ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΓΑΤΑΣ.

    

Μία από τις πιο εντυπωσιακές παραλλαγές που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους (αλλά και στα ζώα) είναι η ετεροχρωμία της ίριδας –η περίπτωση δηλαδή που ένα άτομο έχει μάτια με διαφορετικό χρώμα το καθένα.

Συνήθης αιτία αυτής της παραλλαγής είναι η υπερβολική μελαμίνη ή η έλλειψή της, η οποία είτε είναι αποτέλεσμα γενετικής προδιάθεσης είτε κάποιας αρρώστιας ή τραυματισμού.

Συναντάται σπάνια –σχεδόν σε ποσοστό 1%- αλλά μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής, οπότε όσοι θα θέλατε μάτι σε άλλο χρωματάκι, συνεχίστε να ελπίζετε!

Να σας πούμε μόνο ότι το Χόλυγουντ έχει τα δικά του –επιτυχημένα- παραδείγματα με τη Mila Kunis, Kate Bosworth και Jane Seymour.

Διαβάστε Περισσότερα

"ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ" ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΝΕΥΛΑΒΗ.

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ περήφανη, που μας χωρά όλους. Πατρίδα, που να την αγαπάμε κι όχι να την καπηλευόμαστε, ανεμίζοντας, της λέξης το κουφάρι, αδειανό πουκάμισο, τρύπια σημαία, να την καίνε τα αλητόπαιδα και να την πορνεύουν οι πατριδέμποροι.

Πατρίδα, που δεν θα την βρωμίζουν οι άχρηστοι καπάτσοι υπομείονες (χαφιέδες), πατώντας τους άξιους και άδολους• ούτε, θα την προδίδουν οι αδερφοφάγοι, ντόπιοι εφιάλτες• οι λιποτάκτες της κρίσιμης ώρας. Την πατρίδα που οι πρόγονοι, εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, μας την παρέδωσαν «ελευθέραν δι' αρετήν», ελεύθερη απ' όλες τις δουλείες, να την παραδώσουμε και μείς στα παιδιά μας. Κι ας εκβιάζουν τα δολερά, αργυρώνητα παγκοσμιοποιημένα κοράκια.

«Η Ελλάδα με την αρετή κατορθώνει να αντιμάχεται τη φτώχια και την σκλαβιά: Αρετή διαχρεωμένη η Ελλάς την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην», φωνάζει ο Ηρόδοτος μέσα από τους αιώνες. Κι ίδιος συμπληρώνει: «Τους Έλληνες ενωμένους είναι δύσκολο να τους νικήσουν ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι μαζευτούν μαζί: Κατά μεν το ισχυρόν Έλληνας ομοφρονέοντας ... χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι και άπασι ανθρώποισι».

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΝΕΟΥΣ ολόφωτους, αλήτες της σκέψης, που ανοίγουν πανιά για το ουράνιο τόξο της ανιδιοτέλειας και της ακριβής Ελευθερίας, εξοργισμένοι με τον πλανήτη των ηλιθίων, που εξαθλιώνει τους στερημένους και αποβλακώνει αυτούς που σκέφτονται με την κοιλία τους.

Νέους, που καίνε την καρδιά τους, όχι την πόλη τους, καύσιμο για το ολόφωτο ταξίδι τους, κι όχι καύσιμο μίσους, για μια κοινωνία που τους ξέχασε. Που τους φέρεται σαν μητριά κακή. Και δικαιολογημένα τη μισούν, με το μίσος της προδομένης αγάπης.

Νέους, με τον ιδρώτα της προσπάθειας στα χείλη και την πρώιμη ρυτίδα της ευθύνης στο μεσόφρυδο. Όχι νεσκαφεδορουφήχτρες, φραπεδόμαγκες, φρεντοφλώρους και τουρμποανόητους, ιντερνετηλίθιους, αργόσχολους υπαλλήλους της ρουτίνας και του συρμού. Με IQ τηλεθέασης και λόγο νέο-Νεάντερνταλ «πολιτισμένου».

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΠΑΙΔΙΟΓΕΡΟΝΤΕΣ, που ώριμοι, γεραροί και όχι γερασμένοι, εξακολουθούν να δικαιώνουν το μέλλον και την πρόοδο, ό,τι είναι αληθινά καινούργιο και να αθωώνουν το παρελθόν, με μεγαλοψυχία. Γιατί γνωρίζουν πως το παρελθόν είναι η μαμή του αύριο. Το παρόν, μια στιγμή μοναχά είναι «κι αν πρόλαβες είδες.»

Παιδιογέροντες, που ζούνε τη ζωή, για να μην αφήσουν «τίποτα στον θάνατο παρά μόνο τις στάχτες» τους. Παιδιογέροντες, που είναι αιρετικοί, δηλαδή, παραμένουν γνήσιοι και ειλικρινείς και όχι αρτηριοσκληρωμένα ανθρωπάρια στα πρόθυρα εγκεφαλομαλάκυνσης, από την αδράνεια και τη βαρεμάρα. «Γέρων δε Έλλην ούκ έστιν. Νέοι εστέ τα ψυχάς πάντες», φωνάζει ο Πλάτων.

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Ανθρώπους, που στέκονται, πάντα, γενναίοι και δυνατοί, μονάχοι μέσα στην «απέραντη ερημία του πλήθους», (Μ. Αναγνωστάκης). «Πάντα ύποπτοι για την ομάδα, σαν την αλήθεια» (Άρης Αλεξάνδρου). Ανθρώπους, που σκορπάνε, μεγαλόκαρδα, την καρδιά τους, όχι για να δώσουν ελεημοσύνη ενοχής, αλλά για να πάρουν από το βάρος της δυστυχίας του ανθρώπου.

Ανθρώπους, που βάζουν φωτιά στα ηλίθια αυτονόητα, χωρίς να λογαριάζουν την ποινή του εμπρηστή. Γιατί ο Προμηθέας δεν πέθανε εντός τους. «Ποιο λίγο κι απ' το τίποτα με μέλει εμένα ο Δίας: Εμοί δ' έλασσον Ζηνός ή μηδέν μέλει.».

Ανθρώπους, που όχι μόνον δεν φθονούν τους βαθύπλουτους, μα τους απεχθάνονται, γιατί ξέρουν πως: «Ουδείς επλούτησε ταχέως δίκαιος ων», (Μένανδρος) και πως: «Ουκ έστι, μη αδικούντα, πλουτείν», (Ιωάννης ο Χρυσοστόμου).

