Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

ΔΩΔΕΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΚΙΤΣΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.

Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Με αφορμή τη σημερινή Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, το 1againstracism.gr ζήτησε από δώδεκα Έλληνες σκιτσογράφους να ενώσουν τις πένες τους, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και τη ρατσιστική βία.

Ακολουθούν με αλφαβητική σειρά τα έργα που αφιέρωσαν στην εκστρατεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κατά του ρατσισμού, έχοντας στο μυαλό τους το σύνθημα «Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!».

Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Δημήτρη Γεωργοπάλη


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη




Σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό


Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Βασίλη Παπαγεωργίου


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό
Σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη

Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Soloup


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο του Ηλία Ταμπακέα


Δώδεκα καλλιτέχνες σκιτσάρουν για το ρατσισμό

Σκίτσο της Μαρίας Τζαμπούρα






ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!!!

Η συγκλονιστική ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη για την Κύπρο

Ο Νομπελίστας ποιητής, σε αυτή την ξεχασμένη ομιλία, αναφέρεται στην εμπειρία του από τους 5 μήνες που έζησε στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1970 αποδίδοντας μοναδικά την ιστορία και την παλλόμενη ταυτότητά της. Μιλάει και για τον Μακάριο, ενώ σημειώνει: «Αλλά αυτό είναι το θαύμα. Να δυναμώνεις και να αντρειεύεσαι τότε ακριβώς που κινδυνεύεις να χάσεις αυτά που αγαπάς, όμως να ξέρεις πως είναι δικά σου, κατάδικά σου. Και να τους δίνεις την χροιά του ακατάλυτου και του αιώνιου...»

Αναλυτικά η ομιλία -που αυτές τις κρίσιμες και πάλι στιγμές όπου τίθενται και θέματα ταυτότητας και συνέχειας διαβάζεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον- έχει ως εξής:

«Με έχουν ονομάσει, κατά καιρούς, ποιητή της θάλασσας, ποιητή των νησιών και του ήλιου. Και ώς ένα σημείο είμαι. Αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Δεν είμαι μόνο αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς, όταν ακούει τέτοιους χαρακτηρισμούς και νομίζει ότι έχει να κάνει με εντυπώσεις και περιγραφές, με μια απλή φυσιολατρεία. Τα φυσικά στοιχεία έχουν μια δεύτερη και μια τρίτη σημασία, όπου η γλώσσα και η ιστορική μνήμη εμπλέκονται και δημιουργούν μια άλλη πραγματικότητα, για τις καθημερινές μας στιγμές ασύλληπτη. Αποτελούν, θα έλεγα, στην κλίμακα του πνεύματος, ένα αλφάβητο που με την κατάλληλη χρήση του, εξαιρετικά δύσκολη –πρέπει να το πω και αυτό αμέσως–, ξεκλειδώνει τα μυστικά και αποδίδει το μυστήριο που μας περιβάλλει, το κάνει προσιτό στην ψυχή μας. Και η ψυχή μας είναι μεγάλη υπόθεση. Η ατομική μας ψυχή και η ομαδική. Γιατί υπάρχει και η ομαδική ψυχή, που αντιπροσωπεύει κάθε λαό στο σύνολό του και στην ιδιοτυπία του. Απ' αυτή την άποψη ήθελα να πω λίγα πράγματα, και αν μίλησα στην αρχή για τον εαυτό μου –πράγμα που δεν το συνηθίζω– το έκανα για να φτάσω ακριβώς εκεί.

Μου δόθηκε η ευκαιρία στους πέντε μήνες που πέρασα στην Κύπρο το καλοκαίρι του '70, να την τριγυρίσω όλη, να δω τα αρχαία της, τα Βυζαντινά της, τα σημερινά της, σε αδιάσπαστη συνέχεια, σε αδιάσπαστη ενότητα ανάμεσα τους και ανάμεσά στο τοπίο. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Με εντυπωσίασε και μου έδωσε μια βαθιάν ικανοποίηση, θα έλεγα μιαν επαλήθευση της ταυτότητάς μου σαν μέλους μιας κοινότητας που σαν Γένος επέτυχε πάντοτε.

Ο Ελληνισμός είναι μια κοινότητα που με ποικίλες μορφές και κάτω από ποικίλες περιστάσεις αντίξοες, δραματικές, εξοντωτικές κάποτε, κατάφερε παρ' όλα αυτά να επιβιώσει. Δεν ξέρω αν έχουμε άλλο τέτοιο παράδειγμα στην ιστορία. Και το μόνο του όπλο, αλλά ένα όπλο μοναδικό και παντοδύναμο, εστάθηκε η γλώσσα του. Η «ελληνική λαλιά», όπως έλεγε ο Καβάφης, «ως την Βακτριανή την πήγαμε – ως τους Ινδούς».

