Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τρίτη 10 Μαρτίου 2020

Κλειστά όλα τα σχολεία της χώρας λόγω του κορωνοϊού για 14 ημέρες.


Μετά από έκτακτη συνεδρίαση της επιστημονικής επιτροπής του Υπουργείου Υγείας το απόγευμα της Τρίτης, ο αρμόδιος υπουργός, Βασίλης Κικίλιας, ανακοίνωσε πως κλείνουν όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας λόγω του κορωνοϊού για 14 ημέρες. Συμπεριλαμβάνονται οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, τα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, όλα τα πανεπιστημιακά και τεχνολογικά ιδρύματα, καθώς και τα ΤΕΙ. Το μέτρο αφορά και τα φροντιστήρια αλλά και κάθε είδους ιδιωτική σχολή οποιασδήποτε βαθμίδας.

Δεν ανακοινώθηκαν νέα κρούσματα αλλά έγινε γνωστό πως την Τετάρτη, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης πρόκειται να ανακοινώσει τη λήψη νέων μέτρων.
Το μέτρο όπως εξήγησε ο κ. Κικίλιας είναι προληπτικό και έχει ως κύριο στόχο να μειωθεί η διασπορά του ιού στην κοινότητα.

Ο ίδιος είπε ότι θα ληφθεί ειδική μέριμνα για εργαζόμενους γονείς και τις επιχειρήσεις που πλήττονται από τα μέτρα. Με έμφαση επανέλαβε ότι οι γονείς θα πρέπει να περιορίσουν τα παιδιά τους για να μειωθεί η διασπορά του ιού, έκανε λόγο για ατομική ευθύνη και είπε επί λέξη ότι «είναι η στιγμή που όλοι οι Έλληνες πρέπει να επιδείξουμε υπευθυνότητα».

Εργασίες για την αναβάθμιση του Τηλεφωνικού Κέντρου του Διοικητηρίου στην Έδεσσα.


  Έδεσσα, 10  Μαρτίου 2020

Από την Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας ανακοινώνεται ότι Δευτέρα 16 και Τρίτη 17 Μαρτίου, από τις 09:00 μέχρι τις 15:00 θα πραγματοποιηθούν εργασίες για την αναβάθμιση του Τηλεφωνικού Κέντρου του Διοικητηρίου στην Έδεσσα. 
Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα τη δυσκολία στην επικοινωνία με τις υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας.
Ζητούμε την κατανόηση των πολιτών για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθεί τηλεφωνικός αριθμός στον οποίο θα μπορείτε να απευθύνεστε για επείγοντα θέματα. 
Εναλλακτικά μπορείτε να επικοινωνείτε με τις υπηρεσίες στο Διοικητήριο μέσω e-mail που μπορείτε να τα βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.pkm.gov.gr στην επιλογή Πέλλα.

"Σκηνές από ένα γάμο" Στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο



 «Σκηνές από έναν Γάμο»

Του INGMAR BERGMAN
Σε σκηνοθεσία του Αντώνη Λουδάρου
Στις  10 Μαρτίου
Στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο
Στην Αριδαία
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Η παράσταση που προκάλεσε αίσθηση την προηγούμενη θεατρική σαιζόν επιστρέφει ανανεωμένη για δεύτερη χρονιά, κι έρχεται στην Αριδαία στις 10 Μαρτίου στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο. Ο Αντώνης Λουδάρος υπογράφει τη σκηνοθεσία  στο βραβευμένο αριστούργημα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν «Σκηνές από έναν γάμο».

Τον Γιόχαν ερμηνέυει ο Αντώνης Λουδάρος
και την Μαριάννα η Παυλίνα Χαρέλα.


