Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

"Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του" Friedrich Wilhelm Nietzsche


Μου αρέσουν εκείνοι που δεν ξέρουν να ζουν παρά μόνο για να χαθούν – Γιατί είναι αυτοί που περνάνε αντίπερα.

Μου αρέσουν οι μεγάλοι καταφρονητές –
Γιατί είναι τα βέλη της επιθυμίας για την απέναντι όχθη.

Μου αρέσει αυτός που σπαταλάει την ψυχή του,
που δεν θέλει να του λένε ευχαριστώ,
που πάντα χαρίζει και δεν θέλει να συντηρηθεί.

Μου αρέσει εκείνος που ντρέπεται όταν τον ευνοούν τα ζάρια
και που όλο ρωτάει “είμαι ένας χαρτοπαίχτης λοιπόν;” –
γιατί θέλει να καταστραφεί.

Μου αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι βαθιά ακόμα
και μέσα στην πληγή του και που μπορεί να καταστραφεί
από ένα παραμικρό βίωμα –
Έτσι διασχίζει πρόθυμα το ποτάμι.

Δείτε τους αγαθούς και τους δίκαιους ποιον μισούν περισσότερο.
Αυτόν που συντρίβει τις πλάκες των αξιών τους –
Τον καταστροφέα –
Τον εγκληματία.
Αυτός όμως είναι εκείνος που δημιουργεί.

Σας το λέω –
Πρέπει να έχει κανείς μέσα του το χάος, για να γεννήσει ένα χορευτικό αστέρι.

Η σοφία των δασκάλων και των σοφών της αρετής λέει να αγρυπνάτε
για να κοιμάστε καλά –
Αυτή είναι η σοφία του δίχως όνειρα ύπνου.

Μακάριοι οι νυσταγμένοι γιατί γρήγορα θα τους πάρει ο ύπνος.

Friedrich Wilhelm Nietzsche (Νίτσε)

«Επαναστάτης» ή κατά βάθος υποτακτικός;


«Δεν θα υποχωρήσω ποτέ»
Μπορεί κάποιος που φαινομενικά είναι επαναστάτης και αντιδραστικός κατά βάθος να είναι υποτακτικός και απλά να έμαθε να αντιδρά μέσω της αντεπίθεσης;
Επιλέγω δηλαδή αντί να υποτάσσομαι, να έχω τον αντίθετο ρόλο και γίνομαι επιθετικός και αυταρχικός. Μέσα από την επανάσταση καλύπτω τα αισθήματα της υποταγής.
«Οι επαναστάτες έχουν την τάση να συμπεριφέρονται λες και αυτοί είναι οι μοναδικοί άνθρωποι στον κόσμο και λες και μόνο αυτοί έχουν ανάγκες.
Αν ανήκετε σ’ αυτή την κατηγορία, αντιμετωπίζετε τις καταστάσεις της υποταγής υιοθετώντας το ρόλο κάποιου που είναι επιθετικός, εκδικητικός και εγωκεντρικός.
Επαναστατείτε. Ακόμη, όμως και στην περίπτωση αυτή, μέσα σας νιώθετε το ίδιο με τους άλλους υποταγμένους ανθρώπους: ότι είστε λιγότερο σημαντικός ή και ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι αυτοί που σας ελέγχουν στην πραγματικότητα.
Η επιθετικότητά σας είναι απλά μια μάσκα την οποία φοράτε με ένα αίσθημα μειονεκτικότητας.
Νιώθετε να ωθείστε στα άκρα της διεκδικητικότητας. Μπορεί να φανείτε ακόμη και προσβλητικός. Οι άνθρωποι σας κατηγορούν για την ακαμψία και την αυταρχικότητά σας. Κάτω όμως από τη δυναμική παρουσία σας νιώθετε τρομοκρατημένοι από τους άλλους ανθρώπους» (Young & Klosko, 2010: 386).
Η αντίδραση της επαναστικότητας συνδέεται με θυμό, καθώς το άτομο συχνά νιώθει εκνευρισμό και είναι επιρρεπές στα ξεσπάσματα θυμού.
Ο θυμός αποτελεί ένα χαρακτηριστικό του ατόμου, που το είχε και κατά την παιδική και εφηβική ηλικία, όπου απαντούσε με θυμό στις προσπάθειες των γονιών του να το κατευθύνουν.
Σε κάθε περίπτωση καθοδήγησης από τους γονείς το παιδί γινόταν ανυπάκουο ή ατίθασο, ενώ μπορεί να εμφάνιζε στοιχεία ευερεθιστότητας ή προβλήματα συμπεριφοράς στο σχολείο.
Ακόμη και κατά την ενήλικη ζωή του, το άτομο έχει προβλήματα με διάφορες μορφές εξουσίας, ενώ συχνά χάνει την αυτοκυριαρχία του και εκφράζει το θυμό του με μη κατάλληλους τρόπους.
Το άτομο, δηλαδή, βρίσκεται σε μια διαρκή μάχη με την εξουσία, την οποία αντιλαμβάνεται ως εξωτερικό έλεγχο. Έτσι, αντιδρά απέναντι σε πιέσεις, εντολές ή συμβουλές και οι αντιδράσεις του είναι έντονες.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό των επαναστατών είναι οι μακροχρόνιες συγκρούσεις με τους γονείς.Δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο ρόλο του ενήλικα και να παραμερίσουν ή να μειώσουν τις συγκρούσεις αυτές. Ουσιαστικά, παραμένουν επαναστάτες έφηβοι που κυνηγούν πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με τις φιλοδοξίες και τα όνειρα των γονέων τους.
Στην πραγματικότητα, όμως, οι επαναστάτες δεν είναι περισσότερο ελεύθεροι από τους άλλους υποταγμένους ανθρώπους.
«Δεν επιλέγουν ελεύθερα τα ενδιαφέροντα ή τις σχέσεις τους: επιλέγουν για αυτούς οι άνθρωποι εναντίον των οποίων επαναστατούν. Αν και επιμένουν να αδιαφορούν για τους κανόνες, είναι το ίδιο υποταγμένοι σ’ αυτούς όσο και οι άνθρωποι που τους υπακούουν» (Young & Klosko, 2010: 387).
Το βασικό που έχει στο μυαλό του το άτομο είναι να επιλέξει το αντίθετο από αυτό που οι άλλοι το υποδεικνύουν.
Με αυτό τον τρόπο βρίσκεται σε μια διαρκή κατάσταση αντίδρασης και κατευθύνεται από τις υποδείξεις των άλλων, όχι όμως με το να τις πραγματοποιεί, αλλά με το να τις απορρίπτει και να κάνει το αντίθετο.
Στη συμπεριφορά του ο επαναστάτης παρουσιάζεται ως αυταρχικός και καταπιεστικός. Όταν θα αναγκαστεί να υποταχθεί σε κάποιους ανθρώπους θα βρει κάποιους άλλους ώστε να ξεσπάσει το θυμό που συσσωρεύει.
Το άτομο μπορεί να κινείται ανάμεσα στα δύο άκρα, και από τη μία πλευρά να είναι δουλοπρεπής και πρόθυμος να ικανοποιήσει τις ανάγκες των άλλων και από την άλλη απαιτητικός και οξύθυμος.

