Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

Εγκρίθηκε η δημοπράτηση έργων της Π.Ε. Πέλλας για τον ηλεκτροφωτισμό προϋπολογισμού 300.000,00 €



Εγκρίθηκε η δημοπράτηση έργων της Π.Ε. Πέλλας για τον ηλεκτροφωτισμό προϋπολογισμού 300.000,00 € με εισήγηση της Αν. Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας και Προέδρου της Οικονομικής Επιτροπής της Π.Κ.Μ. Αθηνάς Αθανασιάδου - Αηδονά

«Οι διαδικασίες για την υλοποίηση των έργων που αφορούν τη γενικότερη συντήρηση του ηλεκτροφωτισμού στο οδικό δίκτυο αρμοδιότητας μας προχωράνε. Μέσω συνεχούς συνεργασίας με την αρμόδια Υποδιεύθυνση Τεχνικών Έργων προωθούνται τα θέματα που αφορούν τον αναπτυξιακό προγραμματισμό της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας. Συνεχίζουμε με την ίδια φιλοσοφία για να επιλύσουμε θέματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων μας και αφορούν σε ένα ευρύ πεδίο όπως η πολιτική προστασία, το οδικό δίκτυο, η στήριξη πολιτιστικών δράσεων και, φυσικά, η βελτίωση της καθημερινότητας των συμπολιτών μας» δήλωσε η Αν. Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Αθηνά Αθανασιάδου – Αηδονά.

Τα δύο (2) έργα που εγκρίθηκαν ομόφωνα από την Οικονομική Επιτροπή της Π.Κ.Μ. είναι:

1.             «Συντήρηση υφιστάμενων υποδομών ηλεκτροφωτισμού και σηματοδοτών εθνικού οδικού δικτύου για το έτος 2018», προϋπολογισμού 200.000,00 €.

2.        «Συντήρηση υφιστάμενων υποδομών ηλεκτροφωτισμού και σηματοδοτών επαρχιακού οδικού δικτύου για το έτος 2018», προϋπολογισμού 100.000,00 €

Στα δύο έργα περιλαμβάνονται εργασίες συντήρησης εγκαταστάσεων ηλεκτροφωτισμού του Παλαιού και Νέου Εθνικού οδικού δικτύου της Π.Ε. Πέλλας και η συντήρηση των εγκαταστάσεων οδικού φωτισμού και σηματοδότησης στο Επαρχιακό οδικό δίκτυο της Π.Ε. Πέλλας αντίστοιχα, σύμφωνα με τις αρμοδιότητες της Υποδιεύθυνσης Τεχνικών Έργων.

Πανηγυρικό εορταστικό διήμερο στο Άνω Γαρέφι


Με μεγάλη μας χαρά σας προσκαλούμε σε ένα διήμερο εορταστικό γλέντι, στο καθιερωμένο ετήσιο πανηγύρι της Παναγίας, στην γραφική και δροσερή πλατεία με τα πλατάνια του παραδοσιακού οικισμού του Άνω Γαρεφείου, στο παραδοσιακό ΚΑΦΕ-ΟΥΖΕΡΙ του Τάσου!

Ένα «καυτό» πανηγυρικό «ξεφάντωμα», με μουσικά ακούσματα και τραγούδια από το πασίγνωστο μουσικό συγκρότημα ''Aca-Pella''!

Σας περιμένουμε να διασκεδάσουμε παρέα με όμορφες μουσικές και εκλεκτούς ουζομεζέδες!

Ώρα έναρξης 21:00.

Στο «Να προσέχεις» κρύβεται πολλή αγάπη.


Λένε πως οι μεγαλύτερες διαβεβαιώσεις αγάπης, δεν μπορούν να βρίσκονται ποτέ σε λόγια. Διότι αυτά είναι αναλώσιμα κι αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το τι πάνε, και καλά, να διακηρύξουν. Αντίθετα, οι πράξεις μένουν. Είναι βέβαια και κάποια άλλα λόγια, που δε φωνάζουν. Ούτε σόνι και ντε πάνε ν’ αποδείξουν κάτι. Βρίσκονται σε μικρές προτάσεις, ανάμεσα σε κοινές, κλισέ λέξεις και λέγονται στις λιγότερο προβλέψιμες περιστάσεις.