Λίγα λόγια για το έργο
Ένα ζευγάρι, μια ιστορία είκοσι χρόνων. Υπάρχει άραγε η τέλεια σχέση; Ο Γιόχαν και Μαριάννα είναι –φαινομενικά τουλάχιστον- το τέλειο ζευγάρι. Κι όμως μια ματιά, μια παύση, μια μισοτελειωμένη φράση, μια αδιόρατη κίνηση ίσως μαρτυρούν ένα χάσμα. Τι θα συμβεί όταν αυτό το χάσμα έρθει στο φως;

Η κλασική ταινία του Μπέργκμαν “Σκηνές από έναν γάμο” έχει τιμηθεί με βραβείο καλύτερης ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες, με βραβεία καλύτερης ταινίας και σεναρίου από την Εθνική Ένωση Κριτικών των ΗΠΑ (NSFC) και χάρισε στην Λιβ Ούλμαν πολλά βραβεία και υποψηφιότητες για την ερμηνεία της. Τώρα ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου  Σοφούλη με τον Αντώνη Λουδαρο στο ρόλο του Γιόχαν και την Παυλίνα Χαρελα στο ρόλο της Μαριάννας. 

Το έργο παρουσιάζεται σε συνεργασία με τον Ατζέντη Josef Weinberger Limited, Λονδίνο, για λογαριασμό του Ιδρύματος Ingmar Bergman.

Συντελεστές
Πρωτότυπο κείμενο: Ingmar Bergman
Μετάφραση- Διασκευή : Αντώνης Λουδάρος
Σκηνοθεσία: Αντώνης Λουδάρος
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Κατερίνα Καπεζάνου
Μουσική: Γιώργος Τζιαφέττας
Στίχοι: Αίσωνας Χαρατσάρης
Ερμηνεία τραγουδιού παράστασης: Εύη Σιαμαντά
Κινησιολογία: Ελένη Χρυσομάλλη
Φωτισμοί: Ανέστης Ατακτίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Τάσος Κοντόγιωργας
Γραφιστικά: Αριστοτέλης Σομπότης
Φωτογραφία αφίσας: Αντρέας Σφυρίδης
Βοηθός Οργάνωσης Παραγωγής: Κρίτωνας Ζαχαριάδης
Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Κατερίνα Νικολάου
Παραγωγή: Καλλιτεχνική Εταιρία Θεάτρου

Ερμηνεύουν:
Αντώνης Λουδάρος
Παυλίνα Χαρέλα

Παράσταση

Τρίτη 10 Μαρτίου 2020, ώρα 21.00

Το έργο είναι ακατάλληλο για ανηλίκους κάτω των 15 ετών

Εισιτήρια

Προπώληση: 13 ευρώ, 10 ευρώ μειωμένο (ανέργων, μαθητών, φοιτητών, άνω των 65, ΑμεΑ, πολυτέκνων)
Πόρτα: 15 ευρώ, 12 ευρώ μειωμένο
Ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις και συλλόγους

Προπώληση

Βιβλιοπωλείο Συμβολή, 238 402 8803

Πληροφορίες-Κρατήσεις

2310842509, 6934115555


Οι τριμερήτες μοναχοί – Μια ιστορία χάριτος στην περίοδο της Σαρακοστής!