Ανθρώπους, που ξέρουν πως «δεν φύτρωσε χειρότερη εφεύρεση στον κόσμο σαν το χρήμα. Αυτό γκρεμίζει πόλεις, ανθρώπους ξεσπιτώνει... μαθαίνει τον άνθρωπο να γίνει κάλπης και να κατέχει μύριες όσες βρομιές: Ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίον άργυρος κακόν νόμισμ' έβλαστε. Τούτο και πόλεις πορθεί... πανουργίας δ' έδειξεν ανθρώποις έχειν και παντός έργου δυσέβειαν ειδέναι», όπως διδάσκει ο Σοφοκλής.

Ανθρώπους, που για ανεκτίμητο θησαυρό έχουν τη καθαρή καρδιά τους και τη μεγάλη τους ψυχή. Και πορεύονται αταλάντευτοι τον δρόμο προς την πύλη της δικαιοσύνης. «Εν δικαιοσύνη συλλήβδην πασ' αρετή.». (Θεόγνις).

Ανθρώπους, που κι αν τους στήνουν καρτέρι στον δρόμο οι ύαινες, που κι αν τους επιβουλεύονται τόσοι και τόσοι, αυτοί, όρθιοι με τον Ορθό Λόγο στα χείλη και την φλόγα της αγάπης στην καρδιά, κάνουν τις ύπουλες, σαρκοβόρες ύαινες να λουφάξουν.

Ανθρώπους, που αποκτούν τους φίλους τους, όχι ευεργετούμενοι από αυτούς, αλλά ευεργετώντας τους. «Κτώμεθα γαρ τους φίλους ουκ ευ πάσχοτες αλλά δρώντες», λέει ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο του.

Ανθρώπους, που δεν είναι λιποτάκτες του πνεύματος και της αληθινής ζωής, για να επαιτούν μιαν άλλη ζωή, κάπου αλλού, στο αόρατο μέλλον. Ανθρώπους, που «μισούν όχι αυτούς που τους πήραν τον ουρανό, αλλά αυτούς που τους στέρησαν τη γη». Που ξέρουν πως: «Θεοί κι οξαποδώ, κει δεν είναι, παρά δω». Πως: «Αλλιώς δεν είν' ο αληθινός κι αλλιώς ο ψεύτικος ντουνιάς», κατά πως λέει ο Βάρναλης.

Ανθρώπους, που θαρραλέα και τίμια λένε: δεν σε ξέρω, μπορεί να είμαστε συνταξιδιώτες, μα αυτό δεν μας κάνει ίδιους. Ποτέ δε σε είδα στη γειτονιά των ονείρων μου και απ' την οδό των πόθων μου δεν πέρασες ποτέ. «Όχι δεν πιάνω το χέρι σου. Θα κλέψεις το σχήμα του δικού μου», φωνάζουν μαζί με τον Μανόλη Αναγνωστάκη.

Ανθρώπους, που ξέρουν πως ποτάμι είναι ο άνθρωπος και τρέχει πάντα προς τη μεγάλη θάλασσα, τη στοργική του μάνα, που θα τον αγκαλιάσει ξεπλένοντας τους ρύπους της ζωής. «Πλυνέουσα τα ρερυπωμένα» (Οδύσσεια). Και με το σύννεφο της βροχής, ξανανιωμένους, θα τους βρέξει μες την καινούργια τους πηγή. «Μάνα μου όλα τελειώνουν κι όλα γίνονται ξανά, όμως τούτη η θητεία δεν τελειώνει πουθενά», όπως τραγουδάει ο δικός μας Νιόνιος. 

Ανθρώπους, που προχώρησαν πολύ μπροστά από τον μέσο όρο και δεν ανήκουν πουθενά, παρά μόνο στον Άνθρωπο και σε ανθρώπους άξιους για το ανθρώπινο όνομα. «Ανέβηκαν ψηλά, πολύ ψηλά. Δύσκολο πια να χαμηλώσουνε». Να ζήσουνε σκλάβοι της συνήθειας, σε μιαν επίπεδη πεδιάδα. «Οι διαλεχτοί των κριμάτων», του Οδυσσέα Ελύτη.

Ανθρώπους, που οδυσσεύουν (οδυσσεύω: περιπλανιέμαι στη θάλασσα σαν τον Οδυσσέα. Δικός μου νεολογισμός.) τις θάλασσες της ζωής, με νήπιους συντρόφους, αντάμα. Δεν ξέρουν αν θα φτάσουν στην Ιθάκη τους. Όμως αυτήν έχουν μοναδικό, ιδανικό σκοπό, γιατί ξέρουν, πως, μόνο κυνηγώντας το ιδανικό, μπορούν να φτάσουν το πραγματικό. Κι' ας τους προδίδουν οι νήπιοι σύντροφοι, οπαδοί του κοπαδιού του μέσου ορού.

Ανθρώπους, που πολεμούν την αυθαιρεσία της εξουσίας και ξέρουν, πάντα αγενείς προς την εξουσία, πως η αυθαιρεσία της εξουσίας υπάρχει, όσο την αποδέχεσαι. Και αποδεχόμενος την νομιμοποιείς.

Ονειρεύομαι ...

«Μετά την επικράτησιν της ... επαναστάσεως στήθηκε ... χάλκινος ανδριάς του Μπολιβάρ... Όμως, καθώς τις νύχτες ... ο σφοδρός άνεμος που φυσούσε ανατάραζε με βία την ρεντικότα ... ο προκαλούμενος θόρυβος ήτανε τόσο .. εκκωφαντικός, που 
στεκόταν αδύνατο να κλείση κανείς μάτι ... Έτσι οι κάτοικοι εζήτησαν και, δια καταλλήλων ενεργειών, επέτυχαν την κατεδάφιση του μνημείου...Στρατηγέ Τι ζητούσες στη Λάρισα, Συ, Ένας Υδραίος;» (Νίκος Εγγονόπουλος)

Ονειρεύομαι ...

«Οι καλοί δεν νικήθηκαν γιατί ήταν καλοί, αλλά γιατί ήταν ανήμποροι.» Μπρεχτ.

«Θαρσείν χρη• αύριον έσσετ' άμεινον.: Θάρρος• το αύριο θα είναι καλύτερο» Θεόκριτος.



ΠΗΓΗ...http://www.zougla.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"ΠΑΛΙΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ".

Παλιά όλα ήταν καλύτερα. Οι άνθρωποι ήταν καλύτεροι, τα κτίρια ήταν ομορφότερα, η φύση ήταν περισσότερη, το σύμπαν ήταν ευκολότερο. Όλοι ήταν πλούσιοι, έξυπνοι και ευτυχισμένοι, πιο ευγενικοί, πιο χαρούμενοι και με καλύτερο δέρμα. Η ζωή ήταν καλύτερη, παλιά. Πόσο παλιά; Όταν ήσουν μικρός, όποιος κι αν ήσουν. Οποτεδήποτε. Παλιά όλα ήταν υπέροχα, μετά πέρασε ο χρόνος και φτάσαμε στο σήμερα, και όλα πήγαν κατά διαόλου.

