Ήρθε η ώρα να ξανασηκωθώ. Έπεσα όπως τα μικρά παιδιά. Έκλαψα λίγο παραπάνω, έμεινα για λίγο παραπάνω κάτω. Όμως όλα είναι αντίθετες δυνάμεις, όσο παραπάνω έμεινα κάτω με τόση μεγαλύτερη δύναμη θα σηκωθώ. Θα σταθώ όρθια θα γεμίσω θα έχω άλλες αντοχές. Δεν ξέρω γιατί αισθανόμαστε ενοχή γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε πως μες στην ζωή είναι να πιάσουμε πάτο. Μόνο έτσι μπορούμε να αντικρίσουμε την κορυφή. Αντίθετες δυνάμεις. Το καλό και το κακό. Αγαπάμε τον εαυτό μας μονάχα όταν δεν έχουμε άλλη λύση. Όταν είναι θέμα επιβίωσης. Και τότε ξάφνου όλα τα κομμάτια μπαίνουν στην θέση τους, όλα αποκτούν ροή.
Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές το θέμα είναι πως θέλουμε να κλείσουμε τα μάτια να μείνουμε εκεί ακίνητοι και να περάσει ο χρόνος. Ο χρόνος για τον οποίο κάποιοι σκοτώνουν προδίδουν πουλάνε την ψυχή τους για λίγο χρόνο παραπάνω.. Έτσι απλά εμείς θέλουμε να τον αφήσουμε να τον χαρίσουμε- να τεμπελιάσουμε- να μην τον χρησιμοποιησουμε-να μην συγχωρήσουμε-όλο να μην….και γιατί;Επειδή νιώθουμε ότι είναι φορτίο, επειδή μας παρασύρει η ρουτίνα, επειδή μας στιγματίζει μια στεναχώρια, επειδη θυμωνουμε, επειδη ζηλευουμε. Όλα θα υπάρξουν αλλά τα κακά συναισθήματα δεν θα τα αφησουμε ποτε να γινουν αρχηγοι μας. Το μεγαλύτερο δώρο ο μεγαλύτερος σύμμαχος και φίλος σε στιγμές αδυναμίας γίνεται ο μεγαλύτερος εχθρός.
Αναπάντεχα όλα αποκτούν μυρωδιά, χρώμα μουσική. Τον ρυθμό να μην χάνεις. Εάν η ζωή σου έχει ρυθμό και ξαφνικά η παύση που προκαλείς είναι μεγάλη και άηχη τότε χάνεις την μελωδία. Χάνεις τα βήματα σου, όμως ένα χτύπημα και αρκεί. Αρκεί να ξανασηκωθείς και τότε όλα θα ναι πιο ταχτοποιημένα και εσύ πιο έτοιμος να συγχωρήσεις εσένα –την παύση σου και να πας παρακάτω.
Παιδιά μου… όπως προσπάθησα να σας μάθω στον ελάχιστο χρόνο… από όλα κάτι έχουμε να πάρουμε, από δύσκολες συνεργασίες, από ανθρώπους που δεν μας καταλαβαίνουν, από τις αποτυχίες μας. Όλα είναι γνώση. Από μια κατάσταση που μας πιέζει…το θέμα δεν είναι να πούμε εγώ δεν μπορώ. Η μεγαλύτερη νίκη έρχεται όταν πούμε εγώ δεν μπορώ αλλά θα προσπαθήσω γιατί ίσως μπορέσω τελικά. Και τότε σίγουρα θα μπορέσεις. Στόχευσε στα αστέρια ακόμα και αν δεν τα φτάσεις, σίγουρα θα δεις ουρανό.
Πιο δυνατούς από ποτέ σας είδα όταν με πιάνατε και μου λέγατε ‘’Κυρια δυσκολεύτηκα πολύ με τον Κώστα αλλά κέρδισα, τα κατάφερα και κάναμε πολύ καλή δουλειά’’. Εκεί ήξερα Φρειδερίκη πως είσαι ένα βήμα πιο κοντά να αντιμετωπίσεις την ζωή. Εκεί ένιωθα πως τα πήγα καλά ως δασκάλα.
