Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

"ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ" - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΘΕΟΔΩΡΑΚΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ



Το 1911 γεννήθηκε στο Θεοδωράκι, από τους γονείς Αλαμάινα και Μαρία, το 3ο τους παιδί, ο Γεώργιος Παπαντωνίου (ΓΚΙΟΚΟΥΤ).

 Τα παιδικά του χρόνια ήταν ανέμελα και παρόλο του ότι ο πατέρας του ο Αλαμάινας δεν ήξερε ούτε μια ελληνική λέξη ,είχε όμως συνείδηση της ελληνικότητας του. 
Αργότερα το 1941 μια Γερμανική διμοιρία συνοδευόμενη από Βουλγάρους και Έλληνες εξαρχικούς, έφτασαν στο Θεοδωράκι. Σήμανε συναγερμός και ζητήθηκε όλοι οι κάτοικοι του χωριού να συγκεντρωθούν στη πλατεία.
 Εκεί κατέθεσαν το λίγο οπλισμό που είχαν στα σπίτια τους, ακόμα και μικρά μαχαίρια. Κάτω από την επίβλεψη των Γερμανών, οι Βούλγαροι και οι Βουλγαρίζοντες προσπάθησαν να διασπάσουν το φρόνημα των κατοίκων. Ανακοινώνουν ότι όσοι κάτοικοι επιθυμούν να λάβουν τη λεγόμενη τότε ''ΛΙΤΣΝΑ ΚΑΡΤΑ'', θα μπορούσαν να μετέχουν στην δωρεάν τροφοδοσία. Αυτοί όμως θα έπρεπε να σηκώσουν το χέρι και να δηλώσουν ότι επιθυμούν να πολιτογραφηθούν ως ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ πολίτες. Τότε, σχεδόν το σύνολο των κατοίκων δέχτηκε να πάρει τη ''ΛΙΤΣΝΑ ΚΑΡΤΑ''.
Μόνο τέσσερις οικογένειες επέμεναν να αυτοπροσδιορίζονται σαν Έλληνες. Έτσι όταν οι Γερμανοί ζήτησαν να σηκώσουν το χέρι ψηλά όσοι επιθυμούν να ονομάζονται Έλληνες, τότε ο Γεώργιος Παπαντωνίου σήκωσε, αντί το ένα χέρι, τα δυο.
 Αυτό οι Βούλγαροι το θεώρησαν σαν προσβολή και ρωτώντας τον γιατί το έκανε αυτό απάντησε ότι εγώ είμαι Έλληνας αλλά και ο αδελφός μου ο Δημήτρης που αυτή τη στιγμή είναι στο χωράφι είναι Έλληνας. Τότε ένας από τους κουκουλοφόρους, συνεργάτης των Γερμανών τον άρπαξε από τον γιακά και τον έριξε κάτω στη γη.
 Άρχισε να τον χτυπά με το όπλο του, με τα χέρια και με κλοτσιές και τον οδήγησε στο καραγάτσι της πλατείας. Αιμόφυρτος αλλά και ακλόνητος στη πίστη του, του ζητήθηκε για μια ακόμη φορά να αλλάξει γνώμη και να δεχθεί τη ''ΚΆΡΤΑ''. Αυτός όμως συγκεντρώνοντας όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, σηκώθηκε όρθιος και βροντοφώναξε: ΕΓΏ ΕΛΛΗΝΑΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, ΕΛΛΗΝΑΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ! 
Τότε ο κουκουλοφόρος αφού τον έδεσε με ένα σχοινί, τον κρέμασε ανάποδα στο καραγάτσι. Οι βασανισμοί ήταν ατελείωτοι μέχρι τις λιποθυμίες του. Τότε με παρέμβαση των Γερμανών σταμάτησε ο βασανισμός του και εγκατέλειψαν το χωριό. Αργότερα ο αδελφός του ο Δημήτριος, τον φόρτωσε σε ένα άλογο και τον μετέφερε στο νοσοκομείο της Έδεσσας όπου νοσηλεύτηκε για 6 περίπου μήνες.

Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του τα έζησε βόσκοντας πρόβατα σε διάφορους κεχαγιάδες της περιοχής.Το αγαπημένο του χόμπι ήταν να διαβάζει βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Αγαπημένοι του συγγραφείς ήταν ο Σέξπιρ, ο Ζούλα και ο Ντοστογιέφσκι. 
Αργότερα το 1968 μια ωραία πέμπτη βρέθηκε στο παζάρι της Αριδαίας. Εκεί τον πλησίασαν δυο χωροφύλακες και τον οδήγησαν στο τμήμα.
 Ο διοικητής του τμήματος του αποκάλυψε το όνομα του κουκουλοφόρου που τον είχε βασανίσει το 1941 και του ανέφεραν πως ακόμα και αν τον δολοφονούσε, η χωροφυλακή ήταν διατεθειμένη να βοηθήσει στην συγκάλυψη του γεγονότος. 
Αυτός όμως προβάλλοντας για μια ακόμα φορά την μεγαλοψυχία του, δήλωσε ότι δεν αισθάνεται κανένα μίσος για εκείνον και ότι ποτέ δεν τον διακατείχε πνεύμα εκδικήσεως.

Το 1985 αρνήθηκε να κάνει αίτηση συνταξιοδότησης του προγράμματος (αποκατάσταση εθνικής αντιστάσεως) λέγοντας πως δεν τον ενδιέφεραν ποτέ τα χρήματα και πως ότι έκανε, το έκανε μόνο για το καλό της Ελλάδος. Δεν τιμήθηκε ποτέ από κανέναν και πέθανε πάμφτωχος στις πέντε Δεκεμβρίου του 2004.
Όσοι ζήσανε μαζί του έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για την εργατικότητα, το ήθος, την εντιμότητα και μεγάλο θαυμασμό για την διαρκή του και μεγάλη μόρφωση.

Η βιογραφία και οι μαρτυρίες είναι αυτολεξεί από τον φίλο του, Νικόλαο Καλδερμιτζή, κατοίκου του χωρίου Μηλιά Πέλλας και υπάρχουν στο βιβλίο: ''Μαρτυρίες για το χωριό μου'', του Αλέξανδρου Παπαντωνίου, από το Θεοδωράκι Αλμωπίας του νομού Πέλλας.

Ακόμη ένα ντοκουμέντο ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ των ντόπιων Μακεδόνων που αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Πατρίδας μας. Χρέος μας να τους θυμόμαστε, να τους τιμούμε και ευγνωμονούμε!!!

ΠΗΓΗ...http://paradosiakos-garefeiou.blogspot.gr/2015/11/blog-post_4.html

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...