καταστρέφει τα μεγαλύτερα έργα τέχνης της ιστορίας της Συρίας και του Ιράκ; Η απάντηση είναι απλή και τη δίνει η Γαλλο-λιβανέζα αρχαιολόγος Joanne Farchakh στον Independent.
Για το κέρδος.
Οι στόχοι του Ισλαμικού Κράτους δεν είναι τυχαίοι. Σύμφωνα με την Joanne Farchakh επιλέγονται με βάση την αξία τους, όπως αυτή καθορίζεται από τους διεθνείς αγοραστές. Στη συνέχεια αφαιρούν από κάθε μνημείο - στόχο όλα τα έργα που έχουν μεγάλη αξία: αγάλματα, ανάγλυφες παραστάσεις, ψηφιδωτά, ακόμη και ολόκληρα κομμάτια.
Στη συνέχεια τα διοχετεύουν στις διεθνείς αγορές, κυρίως μέσω Τουρκίας. Έχουν εξάλλου μεγάλη ζήτηση στους εμπόρους. «Ήδη έργα τέχνης από την αρχαία Παλμύρα πωλούνται στο Λονδίνο» εξηγεί η Farchakh. Αρχαία αντικείμενα από το Ιράκ και τη Συρία κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη. Το κέρδος για το Ισλαμικό Κράτος είναι τεράστιο.
Αφού αποσπάσουν τα έργα τέχνης οι τζιχαντιστές ανατινάζουν τα μνημεία καταστρέφοντάς τα ολοσχερώς. Έτσι κρύβουν τις λεηλασίες αφού εξαφανίζουν τα στοιχεία. Μετά την καταστροφή εκ θεμελίων των μνημείων κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι έχει κλαπεί ή τι έχει ταφεί κάτω από τα ερείπια.
Επιπλέον χρησιμοποιούν τις καταστροφές για την προπαγάνδα τους αλλά και για να αυξήσουν το κέρδος τους. «Η μέθοδός τους έχει αλλάξει από τότε που ξεκίνησαν τις καταστροφές. Στην αρχή ήταν άνθρωποι με σφυριά και σκεπάρνια. Μα αυτό δεν έφερνε παρά λίγα λεπτά δημοσιότητας».
palmyra1«Την Παλμύρα. Δεν την καταστρέφουν όλη μαζί, αν και θα μπορούσαν. Στην αρχή ανατίναξαν τον ναό του Βάαλ και τότε όλοι είπαν: ‘Τι κρίμα! Και τώρα τι θα ακολουθήσει; Μήπως ο ναός του Μπελ;’. Και πράγματι ανατίναξαν το ναό του Μπελ » εξηγεί η Joanne Farchakh τονίζοντας ότι πλέον οι τζιχαντιστές «λειτουργούν με τα δεδομένα του θεάματος» και γι’ αυτό λίγο λίγο θα συνεχίσουν μέχρι να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την αρχαία Παλμύρα.
«Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να ανεβάζουν την αξία των εμπορευμάτων τους» τονίζει. Όσο πιο πολύ προβάλλονται οι καταστροφές τόσο πιο ψηλά ανεβαίνουν οι τιμές στην αγορά των αρχαιοκάπηλων. «Κάθε αρχαίο έργο τέχνης κοστίζει δισεκατομμύρια δολάρια» εξηγεί η Farchakh, τονίζοντας ότι οι αρχαιοκάπηλοι είναι πάντα έτοιμοι να τα δώσουν ενισχύοντας οικονομικά το Ισλαμικό Κράτος.
________
  Πηγή: tvxs

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΑΤΟ ΜΕΡΙΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ



89 κιλά μαλλί για 30 πουλόβερ από ένα μόνο κούρεμα 

30 πουλόβερ από 89 περίπου κιλά μαλλί θα μπορούσαν να παραχθούν από αυτό το υπερτροφικό πρόβατο, το οποίο βρέθηκε χαμένο μέσα σε μια θαμνώδη περιοχή της Αυστραλίας. Το μαλλί ήταν το 50% του σωματικού του βάρους. 

