Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

Με θετικό απόηχο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 22-9-2019 ο 1ος Αλμωπαίος Ποδηλατικός Γύρος


ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ-ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ 1ο ΑΛΜΩΠΑΙΟ ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΟ ΓΥΡΟ
Με θετικό απόηχο ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 22-9-2019 ο 1ος Αλμωπαίος Ποδηλατικός Γύρος, ο οποίος περιελάμβανε τρείς (3) διαφορετικές διαδρομές
- διαδρομή 20χλμ ηλικία16 ετών & άνω
- παιδική διαδρομή 7-15 ετών με συνοδεία γονέων-κηδεμόνων
- μίνι διαδρομή 3-6 ετών με συνοδεία γονέων-κηδεμόνων

Στον Ποδηλατικό γύρο η συμμετοχή πλησίασε τους 400 ποδηλάτες, τόσο από τις Τοπικές Κοινότητες του Δήμου όσο και από την Αριδαία. Η οργάνωση και η εκτέλεση κύλισε ομαλά και τα τυχόν μικροπροβλήματα ξεπεράστηκαν με την άμεση παρέμβαση των διοργανωτών και των εθελοντών.Οι συμμετέχοντες δήλωσαν ικανοποιημένοι τόσο από τη διαδρομή,όσο και από τη διοργάνωση και τις παροχές του.

Ο Δήμος Αλμωπίας ευχαριστεί όλους τους συμμετέχοντες και εύχεται ο Ποδηλατικός Γύρος να καθιερωθεί .
Επιπρόσθετα ευχαριστεί θερμά
 Την Δ/νση Αστυνομίας Πέλλας-Αστυνομικό Τμήμα Αριδαίας
Τον Σύλλογο Δρομέων Υγείας Αριδαίας
Την Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας
 Τον Ποδηλατικό Σύλλογο “ Αερωπός” Έδεσσας
Τους χορηγούς που συνέβαλλαν στη διοργάνωση, καθώς και όλους τους εθελοντές για την πολύτιμη βοήθειά τους.

 Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ   
 ΜΠΑΤΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 

 Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
 ΓΙΑΝΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 

Η Αυτού Εξοχότης, η βιασύνη


Την ώρα που αγαπημένος συνάδελφος φιλόλογος διόρθωνε την πρώτη έκθεση της χρονιάς για την Β΄ Λυκείου, με φώναξε για να μοιραστεί μαζί μου τις εντυπώσεις του.

«Πρόσεξε», μου λέει, «τις προτάσεις των παιδιών: Είναι τεράστιες, τρεις και τέσσερεις αράδες η καθεμιά. Οι σκέψεις δεν είναι κακές, ούτε επιφανειακές, νόημα όμως δε βγαίνει, γιατί είναι σαν να βρίσκεται η μια πάνω στην άλλη».

Εγώ, ως εξήγηση, κατέφυγα στις γνωστές αιτίες: Μείωση τού διαβάσματος βιβλίων, ώρες πολλές στο διαδίκτυο, διάσπαση προσοχής και σκέψης στα socialmedia.

«Δε διαφωνώ», μου απάντησε. «Οπωσδήποτε όλα έχουν παίξει το ρόλο τους. Ας μην εξιδανικεύουμε όμως το παρελθόν. Ποτέ οι Έλληνες δεν διάβαζαν πολύ. Και σε πολλούς τομείς τα πράγματα έχουν βελτιωθεί. Στις νεώτερες γενιές τα κούφια συνθήματα δεν περνάνε τόσο εύκολα και υπάρχουν περιπτώσεις που η ωριμότητα των παιδιών στην τάξη με εκπλήσσουν. Όχι πως δεν απογοητεύομαι από άλλα. Γενικά όμως, οι εύκολοι αφορισμοί δεν προσφέρουν επαρκείς εξηγήσεις».