Young, J.E., & Klosko, J.S. (2010). Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας. Αθήνα: Πατάκης.
Παπαδοπούλου Ελένη, Ψυχολόγος, MSc





Πηγή: papadopsixologos

Τορκόμ Σαραϊνταριάν - «Άσκηση σιωπής»

Η μητέρα μου με είχε στείλει σε μια τρίμηνη καλοκαιρινή κατασκήνωση με έναν αθλητικό σύλλογο. Ήμασταν δεκαπέντε μαθητές και ο εκπαιδευτής μας. Η κατασκήνωση ήταν ψηλά στα βουνά, περιτριγυρισμένη με ψηλά πεύκα.
Απολάμβανα πολύ να κάθομαι κάτω απ’ τα πεύκα, να παρατηρώ πέρα την θάλασσα και τα καράβια, και να ακούω την μυστηριώδη μουσική του αέρα που περνούσε μέσα απ’ τις πευκοβελόνες, ενώ εισέπνεα το υπέροχό τους άρωμα.
Ο Δάσκαλός μας ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας Αρμένιος κύριος, τον οποίο είχα αρχίσει να συμπαθώ πολύ. Είχε ένα σκοπό στη ζωή του, και η ζωή είχε νόημα για εκείνον, το οποίο προσπαθούσε να μας μεταδώσει.
Μετά από τρεις εβδομάδες στην κατασκήνωση, μας μάζεψε όλους μαζί μια μέρα και είπε: «Σήμερα, ξεκινώντας απ’ τη στιγμή που θα τελειώσω αυτές τις επεξηγήσεις, δεν πρόκειται να μιλήσουμε καθόλου για τρεις μέρες. Εάν, κατά λάθος, κάποιος πει ή ψιθυρίσει μια λέξη, θα δώσει περισσότερη προσοχή ώστε να μην το ξανακάνει. Αφότου τελειώσουν οι τρεις μέρες, θα συζητήσουμε τις εμπειρίες μας.» Τότε, έκανε τη χειρονομία της ησυχίας με το δάχτυλο στα χείλη και έφυγε.
Η πρώτη μας αντίδραση ήταν νευρικό γέλιο και αίσθημα αμηχανίας.
Μετά από λίγο σοβαρέψαμε και, κατά τη διάρκεια της μέρας, τείναμε να παραμένουμε κοντά σε ομάδες, σα να υπήρχε φόβος στις καρδιές μας. Αλλά την επόμενη μέρα ωστόσο, το να μην μιλάμε φαινόταν πιο φυσικό σ’ εμάς – μαθαίναμε να επικοινωνούμε χωρίς λόγια —και μέχρι την τρίτη μέρα μπορούσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τις εκφράσεις του άλλου και τις χειρονομίες αρκετά καλά.
Φυσικά, υπήρχαν συχνοί πειρασμοί για να μιλήσουμε αλλά κανένας δεν ενέδωσε.
Μετά το ηλιοβασίλεμα στην τρίτη μέρα, ο Δάσκαλός μας ξανά μας μάζεψε όλους και με ένα χαμόγελο μας είπε, «Καλά παιδιά! Είμαι πολύ ευχαριστημένος μαζί σας. Τώρα ας συζητήσουμε τις εμπειρίες μας. Ξεκινώντας απ’ τα αριστερά, John ξεκίνησε εσύ.»
Ο John έμεινε σιωπηλός για λίγο, αλλά δεν μας έκανε έκπληξη, γιατί μετά από τρεις μέρες, η σιωπή φαινόταν μια φυσική κατάσταση.
Τότε, με απαλή φωνή, είπε: «Άρχισα να νιώθω ότι υπάρχω. Ποτέ ξανά δεν είχα βιώσει την αίσθηση της ύπαρξής μου. Συχνά ήταν παράξενο για μένα όταν παρατηρούσα το σώμα μου και τις πράξεις του. Μου φαινόταν ότι το σώμα μου ήταν ένα ξένο πράγμα, και ένιωσα ένα είδος φόβου.»
«Ναι,» είπε ο Δάσκαλος με φωνή που έδειχνε κατανόηση, «κι εσύ, Joseph;»
«A, ένιωσα γεμάτος ενέργεια. Ένιωσα νέες ενέργειες στα χέρια μου, τα πόδια μου, τα μάτια μου. Κοιμήθηκα περισσότερο και πιο βαθιά, και οσφραινόμουνα το πράσινο και τα λουλούδια πιο έντονα. Τα απολάμβανα πιο πολύ.»
«Πολύ ενδιαφέρον,» είπε χαμογελώντας. «Κι εσύ, Charles;»
«Ένιωσα τα ίδια κι εγώ, κι επίσης συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο πολύ μιλάμε όλη τη μέρα και πόσο απ’ αυτό είναι ανοησίες. Παρατήρησα ότι χωρίς να μιλάω, η λογική μου έγινε πιο διαυγής, και η ησυχία όξυνε την ικανότητά μου να βλέπω τα κίνητρα πίσω απ’ τις πράξεις μου και τις πράξεις των άλλων ανθρώπων επίσης.»
