Η Σοφία των Ινδιάνων της Αμερικής

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς αυτοί οι άνθρωποι έβλεπαν την ζωή, την ύπαρξη μας και τον προορισμό μας, αλλά και το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν αυτόν τον πλανήτη σαν ένα τόπο που μας «δάνεισε το Μεγάλο πνεύμα» για να ζήσουμε και για να εξελιχθούμε, με μοναδικά ανταλλάγματα: α) τον σεβασμό απέναντι στο δώρο (φύση – γη), β) την αυτογνωσία και γ) την ειρηνική συνύπαρξη.

Μερικά ιστορικά στοιχεία
Οι «Ινδιάνοι» της Αμερικής ή ορθότερα, οι γηγενείς Αμερικανοί, κατοικούσαν στην Αμερικανική ήπειρο, για πολλές χιλιάδες χρόνια πριν από την άφιξη των «λευκών» Ευρωπαίων. Κατά την περίοδο της άφιξης των «λευκών», εικάζεται ότι σε ολόκληρη την Αμερικανική ήπειρο, από το Μεξικό έως και την Αλάσκα, κατοικούσαν περίπου δέκα εκατομμύρια «Ινδιάνοι».
Πιστεύεται ότι οι πρώτοι γηγενείς Αμερικανοί, έφτασαν εκεί κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων, περίπου πριν από 20.000 – 30.000 χρόνια, μέσω μιας φυσικής γεωλογικής γέφυρας που διέσχιζε την περιοχή Bering Strait1 από την νοτιο-ανατολική Σιβηρία προς την Αλάσκα. Οι αρχαιότερες καταγεγραμμένες ιστορικά φυλές στην βόρεια Αμερική, ήταν οι: Sandia (15000 πΧ), οι Clovis (12000 πΧ) και οι Folsom (8000 πΧ). Οι Folsom για κάποιους αρχαιολόγους είναι αυτοί που ακολούθησαν διάφορους δρόμους αφήνοντας πίσω τους τα βόρεια εδάφη και εξαπλώθηκαν μέχρι το Μεξικό.
Σύμφωνα με τους θρύλους των αρκετών γηγενών Αμερικανών, οι πρόγονοι τους βγήκαν στην επιφάνεια της γης χρησιμοποιώντας ένα ιερό μυστικό πέρασμα που ενώνει την επιφάνεια με το κέντρο της Γης.
Αν και από κάποιους πιστεύεται ότι οι ρίζες των «Ινδιάνων» βρίσκονται κάπου στην κεντρική Ασία και κοντά στην σημερινή Ινδία, εντούτοις από τα γενεαλογικά στοιχεία που υπάρχουν, ελάχιστοι πρέπει να είναι αυτοί που ήρθαν από εκεί και μάλιστα πολλά χρόνια μετά την ανακάλυψη της Αμερικής. Το προσωνύμιο «Ινδιάνοι», δόθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος – λαθεμένα βέβαια, πίστεψε ότι η ήπειρος στην οποία είχε φτάσει, ήταν μέρος της ασιατικής ηπείρου, των τότε γνωστών Ινδιών.
Οι Ινδιάνοι της Αμερικής έζησαν αγαπώντας και τιμώντας πάνω από όλα την φύση. 
Η Σοφία τους διαφαίνεται παντού. Στο πως έζησαν αρμονικά με τη φύση, σε αυτά που φορούσαν, σε αυτά που δημιούργησαν, στον τρόπο που παρασκεύαζαν και έτρωγαν το φαγητό τους, στον τρόπο που ζούσαν μέσα στις οικογένειες τους και στη σημασία που έδιναν στην συνοχή της κοινωνίας τους, στις αξίες τους, στα πιστεύω τους και στη φιλοσοφία τους γενικότερα. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για την ιστορία των Ινδιάνων. Όχι μόνο γιατί είναι πάρα πολλά τα στοιχεία που πρέπει να αναζητήσεις, ούτε γιατί οι φυλές ήταν τόσες πολλές, αλλά κυρίως γιατί τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία προέρχονται από περιγραφές που περνάνε από γενιά σε γενιά. Ένας ακόμη λόγος που δυσκολεύει την ιστορική καταγραφή, είναι η προσπάθεια που κατέβαλαν οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, όχι μόνο να υποδουλώσουν το έθνος των Ινδιάνων, αλλά να το εξαφανίσουν κιόλας.