  Το κριάρι μερινός ήταν σε καλή κατάσταση και οι αρμόδιες υπηρεσίες ανέλαβαν να το κουρέψουν και να το περιποιηθούν. Όταν στο τέλος το ζύγισαν, ήταν ακριβώς τα μισά κιλά. Τους πήρε σχεδόν τρία τέταρτα της ώρας να το κουρέψουν εντελώς ενώ για να τα καταφέρουν το αναισθητοποίησαν.

 Υπολογίστηκε ότι η ηλικία του είναι 5 ή 6 ετών και οι γιατροί εξέφρασαν φόβους ότι με τόσο βάρος από το μαλλί δε θα επιβίωνε την περίοδο του καλοκαιριού. 

  Το ζώο είχε υποστεί εγκαύματα από ούρα παγιδευμένα στην προβιά του και θα μπορούσε να έχει πεθάνει μέσα σε λίγες εβδομάδες αν δε του είχε αφαιρεθεί το μαλλί.

  Όταν το μετέφεραν στο ιατρείο ήταν πολύ ντροπαλό και τίναζε το κεφάλι του μακριά από τους ανθρώπους. Με το αντισηπτικό στο πρόσωπο και κουρεμένο, δείχνει εντελώς διαφορετικό. Θα μπορούσε λένε, οι ειδικοί, το τρίχωμά του λόγω όγκου να φιλοξενηθεί σε ένα μουσείο.

   Το τρίχωμα των μερινός που εκτρέφονται στην Αυστραλία ζυγίζει περίπου κατά μέσο όρο 11 κιλά.

Ο BRUCE DICKINSON ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ...ΑΙΔΟΙΟΛΕΙΞΙΑ



Με διαφορετική άποψη από αυτήν του Eddie Van Halen που δήλωσε ότι ο καρκίνος στην γλώσσα του το 2000 οφειλόταν στο συχνό γλύψιμο του κόκαλου με το οποίο έπαιζε την κιθάρα του, ο Bruce Dickinson τραγουδιστής των Iron Maiden, αποδίδει το σοβαρό πρόβλημα καρκίνου που αντιμετώπισε στην γλώσσα του στην αιδοιολειξία. 

  Ταυτόχρονα προειδοποιεί τους άνδρες για τις πιθανότητες να νοσήσουν με HPV που σε πολλές περιπτώσεις εξελίσσεται σε καρκίνο. 





O Dickinson που δεν κάπνιζε και δεν έπινε ιδιαίτερα, δίνει δίκιο στον Michael Douglas που είχε αποδώσει στην ίδια αιτία τον καρκίνο στην γλώσσα του.

   Οι άνδρες με ηλικία γύρω στα 40 είναι επιρρεπείς στο να κολλήσουν το μικρόβιο από αιδοιολειξία, όπως λέει ο Dickinson και στο οποίο αποδίδει μεγάλη ευθύνη για καρκίνους στην στοματική περιοχή.



 [Πηγή: Apotis4stis5.]

ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΚΙΝΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ;

Image

Σε λιγότερο από 24 ώρες μετά το τέλος της μεγάλης στρατιωτικής παρέλασης της Κίνας, το Πεκίνο είχε και πάλι καλυφθεί με νέφος και ο καταγάλανος ουρανός είχε και χαθεί ξανά.
   Οι κάτοικοι ξύπνησαν το πρωί της Παρασκευής και είδαν το γκρίζο νέφος να έχει σκεπάσει και πάλι την πόλη, κάτι που για δύο εβδομάδες έδειχνε μέρα με τη μέρα να εξαφανίζεται.

   Ξεκινώντας στα τέλη Αυγούστου, το Πεκίνο προχώρησε σε μια σειρά αυστηρών μέτρων προκειμένου στο τέλειο παζλ της μεγάλης εθνικής παρέλασης να διορθωθεί και το πρόβλημα μιας σημαντικής λεπτομέρειας. Ο ουρανός την ημέρα της 70ης επετείου από την ήττα της Ιαπωνίας στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο έπρεπε να είναι γαλανός και καθαρός! 

  Περίπου 10.000 εργοστάσια παρέμεινα κλειστά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενώ τα μισά από τα πέντε εκατ. αυτοκίνητα του Πεκίνου παρέμειναν ακινητοποιημένα λόγω της απαγόρευσης. 