«Ναι, είναι σωστό αυτό. Είχα παρόμοιες εμπειρίες. Κι εσύ Haroutiun;» ρώτησε ο Δάσκαλός μας, γυρνώντας το κεφάλι του προς εμένα.
«Καθ’ όλη τη διάρκεια,» απάντησα, «είχα μια μάχη μέσα μου. Δεν μιλούσα φωναχτά στην πραγματικότητα, αλλά μέσα στο κεφάλι μου, νοητικά, είχα ένα μονόλογο. Πήρε μέχρι την τρίτη μέρα προτού να μπορέσω να σταματήσω αυτή την εσωτερική ομιλία και να παρατηρήσω το περιβάλλον μου χωρίς αυτήν. Επίσης παρατήρησα ότι όλοι μας, οι φίλοι μου κι εγώ, είχαμε ήρεμη διάθεση, με ελάχιστες συναισθηματικές αντιδράσεις.»
«Ναι,» επεσήμανε ο Δάσκαλός μας, «Η ομιλία συνδέεται στενά με τα συναισθήματα. Μερικές φορές δρα σαν τον αέρα πάνω στα πανιά που σπρώχνει το πλοίο πέρα και πιο πέρα στη θάλασσα.
Τώρα εσύ, αγαπητέ μας Leo, ποια ήταν η εμπειρία σου;» Ο Leo ήταν ο μικρότερος στην ομάδα.
«Α, είχε πλάκα για μένα να παρατηρώ πως περνούσε ο καθένας την ώρα του και ότι καταλάβαινε ο ένας τον άλλον χωρίς λέξεις. Όλοι κοιτούσαν τη δουλειά τους, και μου φαινόταν ότι όλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους».
«Αυτό είναι πολύ καλό. Κι εσύ Ajo, τι έχεις να μας πεις;»
«Κατά τη διάρκεια των ημερών της σιωπής, η μνήμη μου έγινε πολύ καθαρή. Ανακάλεσα πολλά, πολλά γεγονότα που είχα ξεχάσει ή που ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει πως βρισκόντουσαν στο νου μου. Για παράδειγμα, ανακάλεσα ένα γεγονός που είχε γίνει όταν ήμουν μόνο τριών χρονών, και χάρηκα με αυτή την ανάμνηση.»
«Πολύ καλά, πολύ καλά. Τώρα ας ακούσουμε τον Mark και θα κλείσουμε αυτή την ανασκόπηση.»
«Παρατήρησα, ιδιαίτερα, ότι οι εκφράσεις του προσώπου μας, οι χειρονομίες και οι κινήσεις του σώματος ήταν γεμάτες νόημα. Δεν το είχα αντιληφθεί αυτό πρωτύτερα.»
«Πολύ καλά. Ήταν μια ιδιαίτερα διδακτική εμπειρία. Όλα όσα παρατηρήσατε ήταν σωστά, και σας συνιστώ να κάνετε αυτή την άσκηση κάθε χρόνο μέχρι το τέλος της ζωής σας. Θα ανακαλύπτετε όλο και περισσότερα πράγματα. Ξεκινήστε με μια μέρα το χρόνο, κατόπιν αυξήστε σε δύο μέρες το χρόνο, και σταδιακά να προσθέτετε μια μέρα μέχρι να φτάσετε εφτά μέρες σιωπής το χρόνο. Συνεχίστε να εξασκείστε στη σιωπή για εφτά συνεχείς μέρες κάθε χρόνο μέχρι να γίνετε πενήντα· κατόπιν αυξήστε τον αριθμό των ημερών σε δέκα· και μετά τα εξήντα σε ένα μήνα κάθε χρόνο για την υπόλοιπή σας ζωή.»
«Μπορείτε να μας πείτε το κύριο αποτέλεσμα αυτών των περιόδων σιωπής;» ρώτησε ένα ιδιαίτερα ευφυές αγόρι.
«Ναι. Θα σας βοηθήσουν να έχετε μια μακρύτερη και υγιέστερη ζωή. Θα κρατήσουν γεμάτα τα αποθέματα των φυσικών, συναισθηματικών και νοητικών σας ενεργειών. Θα δημιουργήσουν μια μαγνητική δύναμη γύρω σας. Η φωνή σας θα γίνει πιο αποτελεσματική και διεισδυτική. Θα καταλαβαίνετε τους ανθρώπους καλύτερα. Η ευαισθησία σας στις ανθρώπινες ανάγκες θα αυξηθεί τρομερά και θα γίνετε αρχηγοί, οπουδήποτε κι αν είστε. Αυτομάτως οι άνθρωποι θα σας εμπιστεύονται. Αυτά μπορώ να σας πω τώρα. Τώρα, με σιωπή, μπορείτε να πάτε για ύπνο.»