Είναι τα «Φόρα μια ζακέτα μην κρυώσεις», τα «Είσαι καλά;» και τα «Να προσέχεις», που ούτε τα παρατηρείς κι ούτε τους δίνεις σημασία. Τους απαντάς, τα προσπερνάς και έκλεισε. Μα στα «Να προσέχεις» είναι αλλιώς. Αυτά, ας πούμε, πως κρύβουν λίγη αγάπη παραπάνω. Είναι ήσυχα, διακριτικά, χωρίς πολλά-πολλά και υποσχέσεις. Δεν είναι επιβλητικά, δε διατάζουν, ούτε σ’ αναγκάζουν ντε και καλά για κάτι. Αφήνουν δειλά-δειλά μια προσδοκία κι αυτή μικρή, όχι μεγάλη.

Είναι απλά κι απλοποιούν. Απλοποιούν εσένα, τις ενδιάμεσές σου σχέσεις, την αγάπη. Δηλαδή, δε χρειάζεται ούτε να την αποδείξεις, ούτε να τη φωνάξεις. Σκέψου, πόση αγάπη μπορεί να κρύβει ένα «Να προσέχεις»; Ένα σημείωμα κολλημένο στο ψυγείο, ένα μήνυμα, δυο λόγια γρήγορα στο πόδι, μια κουβέντα σύντομη στο κινητό πριν κλείσεις. Κι εσύ πάντα απαντάς ένα βιαστικό «Εντάξει» ή ένα σκέτο «Ναι» κι άλλες φορές «Κι εσύ το ίδιο».

Να προσέχεις στο δρόμο να μην τρέχεις, να προσέχεις να μην πιεις, να μην καπνίζεις πολύ, να μην μπαίνεις σ’ αμάξια άλλων, να τρως καλά, να ξεκουράζεσαι. Να προσέχεις να μην προβληματίζεσαι με σκοτούρες άλλες, θα βρούμε λύση. Να κοιτάς τον εαυτό σου και θα φτιαχτούνε όλα.

Να προσέχεις να μην αφήνεις μόνο το ποτό σου κι όταν θα γυρίζεις μόνη σπίτι. Να προσέχεις γενικά, γιατί κάποιος περιμένει, κάποιος ανησυχεί, κάποιος αγαπάει. Στα ήσυχα, χωρίς υπερβολές, χωρίς φαμφάρες.

Κλείνεις το τηλέφωνο κι ανάλογα με την πλευρά του ακουστικού που βρίσκεσαι, πορεύεσαι. Άλλος ανησυχεί, άλλος συνεχίζει. Μα πάντα έτσι γίνεται. Κι έτσι όπως κλείνεις τ’ ακουστικό και φεύγεις, ούτε που το σκέφτεσαι κι ούτε συμμερίζεσαι την αγωνία του άλλου.

Κατάλαβες; Τα πιο σημαντικά πράγματα ο άνθρωπος αρνείται να τα δει. Κοιτάζει μόνο αυτά που βγάζουν μάτι. Τα πολλά, τα μεγάλα, τα κοινά, τα προφανή. Μετά, σου λένε πως θέλουν κάτι άλλο. Κάτι ιδιαίτερο, να μην το ‘χει άλλος.

Στα μικρά τσινίζουν. Δεν είναι αρκετά, δεν τους καλύπτουν. Χρειάζονται πάντα κάτι παραπάνω. Όλες οι δυστυχίες, γι’ αυτό το κάτι παραπάνω γίνονται. Το βασικό το έχεις και το μοιράζεσαι. Κι έτσι, η αγάπη γίνεται δεδομένη. Η μαμά, ο μπαμπάς, ο φίλος, ο σύντροφος, η φίλη. Δεν είναι τίποτα σημαντικό, στο λένε πάντα. Κι εσύ πάντοτε προσέχεις, δεν τίθεται θέμα. Είναι υπερπροστατευτικοί κι ανησυχούν τσάμπα.