«Και τότε, τι εξήγηση δίνεις;», επανήλθα.
«Ξέρεις, βλέπω αυτά τα «πηγμένα» γραπτά και συνειδητοποιώ την ‘’πηγμένη’’ ζωή όλων μας. Τα παιδιά δεν μπορούν να ‘’απλώσουν’’ τη σκέψη τους στο χαρτί, όπως δεν μπορούν να ‘’απλώσουν’‘ τη ζωή τους στον χρόνο. Ακόμη και από αυτή την ηλικία, αυτά που έχουν αναλάβει δεν είναι μόνο υπεράνω των δυνάμεων τους αλλά και υπερ-πέραν του χρόνου τους. Έρχονται σχολείο, αλλά δεν σχολάζουν ποτέ. Πάντα υπάρχει κάτι που πρέπει να γίνει. Η ευτυχία, η επιτυχία, η ολοκλήρωση βρίσκονται διαρκώς στο μέλλον. Το παρόν δεν επαινεί ποτέ, δεν αμείβει ποτέ, δεν χτυπά ποτέ ενθαρρυντικά στην πλάτη και να πει ‘’πάρε μια ανάσα’’. Βλέπω τα γραπτά τους και διαβάζω τη ζωή τους, αλλά και τη ζωή όλων μας. Από τη ζωή τους έχει εκτοπιστεί κάθε τι που δεν έχει σαφείς προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα. Τα παιδιά δεν μπορούν να είναι δημιουργικά σε οποιοδήποτε τομέα, διότι η κάθε δημιουργική ενέργεια δεν έχει προκαθορισμένη λήξη. Ένα απλό ποίημα να θελήσεις να γράψεις, δεν ξέρεις αν θα σου βγει σε πέντε λεπτά ή σε τρεις ώρες. Ένα απλό υπαρξιακό, δικό σου, προσωπικό θέμα να θελήσεις να διαχειριστές, χρειάζεται να πηδήξεις έξω από το πρόγραμμά σου. Ακόμη και οι ανθρώπινες σχέσεις, για να πάρουν βάθος, διάρκεια, ουσία, χαρά, θέλουν χρόνον άχρονο, χρόνο εκτός προθεσμίας και μάλιστα χωρίς εγγυημένο αποτέλεσμα».

«Μα δε νομίζω πως κι εμείς», τον διέκοψα, «ζούμε πολύ διαφορετικά».

«Διαφορετικά;! Μα εμείς εκπαιδεύσαμε έτσι αυτά τα παιδιά. Είτε γονείς, είτε δάσκαλοι, τους χαρίζουμε τον έπαινο και το βλέμμα της επιδοκιμασίας όταν μας φέρουν μετρήσιμα αποτελέσματα, στον προβλεπόμενο χρόνο. Αλλά και πάλι, το ‘’μπράβο’’ κρατά λίγες στιγμές. Γρήγορα τρέχουμε να βάλουμε τους νέους στόχους, μη και μείνει μια στιγμή αδέσποτη, χωρίς τη δεσποτεία της ημερομηνίας λήξης, ελεύθερη από την προθεσμία και τις …επιτακτικές ανάγκες. Τα χειρότερο είναι πως, βλέποντας τα παιδιά να ζούμε κι εμείς έτσι, εκλαμβάνουν την αρρώστια για υγεία. Όταν το παιδί δεν έχει δει ποτέ του έναν πατέρα να ανοίξει ένα βιβλίο και να χαθεί μέσα στις σελίδες του, όταν δεν έχει δει ποτέ τους γονείς του να χαθούν αγκαλιασμένοι μαζί σε μια βόλτα, χωρίς πρόγραμμα επιστροφής, όταν σε κάθε δουλειά σπιτιού, ακούγεται σαν μόνιμο ρεφραίν ένα παραπονεμένο, και συχνά οργισμένο, ‘’δε προλαβαίνω’’, πώς να γεννηθεί η υποψία πως το μόνο αληθινό που έχουμε είναι το παρόν; Πώς να διακρίνουμε τις απίστευτες απρογραμμάτιστες ευκαιρίες που περιέχει το παρόν, όταν έχει πνίγει ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον; Αρχίζω πια και βλέπω καθαρά τον μεγάλο απατεώνα της ζωής μας».
«Ποιον;»

«Την αυτού εξοχότητα την βιασύνη. Αυτό το ‘’βιάζομαι’’ πρέπει να αποτελεί το πιο συχνό ρήμα στο στόμα των ανθρώπων. Μόνο που δεν το προφέρουν σωστά: Πνίγουν το γιώτα και χάνεται το νόημα. Αν μάθουμε να δίνουμε ‘’αέρα’’ στο γιώτα και από τρισύλλαβο ρήμα (βια-ζο-μαι) το κάνουμε τετρασύλλαβο (βι-α-ζο-μαι), ίσως να συνειδητοποιήσουμε την κακοποίηση που προκαλούμε οι ίδιοι στους εαυτούς μας και λυπηθούμε λίγο τα παιδιά μας. τα βλέπουμε να χάνονται και ψάχνουμε τους ενόχους. Τα βάλαμε με την τεχνολογία, τα βάλαμε με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ, τα βάλαμε με τα κομπιούτερ, ξεχάσαμε όμως πως όλα αυτά αποτελούν δημιουργήματα της κακοποιημένης μας φύσης, που τώρα τα χρησιμοποιούμε σαν αποδιοπομπαίους τράγους».