…Τα χείλη του μουδιασμένα ζητούσαν νερό. Είχε τρεις μέρες να φάει και να πιει κάτι. Ακολουθίες πολύωρες, μετάνοιες, μελέτη, ο κανόνας στο κελί του, η κατα μόνας αγρυπνία.
Όλα μαζί του δίνανε μια μικρή γεύση από την άσκηση των μεγάλων ασκητών της ερήμου που ζούσανε έτσι όχι για μερικές ημέρες αλλά σχεδόν όλη τους την ζωή.
Ήταν τυπικό του μοναστηριού του να κρατούνε τριήμερη -απόλυτη- νηστεία οι πατέρες μέχρι την πρώτη Προηγιασμένη. Ήταν παράδοση να κάνουνε ένα γερό ξεκίνημα στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Δίψα. Αυτό το αίσθημα ήταν φοβερό. Ήταν πλέον Τετάρτη απόγευμα. Η Προηγιασμένη έφτανε στο τέλος της. Έφτανε η στιγμή που μετά από σχεδόν τρεις ημέρες πλήρους νηστείας θα άνοιγε το στόμα του για να φάει. Ο ιερέας κάλεσε τους πιστούς. «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Μια μικρή ζαλάδα τον έκανε να πιάσει την κολόνα του ναού. Ένας ένας οι μοναχοί σαν πουλάκια άνοιγαν το στόμα τους περιμένοντας την μάνα τους Εκκλησία να τα ταΐσει. Ήρθε η σειρά του. Άνοιξε το στόμα του.
Ο ιερέας λέγοντας «…εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον» τον μετάλαβε Σώμα και Αίμα Κυρίου. Το στόμα του γέμισε τροφή ουράνια. Για πρώτη φορά, εκείνη την στιγμή κατάλαβε, σαν να είχε κάποια Θεία επίσκεψη, ότι τρώει τον Θεό. Χρόνια μοναχός, εκείνη η στιγμή όμως άνοιξε ο πνευματικός κόσμος μέσα του, μπροστά του. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε. Πίστευε όμως τότε κατάλαβε. Κατάλαβε χωρίς εξηγήσεις, χωρίς ο ίδιος να μπορεί να καταλάβει πώς κατάλαβε.
Ανοιγόκλεισε τα μάτια του γεμάτος φόβο, χαρά, αγωνία, ειρήνη, πλήρη κατανόηση. Κατακλύστηκε από ευγνωμοσύνη. Απομακρυνθήκε από το Άγιο Ποτήριο. Πήγε και κάθισε και πάλι στο στασίδι του. Τα μάτια του ήταν διαφορετικά. Το κορμί του πλέον στεκόταν όπως οι αγιογραφίες του τοίχου. Ήταν και δεν ήταν πλέον εκεί. Όλα είχανε χαθεί πλέον. Η κούραση, η δίψα, η πείνα, οι λογισμοί, όλα χάθηκαν. Ένα πράγμα κυριαρχούσε πάνω στο είναι του. Αυτή η γεύση του Χριστού.
Η πρώτη Προηγισμένη Θεία Λειτουργία της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής μόλις είχε τελειώσει. Καθώς όλοι βγαίνανε από το Καθολικό του μοναστηριού μερικοί πατέρες τον άκουσαν να μονολογεί «πώς είναι δυνατόν να έφαγα εγώ τον Θεό; τί πήρα μέσα μου; έφαγα τον Χριστό, ξεδίψασα από το Αίμα Του, χόρτασα από το Σώμα Του…». Το βήμα του γοργό, λες και βιαζόταν να πάει κάπου.
Πρόλαβε και μπήκε στο κελί του. Εκεί μέσα, μόνος του πλέον, γονάτισε. Ούτε το ράσο έβγαλε, ούτε το καλυμαύχι του, ούτε το κουκούλι. Έτσι όπως ήταν γονάτισε χάμο. Άπλωσε τα χέρια του στο ξύλινο πάτωμα, όπως ένας ζητιάνος που ζητά έλεος.Σιωπή. Είχε βραδιάσει για τα καλά. Έμεινε έτσι ώρα αρκετή. Ξάφνου ανασηκώθηκε.
«Φτάνει Κύριε…φτάνει» είπε ξεσπώντας σε λυγμούς. «Δεν αντέχω την αγάπη Σου…αποτραβήξου γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει».