Τορκόμ Σαραϊνταριάν





Όταν ρίχνεις άγκυρες στο παρελθόν, δεν ζεις το παρόν

Κάπου διάβασα ότι «δεν μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς, αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου..»
Μπορεί να ακούγεται σκληρό, αλλά έτσι είναι. Νομίζω δηλαδή.
Όταν ρίχνεις άγκυρες στο παρελθόν, δεν ζεις το παρόν, και έτσι δεν μπορείς να προχωρήσεις στο μέλλον.
Ναι θέλει δύναμη το ξέρω.
Το παλιό είναι γνώριμο, οικείο.
Έχεις δεθεί, το έχεις συνηθίσει, ίσως και αγαπήσει.
Και τώρα τι;
Το παρατάμε και βάζουμε πλώρη για ένα άγνωστο καινούργιο, που δεν ξέρουμε αν θα αγαπήσουμε εξίσου;
Όχι ακριβώς.
Απλά μαθαίνουμε να κλείνουμε κεφάλαια, και δοκιμάζουμε να δημιουργήσουμε πάλι νέες πραγματικότητες.
Όπως τα χωματένια κάστρα που φτιάχναμε στις παραλίες, τα χαλούσαμε και φτου κι απ’ την αρχή!
Δεν μας ένοιαζε και τόσο. Γιατί κατά βάθος ξέραμε ότι το υλικό είναι πάντα το ίδιο, τα δημιουργήματα αλλάζουν μόνο.
Ναι είναι σαν μια μετακόμιση, όταν φεύγεις από ένα σπίτι που έχεις ζήσει πολλά, νιώθεις μια μικρή θλίψη, εκεί πέρα κατοικούν αναμνήσεις.
Όμως τίποτε δεν μένει στατικό σε όλη τη δημιουργία, τα πάντα εξελίσσονται, τα πάντα πλάθονται, αναδιαμορφώνονται συνεχώς.
Και η προσαρμοστικότητά μας σε αυτούς τους ρυθμούς, μας βοηθά να προχωράμε.

Γιώργος Βασιλορεΐζης, Κοινωνιολόγος με master στις Επιστήμες της Αγωγής





«Εσύ είσαι δυνατός!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Δεν σε φοβάμαι εσένα!»

