Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023

Ο Εσπερινός


Πρόμαχοι 3 Μαρτίου 2016. Ώρα 16.50μ.μ.

Αφήνοντας πίσω μου τον μουντό, έτοιμο να βρέξει, ουρανό του πολύβουου οικισμού, αναχωρώ βιαστικά για τον προορισμό μου, την Μονή του Αγίου, όπου σε 5 λεπτά θα ξεκινήσει ο Εσπερινός της Πέμπτης.
Με τους χτύπους της καρδιάς μου να χτυπούν δυνατά και τους αδένες του λαιμού να πάλλονται, οδηγώ γρήγορα, ως επικίνδυνα, και παραβλέποντας τους κώδικες του κοκ, παίρνω τον στενό ασφαλτόστρωτο δρόμο για τα ανατολικά τμήματα του χωριού, όπου βρίσκεται το επιβλητικό συγκρότημα της μονής του Αγίου Ιλαρίωνα.
Ήδη στο τζάμι του αυτοκινήτου, εμφανίζονται οι πρώτες χοντρές στάλες, ενώ η ανοιξιάτικη μπόρα έχει ξεκινήσει.
Λίγο πριν τη μονή, μπορώ να διακρίνω μια παρέα τριών γυναικών, που με γοργά βήματα, ανηφορίζουν κι αυτές προσπαθώντας να προφυλαχθούν από τη βροχή κάτω από κάτι μικροσκοπικές ομπρέλες, που το σιγανό αεράκι που πνέει, τις κυματίζει πέρα δώθε.
Προσπερνώντας τα κατάμεστα κοιμητήρια, ένα ολόκληρο χωριό θαρρείς, μπαίνω στην τελική ευθεία και προσεγγίζοντας στη σιδερένια ανοιχτή πύλη της μονής, με καλωσορίζει ένα τεράστιο άσπρο τσοπανόσκυλο, φευγάτο μάλλον από το παρακείμενο μαντρί.
Με βιαστικές κινήσεις αφήνω το αυτοκίνητο και παίρνω την τελική ανηφόρα, πεζή, ενώ το βλέμμα μου αιχμαλωτίζεται από τα πανέμορφα κατακόκκινα λουλούδια, που φυτεμένα πάνω στο πετρόχτιστο τοιχίο, φαντάζουν σαν αναγεννησιακός πίνακας.
Με την ανάσα σαν ατμομηχανή και τα μάγουλα κόκκινα από την κούραση, ελέω καθιστικής ζωής, φτάνω στην μεγάλη ανοιχτωσιά, όπου απλώνονται όλα τα κτίσματα της μονής, με το πέτρινο καθολικό των Αποστόλων Πέτρο και Παύλου να δεσπόζει στο χώρο, κάνοντάς με να αισθάνομαι μικροσκοπικός απέναντι στην επιβλητική μεγαλοπρέπειά του.
Από την μεγάλη αυτή αυλή, μπορώ να δω όλο τον κάμπο της Καρατζόβας, πιάτο, ενώ παρά την σιγανή βροχή που εξακολουθεί, διακρίνονται και τα γύρω χωριά, τοποθετημένα λες με τόση τελειότητα στη θέση τους από κάποιο μαγικό χέρι.

