ΠΡΟΜΑΧΟΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Ευλογημένος τόπος.
Που όπως η κλώσα μαζεύει στη ζεστή αγκαλιά της τα νεογνά κλωσοπούλια, εκπέμπει λες ένα πρωτόγονο κάλεσμα με τις νεράιδες, αναγκάζοντας τους απανταχού γόνους του να επιστρέψουν στα πατρογονικά.Πρόμαχοι. Πάσχα. Άνοιξη. Ανάσταση Κυρίου, ψυχής, σώματος.

Άγγιγμα Θεού, αυτή η εσχατιά της Πατρίδας, τόσο αγαπημένη, τόσο ποθητή. Παρέες νέων, μαθητές, φοιτητές, ενώνονται, ομήγυρη, τραπεζάκια, καφές, κουβέντες, σχέδια, όνειρα, έρωτες, κάτω από τον ζωογόνο ζεστό ήλιο, στα υπώρεια του καταπράσινου όγκου.

Γενναιόδωρη γη, χαρίζει απλόχερα τα αγαθά της, γιαγιάδες στην εξοχή, συλλογή του μυστικού-μαγικού αγριόχορτου για το βάψιμο του Πασχαλιάτικου κόκκινου αυγού.

Σμίγει το φρεσκοβαμμένο λευκό του ασβέστη με το καταγάλανο του ουρανού, γαλανόλευκες και δικέφαλοι αετοί στο κίτρινο της Ορθοδοξίας. Μεθυστικές γαργαλιστικές οσμές, πειρασμός για αμαρτίες, στο αποκορύφωμα της νηστείας. Τσουρέκια πλέκονται, μυρωδιές αναδύονται, εντατικές προετοιμασίες.

Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, συγκινησιακή φόρτιση, μητέρες, μικρά παιδιά, χέρια ενωμένα, πόδια με βηματισμό γοργό, ακολουθούν τον πένθιμο χτύπο του καμπαναριού. Νονοί κατάφορτοι με δώρα, χαρίζουν χαμόγελα στα βαφτιστήρια, λαμπάδες τσουρέκια, κόκκινα αυγά. Πουμπράτιμ- πουσέστριμες ανταμώνουν, αμοιβαία ανταλλαγή δώρων, αιώνια αναβίωση εθίμων. Δώρα στον Εσταυρωμένο, λαοθάλασσα γυναικών, δυνατές φωνές δημοπρασία ρούχων, γιορτή σιωπηρή, 

Τα χρώματα της ίριδας, χιλιάδες τα αρωματικά άνθη, μαυροντυμένες νέες, στολίζουν τον ενταφιασμένο Αμνό. Νυχτέρι, να φυλάξουν τον "φύλακα των ψυχών", και η  μαυροφορεμένη  γιαγιά με πνιγμένη, σπαρακτική φωνή να μοιρολογάει, μια Εκείνον και μια τον αδικοχαμένο γιο της.

Εκατοντάδες κεράκια στα στενά, σαν νυχτερινές πυγολαμπίδες, σε ένα ποτάμι φωτός, που διαρρέει τον τόπο, και ο επιτάφιος ψηλά, πάνω στα στιβαρά μπράτσα των λυγερόκορμων νέων. Όμορφες κοπέλες, μαύρα ρούχα, ροδοπέταλα, ραίνουν τον Ζωοδότη νεκρό, ενώ οι μονότονοι πένθιμοι χτύποι της καμπάνας, σου δονούν το είναι σου. Προσευχή, περισυλλογή, συναισθήματα.

Αποκορύφωμα του Σαββάτου και η καταιγιστική κοσμοσυρροή σε φορτίζει, σε κάνει να αποζητάς τη λύτρωση, την Ανάσταση.
"Δεύτε λάβετε φως" και η πλατεία ασφυκτιά υπό το βάρος του συγκεντρωμένου πλήθους. Λαμπάδες διάσπαρτες, μικροί και μεγάλοι αγωνιούν.
"Χριστός Ανέστη" , δυνατή φωνή του Πατρός Γεωργίου, σείεται η ατμόσφαιρα, φωνή νίκης της Ζωής, ήττας του Θανάτου.
Εκατοντάδες πολύχρωμα πυροτεχνήματα, φωτίζουν το μαύρο στερέωμα, δεκάδες φωτεινά μπαλόνια, απογειώνονται, οδεύουν στα ουράνια, εξαφανίζονται  στη χάση του ματιού.
Αγκαλιές , φιλιά, ευχές, τσούγκρισμα κόκκινων αυγών, πρόσωπα χαμογελαστά, άδολα, γιορτάζουν.
Αναταραχή μεγάλη, να σταλεί το μήνυμα της Νίκης του Θεού, ενώ οι μεγαλύτεροι, οι νοικοκυραίοι, αναχωρούν με το Άγιο φως να φωτίσουν τα σπίτια τους, να χαράξουν στην εξώπορτα το σημείο του σταυρού.
Οι γενναιότεροι επιστρέφουν στο Ναό, υπομονετικά προσμένοντας να ακούσουν τον Πατέρα να τους προσκαλεί να κοινωνήσουνε "σώμα και αίμα Κυρίου" στις 2 τα μεσάνυχτα.
Επιστροφή στο σπίτι και η μαγειρίτσα τους ευφραίνει, ανταμείβοντας την πολυήμερη νηστεία τους.

Γιορτές και πανηγύρια την επομένη και οι γαστριμαργικές ακολασίες δεν έχουν τελειωμό. Τραγούδια, χαρές, οικογένεια ενωμένη, πειράγματα, ευχές, τραγούδι και χορός γύρω από τον ξεροψημένο οβελία.

Κι αν μπορούσε κανείς να πετάξει ψηλά να δει, θα έβλεπα έναν τόπο πανέμορφο, με ευτυχισμένους και περήφανους ανθρώπους, να γιορτάζουν και να υμνολογούν, τηρώντας παραδόσεις δεκαετιών, εδώ, στον ίδιο τόπο, που οι προπάπποι τους, έκαναν τα ίδια.
Και αυτοί τώρα παραλαμβάνοντας την σκυτάλη, συνεχίζουν ελπίζοντας να την μεταλαμπαδεύσουν  ανέπαφη στους επόμενους, συνεχίζοντας αυτό το αιώνιο γαϊτανάκι της παράδοσης φωνάζοντας δυνατά  "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ".

Posted in: ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ , ΤΟΠΙΚΑ