«Εσύ είσαι δυνατή!» «Εσύ θα τα καταφέρεις!» «Εσένα δεν σε φοβάμαι!»
«Εσύ είσαι δυνατό παιδί!» «Δεν σε φοβάμαι!» «Ξέρεις να τα βγάζεις πέρα!» «Εσύ τα καταφέρνεις!»
Φράσεις οικείες και πολυ-χρησιμοποιημένες... που απευθύνονται στο παιδί και πραγματικά γεμίζουν καμάρι και περηφάνια το γονιό.
Για να δούμε, όμως, τι κρύβεται πίσω από τον περήφανο γονιό και το δυνατό αυτό παιδί. Ο ρόλος του «δυνατού» είναι ένας πολύ συνηθισμένος ρόλος που αναλαμβάνουν τα παιδιά μέσα στην οικογένεια. Είναι όμως ένας ρόλος που η οικογένεια έχει ανάγκη να δημιουργηθεί για μπορέσει να αντέξει. Το παιδί έχει αντιληφθεί εντελώς ότι οι γονείς «το χρειάζονται» και επιστρατεύεται οικειοθελώς για να τους φροντίσει.
Αυτή η δυναμική δημιουργείται όταν υπάρχει ασθένεια, πρώιμη απώλεια ενός εκ των δυο γονέων, συναισθηματική απόσταση μεταξύ των γονέων ή χρόνια κρίση στις σχέσεις του ζευγαριού, διαζύγιο, υπερεμπλοκή του συγγενικού περιβάλλοντος στις σχέσεις του ζευγαριού, αδυναμία διαφοροποίησης των συζύγων από την πατρική τους οικογένεια, ανεπάρκεια των γονέων να φροντίσουν για τις ανάγκες των παιδιών τους κλπ.
Αναφερόμαστε λοιπόν στο «παιδί-γονιό». Είναι εκείνο το παιδί, το οποίο μαθαίνει να αναγνωρίζει τις ανάγκες του άλλου και να συντονίζεται με αυτές, χωρίς να αναγνωρίζει ή να διεκδικεί τις δικές του. Είναι εκείνο το παιδί, το οποίο παιδί μαθαίνει να δείχνει δυνατό, πιο ώριμο από την ηλικία του, επαρκές, ανεκτικό, ανθεκτικό, υποστηρικτικό προς τους άλλους, ανεξάρτητο. Το ατυχές γεγονός είναι πως οι γονείς νοιώθουν την ανάγκη να βλέπουν αυτό το παιδί σαν δυνατό.
Και ο ρόλος αυτός αρχικά είναι αρκετά γοητευτικός για ένα παιδί, καθώς χαίρει μεγάλης εκτίμησης μέσα στην οικογένεια. Στην πορεία όμως είναι ξεκάθαρο ότι το κόστος είναι πολύ μεγάλο. Το παιδί αυτό εξουθενώνεται από την υπερπροσπάθεια «να αφουγκράζεται» τις ανάγκες των άλλων και να τις ικανοποιεί. Το παιδί αυτό μαθαίνει ότι σημαντικό είναι μόνο αν παρέχει φροντίδα. Η σχέση του με τους άλλους βασίζεται σε αυτή τη διεργασία.
Στην πραγματικότητα, αυτό το παιδί εκπαιδεύεται σε μια σχέση με τους γύρω του, η οποία βασίζεται στην εξάρτηση. Έτσι, μπορεί εξωτερικά να δείχνει δυνατό, βαθύτερα όμως, νιώθει πιεσμένο, εγκλωβισμένο και θυμωμένο, γιατί ουσιαστικά νιώθει εξαρτημένο από όσους εξυπηρετεί.
Ως ενήλικες είναι πολύ «καλά παιδιά», που γίνονται «θυσία» για τους άλλους. Ξέρουν να κάνουν πολύ περισσότερα από αυτά που τους αναλογεί, «χωρίς να το ζητάνε πίσω», αλλά στην πραγματικότητα νοιώθουν ότι ποτέ κάποιος δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί «ισάξια» στους ίδιους.
Παραμελούν πολλές φορές τον εαυτό τους, γίνονται θύματα της ζωής, μένουν παραπονεμένοι και πικραμένοι από τις αδικίες της ζωής. Αρκετές φορές θα καταφέρουν να ομολογήσουν «πόσο ανάγκη έχω κάποιον πιο δυνατό από εμένα, κάποιον που να νοιώσω ότι μπορώ να ακουμπήσω επάνω του, στον ώμο του, χωρίς να με νοιάζει αν θα γκρεμιστεί το σύμπαν». Δυσκολεύονται, όμως, να αφεθούν, να εμπιστευτούν και δώσουν τον έλεγχο σε κάποιον άλλο....

Βιβλιογραφία
Bowen, .M (1996). Τρίγωνα στην οικογένεια. Αθήνα.Ελληνικά Γράμματα.
Salvador Minuchin, «Οικογένειες και οικογενειακή θεραπεία». Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2000.
Napier, A, Whitaker, C: «Οικογένεια μαζί, όμως αλλιώτικα». Εκδόσεις Κέδρος, 1987.
Τριανταφυλλιά Χαρίλα, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στην Υπαρξιακή Συστημική & Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία





Πηγή: kepsy.gr

Νίκος Καζαντζάκης: Το μάθημα της πεταλούδας


Θυμήθηκα κάποιο πρωί, που είχα πετύχει σ’ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας, τη στιγμή που έσκαζε το τσόφλι κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή να προβάλει. Περίμενα, αργούσε κι εγώ βιαζόμουν. Έσκυψα τότε απάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου. Τη ζέσταινα ανυπόμονα, και το θάμα άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου, με γοργό ρυθμό. Το τσόφλι άνοιξε όλο, η πεταλούδα πρόβαλε. Μα ποτέ δε θα ξεχάσω τη φρίκη μου, τα φτερά της έμεναν σγουρά, αξεδίπλωτα όλο όλο της το κορμάκι έτρεμε και μάχουνταν να τα ξετυλίξει.
Μα δεν μπορούσε, μαχόμουν κι εγώ με την ανάσα μου να την βοηθήσω. Του κάκου, είχε ανάγκη από υπομονετικό ωρίμασμα και ξετύλιγμα μέσα στον ήλιο και τώρα πια ήταν αργά. Η πνοή μου είχε ζορίσει την πεταλούδα να ξεπροβάλει πριν της ώρας, ζαρωμένη κι εφταμηνίτικη. Βγήκε αμέστωτη,κουνήθηκε απελπισμένη και σε λίγο πέθανε στην παλάμη μου.
Το πουπουλένιο κουφάρι αυτό της πεταλούδας θαρρώ πως είναι το μεγαλύτερο βάρος που έχω στη συνείδησή μου. Και να, σήμερα κατάλαβα βαθιά..
Είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους, έχεις χρέος ν’ ακολουθείς τον αθάνατο ρυθμό μ’ εμπιστοσύνη.
Η μικρή ετούτη πεταλούδα, που σκότωσα γιατί παραβιάστηκα να την αναστήσω, ας ήταν να πετούσε πάντα μπροστά μου και να μου δείχνει το δρόμο. Κι έτσι μια πεταλούδα που πρόωρα πέθανε να βοηθήσει μιαν αδερφή της, μιαν ανθρώπινη ψυχή, να μη βιάζεται και να προφτάσει να ξετυλίξει με αργό ρυθμό τις φτερούγες!
Νίκος Καζαντζάκης.