Στο βάθος του χώρου, διακρίνω πέντε-έξι σκουρόχρωμες σκιές, να μπαίνουν βιαστικά στον μικρό ναΐσκο, στο τέρμα της ανατολικής πλευράς της μονής, όπου και υποθέτω ότι θα τελεστεί ο Εσπερινός.
Προσπερνώντας γοργά το περίτεχνο καμπαναριό με τις πολύπλοκες καμπάνες και τις Ελληνορθόδοξες σημαίες, μπαίνω κι εγώ τελικά στο χολ του ναού, όπου είναι τοποθετημένες στη σειρά, καρέκλες για να ξαποσταίνουν οι επισκέπτες.
Μπαίνοντας στο κυρίως κτίριο, αφήνω στο παγκάρι τον οβολό μου και τοποθετώ τα έξι φυσικά κεριά στον στατήρα με την άμμο, ενώ κάποια κυρία ξεκινά να ανάβει όλα τα τοποθετημένα εκεί, κεριά.
Μπαίνω στο κυρίως τμήμα του μικρού ναού και καταβάλλοντας προσπάθεια λίγων δευτερολέπτων να συνηθίσουν τα μάτια μου στο μισοσκόταδο, στέκομαι όρθιος στα δεξιά, ακουμπώντας σε ένα ξύλινο στασίδι.
Ήδη ο Εσπερινός ξεκίνησε και κάνοντας τον σταυρό μου, προσπαθώ να εισχωρήσω στην όλη μυσταγωγία.
Στο μοναδικό ψαλτήρι, δεξιά της Ωραίας Πύλης, τρεις νεαρές μαυροντυμένες καλόγριες, ψάλλουν ύμνους , προσευχές, παρακλήσεις, ενώ με ένα μικρό κεράκι στο χέρι, φωτίζουν τα ιερά βιβλία, προσπαθώντας να βοηθήσουν την όρασή τους, αφού το ηλεκτρικό απουσιάζει, κατά το Αγιορείτικο τυπικό.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζω δυο μικρές κοπέλες, κοσμικές, που σιγοντάρουν ψάλλοντας κι αυτές μαζί τους.
Στην αριστερή πλευρά και σε κάποιο ταπεινό στασίδι ειδικά διαμορφωμένο, κάθεται ο μειλίχιος Γέροντας, βυθισμένος στην ουράνια επικοινωνία μαζί Του, διαβάζοντας ευχές και προσευχές.
Το λιγοστό απογευματινό φως, που μπαίνει από τα στενά παράθυρα, τον περιλούζει με μια δέσμη ακτίνων, κάνοντάς να φαντάζει σαν βιβλικό πρόσωπο, βγαλμένο θαρρείς από τις Γραφές.
Δίπλα μου και λίγο μπροστά, δυο άντρες, με το κεφάλι κατεβασμένο, προσεύχονται, σιγοψυθιρίζοντας, ενώ ανά τακτικά διαστήματα, προσκυνούν κάνοντας βαθιές υποκλίσεις, κάνοντάς με να νιώθω παρείσακτος, μή γνωρίζοντας και πολύ καλά όλο το τυπικό.
Στην πτέρυγα των γυναικών, έξι-εφτά κυρίες, σταυροκοπιούνται και μετέχουν στην όλη μέθεξη-επικοινωνία με το Θείο.
Ένα μικρό κοριτσάκι, κουνώντας τα κατάξανθα μαλλάκια του, εισβάλει τρέχοντας και πηγαίνει ευθεία στο μέρος του Γέροντα, του φιλά το χέρι κι εκείνος του χαϊδεύει στοργικά το κεφαλάκι χαμογελώντας της.
Ο συνδυασμός του ιλαρού ημίφωτος με τις εξιλεαστικές ψαλμωδίες των γλυκόλαλων μοναχών, ο κατευναστική οσμή του κεριού και του θυμιάματος, με κάνει να νομίζω, πως ο μικρός ταπεινός χώρος του Ναού, έχει μεγαλώσει, έχει ανοίξει. Πως δεν υπάρχουν τείχη και σκεπή, πως ένα υπέρλαμπρο Φως έχει κυριεύσει τον τόπο και νιώθω έντονη την παρουσία στρατιών Αγγέλων, Σεραφείμ και Χερουβείμ, που ανεβοκατεβαίνουν μια νοητή ανεμόσκαλα, μεταξύ ουρανού και γης, υμνώντας τον Πλάστη και Κύριό μου.
Και όταν ο Γέροντας κρατώντας το θυμιατό με τα μεταλλικά καμπανάκια, με πλησιάζει, όπως όλους τους παρευρισκόμενους στη σειρά, και με ευλογεί προσωπικά με το θείο ,σαν τριαντάφυλλο άρωμα , θυμίαμα, αισθάνομαι να λυγίζω και να λιώνω από την εκστατική στιγμή.
Υποκλίνομαι μηχανικά και σταυροκοπιέμαι, μή ξέροντας τί άλλο να κάνω, νιώθοντας μια αγαλλίαση βαθιά μέσα μου.

Με το "Δι ευχών..." του Γέροντα, προσγειώνομαι  και προσκυνώντας την εικόνα, όπου όλοι οι πιστοί πέρασαν, βγαίνω στο προαύλιο νιώθοντας τον κρύο αέρα που πνέει, να μου χαστουκίζει το πρόσωπο, με τη βροχή να έχει κοπάσει, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίζονται κινώντας προς το αρχονταρίκι, υποθέτω για κάποιο λουκουμάκι ή καφέ.
Μια καλόγρια, αγκαλιάζει το ξανθό κοριτσάκι και χαμογελώντας οι δυο τους χάνονται σε κάποιο δωμάτιο παίζοντας και τρέχοντας.
Κάποιο ζευγάρι μπροστά μου συζητά χαμηλόφωνα και βαδίζει προς τα αυτοκίνητό του.
Αγναντεύοντας την θεόρατη πέτρινη σπηλιά στα βόρεια της μονής, και με την ψυχή μου γεμάτη από παραστάσεις, άδεια από τα κοσμικά προβλήματα, αναχωρώ, ευχαριστώντας ενδόμυχα τον Κύριο, για την τύχη που επιφύλαξε στη ζωή μου, να γεννηθώ εδώ  σε αυτή την ευλογημένη άκρια της πατρίδας μας και να έχω τον Άγιο Οσιομάρτυρα φύλακά μου και παραστάτη μου.


1 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...