Σε αυτό το σημείο, θα αναφερθώ στις 10 εντολές των Ινδιάνων της Αμερικής. Πάρα πολλοί πιστεύουν ότι αυτές προΰπαρξαν των 10 εντολών του Χριστιανισμού, κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι υπήρξε κάποια παραλληλότητα. Εκείνο όμως που έχει σημασία, είναι αυτό καθ’ αυτό το περιεχόμενο αυτών των εντολών και το νόημα τους.
1. Συμπεριφέρσου στην Γη και σε ότι αυτή περιλαμβάνει με Σεβασμό
2. Μείνε κοντά (πιστός ?) στο Μεγάλο Πνεύμα
3. Δείξε Μεγάλο Σεβασμό στους συνανθρώπους σου
4. Δούλεψε μαζί με τους συνανθρώπους σου για το καλό όλης της ανθρωπότητας
5. Πρόσφερε την βοήθεια σου και την καλοσύνη σου όπου χρειάζεται
6. Κάνε αυτό που ξέρεις ότι είναι σωστό (καλό)
7. Να προσέχεις το Πνεύμα σου και το Σώμα σου
8. Αφιέρωσε ένα μέρος των προσπαθειών σου στο γενικότερο Καλό
9. Να είσαι αληθής και τίμιος σε κάθε στιγμή
10. Να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου
Συγκρίνετε τώρα αυτές τις 10 «εντολές» με τις 10 «χριστιανικές»:
1. Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου δουλείας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού (Eξ. κ’ 2-3).
2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς (Eξ. κ’ 4-5).
3. Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω (Eξ. κ’ 7).
4. Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου (Eξ. κ’ 8-10).
5. Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται και ίνα μακροχρόνιος γένη επί της γης (Eξ. κ’ 12).
6. Ου φονεύσεις (Eξ. κ’ 13).
7. Ου μοιχεύσεις (Eξ. κ’ 14).
8. Ου κλέψεις (Eξ. κ’ 15).
9. Ου ψευδομαρτυρήσεις κατά του πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδή (Eξ. κ’ 16).
10. Ουκ επιθυμήσεις πάντα όσα τω πλησίον σου εστί (Eξ. κ’ 17).
Θα παρατηρήσετε ότι οι 10 εντολές των Ινδιάνων, δεν «προέρχονται» από το Μεγάλο Πνεύμα, το οποίο δεν επιβάλλει την παρουσία του σε αυτές δηλώνοντας μάλιστα ότι πέρα από αυτό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Οι «χριστιανικές» εντολές, από το 5 έως και το 10, εμπεριέχονται ως «αυτονόητο» στην εντολή Νο 3 των Ινδιάνων, φανερό δείγμα Σοφίας, όπου τα πολλά λόγια είναι περιττά, πόσο μάλλον οι «απαγορεύσεις»!
Η μεγάλη διαφορά: οι εντολές των Ινδιάνων προτρέπουν στο καλό και στην αυτοδιάθεση για το κοινό καλό. Αναφέρονται στη φύση, μιλάνε για προσφορά και καταλήγουν με μια εκ των σημαντικότερων προτροπών: σε καλούν να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου!
Οι Χριστιανικές εντολές από την άλλη, χωρίζονται σε τρία τμήματα: Α’ (1-4) τμήμα η λατρεία στον Θεό, Β’ (5η) η εντολή να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου (κατ’ επέκταση τον Θεό;) και Γ’ (6-10) στις απαγορεύσεις.
Στη μία περίπτωση έχουμε οδηγίες που δεν έχουν προέρθει από τον “ουρανό” και στην άλλη περίπτωση έχουμε “ουρανοκατέβατες” εντολές που περιέχουν οδηγίες για την λατρεία προς τον Θεό και αυστηρές (Ου) απαγορεύσεις.
