Μέσα από την πληθώρα των λαϊκών μύθων και δοξασιών στους Προμάχους, ξεχωρίζει και αυτός του "ντίβου ντέτε" (άγριο παιδί).
Ερευνήσαμε το θέμα, ρωτήσαμε αρκετούς ηλικιωμένους κυρίως κατοίκους και σας παρουσιάζουμε την ιστορία, η οποία χάνεται στα βάθη των χρόνων.
Πριν από πάρα πολλά χρόνια, ζούσε στο χωριό ένας ιδιότροπος και σέρτικος άνθρωπος, έχοντας πρόβατα και μουλάρια, δουλεύοντας στο βουνό και στο μαντρί του.
Είχε λοιπόν υπό την προστασία του ένα μικρό παιδί, ένα ψυχοπαίδι, το οποίο του έκανε διάφορα θελήματα και δουλειές και σε αντάλλαγμα ο αυστηρός άνδρας του πρόσφερε στέγη και τροφή.
Μια μέρα, όταν ήταν η εποχή του κουρέματος των προβάτων, οι δυο τους ασχολούνταν με την καταμέτρηση, το κούρεμα και την τακτοποίηση του μαλλιού. Η όλη εργασία γινόταν στο μαντρί, στους πρόποδες του βουνού. Απασχολημένοι όπως ήταν και οι δυο τους, δεν αντιλήφθηκαν, ότι τα μουλάρια, που ήταν παραδίπλα, βρήκαν διέξοδο και έφυγαν στο βουνό.
Σε κάποια στιγμή ο μεγάλος άντρας αντιλαμβάνεται την απουσία των μουλαριών και βρίζοντας και πετώντας τα ψαλίδια, δίνει εντολή στο μικρό ψυχοπαίδι να πάει γρήγορα στο βουνό, να βρει το κοπάδι των μουλαριών και να τα οδηγήσει πίσω στον περιφραγμένο χώρο, όπου σταβλίζονταν. Του είπε μάλιστα με έντονο ύφος, πως αν δεν τα βρει, να μη γυρίσει πίσω.
Ταραγμένο το μικρό παιδί, παίρνει ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό στον τουρβά του και αναχωρεί για το βουνό, με την ελπίδα να βρει τα χαμένα ζώα.
Ακολούθησε το γνωστό μονοπάτι, που συνήθως έπαιρναν τα μουλάρια και σε λίγη ώρα έφτασε στο πυκνόφυτο δάσος. Περιπλανιόταν με τις ώρες, αλλά για κακή του τύχη, δεν είχε αποτέλεσμα.
Ο ήλιος κρύφτηκε και μετά από λίγο, το πυκνό σκοτάδι σκέπασε τα πάντα, προκαλώντας στον μικρό φόβο και απογοήτευση.
Φοβόταν το ξύλο, που θα έτρωγε από το βίαιο αφεντικό του.
Απελπισμένος λοιπόν από τις άτυχες έρευνες του, σήκωσε τα μάτια του ψηλά στο θεό και προσευχήθηκε να τον μεταμορφώσει σε πουλί, για να μη μπορεί κανείς να του κάνει κακό.
Έτσι κι έγινε, ο θεός τον άκουσε και τον μεταμόρφωσε σε ένα μικρό πουλί με μεγάλο κεφάλι, που είχε σχεδόν ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Κι έτσι το μικρό ψυχοπαίδι, γλίτωσε το ξύλο από το αφεντικό του και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να περιφέρεται στο δάσος κάνοντας έναν ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ήχο, φωνάζοντας τα χαμένα μουλάρια.
Αρκετοί ηλικιωμένοι ισχυρίζονται ότι έχουν δει το "ντίβου ντέτε" συνήθως τα απογεύματα και πάντα κοντά σε κοπάδια μουλαριών.
Μάλιστα στην λαογραφία μας έχει περάσει το "ντίβου ντέτε" σαν μπαμπούλας και πολλές μαμάδες τρομάζουν και απειλούν τα μικρά παιδιά, για να παραμένουν φρόνιμα.
Αυτός είναι ο θρύλος του "ντίβου ντέτε" τον οποίο καταγράφουμε για να μη ξεχαστεί και να μη χαθεί στους δύσκολους και παγκοσμιοποιημένους καιρούς που διέρχεται ο τόπος μας.
1 σχόλια :
Πολύ ενδιαφέρον! Μπράβο για την προσπάθεια που κάνατε να συλλέξετε τα στοιχεία γύρω από αυτή την ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.