Διάβασα δύο κείμενα τις προηγούμενες ημέρες που κάτι τέτοια λένε, και πολύ γέλασα. Θα μοιραστώ το γέλωτα εδώ, μαζί σου.

Το περιοδικό Time κυκλοφορεί ακόμα στη χάρτινη έκδοσή του και μάλιστα κάθε εβδομάδα, κι αυτό σημαίνει ότι κάθε εβδομάδα οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να βρουν κάτι να βάλουν στο εξώφυλλο. Μερικές φορές επαναλαμβάνονται. Το εξώφυλλο του προηγούμενου τεύχους, ας πούμε, ήταν ένα δηκτικό σχόλιο για την εγωιστική φύση της γενιάς των νέων σήμερα. Το εξής:



Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τέτοια θέματα σε περιοδικά τέτοια, ποικίλης ύλης, που προσπαθούν να περιγράψουν «πώς ζούμε». Δηλαδή, θυμάμαι να διαβάζω τέτοια αφιερώματα, ότι δηλαδή οι νέοι είναι εγωιστές και εαυτούληδες, από τότε που ήμουν κι εγώ νέος. Για όλες τις γενιές τα ίδια γράφονται. Ετούτο το καινούριο, του κυρίου Τζόελ Στάιν, είναι το ίδιο κείμενο, με απλά πιο φρέσκα στοιχεία. Δεν μπορείς να το διαβάσεις στο ίντερνετς γιατί οι κύριοι του Time δεν το έχουνε διαθέσιμο, πρέπει να είσαι συνδρομητής για να το δεις. Έτυχε να βρω ένα χάρτινο τεύχος (πόσο λεπτό!), ναι, από αυτά τα παλιά, από χαρτί, και το διάβασα.

Είχα πολλά να γράψω γι' αυτό, και πολλές ατάκες όλο βιτριόλι και ειρωνεία σκεφτόμουν καθώς έπλενα τα δόντια μου τα βράδια, μα του κάκου: Κάποιος έχει κάνει τη δουλειά ήδη. Στο Atlantic Wire έγραψαν μια ωραιότατη κριτική του θέματος, η οποία το τοποθετεί στα κανονικά του πλαίσια, ότι δηλαδή πρόκειται ουσιαστικά για linkbait, ή τέλος πάντων όπως λέγεται το linkbait όταν γίνεται στα περίπτερα, πώς το λένε αυτό;

Γράφει ο συντάκτης: «Sometimes you get the sense that these magazines' cultural writers have very little experience with the entire American culture, and prefer to make their grand analyses based on what people they know in the gentrified parts of cities like New York and Los Angeles were talking about at brunch last weekend».

Και ακολουθεί αντικρούοντας τα στοιχεία του συναδέλφου του στο Time ένα-ένα.

Το ζουμί είναι αυτό που λέει: «Φυσικά η νέα γενιά αποτελείται από νεαρούς νάρκισσους. Όλοι οι νέοι είναι νάρκισσοι. Και εμείς ήμασταν. Όταν είσαι νέος ανακαλύπτεις για πρώτη φορά κάτι τρομερό και εκπληκτικό, ένα πράγμα που σου φαντάζει ως το σημαντικότερο στον κόσμο: Τον εαυτό σου. Αυτό είναι η νεότητα, η ανακάλυψη ότι υπάρχεις, η συνειδητοποίηση του τι είσαι. Στη συνέχεια η ηλικία σε φορτώνει με τη γνώση ότι δεν είσαι τίποτα σπουδαίο, κι έρχεται αναπόφευκτα ο κυνισμός καμουφλαρισμένος ως νοημοσύνη, αλλά τότε, στα νιάτα, δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο και συναρπαστικό από τον εαυτό». 

Κάθε φορά που μια νέα γενιά δημοσιογράφων γερνάει, το ξεχνάει αυτό, και να τα τα αφιερωματικά/αποφθεγματικά άρθρα τέτοιου τύπου.

Το άλλο τέτοιο κείμενο που διάβασα ήταν στα Ελληνικά και γράφτηκε από το συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη. Ο Χωμενίδης γράφει ότι πλέον οι νέοι δεν έχουνε παιδεία, όπως είχανε παλιά, και γενικά η ελληνική παιδεία χειροτερεύει. Το κείμενο ξεκινά με μια αντιπαραβολή για να δείξει το πρόβλημα γλαφυρά, και η αντιπαραβολή είναι η εξής: Μια σκηνή στον επιτάφιο, κατά την οποία νέοι φωτογραφίζουν την πομπή με τα κινητά τους τηλέφωνα. Από τη μία έχεις δηλαδή νέους με κινητά τηλέφωνα, και από την άλλη πιστούς που ακολουθούν μια θρησκευτική τελετουργία. Επειδή μπορεί να μπερδευτήκατε, σύμφωνα με το συγγραφέα η δεύτερη κατηγορία έχει πολλή παιδεία, και η πρώτη είναι η απαίδευτη σύγχρονη νεολαία. Αγνοεί τα τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής, λέει. Τόσο απαίδευτη.

Στον κόσμο που περιγράφει ο συγγραφέας οι άνθρωποι παλιά διάβαζαν από μία εφημερίδα την ημέρα έκαστος, και επίσης οι δεξιοί μάθαιναν παιδεία στην εκκλησία και οι αριστεροί από διηγήσεις κομμουνιστικών ανδραγαθημάτων. Έτσι οι άνθρωποι παλιά ήταν πιο μορφωμένοι. Έτσι τα γράφει, αλήθεια, δες.

Και τα δύο κείμενα αναπαράγουν την παραδοσιακή ανθρώπινη αντίληψη ότι τα πράγματα πάνε πάντα προς το χειρότερο, και ότι παλιά όλα ήταν καλύτερα. Είναι μια αντίληψη φυσιολογική, μέρος της ανθρώπινης φύσης, και επίσης σχεδόν πάντα λανθασμένη. Και οι δύο συντάκτες είναι προφανώς άνδρες πάνω από τα 40, φορτωμένοι με εμπειρίες και γνώση και σίγουρα πάρα πολύ έξυπνοι. Και οι δύο έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: Ο μεν πρώτος ότι οι νέοι είναι εκ φύσεως νάρκισσοι πάντα, ο δε δεύτερος (ο οποίος μάλιστα δηλώνει ότι δεν του αρέσει η εξιδανίκευση του παρελθόντος - αλλά την κάνει μολαταύτα) ότι παλιά υπήρχε ακόμα λιγότερη παιδεία.