Να γιατί είμαι υπερήφανος ασκώντας μια τέχνη που χρησιμοποιεί ακριβώς αυτό το όργανο. Και να γιατί μου έδωσε τόση ικανοποίηση η συμβίωσή μου με την πραγματικότητα της Κύπρου. Γιατί βρήκα τα «ανάλογα» της γλώσσας αυτής, έξω από κάθε ιστορική ή πολιτική σκοπιμότητα, σ' αυτή τη «μνήμη» που την κουβαλάτε και την εξωτερικεύετε όλοι σας και που είναι μαρτυρία ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού.

Αυτό που θαυμάζουμε στην ελληνική τέχνη της ακμής, δεν είναι αυτό που πίστεψαν οι Δυτικοί ότι συνεχίστηκε με την Αναγέννηση. Ούτε αυτό που πραγματοποιήσανε αργότερα με τα νεοκλασσικά κτίρια που κοσμούν τις πρωτεύουσές τους. Είναι μια ειδική αίσθηση για τα πράγματα και τις αναμεταξύ τους σχέσεις, που οδηγεί στην ευγένεια, είτε καταπιάνεσαι με μεγάλα είτε με ταπεινά έργα. Για την αντίληψή μου –θα μπορούσα να πω για την αντίληψη ολόκληρης της γενεάς μου– η συνέχεια του πνεύματος εκείνου πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνον από τον λαϊκό πολιτισμό. Μια εσωτερική αυλή σπιτιού με τους ασβεστωμένους τοίχους, τα λουλούδια στους τενεκέδες, τα πέτρινα σκαλάκια, ή ένας περίβολος μοναστηριού με τα κυπαρίσσια, τη στέρνα, τις στοές και τα κελλιά, βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην αντίληψη που έφτιαχνε τους Απόλλωνες και τις νίκες, τους Οσίους και τις Θεομήτορες, απ' όλες τις μεγαλόπρεπες κολόνες και μετόπες των Ευρωπαϊκών Ανακτόρων. Και αυτό συνέβη επειδή, αξεδιάλυτα συνυφασμένα, το τοπίο και η γλώσσα, επιβιώσανε μέσα στο ομαδικό υποσυνείδητο, διατηρηθήκανε μέσα στους ύμνους της Ορθοδοξίας και στα Δημοτικά Τραγούδια –το παρατηρούμε αυτό εντελώς ιδιαίτερα στην Κύπρο– και έφτασαν ώς τις μέρες μας, είτε οι καιροί ήτανε καλοί είτε χαλεποί. Τολμώ, μάλιστα, να πω ότι λειτουργήσανε πιο οργανικά και πιο έντονα στη δεύτερη περίπτωση – κάτι που γεννά την απορία των ξένων και παραμένει για την αντίληψή τους ακατανόητο. Πολύ συχνά μου έτυχε να με ρωτήσουνε στις συνεντεύξεις: Για ποιό λόγο η ποίηση η ελληνική γυρίζει στην μοίρα του φορέα της; Καμιά σχεδόν ποίηση ξένης χώρας δεν ασχολείται με την Ιστορία και την μοίρα του λαού της. Τους απάντησα: Επειδή ο Ελληνισμός έζησε πάντοτε κοντά στον κίνδυνο. Επειδή ό,τι κινδυνεύει, ζητάς να το διασώσεις. Επειδή νιώθουμε μόνοι. Επειδή σαν πολιτιστική μονάδα δεν έχουμε συγγενείς. Και επειδή –προσθέτω εγώ τώρα μεταξύ μας– στο βάθος μας φοβόντουσαν πάντοτε, όσο αδύναμοι και αν είμασταν. Και μας πολεμούσανε, «Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι!», για να ξαναθυμηθώ τον Σολωμό. Ή μήπως αυτό δεν συμβαίνει σήμερα με την Κύπρο;

Μου επεφύλαξε η τύχη την τιμή να γνωρίσω τον Εθνάρχη Μακάριο σε μιαν από τις κορυφαίες στιγμές της δράσης του. Και την θλιβερή τιμή να παραστώ εχθές στην επιμνημόσυνη δέηση για ανάπαυση της ψυχής του. Το αγωνιστικό του σθένος, την ψυχική του αντοχή, το κάλλος του, τα αντλούσε από την μεγάλη δεξαμενή που αποτελείτε όλοι σας – ολόκληρος ο κυπριακός λαός. Για αυτό τη συνέχεια την βλέπουμε σήμερα και θα την βλέπουμε πάντοτε –αρκεί να υπάρχει ενότητα– ολοένα πιο δυνατή, πιο αποφασιστική επάνω στα δικά του βήματα.