Image

Το μεγαλεπήβολο σχέδιο δούλεψε και το πρωί της παρέλασης, ο δείκτης ατμοσφαιρικής ρύπανσης έδειξε εξαιρετικά χαμηλά νούμερα. Το χρώμα του ουρανού ήταν καταγάλανο και ο αέρας καθαρός. Χιλιάδες κάτοικοι έσπευσαν να φωτογραφίσουν το στιγμιότυπο γνωρίζοντας πως μπορεί να περάσουν μήνες μέχρι να ξαναδούν τον ορίζοντα έτσι. Από χθες το γκρίζο κυριαρχεί και πάλι πάνω από την πόλη που έχει γίνει διάσημη για την παράλληλη ανάπτυξη της οικονομίας και της ατμοσφαιρικής μόλυνσης.

25 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΘΑΝΑΤΩΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ



Πυροβολημένα παράνομα, παγιδευμένα ή κολλημένα σε ξόβεργες: δεκάδες εκατομμύρια πουλιά θανατώνονται παράνομα κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, σύμφωνα με την πρώτη στο είδος της, επιστημονική έκθεση που διεξήχθη στην περιοχή από τη BirdLife International και δημοσιεύτηκε πρόσφατα και από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία.

    Η BirdLife και οι εταίροι της, μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, αποκαλύπτουν τη σοκαριστική έκταση του αποδεκατισμού των πουλιών στη Μεσόγειο.   Συγκεκριμένα παρουσιάζουν τις 10 χώρες με τον υψηλότερο μέσο αριθμό παράνομα θανατωμένων πουλιών ετησίως.

   Πρώτη στην κατάταξη βρίσκεται η Αίγυπτος με την εκτίμηση ότι περίπου 5.7 εκατ. πουλιά θανατώνονται κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, με την Ιταλία να έρχεται δεύτερη με 5.6 εκατ. και η Κύπρος πέμπτη με 2.3 εκατ. μετά τη Σύρια και το Λίβανο. Η περιοχή της Αμμοχώστου στην Κύπρο θεωρείται το χειρότερο σημείο για τα πουλιά στη Μεσόγειο.

   Η Ελλάδα καταλαμβάνει την έκτη θέση με την εκτίμηση ότι θανατώνονται παράνομα στη χώρα μας κατά μέσο όρο 704.000 πουλιά κάθε χρόνο. Η Μάλτα παρόλο που δεν μπήκε στο top 10, με 108.000 πουλιά να θανατώνονται κατά μέσο όρο παράνομα κάθε χρόνο, έχει το δυσάρεστο προνόμιο να είναι αυτή η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό πουλιών που θανατώνονται παράνομα ανά τ. χλμ. Η έκθεση αποκαλύπτει επίσης μερικές από τις απάνθρωπες μεθόδους θανάτωσης που χρησιμοποιούνται σε όλη τη Μεσόγειο, όπως: η λαθροθηρία με όπλα, η παγίδευση με δίχτυα, η χρήση ξόβεργων και η χρήση ηχομιμητικών συσκευών για την προσέλκυση πουλιών σε τοποθεσίες παράνομης παγίδευσης.   Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο Σπίνος έχει την πρωτιά σε αυτή τη φονική λίστα (κατ' εκτίμηση 2.9 εκατ. θανατώνονται κάθε χρόνο), με το Μαυροσκούφη (1.8 εκατ.), το Ορτύκι (1.6 εκατ.) και την Τσίχλα (1.2 εκατ.) να ακολουθούν.

   Ένας αριθμός ειδών, όπως η Τουρλίδα, που κατατάσσονται ως «ευάλωτα» στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN, βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο από τις παράνομες πρακτικές θανάτωσης.



Με αφορμή τη δημοσίευση της έκθεσης, η διευθύντρια της BirdLife International, κα Patricia Zurita, προέβη στις εξής δηλώσεις: "Αυτή η επισκόπηση αποκαλύπτει την φρικιαστική έκταση της παράνομης θανάτωσης των πουλιών στη Μεσόγειο. Οι πληθυσμοί κάποιων ειδών που κάποτε ήταν άφθονοι στην Ευρώπη μειώνονται συνεχώς, και κάποια από αυτά έχουν υποστεί τόσο δραματική μείωση ώστε να βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης. Τα πουλιά της Ευρώπης αξίζουν ασφαλή μεταναστευτικά περάσματα και καλούμε για αύξηση των προσπαθειών διατήρησης τώρα, προτού να είναι πολύ αργά".