Οι λυγμοί σιγά σιγά σταμάτησαν, έμεινε με τα σιωπηλά του δάκρυα να διασχίζουν το πρόσωπό του. Έμεινε όρθιος με τα ράσα του, το κουκούλι στραβό πάνω στο καλυμαύχι του, τα μάτια του καθάρια, τα γένια του ανακατωμένα, τα χέρια του τρεμμάμενα.
Το κελάκι του να μοσχοβολά ευωδία που πρώτη φορά οσφράνθηκε στην ζωή του. Μα εκεί στα χείλη του ήταν ακόμα αυτή η γεύση του Θεού, αυτή η γεύση που πλέον θα τον συνόδευε για όλη του την ζωή. «Γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος» ήθελε να βροντοφωνάξει σε όλους τους ανθρώπους της γης.
«Ω, Χριστέ μου…θέλω να σε τρώω και να σε πίνω μέχρι να πάψω να υπάρχω», είπε σιγανά και σφράγισε το σώμα του με το σημείο του σταυρού.
Ακούστηκαν κάποιες πόρτες να ανοίγουν. Μετά από λίγο άνοιξε και την δική του πόρτα να δει τι γίνεται. Ξημέρωνε, αυτό είχε γίνει. Όλο το βράδυ πέρασε χωρίς να το αντιληφθεί. Δεν ένιωθε κούραση, δεν ένιωθε πείνα. Ένιωθε ταϊσμένος αιωνιότητα, αφθαρσία.
Δυο πατέρες τον συνάντησαν καθώς πήγαιναν στον ναό να τον ετοιμάσουν για την πρωινή ακολουθία. «Τόσο νωρίς πάτερ, ξεκουράστηκες»; τον ρώτησαν πρόσχαροι.Ίσιωσε το κουκούλι του. Τους κοίταξε στα μάτια. Εκείνοι τα χάσανε, σα να βλέπανε κάποιον άλλον άνθρωπο. «Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά», είπε και χαμήλωσε το βλέμμα του.
Οι πατέρες κοντοστάθηκαν με απορία, κοιτάχτηκαν αναζητώντας απάντηση σ’αυτό το φωτεινό αλλοιωμένο βλέμμα του αδελφού τους, αλλά δεν συνέχισαν. Πήγανε μέσα στο ναό. Άρχισαν να ανάβουν τα καντήλια. Εκείνος στάθηκε ακίνητος στο μέσο της αυλής.
Σήκωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό. Έκανε τον σταυρό του. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε κι αυτός στο ναό για την πρωινή ακουλουθία. Άλλη μια μέρα ξεκίνησε, άλλη μια μέρα πιο κοντά προς την Ζωή, την Αγάπη. Άλλη μια μέρα πιο κοντά στο τέλος που θα’ναι η αρχή.
Καθώς ανέβαινε στο στασίδι του το σώμα του ανατρίχιασε ολάκερο σα να απεκδυόνταν όλο αυτό το βίωμα. Χαμογέλασε συγκαταβατικά. «Μέχρι την άλλη φορά λοιπόν…» ψέλισε και έβγαλε το κομποσχοίνι από την τσέπη του ζωστικού του. Το τάλανο χτύπησε, η καμπάνα ήχησε. Άρχισαν να εισέρχονται στο Καθολικό οι πατέρες με τάξη και ησυχία. Οι μοναχοί πήρανε τις θέσεις τους. Ο εφημέριος φόρεσε το πετραχήλι του και έβαλε «Ευλογητός».
Στεκόταν στο στασίδι του και με το βλέμμα του κοιτούσε έναν έναν τους πατέρες. «Άραγε, πόσοι αδελφοί βίωσαν κάτι τέτοιο που εγώ για πρώτη φορά βίωσα χθες…» αναρωτήθηκε. Εκείνη τη στιγμή, ένας αδελφός περνούσε από μπροστά του.
Σταμάτησε. Γύρισε προς το μέρος του, του έπιασε το χέρι. «Μην τα αναλύεις πολύ…αυτά είναι πράγματα του Θεού…» είπε πραεία τη φωνή και πήγε προς το αναλόγιο για να διαβάσει το Κάθισμα του Ψαλτηρίου.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή μόλις είχε αρχίσει. Άλλη μια πορεία για την Ανάσταση που εφέτος ήρθε από την αρχή…
π. Παύλος Παπαδόπουλος



