Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2022

Οι ιστορικοί ράφτες των Προμάχων.


Έχοντας πληρώσει βαρύ τίμημα, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό κατά τη διάρκεια των μεγάλων πολέμων και του εμφυλίου, οι κάτοικοι των Προμάχων, απαρνούμενοι να εγκαταλείψουν τα πατρώα εδάφη, έσκυψαν το κεφάλι, έβαλαν μπροστά τα στήθη τους και αγωνίζονταν να ορθοποδήσουν στον ρημαγμένο ιστορικό τόπο τους.
Έτσι, δείχνοντας καρτερικότητα, υπομονή και πολύ μόχθο, αγωνίζονταν να επιβιώσουν στις νέες μεταπολεμικές εποχές που διαφαίνονταν τις δεκαετίες 50', 60' και 70'.
Με τις υποδομές να είναι σχεδόν ανύπαρκτες και τον "πολιτισμό" να αργεί να έρθει από το κέντρο στην εσχατιά της πατρίδας, δημιουργήθηκε ένα εσωτερικό αναπτυξιακό κίνημα, με την λειτουργία υποτυπωδών παντοπωλείων, καφενείων, σιδηρουργείων, νερόμυλων και φούρνων, επιδιώκοντας να καλύψει τις άμεσες ανάγκες του πληθυσμού.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 άρχισαν να ξεπηδούν οι περίφημοι ράφτες, θέλοντας έτσι να καλύψουν την ανάγκη του πολυπληθούς οικισμού για ένδυση, μιας και υπήρχε έλλειψη τέτοιων ειδών ακόμη και στην πρωτεύουσα της επαρχίας, Αρδέα.
Τα ραφεία, ήταν κάποιες μεγάλες σάλες στο ισόγειο των σπιτιών, είχαν πολλά ράφια γεμάτα με τα απαραίτητα τόπια κάθε λογής υφασμάτων, έναν μεγάλο πάγκο με ένα σωρό εργαλεία κοπής και ραφής, ψαλίδια, πλαστικές μεζούρες, πατρόν, το ατμοσίδερο και φυσικά το χαρακτηριστικό σαπουνάκι, που οι μόδιστροι σχεδίαζαν πάνω στο ύφασμα τις δημιουργίες τους.

Και βέβαια, οι επικές ραπτομηχανές "Singer", οι πρώτες εκ των οποίων ήταν ποδοκίνητες, ενώ με το πέρασμα των ετών αντικαταστάθηκαν από τις αυτοκινούμενες ηλεκτρικές.
Οι ράφτες, άλλοι αυτοδίδακτοι κι άλλοι σπουδαγμένοι στο αντικείμενο, σε κρατικά ιδρύματα, αποτελούσαν κεντρικά πρόσωπα ειδικά τις περιόδους παραμονών των μεγάλων εορτών, Πάσχα, Χριστούγεννα, Παναγίας και Αγίου Δημητρίου, αφού όλη η οικογένεια ήθελε να προμηθευτεί το γιορτινό της ντύσιμο. Τις ημέρες εκείνες, στα ραφεία δημιουργούνταν συνωστισμός και οι υπομονετικοί μόδιστροι πάσχιζαν να ικανοποιήσουν όλη τη φούρια των ημερών, δουλεύοντας νυχθημερόν να προλάβουν. Πρόβες, μετρήσεις, ράβε ξήλωνε, μέχρι την τελευταία ώρα, ώστε ο πελάτης να βγει όσο το δυνατόν κομψότερος. Φυσικά, όπως συνηθιζόταν εκείνα τα χρόνια, η πληρωμή για το κουστούμι, θα γίνονταν μετά από καιρό, όταν πληρωνόντουσαν οι κάτοικοι ή από τα καπνά ή από τα πριμ των παραγωγών τους.
Παράλληλα με τους άντρες ράφτες, δραστηριοποιούνταν και γυναίκες μοδίστρες, οι οποίες, αφού σπούδαζαν το αντικείμενο στο "Σπίτι του Παιδιού" καθοδηγούμενες από έμπειρες δασκάλες, φρόντιζαν να καλλωπίζουν κυρίως τον γυναικείο πληθυσμό μιας και αυτός είναι απαιτητικότερος και επιβάλλονταν φαντασία, γούστο και προσήλωση στα προστάγματα της μόδας της εποχής.
Από την έρευνα που πραγματοποιήσαμε, ανακαλύψαμε τα ονόματα των πρώτων ραφτάδων τα οποία και παραθέτουμε παρακάτω.
Από τους πρώτους και πιο ονομαστούς, ήταν ο Ιωάννης Γιώργου(Νέστωρα) με τον γιο του Πέτρο, ο Κωνσταντινίδης Πέτρος και ο Γιώργος Νάνος.
Αργότερα, αναδύθηκε η νεώτερη γενιά με τους Αλέκο Πουσίνη, Δημήτρη Τούλιο, Δημήτρη Ανδρούτσο και Δημήτρη Πουσίνη.
Από γυναικεία ονόματα, υπήρχαν πολλά, μιας και σε κάθε γειτονιά ξεπηδούσε και μια νέα μοδίστρα, προσδίδοντας το δικό της λιθαράκι στο λάιβ στάιλ της τοπικής μας κοινωνίας.
Το επάγγελμα άρχισε να φθίνει στις αρχές της δεκαετίας του 80', όταν οι "Νεωτερισμοί" και τα "Έτοιμα ενδύματα" κατέκλυσαν την αγορά, δίνοντας ευκολότερες, φθηνότερες κι εναλλακτικότερες λύσεις στον κόσμο, με αποτέλεσμα ή να εξαφανιστεί ή να μετατραπεί σε βιοτεχνία φασόν.
Όμως, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει και να αμφισβητήσει την προσφορά αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι έδωσαν το στίγμα τους στην πορεία των ετών της τοπικής μας κοινωνίας. 

Υ.Γ. Στα σχόλια, μπορείτε να σημειώσετε, όποιοι επιθυμείτε, τα ονόματα των γυναικών-μοδίστρων.

1 σχόλια :

Ο παππούς μου Γεώργιος Αμπαρης του Ιωάννου ήταν ράφτης στους Προμάχους και συνέχισε το επάγγελμα και στη Γερμανία παράλληλα με τη δουλειά του για πολλά χρόνια! Θυμάμαι και εγώ τη ραπτομηχανή, το σαπουνακι, το σίδερο και τα πατρόν !

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...