   Η Μαλαμώ Κορμπέτη, συντονίστρια θεμάτων πολιτικής περιβάλλοντος, της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας τόνισε ότι: "Τα αποτελέσματα αυτής της έκθεσης αποτελούν ντροπή για τη χώρα μας. Δεν μας εκπλήσσουν όμως. Στην Ελλάδα, ο ελεγκτικός μηχανισμός είναι πια σχεδόν άφαντος, η εκπαίδευση των κυνηγών η ελάχιστη δυνατή, ενώ η λαθροθηρία δεν αντιμετωπίζεται, με την ανοχή της Πολιτείας. Ελπίζουμε η συνειδητοποίηση ότι η χώρα μας αποτελεί μια «μαύρη τρύπα» για τα πουλιά να δώσει ώθηση για δράση από μεριάς της Πολιτείας, αλλά και της κυνηγετικής κοινότητας". 

  Tα δεδομένα σε αυτήν την έκθεση αποτελούν μέρος μιας επιστημονικής έρευνας που θα δημοσιευτεί προσεχώς παρέχοντας μια πλήρη αξιολόγηση της κατάστασης στη Μεσόγειο.



Η εφημερίδα Καθημερινή, η οποία παρουσιάζει αναλυτικά στοιχεία από την έκθεση, αναφέρει πως στην Ελλάδα αξιολογήθηκαν 345 είδη και βρέθηκε ότι 32% από αυτά θανατώνονται μαζικά. 

  Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΟΕ, η Ελλάδα είναι η τρίτη πιο θανατηφόρα χώρα για το Τρυγόνι (Streptopelia turtur) στη Μεσόγειο. Εκτιμάται ότι κατά μέσο όρο 69.000 τρυγόνια θανατώνονται κάθε Απρίλιο και Μάιο κυρίως στα Ιόνια Νησιά για λόγους κυρίως «στόχου» και σπορ, και λιγότερο για φαγητό. Πίσω από την αδράνεια των αρχών βρίσκεται η παράνομη ενοικίαση των «πόστων» (καρτέρια) σε εξωφρενικές τιμές για 2-3 εβδομάδες. Το αποτέλεσμα είναι το τρυγόνι να έχει υποστεί μείωση περίπου 70% στην Ευρώπη από το 1980. 

   Η  Καρδερίνα (Carduelis carduelis) αποτελεί το δημοφιλέστερο άγριο μικρόπουλο που παγιδεύεται και προωθείται στα παράνομα παζάρια και pet shop για να καταλήξει σε κλουβί (με τιμή μέχρι και 100 ευρώ). Περίπου 200.000 καρδερίνες παγιδεύονται ή θανατώνονται κατά την παγίδευση ετησίως, αν και αυτό αποτελεί υποεκτίμηση. Στην Αθήνα το μεγαλύτερο παράνομο παζάρι βρίσκεται στο Σχιστό, το οποίο η Πολιτεία ανέχεται εδώ και 20 χρόνια. Αλλα είδη που προωθούνται μαζικά στην αγορά είναι το Σκαρθάκι, ο Φλώρος και η Μικροαλιάντρα.

   Το πλέον άδικο θύμα στη χώρα μας είναι ο Ασπροπάρης (Neophron percnopterus). Μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα έχασε 5 από τους 20 εμβληματικούς γύπες από δηλητηριασμένα δολώματα, που είχαν τοποθετηθεί για λόγους αντεκδίκησης με γείτονα, κυνηγό ή άλλο κτηνοτρόφο. Αντίστοιχες απειλές αντιμετωπίζει το Ορνιο, ειδικά στην περιοχή της Κρήτης. Για την αντιμετώπιση της απειλής η Ορνιθολογική και το WWF Ελλάς εφαρμόζουν το Πρόγραμμα LIFE+ «Η Επιστροφή του Ασπροπάρη», όπου εκπαιδευμένα σκυλιά εντοπίζουν τα δολώματα. 

ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΟΡΓΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ;



Ιδέα δεν έχω αν είναι αληθινή η είδηση, πάντως θέλησα να την καταγράψω, ως ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας μας αυτής της περιόδου. Και δεν το λέω με σεμνοτυφία, ως κακό. Αντιθέτως. Αν παρ' όλα τα προβλήματα, τα μνημόνια και τις απανωτές εκλογές υπάρχει κόσμος με τόσες ορέξεις, τόσο το καλύτερο.

Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

    Το «ρεπορτάζ» το διάβασα στα Σερραϊκά Νέα, που κι αυτοί το διάβασαν αλλού και το μεταφέρουν με επιφύλαξη («Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Νάσου Γουμενίδη για το gossip-tv.gr το οποίο περιλαμβάνει απίστευτες λεπτομέρειες τις οποίες σε καμιά περίπτωση δεν υιοθετούμε...).

    Είναι τόσο σαχλό και κακογραμμένο που καταντάει ενδιαφέρον... 

Στις Σέρρες το Σάββατο το μεγαλύτερo σεξουαλικό όργιο της χρονιάς;   Είναι Σερραία και είναι ωραία... λέει ο αστικός μύθος. Και είναι αλήθεια. Οι γυναίκες από τα Σέρρας είναι ρε παιδί μου παθιάρες. Είναι στην κόκκινη κλίμακα. «Πιστόλια» γεννημένα.   Ωστόσο και Σερραίοι φαίνεται τελικά πώς δεν είναι διόλου «μοιραίοι». Και το γράφω διότι τις τελευταίες ώρες συμπληρώνονται οι τελευταίες συμμετοχές από πελατάκια που θα πάρουν μέρος στο μεγαλύτερο ομαδικό όργιο που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα.

   Διοργανωτές; Δυο τυπάκια από την Αθήνα που τα τελευταία χρόνια έχουν κολλήσει ένσημα σε κλειστά πάρτι σε Μαρκόπουλο Μαρούσι και Πειραιά για swingers. Τι είναι αυτοί; Είναι ζευγάρια που γουστάρουν να συνευρίσκονται με άλλα ζευγάρια και ν΄ απλώνουν όλοι μαζί τραχανά. Να γδέρνουν όλοι μαζί την τουλούμπα.

   Τόπος; Ένα σπίτι Ελλήνων ιδιοκτητών που ζουν στη Γερμανία, λίγο έξω από την πόλη των Σερρών πηγαίνοντας για τον «Κουλά». Μια μικρή έπαυλη που έχει παραχωρηθεί στους διοργανωτές έναντι του ποσού των 20.000 για σεζόν. Τι σημαίνει αυτό; Πώς οι τύποι έδωσαν το σπίτι για όλο το καλοκαίρι στους διοργανωτές με σκοπό να γίνουν κάποιες υποτιθέμενες τηλεοπτικές παραγωγές. Γυρίσματα ταινιών και άλλα χαριτωμένα. 

  Το dead line είναι σήμερα μέχρι τις 00.00 και οι πελάτες είναι πολύ συγκεκριμένοι. Η επικοινωνία γίνεται μέσω ένα δικτύου που οι μυημένοι αποκαλούν cloudy network και οι κοπέλες που θα συμμετάσχουν είναι ήδη πληρωμένες. Είκοσι επτά γυναίκες-οι περισσότερες Βουλγάρες ηλικιών από 19 μέχρι 35 θα μυήσουν 60 πελάτες στα γούστα. 

  Γούστα που αναμένεται να τους μείνουν για πάντα στο μυαλό. Όσο για το ποσό που θα κληθούν να καταβάλουν; Είναι ακόμη ασαφές. Βλέπετε κι αυτό είναι κομμάτι του παιχνιδιού. Πώς το λένε οι τεχνοκράτες... Value for money. Α γειά σου!  



Πηγή: www.lifo.gr

ΕΠΡΕΠΕ Η ΟΧΙ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΤΟ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΙΑ;

Η δημοσίευσή της προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση κι αποτροπιασμό, κινητοποίησε ανθρώπους και αρχές, υπήρξαν όμως και πολλές αντιλογίες για το πόσο θεμιτό ήταν να βγει προς τα έξω μια τόσο «ωμή» εικόνα.

Η φωτογραφία με το άψυχο κορμάκι του 3χρονου Αϊλάν Κουρντίζ ξεβρασμένο σε μια τουρκική παραλία ήταν από τις συγκλονιστικότερες μαρτυρίες του προσφυγικού δράματος που είναι αυτό το καλοκαίρι εντονότερο από ποτέ.