Τα ίδια… λάθη που κάνουμε σε μία σχέση



Τα ίδια… λάθη που κάνουμε σε μία σχέση

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Πολλές φορές τα λάθη που κάνουμε σε μία σχέση, λάθη που μας πονάνε και μας κάνουνε να υποφέρουμε, δεν είναι και τόσο σπάνια ή ασυνήθιστα. Αντιθέτως είναι καθημερινές συμπεριφορές που συμβαίνουν χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι εμείς είμαστε αυτοί που τις αναπαράγουμε και που τελικά έχουν ένα τοξικό αποτέλεσμα στις σχέσεις μας. Απλές καθημερινές συμπεριφορές και στάσεις ζωής που εύκολα θα συμβουλεύαμε έναν φίλο μας να τις αποφύγει, είναι συχνά τα ίδια λάθη που εμείς κάνουμε, επηρεάζοντας σοβαρά τη σταθερότητα της σχέσης μας με  τον σύντροφο μας.

1.  Θεωρούμε τον άλλο/η (και την σχέση) δεδομένο/η.
Με την πάροδο του χρόνου ξεχνάμε τη σημαντικότητα του άλλου στη ζωή μας, κατά συνέπεια και να του το δείχνουμε. Με εκείνες τις μικρές λεπτομέρειες, τις χειρονομίες, τις κουβέντες, τα βλέμματα, που δίνουν φροντίδα και αγάπη σε μία σχέση. Αντιθέτως αφήνουμε τη ρουτίνα να διαβρώνει την ποιότητα της σχέσης, αφήνουμε κατά μέρος την προσοχή που χρειάζεται ο άλλος, παύουμε να φροντίζουμε ότι είναι για εμάς σημαντικό και πολύτιμο.

2. Δείχνουμε έλλειψη σεβασμού στο σύντροφο μας.
Με την πάροδο του χρόνου παραμερίζουμε τις απόψεις του άλλου. Αδιαφορούμε ή αγνοούμε τι εκείνος /η θέλει, τι πιστεύει, τι χρειάζεται. Κάποτε όλα αυτά έπαιζαν μεγάλο ρόλο για εμάς. Σιγά σιγά όμως ξεχαστήκαμε και προσπεράσαμε τις ανάγκες των συντρόφων μας, φτάσαμε σε σημείο να τις αγνοούμε και ίσως κάποιοι συνειδητοποιήσουν ότι το ίδιο συνέβη και για εκείνους από τους συντρόφους τους…

3. Αμφιβάλλουμε και αμφισβητούμε διαρκώς τη σχέση. Με την πάροδο του χρόνου, τα ζευγάρια που δεν επενδύουν συναισθηματικά στη σχέση τους, νιώθουν την αγάπη τους να αποδυναμώνεται, κατά συνέπεια και η σιγουριά τους γι’ αυτή. Νιώθουν ανασφάλεια και όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οι επιλογές τους, τα συναισθήματα τους, οι αξίες τους… Η σχέση έτσι κλονίζεται συθέμελα, η εξέλιξη της παύει και αντιστρέφεται σε  μια αρνητική πορεία που συνήθως επιφέρει ψυχική κόπωση, μιζέρια και σίγουρα όχι, ευχάριστα συναισθήματα…

Όπως είδαμε και στα 3 κεντρικά σημεία της τοξικότητας, ο κοινός παρανομαστής ήταν η πάροδος του χρόνου. Ο χρόνος φθείρει αλλά κι ο χρόνος ωριμάζει. Είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε το θετικό σενάριο, να μην χάνουμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε προκειμένου να διατηρούμε την αρμονία στην σχέση μας.

Πώς να συζητήσετε το θέμα των ναρκωτικών με τα παιδιά σας



Πώς να συζητήσετε το θέμα των ναρκωτικών με τα παιδιά σας

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας
Αρκετοί γονείς αποφεύγουν να συζητούν με τα παιδιά τους για τα ναρκωτικά. Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με πολλή αγάπη και φροντίδα για το καλό τους και την ευτυχία τους. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι μπορεί να ‘’μπλέξουν’’, αρνούμαστε και να το σκεφτούμε...

Τα ναρκωτικά, την μάστιγα των σύγχρονων κοινωνιών, αυτές οι τοξικές ουσίες έχουν οδηγήσει πολύ κόσμο από την εξάρτηση μέχρι και τον θάνατο... Κι όμως, πολλά παιδιά δεν γνωρίζουν τι είναι, τι σημαίνει η χρήση τους και ποιες είναι οι ολέθριες συνέπειες τους. Και εμείς, οι γονείς, οφείλουμε να συζητήσουμε και να τους ενημερώσουμε γιατί είμαστε τα άτομα που ασκούμε την μεγαλύτερη επιρροή πάνω τους. 