Φέρνει ο Χωμενίδης ως ενδείξεις της εκπαιδευτικής ένδειας των νέων τα κινητά τηλέφωνα και το Γκάμι Μπέαρ (ένα πράσινο τερατάκι που τραγούδαγε -έχουν μεσολαβήσει περίπου δεκαπέντε τέτοια ηλίθια memes έκτοτε, αλλά τέλος πάντων αυτό θυμήθηκε), καθώς η αχλή της λήθης έχει λειάνει την πραγματικότητα της νεότητάς του. Θυμάται ότι διάβαζε (υπαγορευμένες από κομματικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, πεπερασμένες, μέτριες) εφημερίδες, και αγνοεί το ότι σήμερα οι νέοι έχουν πρόσβαση σε ολόκληρη τη γνώση της ανθρωπότητας μέσα από τις συσκευές με τις οποίες φωτογραφίζουν τον επιτάφιο, ότι διαβάζουν περισσότερο από όσο διάβαζε ο ίδιος, ότι επικοινωνούν καθημερινά με τον γραπτό λόγο, κάθε μέρα, ότι έχουν μια ευρύτητα πνεύματος και μια αφθονία γνώσεων αδιανόητη για τις εποχές στις οποίες μεγάλωσε.

Φυσικά τα αγνοεί όλα αυτά επειδή οι νέοι σήμερα είναι ηλίθιοι. Το βλέπει όπως το βλέπουμε όλοι. Τα παιδιά είναι βλαμμένα.

Αλλά -κι αυτό είναι το ίδιο λάθος που κάνει και ο Στάιν- πάντα οι νέοι ήταν ηλίθιοι. Νέοι είναι. Φυσικά είναι ηλίθιοι. Έχουν μόλις αποκτήσει πλήρως ανεπτυγμένο εγκέφαλο. Δεν έχουν προλάβει να βάλουν τίποτα μέσα. Δεν έχουν εμπειρίες. Εννοείται πως είναι βλαμμένοι. Πάντα ήταν βλαμμένοι. Αλλά πιο παλιά, στην εποχή τη δικιά μου ή του Στάιν ή του Χωμενίδη, ήταν πιο βλαμμένοι. Μπορεί να μην τραγούδαγαν το Γκάμι Μπέαρ, αλλά συνωστίζονταν στο Ελληνικό για να υποδεχτούν την Τσιτσιολίνα. Μεγάλωναν σε έναν κόσμο όπου ψήφιζαν τα δέντρα, κόμματα ήταν εκτός νόμου, οι περισσότεροι δεν έβλεπαν τίποτα σ' ολόκληρη τη νεότητά τους εκτός από το χωριό τους και ίσως την Αθήνα. Διάβαζαν εφημερίδες επειδή δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνεις.

Όχι, δεν υπήρχε «καλύτερη παιδεία παλιά». Δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Αφού υπήρχε λιγότερη γνώση, στενότερα μυαλά, κοντύτεροι ορίζοντες, λιγότερη πληροφορία. Πολλοί πανικοβάλλονται από την πληθώρα των ερεθισμάτων και την αφθονία της πληροφορίας και το χάος του 21ου αιώνα, και δεν μπορούν να καταλάβουν την επανάσταση της γνώσης που σαρώνει τον πλανήτη -και, αναπόφευκτα, και ανεξάρτητα από κάθε κρίση, και την Ελλάδα- τις τελευταίες δεκαετίες που η ανθρώπινη γνώση έφτασε στα δάχτυλα, τις τσέπες και τα μάτια σχεδόν όλων.

Βλέπουν το Γκάμι Μπέαρ και επιτάφιους, και χάνουνε το δάσος.


Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο. Μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ: http://www.georgakopoulos.org

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΟΛΥ ΓΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ FACEBOOK.

Το Facebook είχε απαγορεύσει σε μια Αμερικανίδα ηλικίας 104 χρόνων, τη Μαργκερίτ Τζόζεφ, να δημοσιεύσει την πραγματική της ηλικία, με την πρόφαση ότι «αυτή είναι η πολιτική του κοινωνικού αυτού δικτύου».

Αυτό αποκάλυψε η εγγονή της Τζόζεφ, καθώς και ότι εκπρόσωπος του Facebook ζήτησε «συγγνώμη για την γκάφα».

Η Μαργκερίτ Τζόζεφ ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν έγινε το ναυάγιο του Τιτανικού, έζησε την εποχή της μεγάλης οικονομικής καταστροφής του 1929 και βίωσε την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και τα γεγονότα που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ κατά τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Έχει πέντε παιδιά και δώδεκα εγγόνια, όπως γράφει στην προσωπική της σελίδα, και προσθέτει ότι λατρεύει το χόκεϊ.

Όπως έγραψε η εγγονή της Γκέιλ Μάρλοου, το έτος γέννησης της Μαργκερίτ είναι το 1908. Αλλά όταν το έγραφε στην ειδική φόρμα του Facebook, εμφανιζόταν το 1928…

Υπάρχει ένας όρος σύμφωνα με τον οποίο άτομα που η ηλικία τους ξεπερνά τα 99 χρόνια δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο κοινωνικό αυτό δίκτυο.

Μπορεί η Μαργκερίτ να μην ακούει καλά ούτε να βλέπει, αλλά την προσωπική της σελίδα τη χειρίζεται η εγγονή της, η οποία απαντά σε όλα τα μηνύματα. Όπως δήλωσε η Μάρλοου στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό WDIV-TV, έχει στείλει μήνυμα διαμαρτυρίας στον ιδρυτή του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ, αλλά ουδέποτε πήρε απάντηση.

Πάντως, το Facebook ανακοίνωσε ότι «ζητάει συγγνώμη για το περιστατικό» και ο εκπρόσωπός του Άντριου Νόιζ δήλωσε στο Αssociated Press ότι «η εταιρεία προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα».


Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης



ΠΗΓΗ...http://www.zougla.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΡΕΛΑΣ: ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Μια ηλεκτρονική επιστολή λάβαμε σήμερα από το μέλος της Χρυσής Αυγής νομού Πέλλας Αλέξανδρο Βαρελά, ο οποίος μας πρότεινε  να τη δημοσιεύσουμε.
Εμείς δίνοντας βήμα σε όλες τις απόψεις, την κοινοποιούμε και τα συμπεράσματα είναι δικά σας.

"ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  
Ήταν "κρυφό" μυστικό όλων των αναλυτών και των δημοσκόπων. Οι δημοσιογράφοι το συζητούν μεγαλόφωνα πια και το κονκλάβιο του καθεστώτος αναζητά καθημερινά και νέους τρόπους για να σταματήσει το φαινόμενο που λέγεται "Χρυσή Αυγή", που ως άλλος Ηρακλής έρχεται να καθαρίσει τους κόπρους του Αυγεία, που συμβολικά σήμερα παίρνει τη μορφή του πολιτικοικονομικού καθεστώτος. 

• Tα αποτελέσματα της μυστικής δημοσκόπησης επιγραμματικά δείχνουν:      

• Τη διάλυση ΠΑΣΟΚ, Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ΔΗΜΑΡ     

• Το δίπολο της εξουσίας αλλάζει και πρωταγωνιστές έχει ΣΥΡΙΖΑ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ     

• Η ΝΔ στο Δήμο της Αθήνας ρίχνει ίσως το πιο "ακροδεξιό" χαρτί της για να συγκρατήσει την ιλιγγιώδη άνοδο της Χρυσής Αυγής  

Χωρίς να πολυλογούμε λοιπόν προχωρούμε αναλυτικά στα αποτελέσματα της πανελλαδικής δημοσκόπησης που διενεργήθηκε τις τελευταίες ημέρες.

ΠΡΟΘΕΣΗ ΨΗΦΟΥ  

Η εικόνα μιλά από μόνη της και τα σχόλια περιττεύουν.

Το δίπολο της εξουσίας έχει ....
αλλάξει και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ διεκδικεί επί ίσης όροις την εξουσία όποτε και αν γίνουν οι επόμενες εκλογές.

Τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) καθώς και τα "αντισυστημικά" (ΚΚΕ - Αν.Ελ.) έχοντας μηδενικό έρεισμα στην κοινωνία είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα ψάξουν τις συνεργασίες για να καταφέρουν να διαιωνίσουν έστω και ελάχιστα την παρουσία τους στον πολιτικό στίβο πριν το κύκνειο άσμα τους.

Τα "Λοιπά κόμματα" εμφανίζουν ένα ιδιαίτερο υψηλό ποσοστό αλλά λόγου του κατακερματισμού των ψήφων μεταξύ τους κανένα από αυτά δεν συμπληρώνει το 1,5% που είναι το όριο της συγκεκριμένης δημοσκόπησης (μήπως γιατί είναι και το όριο της κρατικής επιχορήγησης;).

Οι αναποφάσιστοι λόγω της πολιτικής συγκυρίας που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά προεκλογικής περιόδου λιγοστεύουν αρκετά σε σχέση με τις δημοσκοπήσεις που γνωρίζαμε.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ  

Είναι η κάρτα που μάλλον είναι και η μοναδική που δημοσιεύεται με ψήγματα αλήθειας και στις φανερές έρευνες.
Η Χρυσή Αυγή παρουσιάζει το μεγαλύτερο ποσοστό συσπείρωσης δεικνύοντας την πίστη και την προσήλωση των ψηφοφόρων στην πολιτική της δράση και λόγο, καταβαραθρώνοντας την ρητορεία των συστημικών κατηγόρων της για απουσία προτάσεων.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΟΛΙΤΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ  

Η συγκεκριμένη μέτρηση έχει να κάνει περισσότερο με την αποδοχή του κόσμου στους ηγέτες των πολιτικών κομμάτων.

Αν σκεφτεί κανείς την καθημερινή ρυπαρή προπαγάνδα εναντίον του Εθνικιστικού Κινήματος και του Αρχηγού του, καθώς και την απουσία του ή καλύτερα να πούμε φίμωσή του από τα ΜΜΕ, είναι άθλος, ή για να πούμε προτιμότερα δείγμα μεγάλου ηγέτη, η θέση που καταλαμβάνει πάνω από τους επικεφαλείς άλλων παρατάξεων που έχουν καθημερινά θέση σε όλα τα ΜΜΕ με διθυραμβικές αναφορές.

Μεγάλο ρόλο στη σειρά των προτιμήσεων παίζει αφενός στην περίπτωση του Σαμαρά το γεγονός ότι πρωθυπουργεύει με αποτέλεσμα να έχει μια πειθώ, και αφετέρου του Τσίπρα που προβάλλεται ως το αντίπαλο δέος.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΟΔΟΥ  

Η συγκεκριμένη μέτρηση αποτυπώνει πιο καθαρά, με βάση παραμετρικές αναλύσεις, όπως τις συσπειρώσεις των κομμάτων, την παράσταση νίκης, την αποδοχή των πολιτικών αρχηγών και τις μετακινήσεις ψηφοφόρων/αναποφάσιστων, ποιά κόμματα είναι αυτά που έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αυξήσουν τα εκλογικά τους ποσοστά στο επόμενο διάστημα.

Είναι ευκρινές λοιπόν ότι η Χρυσή Αυγή εμφανίζει τη μεγαλύτερη δυναμική και αποτυπώνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει το αντιστάθμισμα του καθεστώτος στην περαιτέρω δημοσκοπική έκρηξη του Εθνικιστικού Κινήματος, γιατί μαζί με τη ΧΑ είναι τα μοναδικά κόμματα που δεν επηρεάζονται ιδιαίτερα, έως καθόλου, από τις μεταβολές του μάκρο-περιβάλλοντος (κοινωνία, οικονομία) λόγω κυρίως της πολιτικής τους δράσης.

Παράσταση Νίκης  

Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να πάρουμε τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης κάρτας αλλά εδώ είναι το "ζουμί" όλης της μέτρησης, καθώς η μέτρηση αυτή αποτυπώνει την αντίληψη που έχει ο κόσμος για τα κόμματα που θα διεκδικήσουν την εξουσία και την εκλογική συνείδηση που αποκτά λόγω της πόλωσης και του..."ρεύματος".
Κοινώς "το καφενείο τι λέει...; Ποιός κερδίζει; Ποιόν θα ψηφίσει ο κόσμος;"

Η δεύτερη θέση της Χρυσής Αυγής με μικρή απόκλιση από την πρώτη, φανερώνει όχι μόνο την αποδοχή του λαού στις θέσεις της, αλλά και την αναγνώριση των Ελλήνων, ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, ότι αυτή τη στιγμή είναι εν δυνάμει Κυβέρνηση.

ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ 

 Ένα από τα πιο ενδιαφέρονται στοιχεία της έρευνας είναι η καταγραφή της πρόθεσης ψήφου των Αθηναίων για τις δημοτικές εκλογές.
Οι πληροφορίες που είχαμε μέχρι τώρα είναι πως τα μοναδικά πρόσωπα που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια υποψηφιότητα της Χρυσής Αυγής, πόσο μάλλον του Ηλία Κασιδιάρη, είναι οι Δένδιας - Γεωργιάδης και Βορίδης.