Από τον ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ 

 Ο μικρός Κούρδος από το Κομπάνι της Συρίας πνίγηκε μαζί με τον αδελφό και τη μητέρα τους του όταν η γεμάτη πρόσφυγες πολέμου βάρκα που επέβαινε ανατράπηκε εξαιτίας θαλασσοταραχής λίγο έξω από τα τουρκικά παράλια. Τον τράβηξε ανώνυμος αυτόπτης μάρτυρας. Η δημοσίευσή της προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση κι αποτροπιασμό, κινητοποίησε ανθρώπους και αρχές, υπήρξαν όμως και πολλές αντιλογίες για το πόσο θεμιτό ήταν να βγει προς τα έξω μια τόσο «ωμή» εικόνα. 

Η πρώτη άποψη εκτιμά ότι τέτοιες φωτογραφίες-σοκ ευαισθητοποιούν την κοινή γνώμη, εξεγείρουν συνειδήσεις, πιέζουν τους εκάστοτε υπεύθυνους να αναλάβουν τις ευθύνες τους - ένα κλασικό παράδειγμα είναι η απήχηση που είχε η γνωστή φωτογραφία με το κοριτσάκι που τρέχει κλαίγοντας, γυμνό και γεμάτο εγκαύματα να σωθεί ύστερα από τον βομβαρδισμό του χωριού του με ναπάλμ στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια και γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν αυτή είναι ρεαλιστική, σημασία οπότε δεν έχει το τι δημοσιεύουμε αλλά πώς το διαχειριζόμαστε και με ποιο σκοπό.

Η δεύτερη, πάλι, υποστηρίζει ότι η φτώχεια, η πείνα, οι πόλεμοι, η προσφυγιά κι άλλες τέτοιες συμφορές μπορούν να αποτυπωθούν εξίσου εύγλωττα δίχως να καταφεύγουμε σε «σκυλεύσεις» ανθρώπων, σε «εμπόριο» δυστυχίας και πόνου. Με τις αλλεπάλληλες αναδημοσιεύσεις σε ΜΜΕ και (ακόμα περισσότερο, τώρα πια) στα κοινωνικά δίκτυα, τέτοιες εικόνες, όσο δυνατές, γίνονται θέαμα, καλλιεργούν την απάθεια, μας εξοικειώνουν με το έρεβος και μας εθίζουν, εντέλει, στη φρίκη.

 Ανήκω σε εκείνους που δυσκολεύονται να αποφασίσουν ποια άποψη είναι ορθότερη. Παρότι κλείνω στην πρώτη, έχω βάσιμους λόγους να υπολογίζω και τη δεύτερη. Το πνιγμένο παιδάκι με αναστάτωσε αρχικά, κοντεύω ωστόσο να συνηθίσω ανησυχητικά στη θέα του έχοντας πια δει τόσες φορές αυτή τη μακάβρια φωτογραφία. Χρειάζονται ή όχι τόσο «εξτρίμ» εικόνες; Νιώθω άραγε – και, το κυριότερο, δρω – πιο αλληλέγγυος με τους πρόσφυγες αφότου είδα τη συγκεκριμένη ή ήταν περιττή, είτε ενδιαφερόμουν είτε όχι; Και επειδή η ζωή σπάνια είναι μαυρόασπρη, μήπως εντέλει ισχύουν και οι δύο προσεγγίσεις, ανάλογα την περίσταση; Αναζήτησα τη γνώμη μερικών φωτορεπόρτερ ως πλέον «αρμόδιων» και ιδού τι είπαν: 

