Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017

"Τη στιγμή, που τελειώνει η επιστήμη και παίρνει τη θέση της η ψυχή..."


Μια βάρδια στα ΤΕΠ διαρκεί 8 ώρες και μερικά συναισθήματα.
Απόψε ο Γιώργος ο εφημερεύων γιατρός έχει δίπλα του την Κατερίνα. Πολύ καλοί συνεργάτες. Θα περνούσαν μια βάρδια ήρεμη αν…
Αν δε προηγούνταν μερικά καταραμένα λεπτά.
Ήταν πολύ δύσκολα τα προηγούμενα λεπτά.
Ο ασθενής που κατέφθασε ήταν ένας μεσόκοπος άνθρωπος, ταλαιπωρημένος, από αυτούς που βλέπεις να ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν ''τον άρτον αυτών τον επιούσιον''.
Από αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν την χαμένη τους αξιοπρέπεια, την χαμένη τους ζωή.
Ήρθε με το ασθενοφόρο. Στηθάγχη. Κάποιος άνθρωπος τον είδε ξαπλωμένο στη βιτρίνα πολυκαταστήματος. Τον φώτιζε η πινακίδα νέον.
Ο Γιώργος του πήρε αέρια αίματος και τα πήγε στο μηχάνημα.
Η Κατερίνα του πήρε βιοχημικά, έκανε καρδιογράφημα και του πέρασε μια φλέβα. Όλα αυτά εντελώς μηχανικά. Και πολύ γρήγορα.
Θα ήταν άλλο ένα συνηθισμένο περιστατικό, αν...
Αν ο μεσόκοπος άστεγος δεν της έπιανε το χέρι την ώρα που του έκανε το καρδιογράφημα.
- Θα πεθάνω; Δεν ρωτάω γιατί φοβάμαι. Όχι, δεν φοβάμαι. Έχω ξεχάσει να φοβάμαι. Και τί να φοβηθώ; Μην με κλέψουν;
- Δεν θα πεθάνεις, γιατί να πεθάνεις; Απάντησε η Κατερίνα που είχε γίνει σαν παντζάρι κατακόκκινη. Έτσι γίνεται όταν λέγει ψεματάκια.
- Μου λες ψέμματα. Ξέρω ότι θα πεθάνω, αλλά καλά κάνεις και μου λες ψέμματα. Νιώθω καλύτερα τώρα. Πρώτη φορά στη ζωή μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μου λέει κάποιος ψέμματα για το καλό μου. Δεν έχω κανέναν στο κόσμο. Κανένας δε θα κλάψει για μένα. Γι αυτό σε ρώτησα αν θα πεθάνω.
Ψάχνει λαίμαργα τις τσέπες του. Κάπου πρέπει να έχει εκείνο το νόμισμα που του έδωσε εκείνη η καλοντυμένη κυρία προχτές. Το βρήκε! Με χαρά μικρού παιδιού το πιάνει στην παλάμη του και το δείχνει στην Κατερίνα.
- Να, πάρε αυτό, δεν έχω άλλα. Το μόνο που θέλω από σένα είναι να κλάψεις για μένα όταν πεθάνω...
- Κράτησε το καλέ μου, δεν θα πεθάνεις, απάντησε η Κατερίνα που το έπαιζε σκληρή μόνο και μόνο για να μη ξεσπάσει σε κλάματα.
- Γιατί δεν το παίρνεις; Δεν σου φτάνει ή δεν νιώθεις τίποτα για μένα; Να σ' έχει ο Θεός καλά όπως και να ‘χει. Εμένα βλέπεις, με ξέχασε.
Ξαφνικά, η αναπνοή του βάρυνε και τα μάτια του παρουσίασαν μυδρίαση. Σφυγμός άφαντος.
Ο Γιώργος γύρισε αγχωμένος κρατώντας τα αποτελέσματα των αερίων αίματος. Το καρδιογράφημα είναι αποκαρδιωτικό.
- Γρήγορα Κατερίνα, τον χάνουμε.
Η Κατερίνα πετάγεται σα να τη χτύπησε το ρεύμα και τρέχει να φέρει απινιδωτή και Αμπού.
- Τον χάνουμε! Τον χάνουμε! Φωνάζει ο Γιώργος.
- Μείνε μαζί μας καλέ μου, φώναξε η Κατερίνα. Μείνε μαζί μας, έχω φέρει κέικ να σε κεράσω.
Κοιτούσε αποσβολωμένη το τραγικά παραμορφωμένο από το πόνο, πρόσωπο του άγνωστου.
Εκτελούσε όλες τις οδηγίες του Γιώργου με απαράμιλλη ταχύτητα και επιδεξιότητα.
Το τέλειο δίδυμο. Μιλούσαν με τα μάτια. Άλλωστε δεν υπήρχε χρόνος για ομιλίες. Τον έχαναν από λεπτό σε λεπτό.
Για τα επόμενα 20 λεπτά ο μόνος χάρος που έβλεπαν ο Γιώργος και η Κατερίνα ήταν το κρεββάτι του αγνώστου άστεγου. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο γι αυτούς.
Συνεχείς προσπάθειες ανάνηψης.
20 μαρτυρικά λεπτά.
Για όλους.
Ο κουρελής άστεγος ξεψύχησε με τα μάτια ανοιχτά στα χέρια της Κατερίνας.
Ο αέρας μετέφερε στα αυτιά της τον τελευταίο του ψίθυρο:
"ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ".
Η Κατερίνα του έκλεισε τα μάτια, έβαλε το κέρμα στη τσέπη του και έτρεξε προς το δωματιάκι που υπάρχει στα ΤΕΠ για το προσωπικό.
Γύρισε το κλειδί αριστερά, έκατσε και η ίδια πίσω από τη πόρτα για να είναι σίγουρη ότι κάνεις δε θα την ενοχλήσει, έβαλε και τον σύρτη από συνήθεια κι άρχισε να κλαίει γοερά, με αναφιλητά.
Από εκείνη την στιγμή τελείωσε η επιστήμη και τη θέση της πήρε η ψυχή.
Όταν βγήκε από το δωματιάκι, ένιωθε τα μάτια της υγρά. Τα σκούπισε άτακτα και πήγε στο Γιώργο.
- Έλα λοιπόν, πάμε στο επόμενο περιστατικό είπε αποφασισμένη, ''φορωντας'' πάλι  την επιστήμη στο πρόσωπό της και βάζοντας την ψυχή σε εφεδρεία.
Άλλωστε θα της χρειαστεί. 
Η βάρδια δεν τελείωσε.


Λάμπρος Λιάπης 





ΠΗΓΗ...https://amfoterodexios.blogspot.gr

0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...