Όσο και να θέλουμε να σας βάλουμε σε γυάλα από αγάπη για να μην σας πειράξει ποτέ κανείς, τόσο εσείς μεγαλώνετε και η υποχρέωση και της πρώτης οικογένειας αλλά και της δεύτερης -του σχολείου- είναι να σας κανουμε δυνατά και καλά παιδιά. Παιδιά που θα εκφράζονται και δεν θα φοβούνται συνεχώς. Παιδιά που θα έχουν υγεία! Ψυχική και σωματική. Παιδιά που θα σέβονται πρώτα από όλα τον εαυτό τους και μετά όλους τους άλλους ανθρώπους… όλους τους διαφορετικούς ανθρώπους.
Όσο και να κλείσεις τα μάτια προσμένοντας να έρθει το αύριο όσο πιο γρήγορα γίνεται, τόσο χαλάς την εξωτερική ροή γιατί αυτή υπάρχει και εσύ δεν την ακολουθείς και τότε η ισορροπία χάνεται και εσύ νιώθεις πιο μόνος από ποτέ. Η στιγμή που ανακαλύπτεις την δύναμη είναι η στιγμή που παρακαλάς και λες μακάρι να είχα λίγη δύναμη παραπάνω και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι έχεις και είναι εκεί και σε κοιτάει και είναι λες και αναρωτιέται και σε κοιτάζει μ ένα ύφος: «μα καλά δεν με βλέπεις; Εδώ είμαι… γιατί με αγνοείς τόσο επιδεικτικά;». Έχω βαρεθεί να ακούω ότι δεν υπάρχουν θαύματα… ότι δεν γίνονται.
Εάν δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα τότε ποιο είναι; Τα θαύματα υπάρχουν αλλά ποτέ δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα δούμε, ποτέ δεν έχουμε χρόνο γιατί αν τα παραδεχτούμε θα πρέπει να ξεβολευτούμε και δεν μας πολυβολεύει αυτό ούτε μας πολυαρέσει. Νιώθουμε μια ασφάλεια μέσα στον ανασφαλή εαυτό μας. Γι’αυτό παιδιά μου να θυμάστε να σηκώνεστε, να μην ξεχνάτε ποτέ να πιστεύετε σε θαύματα. Σας αγαπώ… πολύ… τον καθένα ξεχωριστά και για διαφορετικούς λόγους.
Να αγαπάτε τους εαυτούς σας. Να μην ξεχνάτε ποτέ πόσο πολύτιμοι είστε. Σας ευχαριστώ για όσα μου χαρίσατε! Ποτέ να μην ξεχνάτε να παλεύετε -να ονειρεύεστε- να αγαπάτε. Να μην συμβιβάζεστε, να ζητάτε από σας τον καλύτερο εαυτό σας.
Και εσείς γονείς, αυτό το γράμμα απευθύνεται πρωταρχικά σε σας, σε όλα τα παιδιά μικρά-μεγάλα. Να μην ξεχνάτε ούτε μισό δεύτερο της ημέρας το θαύμα. Το θαύμα που είναι στο πρόσωπο του Αναστάση, του Ταχιάρχη, του Νίκου, της Μαρίας, του Βολκάν της Μεριέμ… το θαύμα το δικό σας. Αγάπη παιδιά μου για να μείνει το πνεύμα σας όπως τώρα γεμάτο και αληθινό… όπως αυτό που έχετε τώρα στα 8 στα 9 στα δέκα σας χρόνια… Αγάπη για εσάς, για τους ανθρώπους, για όνειρα, για δουλειά, για διάβασμα και για παιχνίδι. Α γ ά π η! Εύχομαι να τα ξαναπούμε και να δω την χαρά στα πρόσωπά σας και τη γεμάτη ψυχή σας!
Με εκτίμηση η δασκάλα της θεατρικής Αγωγής
Νίκη Αρουσαλίδου, έτος 2017
ΠΗΓΗ...http://enallaktikidrasi.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.