Μάριος Λώλος, πρόεδρος Ένωσης Ελλήνων Φωτορεπόρτερ 
Μάριος Λώλος: Το θέμα είναι μια τέτοια φωτογραφία να σε κάνει να ψαχτείς, να ενεργοποιηθείς, όχι να την καταναλώσεις σαν ένα ακόμα προϊόν.. Φωτο: Γιώργος Παναγάκης
«Η δεοντολογία λέει ότι δεν φωτογραφίζεις ποτέ παιδιά δίχως τη συναίνεση των ίδιων και των οικείων τους. Ζωντανά ή νεκρά... Αλλιώς τα τραβάς "θολώνοντας" το πρόσωπο. Στην Ελλάδα έχουμε αυτή τη δυνατότητα, πολλά ξένα πρακτορεία όμως δεν δέχονται τέτοιες φωτό – τράβα τις καθαρές ή μην τις τραβάς καθόλου, σου λένε. Μόνο το χρώμα και το καδράρισμα μπορείς να πειράξεις. Είναι βέβαια υποκρισία να μας ενοχλούν τέτοιες εικόνες και όχι αντίστοιχες με παιδάκια να πρωταγωνιστούν σε χυδαίες διαφημίσεις... Σκέφτηκα πολύ προτού ανεβάσω τη συγκεκριμένη εικόνα στο προφίλ μου στο fb. Εντέλει το έκανα γιατί καταρχήν πρόκειται για μια εμπόλεμη φωτογραφία που σε χτυπάει κανονικά στο στομάχι. Το θέμα βέβαια είναι μια τέτοια να σε κάνει να ψαχτείς, να ενεργοποιηθείς, όχι να την καταναλώσεις σαν ένα ακόμα προϊόν. Η τραγωδία της προσφυγιάς γνωρίζει φέτος τη μεγαλύτερή της έξαρση και επειδή σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις, νομίζω ότι όφειλε να δημοσιευτεί. Συμπυκνώνει όλη την εφιαλτική αγωνία των ξεριζωμένων να ξεφύγουν από πολέμους, ολοκληρωτισμούς και ξένες επεμβάσεις, εκθέτοντας ταυτόχρονα μια «Ευρώπη-φρούριο» που εθελοτυφλεί στις δικές της ευθύνες. Μην ξεχνάμε πως ευθύνες για τους πνιγμούς έχουμε κι εμείς εδώ με το τείχος που υψώσαμε στον Έβρο...» 

Άγγελος Μπαράι, Nurphoto Agency
Άγγελος Μπαράι: Τραβάς τους ανθρώπους με λάθος τρόπο, τελείως ψυχρά, δίχως να τονίζεις το πραγματικό πρόβλημα. Δεν κερδίζει έτσι κάτι ούτε η είδηση, ούτε η φωτογραφία. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
«Η φωτογραφία αυτή αποτυπώνει ένα συγκλονιστικό γεγονός για το προσφυγικό πρόβλημα που ταλανίζει τη Μεσόγειο. Είναι από μόνη της πρώτη είδηση. Η συγκεκριμένη εικόνα δεν τραβήχτηκε από επαγγελματία φωτογράφο, είναι μαρτυρία-ντοκουμέντο κι ως τέτοια έπρεπε πράγματι να δημοσιευτεί - την ανέβασα άλλωστε και στο δικό μου fb προφίλ -, άσχετα που εγώ σαν Άγγελος δεν θα το έκανα. Κι αυτό επειδή δεν χρειάζεται να δείξεις τόσο ακραίες εικόνες, μου φαίνεται ψυχολογικός καταναγκασμός. Τραβάς τους ανθρώπους με λάθος τρόπο, τελείως ψυχρά, δίχως να τονίζεις το πραγματικό πρόβλημα. Δεν κερδίζει έτσι κάτι ούτε η είδηση, ούτε η φωτογραφία. Προσωπικά προτιμώ να κάνω φωτογραφία ρεαλιστική, όχι ένα χύμα φωτορεπορτάζ χωρίς καμια ηθική που να εξυπηρετεί μόνο τις θεαματικότητες των ΜΜΕ». 

Γιώργος Μάκκας, Panos Pictures 

«Νομίζω ότι αφού υπάρχουν τα στοιχεία του αδικοχαμένου παιδιού, το όνομα, η ιστορία κι εφόσον ο πατέρας στην προκειμένη περίπτωση έχει βρεθεί και μιλήσει, η εξαιρετικά δυνατή αυτή φωτογραφία έπρεπε να δημοσιευτεί. Η δημοσίευση θα ήταν αθέμιτη αν το εικονιζόμενο πρόσωπο ήταν ανώνυμο, όπως κάποιες αντίστοιχες φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν την προηγούμενη βδομάδα από τις λιβυκές ακτές. Αυτές τις μέρες βρίσκομαι στη Σύμη φωτογραφίζοντας πρόσφυγες. Αισθάνομαι άβολα στην ιδέα να βρεθώ με την κάμερα μπροστά σε ένα αντίστοιχο περιστατικό. Δεν μου έχει τύχει ποτέ ως τώρα κι αλήθεια δεν ξέρω αν θα το κατάφερνα...».