Δεν ξέρω πώς, αλλά βρέθηκα ξανά στην Εδέμ και θυμήθηκα πως τελικά, το πρώτο αμάρτημα, η πρώτη αποτυχία, ήταν η βιασύνη. Η αδυναμία του ανθρώπου να περιμένει να γίνουν τα πράγματα ώριμα, ωραία, τοποθετημένα στην ώρα τους. Η άρνηση των ρυθμών όλων των δημιουργημάτων και η αλαζονεία μιας απόλαυσης στο «τώρα». Μιας απόλαυσης, που ακριβώς επειδή δεν ποτίστηκε με την υπομονή, έχασε κάθε γοητεία και όταν αρπάχτηκε από το ανυπόμονο χέρι, έγινε σκόνη. Σκόνη, όπως το πρόσωπο του Αγαμέμνονα, όταν ο Σλήμαν σήκωσε βιαστικά το χρυσό προσωπείο στις ανασκαφές των Μυκηνών.

Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε αργά, να σκεφτόμαστε αργά, να πράττουμε αργά, να προλαβαίνει το ορατό να ποτίσει τον νου και την ψυχή μας. Να προλαβαίνουμε να ευχαριστήσουμε για δώρα ζωής, που τα ποθήσαμε και όταν ήρθαν τα περιφρονήσαμε στο όνομα του επόμενου πρότζεκτ. Να μας βλέπουν τα παιδιά μας χαλαρούς αλλά όχι νωθρούς, με αργές και ευγενικές κινήσεις αλλά όχι παραλυμένους, με ενέργειες περιττές, αλλά και αρχοντικές, όπως το άνοιγμα της πόρτας στη σύντροφό μας, στον γέροντα, τον αξιοσέβαστο. Να υποψιαστούν τα παιδιά -που θα δώσουμε λόγο γι΄ αυτά- πως η ευγένεια θέλει χρόνο να εκφραστεί, η αληθινή πνευματικότητα θέλει χρόνο να βιωθεί, το χάδι θέλει χρόνο να αγγίξει το μάγουλο, το βλέμμα θέλει χρόνο να διαβαστεί, το δάκρυ θέλει χρόνο να κυλήσει απ΄ το μάγουλο.

Όλες οι δουλειές τελικά θα γίνουν. Μόνο που δε θα ΄μάστε εμείς εκεί για να τσεκάρουμε την παράδοση-παραλαβή. Οι δουλειές! Είναι στιγμές που τις βλέπω ζωντανές και είμαι βέβαιος:

Πρέπει να διασκεδάζουν πολύ μαζί μας._

Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού




Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ



Στη σημερινή απεργιακή μάχη ένωσαν τη φωνή τους εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι στην πόλη των Γιαννιτσών με τις φωνές των χιλιάδων εργαζομένων, νεολαίας, συνταξιούχων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του Π.Α.ΜΕ σε ολόκληρη τη χώρα. Ενώθηκαν με όλους αυτούς που πήγαν κόντρα στο μαύρο μέτωπο κυβέρνησης και εργοδοσίας, αλλά και εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού, που λύσσαξαν τις τελευταίες μέρες μη τυχόν και φουντώσει το απεργιακό μέτωπο.
Σήμερα σε όλη τη χώρα εκφράστηκε η πραγματική αγωνία των εργαζομένων για την οργάνωση τους απέναντι στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης. Είναι ο πολυνόμος που περιέχει δώρα για τις μεγάλες επιχειρήσεις με μείωση της φορολογίας των κερδών τους, είναι το ίδιο νομοσχέδιο που περιέχει νέα επίθεση σε ότι απέμεινε από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την προσπάθεια να βάλουν στο γύψο τα συνδικάτα. Θέλουν να προσελκύσουν τους επενδυτές στις ειδικές οικονομικές ζώνες, να βγάζουν τσάμπα χρήμα και οι εργαζόμενοι να μη μπορούν να βγάλουν άχνα.
Κι όλα αυτά με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να βάζουν πλάτη στα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας. Με τα Εργατικά Κέντρα του νομού Πέλλας να κάνουν για μια ακόμα φορά φασαρία με την απουσία τους σε μια περίοδο που είναι τεράστια απαίτηση η ολόπλευρη ενημέρωση των εργαζομένων, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες, η οργάνωση της πάλης ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης που συνεχίζει στα χνάρια της προηγούμενης.
Δεν θα τους περιμένουμε. Αντίθετα, καταγγέλουμε για άλλη μια φορά την επικίνδυνη στάση τους και μπαίνουμε μπροστά να οργανώσουμε τον αγώνα και να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις, μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας, δουλειά με δικαιώματα, ζωή με αξιοπρέπεια.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...