Κι αύριο όλα γυρνάνε κι ανησυχείς εσύ. Παίρνεις τηλέφωνα για να μιλήσεις δυο λεπτά, να πεις ένα απλό «Να προσέχεις». Δε θες να πεις τίποτα άλλο, μόνο αυτό. Κι εκεί κρύβεται όλη η αγάπη σου. Δε θέλει πολλά-πολλά η αγάπη για να φανεί.

Γράφει η Αναστασία Θεοφανίδου





Πηγή...http://www.pillowfights.gr/

Ακόμη κι αν δεν είμαστε πια μαζί, εγώ θάμαι δίπλα σου.


Τις σκέψεις σου φοβάμαι.
Σιωπές που με πονάνε. Φόβος που δεν ελέγχω…!
Ότι σε χάνω αρχίζω να πιστεύω.
Τα λόγια σου που δεν βγαίνουν, αέρας που μου λιγοστεύουν. Κλειδωμένα λόγια που από μέσα σου δεν βγήκαν.
Παράπονα που τα χείλη σου ποτέ δεν είπαν…
Τα μάτια σου μου μιλάνε.
«Πόσο να αντέξεις;» με ρωτάνε…
Η λάμψη τους έχει φύγει. Της χαράς το φως, εδώ και καιρό έχει σβήσει.
Τις σκέψεις σου φοβάμαι…
Σιωπές που σε μοναξιά με οδηγάνε. Τις απαντήσεις σου γυρεύω. Από αυτό που γύρευες , πόσο απέχω! Απέχω και σε γυρεύω. Σε ψάχνω! Μακριά σου δεν αντέχω!
Αν μ’ αγαπούσες λίγο, θα μπορούσες να δεις της καρδιάς μου τον ήλιο…
Αν με θυμώσουν και ερχόσουν για λίγο ,θα μπορούσες ν’ ακούσεις της καρδιάς μου τον χτύπο! Μια καρδιά που τραγουδάει «σ’ αγαπώ». Μια καρδιά που θα ζεστάνει και θα λιώσει τον παγωμένο σου εγωισμό…
Καρδιά που ξεχνάς! Καρδιά που πετάς! Καρδιά που κάποτε την είχες ψηλά και τώρα έγινε το χώμα που πατάς…
Όμως το τέλος δεν είναι αυτό! Αυτή η καρδιά θα ξαναγεννηθεί! Απ’ την αμέτρητη αγάπη της για σένα, θα θεριέψει!
Καταπράσινο δέντρο θα γίνει, που με την σκιά του γλυκά θα σε δροσίζει…
Τα χαμένα μας όνειρα, θα είναι τα κλαδιά του. Πάνω τους, θα κοιμούνται οι πολύχρωμες ελπίδες μας που θα ‘ναι η πιο γαλήνια συντροφιά του! Γι’ αυτό μη με ξεχάσεις!
Η καρδιά μου δεν πεθαίνει! Για λίγο σταματά και ξανά χτυπάει δυνατά!
Τραγουδάει το όνομα σου, με τις νότες της αγάπης ρυθμικά. Την γκρίζα σου ζωή, θα στολίζει και θα ομορφαίνει παντοτινά… Θα είμαι εδώ για εσένα και ας μην σ’ έχω.
Γιατί σε αγαπάω και αφού σε αγαπώ δε θα αφήσω κανένα εγωιστικό μου φράγμα να εμποδίσει τον δρόμο που θα επιλέξεις! Ό, τι και αν αποφασίσεις θα είμαι εδώ! Αν μου το ζητήσεις εδώ θα ‘μαι! Για να σου σκουπίζω των ματιών σου την βροχή! Δίπλα σου θα ‘μαι! Όταν θα μένεις μόνος στα σκοτάδια σου, θα σου φέρνω τον ήλιο της ψυχής μου αγκαλιά να σε φωτίσει!
Εδώ θα ‘μαι! Τις άγρυπνες νύχτες της μοναξιάς σου, δίπλα σου θα ‘μαι! Θα τραγουδάω και θα σε νανουρίζω, πάντα εδώ θα ‘μαι! Μη φοβάσαι!
Μη λυπάσαι! Ακόμη κι αν δεν θα είμαστε πια μαζί, εγώ δίπλα σου θα ‘μαι!
Φοβισμένη μου αγάπη! Φοβισμένη μου ψυχή… Για ‘σένα θα κάνω προσευχή.
Θ’ ανάψω κερί για να μου είσαι πάντα καλά για να μην τρομάζεις άλλο πια! Καρδιά μου, φάρε της ζωής μου όσο μακριά και αν είναι τα κορμιά μας… Οι ψυχές μας θα συναντιούνται στα άυπνα, σκοτεινά μονοπάτια της ζωής μας. Ψυχές, ταξιδιάρικα πουλιά, που θα γυρεύουν το λυτρωτικό φως της αγάπης μας!
Παγωμένες ψυχές που θα κρυώνουν και θα ψάχνουν της ένωσής μας την ζεστή αγκαλιά… Θα είμαι εδώ! Μόνο για εσένα θα είμαι εδώ. Για πάντα εδώ!
Παρούσα στην παρουσία σου και στην απουσία σου!
Εδώ θα ‘μαι…