Για αυτό το λόγο, όπως στην ιατρική, η πρόληψη σώζει ζωές… έτσι και μία τέτοια συζήτηση μπορεί να σώσει το παιδί μας από τα ναρκωτικά. Μέσα από την συζήτηση το παιδί μπορεί να αναπτύξει σωστή κριτική, και να αντιληφθεί τί είναι καλό και τι όχι για τη ζωή του.

Ας θέσουμε εδώ μερικά κρίσιμα σημεία για την προσέγγιση του θέματος:
1.      Πρέπει να υπάρχετε στη ζωή των παιδιών με ενεργό ρόλο. Δημιουργήστε κάποιες συνήθειες στο πρόγραμμα μαζί τους, όπως για παράδειγμα να ξέρουν ότι κάθε Τετάρτη και Σάββατο παίζουμε με τον μπαμπά μπάσκετ... Κάθε Τρίτη και Πέμπτη κάνουμε με την μαμά ποδήλατο... Στο καθημερινό σας πρόγραμμα να υπολογίζετε πάντα κάποιο χρόνο για να τον μοιραστείτε με τα παιδιά σας, για να συζητήσετε, να μάθετε τα ενδιαφέροντα τους…  Ασχοληθείτε μαζί τους!
2.      Δημιουργήστε ένα κλίμα εμπιστοσύνης με το παιδί σας, ώστε να γνωρίζει πως οτιδήποτε το απασχολεί,  μπορεί να έρθει να το μοιραστεί μαζί σας. Για αυτό, προσπαθήστε να είστε λογικοί, ανοιχτόμυαλοι και κυρίως ψύχραιμοι. Συζητήστε μαζί του σοβαρά, δώστε του να καταλάβει ότι είστε διαθέσιμοι να απαντήσετε στις απορίες του και τις ανησυχίες του.
3.      Είναι πολύ σημαντικό η στιγμή που θα επιλέξετε να συζητήσετε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, να είναι η κατάλληλη στιγμή. Σε μία ήρεμη στιγμή που είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια, όπως για παράδειγμα την ώρα που είστε στο σαλόνι και χαλαρώνετε. 
4.      Είναι σκόπιμο να μάθετε στο παιδί σας να λέει «ΟΧΙ», όταν χρειάζεται. Τα παιδιά και κυρίως οι έφηβοι «κουβαλούν» πολλή ανασφάλεια. Θα πρέπει να μάθουν να υποστηρίζουν τις απόψεις τους με αυτοπεποίθηση, και αυτό ξεκινάει από εμάς. Όταν μας εκφράζουν τις απόψεις τους πρέπει να ακούμε προσεκτικά και όχι να κατακρίνουμε και να δημιουργούμε εντάσεις και διαφωνίες. Με αυτό τον τρόπο, θα τους είναι πιο εύκολο να λένε «ΟΧΙ» στους πειρασμούς.
5.      Αποφεύγετε τις συγκρούσεις. Να ακούτε τις απόψεις τους χωρίς να δημιουργείτε εντάσεις. Στηρίζετε την άποψη του μαζί με την δική σας…
6.      Μην ξεχνάτε να επιβάλλετε όρια στο παιδί. Τα όρια είναι κάποιοι βασικοί κανόνες που υπάρχουν μέσα στο σπίτι και ακολουθούνται από όλα τα μέλη. Μπορείτε να κάνετε κάποια παραδείγματα και να τους προτείνετε πώς να αντιδράσουν στην περίπτωση που συζητηθεί το θέμα των ναρκωτικών στην παρέα τους ή στην περίπτωση που έρθουν αντιμέτωποι με άτομο με ναρκωτικά στα χέρια. Να τους τονίζετε πως είστε διαθέσιμοι να τα βοηθήσετε οποιαδήποτε στιγμή.
7.      Τα παιδιά θέλουν αγάπη, κατανόηση και φροντίδα. Ειδικά τα παιδιά με   χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραστρατήσουν. Να δίνετε έμφαση στα καλά τους στοιχεία, να αναδεικνύετε τις σωστές πράξεις, να τα κάνετε να νιώθουν όμορφα για τον εαυτό τους.