Γιάννης Κέμμος, Newsbeast 

«Πραγματικά δεν ξέρω πως θα ένιωθα μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό κι αν θα μπορούσα να το τραβήξω. Δεν ξέρω καν πως θα ένιωθα μετά. Μάλλον πολύ περίεργα, παρότι με τα χρόνια έμαθα να κρατώ τη στιγμή της λήψης τα συναισθήματά μου στην άκρη. Οι φωτογράφοι βέβαια δεν δημιουργούμε τα γεγονότα, απλά τα καταγράφουμε, όποια κι αν είναι αυτά. Οπότε αν άντεχα ναι, θα κατέγραφα και το συγκεκριμένο. Όσο για το αν έπρεπε να δημοσιευθεί αυτή η εικόνα ή αν εγώ θα τη δημοσίευα, λέω πως ναι, σωστά δημοσιεύτηκε. Είναι ένα παγκόσμιο γεγονός αυτό που συμβαίνει με τους πρόσφυγες και θα πρέπει ο κόσμος να το δει κατάφατσα. Δεν μπορεί να συνεχίσει να κρύβεται πίσω από τους τοίχους των σπιτιών του».

Πάρις Ταβιτιάν, LIFO 

«Nαι, θεωρώ αυτονόητη τη δημοσίευση. Είναι η πραγματικότητα, τα μέσα οφείλουν να την παρουσιάζουν ως έχει, να ενημερώσουν τον κόσμο χωρίς ρετούς. Θα θεωρούσα υποκριτικό το αντίθετο. Λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά γίνεται πόλεμος, αλλάζει η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, χιλιάδες πεθαίνουν προσπαθώντας να σωθούν κι εμάς να μας νοιάζει αν θα σοκάρει κάποιους η εικόνα; Σε δεύτερη σκέψη, βλέπεις ότι αυτή η ωμή βία δεν βοηθάει πουθενά. Η τηλεόραση έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό. Έχουμε γίνει απαθείς, δύσκολα ταρασσόμαστε πια, συνηθίσαμε μέχρι τη βία και τη φτώχεια που βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Παλιότεροι φωτογραφοι όπως οι Eugene Smith και Robert Capa, κάλυπταν διακριτικά, με υπαινιγμό και κριτική ματιά πολέμους και καταστροφές. Ποτέ δεν φωτογράφιζαν απευθείας την φρίκη του πολέμου, νεκρούς κ.λπ., δεν προσπαθούσαν να εντυπωσιάσουν όπως ο Sebastiao Salgado π.χ. με τα σκελετωμένα παιδιά ή όπως επιδιώκουν οι περισσότεροι φωτορεπόρτερ. Σήμερα όμως έτσι έχει η κατάσταση. Τέτοιες εικόνες βγαίνουν κι εφόσον βγαίνουν πρέπει να κυκλοφορούν. Την πλειοψηφία του κόσμου, ίσως μόνο αυτές μπορούν να σοκάρουν και να αφυπνίσουν. Φοβάμαι βέβαια ότι με τη ίδια ταχύτητα που καταναλώνονται οι σκηνές βίας στην τηλεόραση, έτσι θα καταναλωθούν κι αυτές οι εικόνες. Όμως αυτές δεν είναι εικόνες που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, είναι η ωμή πραγματικότητα». 

Μενέλαος Μυρίλλας, SOOC 
Μενέλαος Μυρίλλας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
«Ομολογώ ότι εγώ δεν θα άντεχα να βγάλω αυτή τη φωτογραφία αλλά σαφώς έπρεπε να τραβηχτεί κι εννοείται ότι θα την δημοσίευα στο πρακτορείο μας χωρίς δεύτερη σκέψη. Κυρίως για να τη δουν άνθρωποι σαν κι εμένα, που δεν θα είχαν το θάρρος να την τραβήξουν...».



 Πηγή: www.lifo.gr

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...