Αλλά αυτό είναι το θαύμα. Να δυναμώνεις και να αντρειεύεσαι τότε ακριβώς που κινδυνεύεις να χάσεις αυτά που αγαπάς, όμως να ξέρεις πως είναι δικά σου, κατάδικά σου. Και να τους δίνεις την χροιά του ακατάλυτου και του αιώνιου...»






ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

SLEEPING WITH THE ENEMY.


Sleeping with the enemyΜπουρδέλα για τους ναζί. Πόρνες στο Παρίσι. Καταδικασμένες στη μνήμη όλου του κόσμου. Κανάκευαν τις ορμές των κατακτητών. Μετά την απελευθέρωση, διασύρθηκαν. Τελείωσαν. Ίσως έμειναν χορτάτες για λίγο καιρό, ίσως είχαν ειδικά δελτία κυκλοφορίας, ίσως δεν ένιωσαν πόλεμο, αλλά ήταν οι χειρότερες πόρνες στην Ιστορία. Οι πόρνες των ναζί.

Ποτέ δεν έλειψαν αντίστοιχες πόρνες σε όλους τους πολέμους. Και στο Βιετνάμ και στην Ινδία και στη Βοσνία και στην Ελλάδα του 2013. Αυτές οι τελευταίες, δεν άνοιξαν ακόμη τα πόδια στους κατακτητές. Έκαναν κάτι χειρότερο, άνοιξαν το στόμα τους και φώναξαν «Σφάξτε την Κύπρο».

Βρώμα και δυσωδία από τις πόρνες της καθημερινότητας. Παίρνουν γραμμή από τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τσατσάδες που προσεύχονται νυχθημερόν να τελειώσει η Κύπρος. Να σβήσει η οικονομία της. Να πεινάσουν οι πολίτες της.

Εύχονται να νικήσουν και εκεί οι Γερμανοί. Αυτές οι πόρνες, είναι οι αλεπούδες με την κομμένη ουρά που θέλουν να επιβάλουν τη φρίκη τους ως μονόδρομο. Ως αναγκαιότητα. Ως μόνη σωτηρία. Είναι κουφάρια δίχως ψυχή.

Είναι οι πόρνες που χαίρονται όταν γιγαντώνεται το αδιέξοδο της Κύπρου. Αυτές που ηδονίζονται να βλέπουν τους Κύπριους να παλεύουν ολομόναχοι. Εγκαταλειμμένοι από Ελλάδα, Ρωσία και Ευρώπη. Είναι οι ίδιες πόρνες που κρυφά χαίρονταν όταν οι Τούρκοι έπαιρναν το μισό νησί. Και τώρα φανερά χαίρονται που οι Γερμανοί προσπαθούν να πάρουν το υπόλοιπο.

Ευτυχώς αυτές οι πόρνες δε ζούσαν όταν έμπαιναν στην Αθήνα οι Γερμανοί ναζί. Θα είχαν βγει στους δρόμους να τους υποδεχθούν ολόγυμνες. Να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Να κανακέψουν κι αυτές τις ορμές των κατακτητών.

Εκείνη τη χαμένη ευκαιρία τους αναπληρώνουν τώρα. Πανηγυρίζουν που, εύχομαι προσωρινά, οι Κύπριοι τιμωρούνται για τα «όχι» που έτριψαν στα μούτρα των Γερμανών. Στην υποκρισία των Βρυξελλών. Στους οικονομικούς στρατούς της τρόικας. Απολαμβάνουν οι πόρνες, το θέαμα των Κυπρίων στα ΑΤΜ.

Θέλουν να δουν αίμα στην Κύπρο. Λουκέτα. Θανάτους από ελλείψεις φαρμάκων. Στραγγαλισμό της ανεξαρτησίας. Για να δικαιωθούν επειδή στήριξαν τους μονόδρομους των κατακτητών. Μονόδρομοι που γέμισαν με αίμα την Ελλάδα, με λουκέτα, με άνεργους, με έλλειψη φαρμάκων, με εκτέλεση της ανεξαρτησίας.

Δεν έχουν άλλα επιχειρήματα για να στηρίξουν την προδοσία τους οι πόρνες. Η καταστροφή της Κύπρου θα ήταν το καλύτερο επιχείρημά τους. Δε μπορούν να υποστηρίζουν άλλο ότι ο μονόδρομος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τη Γερμανία έσωσε κάτι, αλλά θα μπορούν να δείχνουν την Κύπρο και να λένε «ορίστε τι παθαίνει όποιος δεν υπακούει στον κατακτητή».

Λες κι εμείς που υπακούσαμε, δεν τα ζήσαμε. Δε δυστυχούμε. Δε χανόμαστε. Δεν καταστραφήκαμε. Και τα χειρότερα έρχονται για εμάς. Για την Κύπρο ό,τι κι αν έρθει, θα έχει δώσει τη μάχη της. Θα έχει αφήσει το αποτύπωμά της. Θα γίνει σημείο αναφοράς με θετικό πρόσημο. Πολύ σωστά το είπε ο κύπριος βουλευτής Αδάμος Αδάμου «Γιορτή δική μας παραμονή δική σας», εννοώντας ότι αν περάσει το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, η Ελλάδα έχει σειρά.