Μην δυσκολεύεστε να συζητάτε αυτά τα θέματα με τα παιδιά σας, όσο πιο σύντομα γνωρίζουν τα παιδιά μας «τι είναι τα ναρκωτικά», τόσο καλύτερα θα κατανοήσουν και θα αποφασίσουν πώς (ίσως) δεν θέλουν να έχουν σχέση με αυτά. Όμως μην  ξεχνάτε πως τα λάθη είναι για τους ανθρώπους και όσο πιο γρήγορα προλάβουμε κάποιες καταστάσεις τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχετε...


Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Όσο μεγαλώνουμε… ωριμάζουμε και όσο ωριμάζουμε… μαθαίνουμε



Όσο μεγαλώνουμε… ωριμάζουμε και όσο ωριμάζουμε… μαθαίνουμε
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Όσο μεγαλώνουμε… ωριμάζουμε. Δεν ωριμάζουμε όμως γιατί αλλάζει η εμφάνιση μας (μπορεί για παράδειγμα να εμφανίσουμε κάποιες ρυτίδες ή να αποκτήσουμε πρεσβυωπία), ούτε γιατί ανεβαίνει ένας αριθμός στην ηλικία, για κάθε χρόνο που περνάει. Η ωριμότητα επέρχεται με τα χρόνια γιατί οι εμπειρίες μας αυξήθηκαν και μας δίδαξαν πολλά.
Αυτές οι εμπειρίες είναι συνήθως οι δυσάρεστες στιγμές που λυπηθήκαμε πολύ, μας δίδαξαν και μας έμαθαν να μην πληγωνόμαστε τόσο εύκολα. Στιγμές που προδοθήκαμε από σχέσεις ή φίλους, στιγμές που γίναμε χίλια κομμάτια για να εξυπηρετήσουμε και δεν ακούσαμε ένα ευχαριστώ, στιγμές ανεκπλήρωτου έρωτα και απωθημένων που «ταλαιπώρησαν» το μυαλό και την καρδιά.
Τι μάθαμε λοιπόν;
1). Αντιληφθήκαμε ποιοι αξίζουν να είναι δίπλα μας και ποιοι όχι. Μέσα από τις πράξεις και τις συζητήσεις, κατανοήσαμε ποιους αξίζει να προσπαθήσουμε να τους έχουμε κοντά μας και ποιοι ήρθαν στην ζωή μας ως περαστικοί. Περαστικοί γιατί επενδύσαμε κάποια όνειρα μας, πιστέψαμε κάποια λόγια, τα οποία δεν υλοποιήθηκαν… και είναι αυτοί που μας έκαναν να καταλάβουμε πως στην κοινωνία θα συναντήσουμε ανθρώπους που θα ζητήσουν και δεν θα δώσουν, θα πάρουν και δεν θα ανταποδώσουν… αυτοί τελικά που αντιληφθήκαμε πως δεν χρειάζεται να συναναστρεφόμαστε πια.
2). Σε αυτές τις στιγμές είναι που θα αρχίσει να μας δελεάσει η ιδέα της μοναχικότητας. Η ιδέα του να περάσουμε χρόνο με τον εαυτό μας και ίσως ένα ωραίο βιβλίο. Οι μόνες φορές που θα αποχωριστούμε την μοναξιά μας, θα είναι για να συναναστραφούμε με ανθρώπους που θα μας κάνουν να περάσουμε όμορφα, ζεστά και οικεία.
3). Έχουμε μάθει πια ποιους να εμπιστευόμαστε, έχουμε μάθει να διακρίνουμε από τα πρώτα λεπτά μιας γνωριμίας αν μας ταιριάζεις ο άλλος, όχι μόνο ως σύντροφος αλλά και ως παρέα. Έχουμε μάθει σε ποιους θα «ανοίγουμε» την καρδιά μας και σε ποιους θα την φυλάμε ως κόρην οφθαλμού.
4). Έχουμε καταλάβει πόσο σημαντική είναι η αξία του εαυτού μας, της αξιοπρέπειας και του σεβασμού. Δεν χαριζόμαστε σε κανέναν και δεν «πέφτουμε» στο επίπεδο κανενός. Κοιτάμε πρώτα να είμαστε καλά και ύστερα για τους άλλους. Κοιτάμε να μας σέβονται, αν όχι αποχωρούμε. Δεν επιμένουμε σε ελαττωματικές καταστάσεις. Δεν γίνεται γιατί μεγάλωσε το ΕΓΩ μας αλλά γιατί μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε και όσο ωριμάζουμε… μαθαίνουμε!
5). Τέλος, συμφιλιωθήκαμε με τον χρόνο και καταλάβαμε πως δεν θα τον σπαταλήσουμε σε ανούσιες καταστάσεις. Δεν θα διστάσουμε να αρνηθούμε προτάσεις που δεν μας αρέσουν ή δεν μας ενδιαφέρουν, δεν θα ντραπούμε να απαντήσουμε σε προκλήσεις που παλιότερα σιωπούσαμε.
Γενικώς,  όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε… συνεχίζουμε να μαθαίνουμε πως θα είμαστε καλά και ευτυχισμένοι και πως δεν θα επιτρέπουμε στους άλλους να μας πληγώνουν.

