Δες το σαν μια ιστορία. Μόλις έχεις ξυπνήσει, τα μάτια σου ξεροψήνονται από τον ήλιο και οι φλέβες στο κεφάλι σου κοπανάνε ένα μοχθηρό ρυθμό του Σατανά. Το στόμα σου είναι η έρημος η ίδια, τα δόντια σου παλεύουν με κάτι το κολλώδες που έχει απλωθεί πάνω τους και στο στομάχι σου στριφογυρνάει κάτι σάπιο.
Είσαι στην Βαγδάτη του 10ου αιώνα και έπρεπε ήδη να ήσουν στην αυλή του χαλίφη. Και έχεις πάνω σου και μέσα σου τα απομεινάρια από ένα μεθύσι της κολάσεως.
Το μόνο που μπορεί να κάνεις είναι να φορέσεις της φουσκωτή σου βράκα, να καπελωθείς το εισαγόμενο περσικό σου τουρμπάνι και να ξεκινήσεις με βαρύ βήμα, προσπαθώντας τελικά να μην ξεράσεις στην μέση κάποιας ποιητικής απαγγελίας. Όλα αυτά βέβαια, εκτός αν είσαι φίλος ενός τύπου που λέγεται Ibn Sayyar al-Warraq.
Διάφοροι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το βιβλίο του al-Warraq, με τίτλο «Kitab al-Tabikh» (δηλαδή το βιβλίο της μαγειρικής), είναι το παλαιότερο του είδους του σε όλον τον Αραβικό κόσμο. Γράφτηκε τον 10ο αιώνα και είναι μια τεράστια συλλογή με περισσότερες από 600 συνταγές από την περίοδο Abbasid, πολλές από τις οποίες είναι πλέον παντελώς αγνώριστες, αλλά υπάρχουν μέσα στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής σήμερα.
Όπως πολλοί συγγραφείς βιβλίων μαγειρικής τότε, έτσι και ο al-Warraq συμπεριέλαβε στο έργο του και φαρμακευτικές συμβουλές, καθώς και συνταγές για φάρμακα και δυναμωτικά ροφήματα, γιατί το να θρέφεις το σώμα δεν ήταν απλά μια υπόθεση αντιμετώπισης της πείνας. Κάτι που μας φέρνει στου πονοκεφάλους και τα επακόλουθα της μέθης, γιατί κακά τα ψέματα, σε όλους αρέσει το ξέφρενο ξενύχτι.
Μια μοντέρνα έκδοση του Αιγυπτιακού kishk
Όπως συμβαίνει και τώρα, η κατανάλωση αλκοόλ δεν ήταν και ό,τι πιο νόμιμο αν ήσουν Μουσουλμάνος στην μεσαιωνική Βαγδάτη. Το Κοράνι το απαγορεύει ρητά και σύμφωνα με τον Nasrallah, o χαλίφης του Rashidun Umar Ibn al-Khattab το αποκαλούσε το «κρασί της Ινδίας», τονίζοντας ότι έπιναν μόνο οι άπιστοι.
Αυτό βέβαια δεν εμπόδιζε αυτούς που ήθελαν να πιούν ένα ποτήρι παραπάνω και αυτό που έπιναν, το λες και δυνατό. Μια από τις συνταγές του al-Warraq, αφορά το dadhi, ένα κρασί που φτιάχνει κανείς αναμειγνύοντας 22 κιλά από σιρόπι χουρμά με 2 κιλά μέλι και 2 κιλά λυκίσκο, το οποίο εν συνεχεία ανακατεύεται με νερό και αφού τοποθετηθεί σε δοχεία, μένει σφραγισμένο με λάσπη για δύο μήνες. Από εκεί και πέρα, σύμφωνα με τον al-Warraq, «το κρασί θα είναι εξαιρετικό».
Δεν είχε βάλει σκοπό βέβαια να καταστρέψει τα συκώτια του χαλιφάτου του Abbasid. Απλά ήθελε παραθέσει με κάθε λεπτομέρεια τα φαγητά και τα ποτά της εποχής. Το έργο του συμπεριλαμβάνει επίσης και μια σειρά από συνταγές για fuqqa, μια μη αλκοολική μπύρα που φτιάχνεται από κριθάρι, καθώς και μια σειρά από κρασιά που χρησιμοποιούνταν για φαρμακευτικούς σκοπούς. Μια από αυτές τις συνταγές αφορούσε ένα υδρόμελο που φτιαχνόταν αναμειγνύοντας 9 κιλά μέλι, μια χούφτα μοσχοκάρυδο, γαρίφαλο, μαύρο κάρδαμο, μάραθο, πιπερόριζα και άσπρη κουρκούμη. Στο τέλος προστίθεται σαφράν και μόσχος για να ολοκληρωθεί το αποτέλεσμα.
«Με την ευλογία του Θεού», γράφει ο al-Warraq, «αποτελεί μια καλή θεραπεία για πόνους στα νεφρά και το στομάχι».
Αν τώρα θες να αντιμετωπίσεις τα κατάλοιπα που σου αφήνει ένα γερό μεθύσι, ο al-Warraq προτείνει την κατανάλωση λεμονάδας μαζί με το αλκοολικό ρόφημα της επιλογής σου. Όλου του τύπου οι λεμονάδες μπορούν να παίξουν τον εν λόγω ρόλο, αν και αξίζει να δοκιμάσει κανείς μια παραλλαγή με χυμό από κυδώνι, με μέντα ή ακόμα και τσάι μυρτιάς. Όλα αυτά όμως δεν μας δίνουν απαντήσεις σχετικά με το τι κάνουμε την επόμενη μέρα, αυτή που ακολουθεί το μεθύσι.
Πιες νερό, λέει ο al-Warraq σχετικά με το θέμα. Μην πιεις μια μεγάλη ποσότητα κατευθείαν, αλλά ιδανικά «πιες το σε μικρές ποσότητες και γουλιές και φρόντιζε να παίρνεις βαθιές ανάσες ανάμεσα στις γουλιές αυτές. Στην συνέχεια προτείνει ένα πιάτο γνωστό ως kishkiyya, το οποίο φτιάχνεται με ενάμιση κιλό κρέας περίπου, διακόσια είκοσι περίπου γραμμάρια ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μπαχαρικά, μερικά ρεβίθια, ρίζα galangal, ελαιόλαδο και λαχανικά εποχής, τα οποία μαγειρεύονται όπως το στιφάδο. Στο παραπάνω προσθέτεις και το λεγόμενο kishk (μια πάστα από σιτάρι και γιαούρτι που χρησιμοποιείται ακόμα σε μέρη της Μέσης Ανατολής), καθώς και κύμινο, γαρίφαλο, κάσσια και νάρδο και λογικά είσαι έτοιμος.
Ένας ποιητής του μεσαίωνα, είχε πει σχετικά με το kishkiyya ότι «μόλις ο μεθυσμένος το καταναλώσει αισθάνεται ανανεωμένος και τα κατάλοιπα από το μεθύσι εξαφανίζονται».
Αν δεν πιάσει αυτό, τότε υπάρχει η σούπα kimchi και παπαρδέλες με μανιτάρια. Αν όμως είσαι κάπου στην Βαγδάτη του 10ου αιώνα, τότε εσύ και η καμήλα σου έχετε πολύ δρόμο για να βρείτε αυτά τα δύο υποκατάστατα της συνταγής του al-Warraq.
ΠΗΓΗ...http://www.vice.com/gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.