Έχοντας στα ρουθούνια μου την έντονη οσμή από τα βερνίκια, που επί δίωρο πάλευα μαζί με τους συντρόφους μου της Ομάδας Εθελοντών προετοιμάζοντας διάφορα αναμνηστικά για κάποια προσεχή μας δράση, δρασκελίζω βιαστικά τα σκαλοπάτια του φωταγωγημένου Ξενιτίδειου, σωστός φάρος πολιτισμού, και βρίσκομαι στους ζεστούς προθαλάμους του.
Εκεί ένα αίσθημα ανακούφισης με καταλαμβάνει και, χαιρετώντας αρκετούς γνωστούς και φίλους, αφού παρακάμπτω τους κολασμένους γευστικούς πειρασμούς που ετοιμάζουν οι μάγειρες του ΙΕΚ Αριδαίας, εισέρχομαι στο κεντρικό αμφιθέατρο, όπου θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση της παρουσίασης του νέου βιβλίου του ποιητή Γιώργου Σαμαρτζίδη με τίτλο «Τσαλακωμένη ψυχή».
Κατανικώντας την γνώριμη αγοραφοβία μου, κάνω μια τολμηρή κίνηση και καταλαμβάνω μια επίκαιρη θέση στο κέντρο της αίθουσας και βουλιάζω στην αναπαυτική κόκκινη πολυθρόνα, τακτοποιώντας με επιμέλεια την κάμερα και τα σημειωματάριά μου. Μπορώ να διακρίνω την περιποιημένη και οργανωμένη σκηνή με το αναλόγιο, την τράπεζα των παρουσιαστών, το τεράστιο βιντεογουόλ, τη γωνιά με τα μουσικά όργανα των καλλιτεχνών και τις όμορφες συνθέσεις λουλουδιών, που είναι διάσπαρτα τοποθετημένες στο έδαφος.
Οι ομιλητές στις θέσεις τους ρίχνουν τις τελευταίες ματιές στις σημειώσεις των λόγων τους, ενώ ο ποιητής με μια μειλίχια αναμονή, προσπαθεί να κουμαντάρει την αγωνία του για την ευτυχή έκβαση της εκδήλωσης, χαμογελώντας και καλωσορίζοντας τους καλεσμένους του.
Τον Γιώργο Σαμαρτζίδη των γνώρισα προ ετών, όταν με την ομάδα εθελοντών του τόπου μου, τοποθετήσαμε ξύλινες πινακίδες με στίχους ποιητών σε διάφορα σημεία του οικισμού μας, κι από τότε οι δεσμοί μας με όλους τους καλλιτεχνικά ανήσυχους ανθρώπους, έγιναν στενότεροι και ανταλλάσαμε τακτικά σκέψεις και ιδέες.
Το φιλόξενο αμφιθέατρο σχεδόν γέμισε και σε κάποια στιγμή τα φώτα χαμηλώνουν, φωτίζοντας μόνο την σκηνή, όπου όλοι είναι στη θέση τους για να ξεκινήσει η εκδήλωση.
Η παρουσιάστρια Όλγα Κιουρτζίδου, αφού καλωσορίζει όλους, δίνει τον λόγο στους ομιλητές.
Ο Γιώργος Τσιμτσιρίδης με μεστό λόγο και συναισθηματική φόρτιση στα λόγια του εύχεται καλό ταξίδι στο νέο εγχείρημα του ποιητή, μη παραλείποντας να αναφερθεί στη παγκόσμια ημέρα ποίησης και του συνδρόμου Ντάουν, ο Ευάγγελος Τσαβδάρης πλέκει το εγκώμιο του Σαμαρτζίδη κάνοντας μια φιλοσοφική ανάλυση των πονημάτων του ποιητή ανάγοντάς τα σε καταγγελτικά, αναρχικά και τελικά σε άκρως ερωτικά και συναισθηματικά επίπεδα, ο Πέτρος Μπέσπαρης κάνει μια ιστορική αναδρομή των κοινών βιωμάτων του στον τόπο και με γλαφυρό λόγο πλέκει το εγκώμιο του τιμώμενου, ενώ η Δέσποινα Τσουλφαϊδου με τον γνώριμο κατευναστικό της λόγο και την κελαριστή της φωνή, παραθέτει το καλαθάκι των επαίνων της προς τον φίλο της, γεμάτο με τιμητικά ολάνθιστα λόγια, ευχόμενη καλοτάξιδο το βιβλίο, μη ξεχνώντας να αναφερθεί και στη μνήμη του πρόσφατα εκλιπόντα Μύρωνα Κομνηνού.