Κατά την άποψη μου, οι Ινδιάνοι όταν αναφέρονται στο Μεγάλο Πνεύμα, αναφέρονται στο Σύμπαν το οποίο κατ’ επέκταση υπάρχει και μέσα μας. Άρα, όταν αναφέρονται στο Μεγάλο Πνεύμα, αναφέρονται στην Δύναμη που υπάρχει μέσα μας και που προέρχεται από το Σύμπαν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ινδιάνοι, χρησιμοποιούσαν αυτή την εσωτερική δύναμη με ποικίλους τρόπους. Μπορούσαν και επικοινωνούσαν με το Σύμπαν ανασύροντας από μέσα τους τις Δυνάμεις που τους επέτρεπαν να κάνουν πολλά: να γιατρέψουν ή να γιατρευτούν, να καλέσουν την βροχή, να καλέσουν τον Ήλιο, κλπ. Το αξιοσημείωτο είναι ότι ουδέποτε χρησιμοποίησαν αυτή τη Δύναμη για να κάνουν κακό. Ίσως, κατά έναν περίεργο τρόπο να γνώριζαν ότι αυτή η Δύναμη μπορούσε να ενεργοποιηθεί μόνο για την τέλεση ενός καλού.

Οι Ινδιάνοι προσέφεραν στους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους την Γη και δέχτηκαν να την μοιραστούν μαζί τους μαζί με όλα τα αγαθά της, παραμερίζοντας γλώσσα, παραδόσεις, χρώμα, τελετουργίες και πίστη. Από τη άλλη, οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, αντί να αποδεχτούν αυτό το δώρο, τους κατέκτησαν, τους αγνόησαν και απαίτησαν την κυριαρχία τους επί της Γης που οι Ινδιάνοι υπηρετούσαν και σεβόντουσαν! Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι, ποτέ δεν κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κυριαρχήσουν σε κάτι τόσο μεγάλο και δυνατό όσο είναι η Γη και αρνήθηκαν πεισματικά να κατανοήσουν την ανάγκη των Ινδιάνων να την σέβονται και να την αγαπούν. Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι νοιάστηκαν για την ύλη την στιγμή που οι Ινδιάνοι ενδιαφερόντουσαν για το Πνεύμα! Για χιλιάδες χρόνια, οι Ινδιάνοι κατάφερναν να διατηρούν μια απίστευτη ισορροπία τόσο σε οικολογικό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αναρωτιέμαι πως θα μπορούσε να είναι σήμερα ο κόσμος, αν οι «πολιτισμένοι» δεν έκλειναν τα αυτιά τους αρνούμενοι να ακούσουν την φιλοσοφία και τα πιστεύω των Ινδιάνων.
Σήμερα, ο σύγχρονος άνθρωπος σκύβει πάνω από τα μυστικά τους και προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τις «μυστικές» συνταγές τους, τα «περίεργα φάρμακα» που χρησιμοποιούσαν με τόση αποτελεσματικότητα, την χρήση των τροφών τους, αλλά και πάλι μένει στην ύλη για την ύλη. Θέλει να τα εκμεταλλευτεί εμπορικά! Πάλι αφήνει απ’ έξω το Πνεύμα που οδήγησε τους Ινδιάνους για χιλιάδες χρόνια σε όλη αυτή τη Σοφία που δύσκολα μπορεί να γίνει αντικείμενο μιας πλήρους μελέτης.
Όπως και να έχει, όποιος επιθυμήσει να αναζητήσει και να κατανοήσει τον δρόμο που οδηγεί στην πλήρη εναρμόνιση με την φύση και που ταυτόχρονα θα τον οδηγεί στον σεβασμό όχι από υποχρέωση, αλλά από μια εσωτερική ανάγκη, θα πρέπει να ενσκήψει και να μελετήσει όλη αυτή τη Σοφία και τα μυστήρια των Ινδιάνων οι οποίοι είχαν μια γνώση που δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού. Δεν είναι εύκολο και δεν μπορεί να είναι εύκολο, γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος δύσκολα μπορεί να αποδεχτεί ότι δεν ελέγχει τη φύση και το Σύμπαν, αλλά είναι ένα αναπόσπαστο μέρος του «όλου» και μάλιστα το μόνο είδος με την ικανότητα να προστατεύσει το «όλο».
Σημαντικά στοιχεία εν συντομία:
- Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι καταφθάνουν στην Αμερικανική ήπειρο τον 16ο και 17ο αιώνα. Η υπεροψία τους σε συνδυασμό με την μανία τους για πλήρη εκμετάλλευση της άφθονης πανίδας και χλωρίδας της Νέας Γης, τους οδήγησε στην αναπόφευκτη σύγκρουση με τους γηγενείς Αμερικανούς. Για τους Ευρωπαίους, οι γηγενείς Αμερικανοί ήταν «άγριοι», «χωρίς ψυχή», «εκπρόσωποι του διαβόλου που χρησιμοποιούσαν διαβολικά όπλα και σαν μοναδικό τους σκοπό είχαν να εξαφανίσουν τους καλούς λευκούς Χριστιανούς»!