Χρύσα Κατσιτοπούλου





Πηγή...https://www.anapnoes.gr

Αξημέρωτα


Έπειτα σηκώνονται στα δυο τους πόδια, πάλι θηρία, όπως πριν απεκδυθούν μάλλινες πανοπλίες, δαγκοδόντια σουβλερά, βεντουζωτά χείλια και γρατζουνοφόρα νύχια. Σηκώνονται στα δυο τους πόδια, ρουθουνίζουν κεραυνούς, ετούτο θα με φάει λάχανο, το ένα, ετούτο δεύτερο δέρμα θα μου γίνει, το άλλο, οσμίζονται λαγωνικώς τον κίνδυνο, διακρίνουν μαύρη μορφή σκιά στην κορυφογραμμή, ωχ, κατεβαίνει έρωτας από τα βουνά, και τα δυο. Ντύνονται- αμύνονται,  σκύβουν μυρίζουν προθέσεις, οι προθέσεις πάντα αναδίδουν κάποιο άρωμα ή δυσωδία, τίποτα δεν τις καλύπτει, ούτε λογάκια, ούτε χαμόγελα, ούτε. Το αρσενικό παρατάσσεται κι αναδιπλώνεται σύσσωμος στρατός ξηράς, απέναντι σε πρωτόφαντο εχθρό από θαλάσσης, από υγρή έκταση, δεν είναι μία, δείχνει χιλιάδες εγγονές των Αμαζόνων εκείνη, Σκύθες την βύζαξαν, Σκύθες την γέννησαν, Σκύθες πατρομανάδες την έμαθαν βελόνες του πλεξίματος βέλη ίσια στα μάτια των ανδρών να τοξεύει, καίγοντας γύρω θυμάρι κι οργασμικές ιαχές.

Έπειτα τ’ αξημέρωτα χορογραφούν το  παιχνίδι με τα όρια, όσο το ένα κοιτάει αλλού, το άλλο χαράζει σύνορα, μπήγει συρματοπλέγματα, τα τυλίγει κρυφά με ηλεκτροφόρα καλώδια, σφυράει αδιάφορα, σα ξαπλωμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο, «τι όμορφο αγάπη μου», σκύβει να μυρίσει τα χρωματιστά λαμπιόνια, «ποιον είπες αγάπη μου»- σιωπή- «ποιον είπες αγάπη μου»- σιωπή, φλας ο βρυχηθμός του αναβοσβήνει στο σβέρκο της, γίνεται θεόρατο, από χαρά Χάρος, υψώνει το δρεπάνι, ταχυδακτυλουργία Σαμουράι, τ’ άλλο φοβάται να μην κάνει χαρακίρι, το αγκαλιάζει, χορεύουν ταγκό δείχνουν Δερβίσηδες, δυο κόσμοι ενώνονται, ενώνονται πάλι, αλλεπάλληλες εκρήξεις, το Μπιγκ Μπανγκ στη μήτρα της, όχι, όχι στη μήτρα, η μήτρα διαιωνίζει το είδος, σπασμοί κι εκρήξεις στο ορθό αξημέρωτα.