το διαβάσαμε:http://www.awakengr.com/

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΜΑΧΩΝ


ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΜΑΧΩΝ

Οι μαθητές, οι μαθήτριες και  οι εκπαιδευτικοί του Δημοτικού Σχολείου Προμάχων θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον κ. Μασλάρη Αντώνη, για την προσφορά αθλητικού υλικού στο σχολείο μας.

ΚΗΛΗ.ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ


        Μόνιμη και γρήγορη λύση στην αντιμετώπιση της κήλης, που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, προσφέρει τα τελευταία χρόνια η λαπαροσκοπική χειρουργική!
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν διάσημοι χειρουργοί  που συμμετείχαν στο AMERICANCOLLEGEOFSURGEONS, το οποίο πραγματοποιήθηκε στην WASHINGTONDC,  16 με 20 Οκτωβρίου .
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν περισσότερες από  20.000.000 χειρουργικές επεμβάσεις γίνονται κάθε χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο για την αποκατάσταση  της κήλης, η οποία εμφανίζει ετήσια αύξηση πάνω από 3%!
Οι χειρουργοί επεσήμαναν πως η κήλη είναι η πιο συχνή χειρουργική επέμβαση στο δυτικό και αναπτυσσόμενο κόσμο!
«Πράγματι μόνιμη λύση στο πρόβλημα της κήλης,  δίνει τα τελευταία  χρόνια  η λαπαροσκοπική χειρουργική που έχει γίνει πλέον επέμβαση επιλογής για τους ασθενείς» αναφέρει ο  διαπρεπής χειρουργός Δρ Διαμαντής Θωμάς, Διευθυντής  στο MetropolitanHospital.

 «Κι αυτό γιατί, συνεχίζει ο κ Διαμαντής,  η επέμβαση διαρκεί από  30 μέχρι 50 λεπτά με ποσοστό επιτυχίας  που αγγίζει το 99%, καθώς η υποτροπή  στα χέρια ενός έμπειρου χειρουργού περιορίζεται μόλις στο  1%».    
   Σύμφωνα με τους χειρουργούς η λαπαροσκοπική  αποκατάσταση  αποτελεί την καλύτερη και πιο σύγχρονη αντιμετώπιση για τον ασθενή καθώς αφενός μεν προσφέρει όλα τα πλεονεκτήματα της μη τραυματικής ενδοσκοπικής χειρουργικής, αφετέρου δε εμφανίζει μηδαμινά ποσοστά υποτροπής και επιπλοκών .
ΜΟΝΙΜΗ ΛΥΣΗ Η ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
 Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 η λαπαροσκοπική χειρουργική άλλαξε κυριολεκτικά τα δεδομένα σε πολλές χειρουργικές επεμβάσεις.
 Η κήλη αποκαθίσταται από την πίσω πλευρά του κοιλιακού τοιχώματος, με την προσθήκη ενός μεγάλου  χειρουργικού πλέγματος (πολύ μεγαλύτερου από ότι στην ανοιχτή επέμβαση), το οποίο εφαρμόζεται πάνω στο χάσμα  και σταθεροποιείται με  χειρουργικά ράμματα ή απορροφήσιμα  clips.
Η επέμβαση  γίνεται  με γενική αναισθησία  και η τεχνική αυτή επιτρέπει στον ασθενή να αναρρώσει πιο γρήγορα και να έχει μικρότερη μετεγχειρητική ταλαιπωρία. Μετά  από μία με δύο ημέρες από την επέμβαση   αισθάνεται και είναι απολύτως υγιής απαλλαγμένος από τις ενοχλήσεις του και επιστρέφει άμεσα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
    Η απουσία μετεγχειρητικού πόνου, σε αντίθεση με τους ισχυρούς πόνους της κλασικής επέμβασης είναι ακόμη ένα πλεονέκτημα. Το σημαντικότερο όμως , είναι το γεγονός ότι η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο περιορίζεται σε λίγες μόνον ώρες, μέχρι το πολύ μία μέρα.
 Ο χειρουργημένος μπορεί να περπατήσει  και να καθίσει την ίδια μέρα, ενώ η επιστροφή στην εργασία και στις καθημερινές του  δραστηριότητες όπως είναι το μπάνιο, το ανέβασμα μιας σκάλας, η οδήγηση, το σήκωμα βάρους, ακόμα και οι σεξουαλικές δραστηριότητες, αποκαθίστανται μέσα σε διάστημα τριών με πέντε ημερών. Η λαπαροσκοπική επέμβαση, εγγυάται ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα μιας και δεν υπάρχει ουλή.
Με την πάροδο των εβδομάδων, όλα τα σημάδια της επέμβασης εξαφανίζονται πλήρωςδιασφαλίζοντας έτσι ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα.
 «Όλες οι κήλες του κοιλιακού τοιχώματος  (ομφαλοκήλες,  μηροκήλες (πιο συχνές στης γυναίκες λόγω κυήσεων),  βουβωνοκήλες,  μετεγχειρητικές κήλες ,  λευκής γραμμής ή επιγαστρικές κήλες  και το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών που παρουσιάζουν οι αθλητές) μπορούν να γίνουν λαπαροσκοπικά με άριστα αποτελέσματα» προσθέτει ο κ Διαμαντής και καταλήγει.
«Όλα τα μέχρι σήμερα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων 25χρόνων δείχνουν ότι η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης είναι μια  παντελώς αναίμακτη τεχνική καθώς  δεν απαιτείται χειρουργική τομή, καθώς η επέμβαση γίνεται μέσα από  τομή  πέντε μόλις χιλιοστών». 
                    