Ας αφεθούμε ελεύθεροι και να συζητάμε αυτά που νιώθουμε



Ας αφεθούμε ελεύθεροι και να συζητάμε αυτά που νιώθουμε
Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Οι άνθρωποι συχνά ή με τις εκφράσεις στο πρόσωπο μας ή με τη χροιά της φωνή μας ή τη στάση του σώματος μας  εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα μας, τα οποία μπορεί να είναι είτε θετικά (χαρά, γέλιο, ανυπομονησία…) είτε αρνητικά (λύπη, θυμός, εκνευρισμός…) Είναι όλα αυτά που αισθανόμαστε και πηγάζουν από τον εσωτερικό μας κόσμο και μπορούν να διακρίνουν, να αναγνωρίζουν και να καταλάβουν τα άτομα που μας περιβάλλουν.
Παρόλα αυτά, στις μέρες μας οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να καταπνίξουμε τα συναισθήματα μας ώστε να μην αντιληφθούν οι υπόλοιποι την ψυχική μας κατάσταση. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν είναι σωστό, δεν πρέπει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας. Καλό θα ήταν να εξωτερικεύουμε τη διάθεση μας, να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, γιατί με αυτό τον τρόπο θα είμαστε ψυχικά υγιής, ευτυχισμένοι, και θα νιώθουμε μεγαλύτερη ανακούφιση και ευεξία.
Είναι απαραίτητο να κάνουμε την εσωτερική μας αναζήτηση, να έρθουμε σε επικοινωνία με τον εαυτό μας για να μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Το αποτέλεσμα αυτής της αναζήτησης είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι σε όλους τους τομείς όπως στη σχέση μας, στην οικογένεια μας, στους φίλους μας και  στη δουλειά μας. Η έκφραση των συναισθημάτων, θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα, καθώς βγάζεις από μέσα σου οτιδήποτε σε αγχώνει και νιώθεις πως απαλύνεται ο πόνος καθώς το μοιράζεσαι.
Μιλάω περισσότερο για την έκφραση των αρνητικών συναισθημάτων γιατί αυτά είναι που πρέπει να βρουν διέξοδο, που δημιουργούν τις νοσηρές καταστάσεις στη ζωή μας. Τα αρνητικά συναισθήματα όπως το μίσος, ο θυμός, η ζήλια και η στεναχώρια, όταν φτάνουν στην υπερβολή έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινότητα μας. Αν τα εκφράσουμε όμως πριν φτάσουν στην υπερβολή θα νιώσουμε ηρεμία και ανακούφιση...
Καλό θα μας κάνει να αφεθούμε ελεύθεροι και να συζητάμε αυτά που νιώθουμε και βιώνουμε καθώς και τις αντιδράσεις μας σε κάθε τι που συμβαίνει. Σε καμία περίπτωση δεν συζητάμε τα πάντα με τον οποιονδήποτε. Είναι προτιμότερο να εξωτερικευόμαστε στους δικούς μας ανθρώπους, σε αυτούς που νιώθουμε πως μας αγαπούν και εμπιστευόμαστε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...