Έπειτα οι χρησμοί, ήξεις αφήξεις ουκ εν γαμήσι θνήξεις, το κόμμα στον χρησμό εκκρεμές, ταλαντώνεται, παίρνει το σχήμα των κορμιών τους σε μια σκάρτη κυματιστή αγκαλιά, ύστερα κείται το κόμμα, μεταμορφώνεται σε περισπωμένη. Ωραία που θα ταίριαζε στο ωμέγα του σ’ αγαπώ, λένε και τα δυο από μέσα. Απέξω κιχ.

Έπειτα το ένα θέλει να ερμηνεύσει το άλλο, να το χαρτογραφήσει, ποιο ον κάνει να σπαράζουν μυαλό-ψυχή-σώμα. Αλλά τούνελ σιωπής, τόνοι ερωτηματικά, εγκλωβισμένο βαγόνι, έναν φακό, μια ικμάδα φωτός, κάπου να πιαστεί, αναζητεί σύμβολα να τα ξεκοκκαλίσει, βρίσκει μια παλιά φωτογραφία του, την κρατάει στα δόντια ανάμεσα, τι κάνει στην παλιά εικόνα, ακουμπάει το χέρι στο στήθος- λειψή αυτοαγκαλιά, γλείφει το ξεροκόκκαλο με τη γλώσσα, αποκωδικοποιεί τη γλώσσα του σώματος, του σώματός του, τι θα πει να αγκαλιάζεις το στέρνο σου, τι θα πει, ε, τι θα πει; Αναδεύει μια αρμαθιά λέξεις κλειδιά «touching hand nest» δοκιμάζει να τρυπώσει στο Μεγάλο Ψαχτήρι του Σύμπαντος, μα τίποτα, λάθος κωδικός. Είχε μπερδέψει το nest με το chest. Τη φωλιά με την αγκαλιά. Είχε ήδη γίνει φωλιά η αγκαλιά του. Εξημέρωση! Κίνδυνος. Τρόμος. Απόσταση. Ανάλυση. Περισυλλογή.

Η περισπωμένη έχει τώρα κρεμάσει σταφύλια, έχει πυκνοφυλλώσει, το θηλυκό ξαπλώνει σε ένα ανάκλιντρο, κλείνει τα μάτια, ανοίγει τα πόδια, βάζει μια ρώγα στο στόμα, τρίβει τη ρώγα της, φιλοσοφεί μασώντας φύλλα δάφνης και περισπωμένης. Αξημέρωτο και πάλι.

 Γράφει η Πέλα Σουλτάτου

* Το 2013 µε το ψευδώνυµο Niemands Rose εκδίδει µία συλλογή διηγηµάτων µε τίτλο “Τα φώτα στο βάθος” (εκδ. Απόπειρα). Τη σαιζόν 2014-15 “Τα φώτα στο βάθος” δραματοποιούνται στο “Από Μηχανής Θέατρο” σε σκηνοθεσία της Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες. Το 2015 εκδίδεται το μυθιστόρηµα µε τίτλο “Ανκόρ” (Εκδόσεις Καστανιώτη). Το 2016-17 ολκληρώνει τρεις κύκλους σεμιναρίων θεατρικής γραφής στο Ίδρυμα Μιχ. Κακογιάννης, στο Επί Κολωνώ Θέατρο και στις Εκδόσεις Πατάκη. Το 2018 διακρίνεται στο 1ο Φεστιβάλ Θεατρικού Αναλογίου στο Από Κοινού Θέατρο με το θεατρικό μονόπρακτο «Άλογα».