             ΠΩΣ   ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ     Η     ΚΗΛΗ
Η κήλη προκαλείται όταν υπάρξει ρήξη στο κοιλιακό τοίχωμα και δημιουργηθεί οπή μέσω της οποίας βγαίνει προς τα έξω μέρος του εντέρου.
Ο ασθενής νοιώθει μια διόγκωση, κάτι που βγαίνει και φουσκώνει προς τα έξω ,όπως ακριβώς προβάλλει η σαμπρέλα μέσα από μια σχισμή στο λάστιχο.
Αυτή η προβολή, που μπορεί να προκαλεί αίσθημα βάρους ή και πόνο,  μπορεί να απειλήσει την υγεία του ασθενούς αν υποστεί περίσφιξη. Τότε η διάτρηση του εντέρου είναι προ των πυλών και ο κίνδυνος περιτονίτιδας υπαρκτός. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει  άμεσα να χειρουργούνται οι κήλες.
Κάποιες  κήλες αντιμετωπίζονται  με την παραδοσιακή «ανοικτή» τεχνική , αυτές οι επεμβάσεις έχουν μεγάλα ποσοστά υποτροπών της τάξης περίπου του 6% όταν γίνετε πλαστική χωρίς πλέγμα, με  αποτέλεσμα οι κήλες να ξαναδημιουργούνται.
 
www.dthomas.gr Τηλ  6977597085

        

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: «ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Ο Ν. ΠΕΛΛΑΣ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ»


ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ
ΣΤΑΜΑΤΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΥΠΕΚΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΛΙΝΩΔΙΕΣ  ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ : «ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Ο Ν. ΠΕΛΛΑΣ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ»


Ως γνωστόν, ο Γιώργος Καρασμάνης με συνεχείς κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις έχει καταγγείλει την πρωτοφανή κυβερνητική αυθαιρεσία να επιχειρηθεί η εξαίρεση του Νομού μας από την κατηγορία των Παραμεθορίων και Προβληματικών τύπου Α στο σύνολό τους, γεγονός που μεταξύ άλλων απειλεί και την περικοπή του επιδόματος παραμεθορίου στους εργαζομένους, στερώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο από την τοπική αγορά και οικονομία ένα σημαντικό κονδύλι.
Κατ’ επανάληψη μάλιστα υπενθύμισε στους αρμόδιους Υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών το γεγονός ότι, από δεκαετίας σχεδόν, ο Ν. Πέλλας είχε χαρακτηρισθεί «Παραμεθόριος» με ομόφωνη απόφαση της Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής υπό την προεδρία του ιδίου και στη συνέχεια ο τότε Υπουργός Εσωτερικών και νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας έφερε τροπολογία στην Ολομέλεια της Βουλής,  η οποία ψηφίσθηκε ομόφωνα από όλα τα κόμματα (Ν. 3536/2007), καθώς επίσης και «Προβληματικός τύπου Α στο σύνολό του» με Κ.Υ.Α. (Κοινή Υπουργική Απόφαση) των τότε Υφυπουργών Π. Δούκα και Α. Ανδρεουλάκου. Στην απόφαση μάλιστα της Επιτροπής Περιφερειών για την Πέλλα συμπεριλήφθηκε και ο όρος: όσοι Νομοί έχουν κοινά σύνορα με άλλο κράτος θα χαρακτηρίζονται αυτόματα Παραμεθόριοι στο σύνολό τους, και ακόμη όταν είναι απομονωμένοι από την υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό, ή και παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά της αποβιομηχάνισης και του οικονομικού και δημογραφικού μαρασμού, επίσης θα χαρακτηρίζονται Προβληματικοί.
Κατέθεσε δε όλα τα αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Ν. Πέλλας πληροί και με το παραπάνω και τα πλέον αυστηρά κριτήρια που θέτει ακόμη και το αρθρ. 19 του Ν. 3354/2015 (δυσκολία πρόσβασης, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ορεινότητας των περιοχών κλπ ), ώστε να παραμείνει Παραμεθόριος και Προβληματικός στο σύνολό του, αφού πρόκειται για Νομό: απομονωμένο από την ενδοχώρα και το εξωτερικό, με τρισάθλιο οδικό και ανεπαρκές σιδηροδρομικό δίκτυο, με 80 χλμ μεθοριακή γραμμή, πλήρως αποβιομηχανοποιημένο με φθίνουσα οικονομική πορεία με δραματική συνέπεια τη συρρίκνωση του πληθυσμού κλπ.
Αντί όμως οι αρμόδιοι Υπουργοί, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις στο Γιώργο Καρασμάνη, αλλά και στους πολίτες της Πέλλας, από τις οποίες να προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο Νομός μας θα συνεχίσει να είναι Παραμεθόριος και Προβληματικός στο σύνολό του, ο απερχόμενος λόγω του πρόσφατου κυβερνητικού ανασχηματισμού Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών κ. Βερναρδάκης, προφανώς λησμονώντας ότι έχει παρέλθει και η καταληκτική ημερομηνία της 31ης Οκτώβρη  για την έκδοση της σχετικής ΚΥΑ, έδωσε στις 04 Νοεμβρίου ασαφή και αόριστη απάντηση σε σχετικό Υπόμνημα των εργαζομένων που κατέθεσε ως αναφορά ο Βουλευτής στις 13/10/2016, αφού μεταξύ άλλων αναφέρει :