Ομαδικός τάφος για τους νεκρούς Ινδιάνους μετά την σφαγή τους στο Wounded Knee στις 29/12/1890
- Οι Ευρωπαίοι, μαζί με τον πόθο και την θέληση να κατακτήσουν εξ’ ολοκλήρου την Νέα Γη, μαζί με ότι υπήρχε πάνω σε αυτή, έφεραν μαζί τους και τις ασθένειες που άρχισαν να κτυπούν και να αποδεκατίζουν τους γηγενείς.
- Από τον 17ο αιώνα έως και τις αρχές του 19ου αιώνα, ξεκινούν οι πόλεμοι που ονομάστηκαν «Ινδιάνικοι πόλεμοι».
- Το 1830, ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Andrew Jackson, επικύρωσε την Πράξη Απομάκρυνσης των γηγενών Αμερικανών, ένα σχέδιο που εξυπηρετούσε απόλυτα το σύνολο των βλέψεων που είχαν οι κατακτητές και που νομιμοποιούσε όλες τις πράξεις τους εναντίων των γηγενών Αμερικανών.
- Ένα από τα σχέδια των Ευρωπαίων, ήταν η διάσπαση των φυλών κάτι που το πέτυχαν. Κατά την διάρκεια αυτών των πολέμων, μεγάλες φυλές διασπάστηκαν σε μικρότερες και στη συνέχεια σε ακόμα πιο μικρές ομάδες νομάδων που πολλές φορές δεν ξεπερνούσαν τα είκοσι μέλη. Κατά αυτόν τον τρόπο, διασφάλισαν την πλήρη αποδυνάμωση τους.

29/12/1890 Εικόνα φρίκης από τον σφαγιασμό των Ινδιάνων στο Wounded Knee, από τον στρατό των ΗΠΑ
Οι πόλεμοι τέλειωσαν οριστικά, σχεδόν προς το τέλος του 19ου αιώνα. Ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος, ο οποίος δεν ήταν πόλεμος αλλά ωμή σφαγή, έγινε το 1890, στις 29 Δεκεμβρίου στην περιοχή Wounded Knee (Λαβωμένο Γόνατο) στην Νότια Ντακότα. Εκεί, ο στρατός του νεοσύστατου αμερικανικού κράτους, υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Nelson Miles, κατάσφαξε με απίστευτη θηριωδία, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που προσπάθησαν να αντισταθούν με κάθε διαθέσιμο μέσο. Εκεί δόθηκε το τέλος μιας καταπληκτικής διαμάχης μεταξύ της απληστίας από την μια πλευρά και του ηρωισμού από την άλλη, μεταξύ του δόλου από τη μία πλευρά και του πόνου από την άλλη. Μια εποχή που στιγματίζει μόνιμα, με τα πλέον μελανά χρώματα την ιστορία των Η.Π.Α.. Ένα δράμα, μια τραγωδία που δε ξεχαστεί ποτέ και που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Μια καθαρά «Αμερικανική» θηριωδία από αυτές που οι Η.Π.Α. έχουν επαναλάβει πολλές φορές από τότε. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι οι γηγενείς Αμερικανοί, συγκεντρώθηκαν εκεί για να πραγματοποιήσουν μια θρησκευτική τελετή, προκειμένου να ζητήσουν την εύνοια των πνευμάτων. Ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν περίπου 350 εκ των οποίων οι 120, γυναίκες και παιδιά. Απέναντι τους είχαν 500 στρατιώτες και το πυροβολικό. Περισσότεροι από 150 γηγενείς Αμερικανοί σκοτώθηκαν και άλλοι 50 τραυματίστηκαν σοβαρά σε λιγότερο από μια ώρα. Ο επικεφαλής του πυροβολικού συνταγματάρχης James Forsyth κατηγορήθηκε για αυτή την ωμή δολοφονία, αλλά αθωώθηκε.

Posted in: ΚΟΣΜΟΣ