Ωστόσο η συγκεκριμένη μέτρηση, πιθανότατα λόγω της αδυναμίας των άλλων δύο να αντιπαρατεθούν δημοσκοπικά με τον εκπρόσωπο τύπου του Εθνικιστικού Κινήματος, μετρά μόνο το δίπολο Βορίδη - Κασιδιάρη.

Μέχρι την ώρα που ήρθε στα χέρια μας η έρευνα είχε μετρηθεί στο 60% του δείγματος η διαφορά μεταξύ των δύο και ήταν στα όρια του στατιστικού σφάλματος με ισχνό προβάδισμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας.

Η Χρυσή Αυγή λοιπόν, είναι και (αν)-επίσημα δεύτερο κόμμα και είναι ηλίου φαεινότερο η διαρκής προσπάθεια των κέντρων εξουσίας να φιμώσουν και να εξοντώσουν με κάθε τρόπο το Εθνικιστικό Κίνημα (ψέματα για "ρατσιστικές επιθέσεις", τρομονόμοι, βόμβες στα γραφεία κ.α.)

Ότι και να κάνουν όμως το ποταμί ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ.... 
http://paspartoy.blogspot.gr"

Διαβάστε Περισσότερα

"ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ". ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΧΙΟΝΗ.

"Ὤ ναί, ξέρω καλά πώς δέν χρειάζεται καράβι γιά νά ναυαγήσεις,
πώς δέν χρειάζεται ὠκεανός γιά νά πνιγεῖς.


"Υπάρχουνε πολλοί πού ναυαγῆσαν μέσα στό κοστούμι τους,
μές στή βαθιά τους πολυθρόνα,
πολλοί πού γιά πάντα τούς σκέπασε
τό πουπουλένιο πάπλωμά τους.

Πλῆθος ἀμέτρητο πνίγηκαν μέσα στή σούπα τους,
σ’ ἕνα κουπάκι του καφέ,
σ’ ἕνα κουτάλι του γλυκοῦ...
Ἄς εἶναι γλυκός ὁ ὕπνος τους ἐκεῖ βαθιά πού κοιμοῦνται,
ἅς εἶναι γλυκός κι ἀνόνειρος.

Κι ἅς εἶναι ἐλαφρύ τό νοικοκυριό πού τούς σκεπάζει."

Αργύρης Χιόνης (1943 - 2011) -  IA', Σαν τόν τυφλό μπροστά στόν καθρέφτη (1986)


Ο Αργύρης Χιόνης αυτοβιογραφούμενος

Ο Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν από την Ίο και η μητέρα του από τις Βούβες, ένα μικρό χωριό στην ενδοχώρα του νομού Χανίων. Επειδή μπήκε πολύ νωρίς  στη βιοπάλη, τέλειωσε το νυχτερινό γυμνάσιο, χωρίς καμιά ελπίδα για συνέχιση των σπουδών του.

Στα δεκατέσσερά του, άρχισε να γράφει ποιήματα σε έμμετρο και ομοιοκατάληκτο στίχο, μιμούμενος τις μαντινάδες και τα αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο, που η Κρητικιά μητέρα του σιγοτραγουδούσε, ενώ έκανε τις δουλειές του σπιτιού. Την ίδια περίπου εποχή, μπήκε στη ζωή του το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο, η ποιητική ανθολογία των Ηρακλή και Ρένου Αποστολίδη. Έκτοτε, η ασθένεια της ποίησης εγκαταστάθηκε για τα καλά στον οργανισμό του και έγινε χρόνια.

Στα δεκαεφτά του υιοθετεί τον ελεύθερο στίχο και το 1966 εκδίδεται η πρώτη ποιητική του συλλογή, οι Απόπειρες φωτός.

Το 1967, λίγο μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, φεύγει στο εξωτερικό. Πρώτος σταθμός το Παρίσι όπου, εργαζόμενος πάντα (λαντζιέρης, φορτοεκφορτωτής, υπηρέτης), παρακολουθεί, τα βράδια, μαθήματα γαλλικών.

Στις αρχές του 1968, ποιήματά του μεταφράζονται και δημοσιεύονται σε έγκυρα ολλανδικά λογοτεχνικά περιοδικά. Λίγο μετά τα γεγονότα του Μάη, που τα ζει από πολύ κοντά, η μεταφράστριά του, Maria Blijstra,  και ο σύζυγός της, ο συγγραφέας Rein Blijstra (παλιοί φίλοι του Καζαντζάκη και λάτρεις της Ελλάδας), επισκέπτονται το Παρίσι, για ένα λογοτεχνικό συνέδριο, συναντιούνται για πρώτη φορά μαζί του και τον προσκαλούν στο Άμστερνταμ.

Μετά από δεκαπέντε περίπου μέρες, και ενώ συνεχίζεται ακόμη η απεργία των σιδηροδρομικών, επιχειρεί το ταξίδι με τα πόδια και με ωτοστόπ.

Στο σπίτι των Blijstra, γνωρίζεται με τον ελληνιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου Arnold van Gemert και την ελληνίδα γυναίκα του Τοτούλα, που του προτείνουν να εγκατασταθεί στον Ολλανδία, υποσχόμενοι να του βρουν εκεί δουλειά.

Επιστρέφει στο Παρίσι και, τον Αύγουστο, όταν παίρνει μήνυμα ότι βρέθηκε δουλειά σ' έναν εκδότη κλασικών κειμένων, εγκαταλείπει οριστικά (έτσι νομίζει) τη Γαλλία. Φρούδες ελπίδες. Την επομένη κιόλας της άφιξής του, όταν παρουσιάζεται στην αστυνομία του Άμστερνταμ, με το διαβατήριό του και την επιστολή προσλήψεώς του από τον εκδότη, απελαύνεται αμέσως, γιατί έπρεπε να είχε υποβάλει την αίτηση παραμονής και εργασίας όσο βρισκόταν ακόμη στο εξωτερικό, δηλαδή σε κάποια ολλανδική πρεσβεία. Επιστροφή λοιπόν στο Παρίσι, με κομμένα φτερά. Υποβάλλει ωστόσο την αίτησή του στην ολλανδική πρεσβεία του Παρισιού και, μετά από τέσσερις μήνες αγωνίας, ανεργίας και πείνας, έρχεται η πολυπόθητη θετική απάντηση.