«…Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και Οικονομικών, η οποία προβλεπόταν να εκδοθεί καταρχήν μέχρι 31/03/2016, θα καθορισθούν εκ νέου οι περιοχές που δικαιολογούν τη χορήγηση του ως άνω επιδόματος με κριτήριο τη δυσκολία πρόσβασης λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της νησιωτικότητας και της ορεινότητας των περιοχών.
Κατόπιν των ανωτέρω, στο πλαίσιο της παρεχόμενης νομοθετικής εξουσιοδότησης και σε συνεργασία με τις συναρμόδιες υπηρεσίες, έχει ξεκινήσει η διαδικασία επανεξέτασης του καθορισμού των απομακρυσμένων-παραμεθόριων περιοχών, λαμβάνοντας υπόψη και τις σχετικές προτάσεις που έχουν υποβληθεί για το εν λόγω θέμα….».
Ο Γιώργος Καρασμάνης συνεχίζει την προσπάθεια να επανέλθει η απόφαση της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και ο νομός μας να συνεχίσει να είναι παραμεθόριος και προβληματικός τύπου Α΄ στο σύνολό του, με όλα τα ευεργετήματα όπως το επίδομα Παραμεθορίου.







ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2016          ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Τουρνουά Ακαδημιών ποδοσφαίρου στο JOGA BONITO


Ο καθημερινός ιδρώτας, κόντρα σε άσχημους καιρούς, αδιαφορώντας για τον κρύο αέρα, που ραπίζει το τρυφερό κορμάκι και τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού, που καίει ανελέητα στο παιδικό σου μετωπάκι.
Το πάθος να φορέσεις τη φανέλα, να τρέξεις στο φρεσκοκομμένο χορτάρι, νιώθοντας τις σχάρες των παπουτσιών να γαντζώνονται σαν μαγνήτης στο καταπράσινο τεραίν.
Η αδιαφορία για την σπιτική θαλπωρή και το νωχελικό ραχάτι στο σαλόνι, με τα ηλεκτρονικά αποχαυνωτικά μηχανήματα.
Το όνειρο, το όραμα για το μέλλον, τα φωταγωγημένα από χιλιάδες προβολείς ποδοσφαιρικά παλάτια, με την ρυθμική οχλοβοή των χιλιάδων οπαδών, που επευφημούν τα ινδάλματά τους.
Οι υπερβολικές φροντίδες και συμβουλές της μητέρας και οι αντρίκιες προτροπές του πατέρα.
Οι παρέες, οι παιδικές φιλίες, αυτές που θα παραμείνουν αιώνια και η συντροφικότητα, ο υπέρτατος σκοπός της ομάδας, για την μητέρα των μαχών, τη Νίκη.
Οι οδηγίες των προπονητών, τα λόγια και τα μαθήματα που αποτυπώνονται βαθιά, σαν τον απόλυτο Δεκάλογο και που θα σε ακολουθεί μέχρι τέλους.
Το ζέσταμα, οι αλοιφές, το ντύσιμο, η έξοδος στον αγωνιστικό Ναό και η υπερηφάνια, που φοράς την στολή με το σήμα της ομάδας και το όνομά σου στην πλάτη.
Οι φωνές των συμπαικτών, τα σφυρίγματα και οι ιαχές των δικών σου από την κερκίδα, που σε παροτρύνουν , σου δίνουν φτερά να πετάξεις, να φαντασιωθείς, ότι ο Μέσι κι ο Ρονάλντο δεν αξίζουν τίποτα μπροστά σου.
Μα πάνω από όλα, το ιδεώδες, το ιδανικό, το απόλυτο μήνυμα, που εκπέμπει ο Αθλητισμός, της Άμιλλας και του "ευ αγωνίζεσθε".


Διοργανωτές: ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΙΚΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ ιδιοκτήτες των εγκαταστάσεων και της ακαδημιας JOGA BONITO και βοηθούς τους ΘΕΟΦΙΛΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΙΖΟΓΛΟΥ και ΒΑΣΙΛΗ ΤΡΙΓΚΑΚΗ η οποία αριθμεί άνω των 140 μαθητών.

Συμμετοχή των ακαδημιών: JOGA BONITO - ΠΡΟΜΑΧΩΝ - ΜΑΝΔΑΛΟΥ - ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΞΙΟΥΠΟΛΗΣ - ΚΑΡΥΩΤΙΣΑΣ

Το σύνολο των παιδιών που συμμετείχαν ξεπέρασε τους 340.
Άψογες εγκαταστάσεις, άριστη φιλοξενία, αψεγάδιαστη διοργάνωση, υψηλό επίπεδο γνώσεων και συμπεριφοράς όλων των υπευθύνων των ακαδημιών.
Πάρα πολύς κόσμος ΧΡΥΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ

ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ:
ΜΑΝΔΑΛΟ: ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
ΑΞΙΟΥΠΟΛΗ: ΜΠΛΕ
ΚΑΡΥΩΤΙΣΣΑ: ΚΙΤΡΙΝΟ
ΠΡΟΜΑΧΟΙ: ΜΠΛΕ
JOGA BONITO: ΦΩΣΦΌΡΙΖΕ




















































































ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...