Πηγή...http://fractalart.gr/aximerwta/

Μαζί στο λίγο που σημαίνει μια ζωή


Αυτό το τίποτα δεν κρύβει τα παλιά

Όλα μου φταίνε

Μη ρωτάς γιατί σωπαίνω

Βαθύ σημάδι στο λαιμό μου τα φιλιά

Οι νύχτες καίνε

Το όνειρο, το προδομένο.

Μαζί στο λίγο που σημαίνει μια ζωή

Να ονειρευτούμε

Το αδύνατο φαντάσου

Από τη σκέψη να τρυγήσεις μια πνοή

Δεν παραιτούμαι

Στην κραυγή μου, συμβιβάσου.

Διψάς, μα ξέμεινε η βροχή στον ουρανό

Η επιθυμία

Κατοικεί μόνη στ’ αστέρια

Μάγια η νύχτα σβήνει στον ωκεανό

Και στα σημεία

Παγωνιά στα δυο σου χέρια.

Ένα αντίο θα γυρέψει παραλήπτη

Οι αναμνήσεις

Μου χτυπούν ξανά στο τζάμι

Σκοτάδι όλα τα θέλω μου, καλύπτει

Πάλι θ’ αργήσεις

Γράφει, η μοίρα με κατράμι.

Χαράμισα τα χρόνια μου στα πρέπει

Κι αν ράγισα

Στη σκέψη, η κραυγή

Τώρα η ζωή άλλο καημό δεν επιτρέπει

Αύριο η μάγισσα

Θα κλέψει την αυγή.


Ποτέ δε γύρεψα κλεμμένο ένα φιλί

Του Λιβυκού τις ώρες

Δεν πουλάνε στο παζάρι

Άλλη δεν θέλω ν’ αγαπήσω Ανατολή

Σημάδια οι μπόρες

Του Νοτιά του ταξιδιάρη.


Έχω μια λύπη πάντα στην ψυχή

Οι άδειες σκέψεις

Πως, τις λέξεις μου πληγώνουν

Αλλάζει η μέρα όταν είμαι μοναχή

Πώς να ξοδέψεις

Τα γιατί που με σκοτώνουν.


Επτά στα σημεία

Και στα σημάδια που κλέβουν την αυγή

Για να μένει η κραυγή ξεκάθαρη…

Αύριο… εν’ ονόματι της Αγάπης


Ζωή Δικταίου

Κέρκυρα 2015, στο τέλος του Νοέμβρη

* H Ζωή Δικταίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στον παραμυθένιο τόπο της Δίκτης, της Σελένας. Το Τζερμιάδο είναι το χωριό της. Εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Το σύμπαν, είχε άλλα σχέδια ανοίγοντας  την πόρτα στην Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει στην Κέρκυρα. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει πάντα με σεβασμό την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα και δικαιώνεται ταπεινά στη σιωπή, χωρίς θόρυβο, στο καθαρό βλέμμα και στο δάκρυ. Εργάζεται από το 1984 στις Επαγγελματικές Σχολές του Υπουργείου Τουρισμού. Συμμετείχε στη νεότητα της, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και είναι αλήθεια, έλαβε αρκετές διακρίσεις. Το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Έψιλον, αφορά στην παιδική λογοτεχνία και έχει τίτλο « Ιστορίες για φεγγάρια ». Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί με το Γιάννη Νικολάου και το Νίκο Ανδρουλάκη. Το δεύτερο βιβλίο της από τις εκδόσεις Φίλντισι, είναι μυθιστόρημα και τιτλοφορείται «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο». Πιστεύει στην αγάπη.  Τη γοητεύουν όλα τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης όπως και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι.





Μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις στο Γαρέφι Αλμωπίας


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...