Στη μαγευτική πόλη του Άμστερνταμ, θα ζήσει τα επόμενα οκτώμισι χρόνια. Στην αρχή, θα δουλέψει σκληρά, τόσο για τον βιοπορισμό όσο και για την εκμάθηση της γλώσσας, αλλά, σύντομα, θα δει τους κόπους του να αυγατίζουν. Του χορηγείται, από την Εταιρεία Συγγραφέων, υποτροφία για γράψιμο, γίνεται δεκτός στους λογοτεχνικούς κύκλους και αποκτά πρόσβαση στα λογοτεχνικά περιοδικά, εκδίδονται δύο βιβλία του, βραβεύονται δύο θεατρικά έργα του, διορίζεται δάσκαλος ελληνικών στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο και, τέλος, βλέπει να υλοποιείται το όνειρό του για πανεπιστημιακές σπουδές. Με κρατική υποτροφία, εγγράφεται στη σχολή ιταλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ. Επέλεξε αυτή τη σχολή, γιατί τον διακατείχε η σφοδρή επιθυμία να διαβάσει Δάντη από το πρωτότυπο.

Το 1977, επιστρέφει στην Ελλάδα όπου, την επόμενη πενταετία θα δουλέψει ως μεταφραστής, θα συγγράψει μια σειρά παιδικών εκπομπών για το ραδιόφωνο και θα κάνει ένα υπέροχο μακρύ ταξίδι στις ΗΠΑ, εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο ετήσιο Διεθνές Συγγραφικό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Iowa.
Το 1982, προσλαμβάνεται, κατόπιν διαγωνισμού, ως μεταφραστής, στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εγκαθίσταται στις Βρυξέλλες. Το 1992, παραιτείται από τη θέση αυτή και αποσύρεται στο Θροφαρί, ένα μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας, όπου ασχολείται, πλέον, μόνο με την καλλιέργεια της γης και της ποίησης.

Το μέχρι στιγμής έργο του Αργύρη Χιόνη απαρτίζεται από:

- ένδεκα ποιητικές συλλογές, οι δέκα από τις οποίες κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ, σ' ένα συγκεντρωτικό τόμο που φέρει τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Η ενδέκατη, με τον τίτλο Στο υπόγειο, έχει επίσης εκδοθεί από τη ΝΕΦΕΛΗ.

- πέντε συλλογές αφηγημάτων, δύο εκ των οποίων, Όντα και μη όντα (βραβείο ΔΙΑΒΑΖΩ 2007) και Περί αγγέλων και δαιμόνων, διατίθενται στο εμπόριο από τις εκδόσεις ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ.  Εντός του 2008, πρόκειται να κυκλοφορήσει, από τις εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, το βιβλίο του Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες.

- πλήθος μεταφράσεων, πεζών και ποιημάτων, από τα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και ολλανδικά.

Ποιήματα και πεζογραφήματα του ίδιου έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά, σερβοκροάτικα και ρουμάνικα.-



ΠΗΓΗ...http://tvxs.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΚΘΕΣΗ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ.

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι φανταστικό και (δεν) έχει σχέση ούτε με πρόσωπα αλλά ούτε και με την πραγματικότητα.)

Με λένε Κώστα, Γιώργο, Αλέξη, Μαρία, Γιάννη.

Αισθάνομαι πάρα πολύ τυχερός/ή που το φετινό θέμα στην έκθεση της τρίτης λυκείου, στην οποία είχα τη χαρά να φοιτήσω, είναι οι επιπτώσεις που έχει προκαλέσει η έλλειψη σεβασμού του ανθρώπου προς το φυσικό περιβάλλον και οι τρόποι με τους οποίους μπορεί ο άνθρωπος να αποκαταστήσει τη σχέση του με αυτό.

Το περιβάλλον είναι η προέκταση του εαυτού μου. Είχα την χαρά αλλά και την τύχη να γεννηθώ δίπλα σε ένα από τα αρχαιότερα και ομορφότερα δάση που συναντά κανείς στην ελληνική φύση.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αμέτρητες ανθρώπινες ψυχές αγαλίασαν κάτω από τις αρχέγονες σκιές των αιωνόβιων δέντρων "μας".

Τα λέω "δέντρα μας" κι όχι "δέντρα μου" γιατί δεν ανήκουν σε κανένα. Ανήκουν σε όλους. Σε αυτούς που γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν αλλά και σε όσους θα έρθουν.

Το υπουργείο παιδείας και η ελληνική κυβέρνηση με έφεραν στην ευχάριστη θέση να μιλήσω για το σεβασμό του ανθρώπου στη φύση μέσα σε μία πολύ ευαίσθητη, για όλους τους συντοπίτες μου, συγκυρία:

Το "σεβασμό" που έδειξαν οι επίσημοι φορείς του κράτος και τα ΜΜΕ στην προσπάθεια μου να αγωνιστώ για την προστασία της φύσης μας, ο οποίος υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση.

Πριν από μερικούς μήνες ιδιώτες εργολάβοι και επενδυτές αποφάσισαν ότι το αρχαίο μας δάσος αποτελεί εμπόδιο στην αναπτυξιακή πολιτική της εθνικής μας οικονομίας.

Παραχώρησαν, λοιπόν, τη γη "μας" και τους επίγειους πλούτους της στα χέρια μερικών ανθρώπων τους οποίους μας παρουσίασαν ως επενδυτές.

Αποτέλεσμα αυτής της κυβερνητικής απόφασης ήταν τα σπίτια μας να γεμίσουν με ένοπλους αστυνομικούς και ειδικές παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Όταν ζήτησα το λόγο για την αυθαίρετη παραχώρηση του δάσους μας, με χλεύασαν και συνέχισαν να το σκάβουν και να το αποψιλώνουν με ασύλληπτη ταχύτητα.

Ο σεβασμός στη φύση μας με έβγαλε στους δρόμους, αλλά κάποιοι αποφάσισαν ότι εγώ, ο πατέρας μου, η μάνα μου και οι συμμαθητές μου προσπαθήσαμε να κάψουμε ζωντανούς ανθρώπους.

Μας ονόμασαν τρομοκράτες και μας έσυραν με χειροπέδες στην ασφάλεια για ανάκριση.

Δεν βρήκαν τίποτε εναντίον μας αλλά συνέχισαν να μας απειλούν. Έσπασαν τις πόρτες των σπιτιών μας άγριο ξημέρωμα και φυλάκισαν την οικογένεια μου, την ώρα που σφαγείς ρατσιστές κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Εγώ συνέχιζα να αγωνίζομαι γιατί ο σεβασμός στη φύση και την πηγή της ζωής όλων μας είναι σημαντικότερη από κάθε επένδυση.

Ήρθαν στο σχολείο μου και μας πνίξανε στα χημικά. Μου κόπηκε η ανάσα κι έβαλα τα κλάματα. Μερικοί φίλοι μου λιποθύμησαν από την ασφυξία.