Στα ενδιάμεσα των ομιλιών, ο Σταύρος Καραγιωργιάδης, ο Γιώργος Γιόρτσος και κάποιοι άλλοι φίλοι του ποιητή (για την άγνοια των ονομάτων τους απολογούμαι), απήγγειλαν επιλεγμένους στίχους, ενώ παράλληλα γίνονταν και προβολές βίντεο στην τεράστια γιγαντοοθόνη της σκηνής.
Την όλη εκδήλωση γέμιζε ολοκληρωτικά η παρουσία των καλλιτεχνών μουσικών, Τάσου Δίσκου, Χριστίνας Μπέντση, Κώστα Σαμαρτζίδη και Κικής Παρτσανάκη, οι οποίοι έπαιξαν και τραγούδησαν διαλεχτά έντεχνα (αν και δεν μου αρέσει ο όρος) τραγούδια, ελλήνων τραγουδοποιών, κάνοντάς μας όλους να αγαλλιάζουμε και να ενστερνιζόμαστε βαθύτερα την εμφανή καταγγελτικότητα των περισσοτέρων ποιημάτων του Σαμαρτζίδη. Ποιήματα άμεσα απορροφώμενα από τον αναγνώστη, μιας και μιλούν για την εποχή που διανύουμε, αγγίζοντας όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας παρακμής, την κρίση, την εγκατάλειψη, την ασυδοσία, υλική και πνευματική, αλλά και κρυμμένες ελπίδες για ανάκαμψη και εν τέλει ανύψωση ηθική και συναισθηματική. Φυσικά ο ποιητής δεν παραλείπει σε άλλα του κείμενα να υμνήσει τον τόπο όπου γαλουχήθηκε και να τον μετατρέψει σε μια ουτοπική Ιθάκη, όπου σμίγουν η γη, το νερό κι ο άνεμος σε συνθέσεις ρομαντικές και συνάμα πραγματιστικές.
Αναχωρώντας από την πολύβουη αίθουσα , όπου γινόταν η καθιερωμένη γαστριμαργική δεξίωση με πλήθος εδεσμάτων και κοκτέιλς, καταπνίγοντας την σαρκική μου επιθυμία να βουτήξω στα κολασμένα καναπεδάκια, που σαν Σειρήνες μου έγνεφαν σαγηνευτικά να τα κατασπαράξω, βγαίνω έξω από το επιβλητικό κτίριο νιώθοντας το χαρακτηριστικό σύγκρυο της Αλμωπαίας υγρασίας και ακολουθώ τον δρόμο μου πίσω στην βάση μου.
Παρά τις προσπάθειες των αγαπημένων μου REM στο πλέιερ του αυτοκινήτου μου να με συγκινήσουν παίζοντας το «Man on the moon”, στα αυτιά μου ηχεί ακατάπαυστα ο στριγκλός, κλαψιάρικος ήχος της γκάιντας του Τάσου, τα μεταλλικά ακόρντα της κιθάρας του Κώστα και η μελωδική φωνή της Χριστίνας και τα λόγια του τραγουδιού που ερμήνευσαν, μιλώντας για τα ψηλά, τα απάτητα βουνά και για την ελπίδα, τον πόθο, την αγάπη, που και στα ποιήματα του Σαμαρτζίδη αποτελούν την τελική «κάθαρση» και τον «από μηχανής Θεό» που όλοι μας αναμένουμε να εμφανιστεί, να μετατραπεί σε σίδερο και να σιδερώσει με τον σαρωτικό του ατμό όλες τις σούρες των "τσαλακωμένων ψυχών" λυτρώνοντάς μας.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.