Και φυσικά δε θα την πληρώσουν όσοι έχουν τα εκατομμύριά τους στην «έντιμη» Ελβετία, στην «πάναγνη» Γερμανία, στο «αθώο» Λιχτενστάιν, αλλά όσοι μάζεψαν κάτι ψιλολόγια και τα έχωσαν σε ελληνικές τράπεζες. Ό,τι απέμεινε δηλαδή. Αυτά τα ολίγα. Αλλά ακόμη κι όταν αυτά χαθούν, οι πόρνες θα χαρούν. Θα πανηγυρίσουν.

Θα μιλήσουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Θα αποθεώσουν το «ναι σε όλα» τα βίτσια των κατακτητών. Θα μας κατηγορήσουν πάλι για την πλαστή ευημερία που ζήσαμε και θα υποστηρίξουν ξανά ότι τώρα πρέπει να τιμωρηθούμε. Λες και οι πόρνες είναι ο Θεός που μας τιμωρεί. Λες και το να ζεις αξιοπρεπώς είναι έγκλημα. Λες και το να μην πεινάς είναι κολάσιμο. Λες και το να γελάς απαγορεύεται.

Έτσι θέλουν τους Κύπριους τώρα. Να γίνουν όπως κι εμείς. Στημένοι στην ουρά όχι των ΑΤΜ αλλά με τα χέρια ψηλά για μια σακούλα τρόφιμα. Είναι οι πόρνες ανάμεσά μας. Οι πόρνες που βαφτίζουν επένδυση τη λεηλασία στις Σκουριές Χαλκιδικής. Οι πόρνες που είναι έτοιμες να υπερασπιστούν κάθε κατοχή, κάθε λεηλασία. Τότε, αν νικήσουν, εκτός από το στόμα τους θ’ ανοίξουν και τα πόδια τους για να κερδίσουν το κάτι τις παραπάνω.

Ευτυχώς, όμως, που δεν υπάρχουν μόνο πόρνες. Ευτυχώς που υπάρχουν ντουβάρια σ’ αυτή τη γη και ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι που γράφουν πάνω τους…
Sleeping with the enemy


ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ





ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

Η ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ


Click on the slide!
Τη «συνεχιζόμενη αλληλεγγύη» των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Ελλάδα, καθώς προσπαθεί να ανασυγκροτήσει την οικονομία της, υπογραμμίζει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Μπαράκ Ομπάμα, στην καθιερωμένη ετήσια προκήρυξή του για την ελληνική εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, εγκωμιάζοντας παράλληλα τη συμβολή των Ελληνοαμερικανών στον «εμπλουτισμό» του Αμερικανικού Έθνους.

Ο πρόεδρος Ομπάμα επισημαίνει ότι «κάθε χρόνο, η Αμερική γιορτάζει την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας για την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ της γενέτειρας της δημοκρατίας και της παλαιότερης δημοκρατίας του κόσμου. Αναγνωρίζουμε τις διαρκείς συνεισφορές των Ελλήνων της Αμερικής», όπως τονίζει, προσθέτοντας ότι «στοχαζόμαστε πάνω στις αρχαίες ελληνικές αρχές που ενέπνευσαν του Ιδρυτές μας να κατοχυρωθούν οι εξουσίες της κυβέρνησης στα χέρια του λαού».

Στη συνέχεια, αναφέρει -μεταξύ άλλων- ότι «τόσο στην Αμερική, όσο και στην Ελλάδα, είμαστε κληρονόμοι των μεγάλων δημοκρατιών» και «οι λαοί μας έχουν μάθει ότι η δημοκρατία ανθεί όταν σεβόμαστε τις διαφορές μας, εμμένουμε στις αρχές που μας ενώνουν και προχωρούμε με κοινό σκοπό».

Ο Αμερικανός ηγέτης συγχαίρει την Ελλάδα ένα «πολύτιμο σύμμαχο του ΝΑΤΟ», καθώς τιμά την 192η επέτειο από την ανεξαρτησία της και «υποσχόμαστε τη συνεχιζόμενη αλληλεγγύη μας, καθώς η χώρα προσπαθεί να ανασυγκροτήσει την οικονομία της», όπως τονίζει, υπογραμμίζοντας ότι εν όψει των δυσχερειών, η Αμερική στέκεται με τον Ελληνικό λαό, με τη σιγουριά ότι μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του 21ου αιώνα, προασπίζοντας τα αρχαία ιδανικά του.
ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...