Όμως δεν λύγισα.

Ίσως να φταίει το ότι μεγάλωσα στη σκιά ενός επίγειου παραδείσου. Ισως, πάλι, η αγάπη μου για τη φύση να είναι δυνατότερη από κάθε άλλη απόπειρα τρομοκρατίας και καταστροφής.

Δεν έχω απάντηση σε αυτό.

Θέλω όμως να σας ευχαριστήσω ξανά για τη δυνατότητα να μου επιτρέψετε να μιλήσω για τον τόπο μου, την ώρα που μπουλντόζες σαρώνουν τον φυσικό μας πλούτο.

Μακάρι η ιστορία μου να σας κάνει να ευαισθητοποιηθείτε περισσότερο από κάθε άλλη καμπάνια καταπατητών που προσπαθούν να απομονώσουν τις ενοχές τους, παριστάνοντας τους εαυτούς τους ως συνειδητοποιημένους οικολόγους.

Ακόμη κι αν οι λέξεις της δεν είναι 500-600, όπως μου ζητήσατε, με σκοπό να με βαθμολογήσετε για να εισαχθώ σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο και να μορφωθώ.

(Όπως είπα, το κείμενο αυτό είναι προϊόν της φαντασίας μου. Παρόλα αυτά θα χαιρόμουν πάρα πολύ αν το έβλεπα γραμμένο σε κόλλα μαθητή. Κι ας το βαθμολογούσαν με μηδέν.)

Πολύφημος 





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΑΓΩΤΟΨΩΜΟ ! ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Αγαπάτε το παγωτό; Ναι. Τρώτε ψωμί ακόμα και με μακαρόνια; Ναι. Τώρα μπορείτε να συνδυάσετε τις δυο σας αγάπες, ενώνοντάς τες σε μία, σε έναν σφιχτό εναγκαλισμό.
 Δεν είναι παγωτό σε σχήμα ψωμιού. Δεν είναι ψωμί που έχει μέσα και παγωτό. Είναι παγωτόψωμο. Και γίνεται με τον πιο απλό τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε:  
 Χρειάζεστε δύο μόνο υλικά: παγωτό και αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. Τα ανακατεύετε, βάζετε το μίγμα σε φόρμα και το ψήνετε σαν κέικ. Τέλος.   
  Παράδειγμα:   2 φλιτζάνια παγωτό, όποια γεύση σας αρέσει, αφήστε το λίγο εκτός ψυγείου για να μαλακώσει (καλύτερα να μην είναι λάιτ) 1 ½ φλιτζάνι αλεύρι που φουσκώνει μόνο του 
  Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180. Βουτυρώστε και αλευρώστε μια φόρμα. Σε ένα μπολ ανακατέψτε το παγωτό με το αλεύρι, δεν χρειάζεται να γίνει διεξοδικά. Βάλτε το μίγμα στη φόρμα. Ψήστε για περίπου 45 λεπτά. 
  Αν έχετε κέφια, μπορείτε να προσθέσετε το μίγμα κομμάτια σοκολάτας, μπανάνες, μπισκότα – οι συνδυασμοί είναι τόσοι που θα σας έρθει ζάλη. 

    Αν ψάξετε στο google τη λέξη ice cream bread θα ανακαλύψετε έναν ολόκληρο κόσμο, με διάφορες εκδοχές στις ποσότητες. Η αναλογία επηρεάζει την πυκνότητα του ψωμιού, αλλά όλες πετυχαίνουν. 
Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη! 

Διαβάστε Περισσότερα

Η GOOGLE ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΥΠΕΡΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ.

Θα λειτουργεί 3.600 φορές γρηγορότερα από τους συμβατικούς υπολογιστές 
Η αμερικανική εταιρεία Google ανακοίνωσε ότι επενδύει 15 εκατομμύρια δολάρια, περίπου 11,6 εκατομμύρια ευρώ, για την κατασκευή ενός υπερ-υπολογιστή, ο οποίος θα χρησιμοποιεί κβαντική φυσική προκειμένου να λειτουργεί 3.600 φορές γρηγορότερα από τους συμβατικούς υπολογιστές.  
 Ο νέος υπερ-υπολογιστής θα τοποθετηθεί στις εγκαταστάσεις της NASA στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος συμμετέχει και αυτή από κοινού με την Google στο όλο εγχείρημα. 
  Ο νέος υπερ-υπολογιστής θα διαθέτει διπλό επεξεργαστή D-Wave.   Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, θα μπορεί να λύσει εξαιρετικά δύσκολα μαθηματικά προβλήματα σε κλάσματα του δευτερολέπτου



ΠΗΓΗ.... http://www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΜΠΟΜΠ ΝΤΙΛΑΝ ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ.

Ο δημοφιλής τραγουδοποιός Μπομπ Ντίλαν, έγινε ο πρώτος μουσικός της ροκ που  υποδέχεται ως επίτιμο μέλος της η Αμερικανική Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών.

«Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά» ανέφερε ο Ντίλαν σε γραπτή του δήλωση, καθώς απουσίαζε από την επίσημη τελετή στη Νέα Υόρκη. Ο 72χρονος μουσικός δήλωσε ότι ανυπομονεί να συναντήσει τα υπόλοιπα μέλη «στο πάνθεον των υπέροχων και σημαντικών καλλιτεχνών».

Οι υπεύθυνοι της ανακήρυξης των μελών προβληματίστηκαν για το αν θα τιμήσουν τον  καλλιτέχνη για τη μουσική του ή για τους στίχους του.
Σύμφωνα με την διευθύντρια της Ακαδημίας, Βιρτζίνια Ντεχάνι, ο Ντίλαν ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος επειδή «είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης, το έργο του οποίου εντάσσεται σε πολλούς τομείς. Αποτέλεσμα είναι να μην μπορεί να κατηγοριοποιηθεί».


Ο Μπομπ Ντίλαν, παγκοσμίως διακεκριμένος  μουσικός, στιχουργός και ποιητής, επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν ή προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του. Δεκάδες επίσημοι και ανεπίσημοι δίσκοι, βιογραφίες, διασκευές, ακυκλοφόρητες μαγνητοταινίες και τραγούδια μαρτυρούν το μέγεθος της επιρροής αυτής

ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΜΕ 353.000 ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΓΑΛΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ.

Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923.

Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η "νέα τάξη πραγμάτων" που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.

Τι εννούμε με τον όρο "γενοκτονία" ;

Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.

Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία;

Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση - γενοκτονία του αιώνα μας.

Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους. Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.

Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.

Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774. Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.

Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.

Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 - 1923 ).

Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.

Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές.
Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα. 



ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

Διαβάστε Περισσότερα