Ο ΠΩΛΗΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΔΙΟΥ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ!

Είμαι ο πωλητής του λαδιού του φιδιού.
Κάτοχος της πανάρχαιας τέχνης των δηλητηρίων που συνεχώς εκσυγχρονίζεται.
Σου πουλάω χημικά, φάρμακα, πολιτικές, τροφές δηλητήρια. 
Και σ’ έχω πείσει ότι τα χρειάζεσαι. Σε έχω πείσει ότι με χρειάζεσαι.

Μα πόσο μοιάζουμε:
Είμαι πλανόδιος και εσύ είσαι πλανεμένος.

Θέλεις την υγεία σου και τη ζωή σου. Και εγώ το ίδιο θέλω:
θέλω την υγεία σου και τη ζωή σου όπως ποθώ μια λιμουζίνα ή ένα φρέσκο καυλάκι.

Για μένα είστε φρούτα. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να απλώσω το χέρι μου και να σας γευτώ. Μετά να σας πετάξω μισοφαγωμένα στο χώμα, να πιάσω το επόμενο εύκολο φρούτο.
Δούλεψε. Φύτρωσε. Άνθισε. Κάρπισε. Για μένα τα κάνεις όλα.
Αχ να ξερες πόσο ανιδιοτελής μου φαίνεται ο εγωισμός σου. Πόσο με θρέφει ο χυμός του.
Θύμωσε, βρίσε, εκμεταλλεύσου τους διπλανούς σου, ξεφτίλισε τους. Το έργο μου κάνεις. 

Εκεί που ο μισοφαγωμένος καρπός σου έχει πέσει, αποκομμένος από το κλαδί, δίπλα στα τόσα άλλα ζωντανά αποφάγια, εκεί ζυμώνεται η κομπόστα της σαπίλας, η βάση του αρώματος που φορώ, η βάση των δηλητηρίων που σου πουλώ. Μυρίζω θάνατο. Και αυτό σου πουλάω.

Αλλά μη στεναχωριέσαι: για μένα τίποτα δεν πάει χαμένο: ούτε το δάκρυ, ούτε το αίμα σου ούτε ο καημός ο πόνος και η κραυγή. Τα διυλίζω όλα στα εργαστήρια μου, τα εξευγενίζω, τα κάνω πολιτικές και προϊόντα και στα ξαναπουλάω. 
Οποία θεϊκή οικονομία!
Η τέλεια ανακύκλωση.

Δεν καταλαβαίνεις;
Εγώ είμαι που σου πουλούσα Εβραίους σαπούνια για να καθαρίζεις το σώμα σου από τις αμαρτίες μου. 
Το αίμα των μαύρων σε συσκευασία διαμαντιού. 
Την οιμωγή των ερυθρόδερμων κλεισμένη όμορφα μέσα σε ράβδους χρυσού. 

Τι όμορφα που δεν μπορείς να δεις πίσω από τον καθρέφτη. Πίσω από εκεί είμαι εγώ. Το είδωλο σου είναι το τέλος σου και η αρχή μου. 

Είσαι η σταγόνα, είμαι ο ωκεανός σου.
Είσαι δάκρυ χυμένο στα ορμητικά ποτάμια αίματος που φτιάχνω. 

Δούλεψε. Θυμάσαι το μαστίγιο που κρατώ στο ακούραστο χέρι μου;
Όταν καμιά φορά σηκώνεις το κεφάλι και με ρωτάς τι δουλειά κάνω, σου το λέω δεν στο κρύβω:
Είμαι ο πωλητής του λαδιού του φιδιού. 
Είμαι το αυγό του φιδιού. 
Η διχαλωτή γλώσσα του.
Είμαι ψυχρόαιμος. Ένας βόας που το πτώμα σου ζεσταίνει το απόλυτο μηδέν της ψυχής του.

Είμαι ο βασιλιάς που προσκυνάς. Ο πάπας. Ο αρχιμανδρίτης που φυλάς το χέρι του. Ο πολιτικός που ψηφίζεις και κραυγάζεις το όνομα του σαν να ταν όπλο που στρέφεις στο διπλανό σου. Ο επιστήμονας στον οποίο παρέδωσες τη γνώση. 

Κάθε μέρα γίνομαι περισσότερος καθώς εσύ γίνεσαι λιγότερος. 
Είμαι όλα όσα έχεις χάσει. Είμαι η ίδια η απώλεια. 
Είμαι το δηλητήριο μέσα σου. Άλλοτε αργό άλλοτε κεραυνοβόλο.

Καμιά φορά που το ελιξήριο του ύπνου μου λήγει προσωρινά, σηκώνεσαι σα χαλασμένη σούστα, σα σουρωμένος ακροβάτης και φωνάζεις «είσαι ο δυνάστης μου, ο εκμεταλλευτής μου, ο φονιάς μου, ο καταστροφέας μου». 

Όχι κύριε. Είμαι ο πωλητής του λαδιού του φιδιού. Στο’ χω κάνει ξεκάθαρο αυτό μέσα στους αιώνες. Πως μπορώ να σε εξαπατήσω σε κάτι που ήδη γνωρίζεις; Είμαι ο πωλητής του λαδιού του φιδιού. Ο πωλητής του λαδιού του φιδιού. Με περνάς για κακό; Για σκληρό; Που και να δεις τα αφεντικά μου. Εγώ απλά υπάλληλος είμαι. Τη δουλειά μου κάνω.

Και συ μιλάς μαζί μου και με ρωτάς γιατί, καθώς εγώ βλέπω την ψυχή σου να ρέει έξω από το σώμα σου και να ενώνεται με την κομπόστα της σαπίλας. Μμμ, καλή σοδειά δηλητηρίων θα έχουμε και φέτος.

Περάστε κόσμε. Δύο ευρώ το κιλό η ευτυχία. Ένα ευρώ το κιλό ο έρωτας. Τέσσερα ευρώ το κιλό η επιτυχία. Αν μου δώσετε ένα κιλό από τον έρωτα σας και ένα κιλό από την ευτυχία σας, σας δίνω τσάμπα ένα κιλό επιτυχίας.

Πάλι και φέτος θα ψωνίσετε.

Πέτρος Αργυρίου για το προσωπικό του blog, άγρια ζώα

Posted in: ΕΛΛΑΔΑ , ΚΟΣΜΟΣ