Επικρατεί μια σύγχυση μέσα μου όπως και έξω. Όχι τώρα, όχι χθες. Μια ανθρωπότητα σε αέναη αγριότητα, μια βαρβαρότητα που δεν έχει τελειώσει και δε βρίσκει τέλος. Τις προάλλες έπαιζα με ένα converter να δω πόσο είναι η αξία ευρώ σε πέσος και κατέληξα να διαβάζω για την κατακρεούργηση γυναικών στην πόλη Χουάρες του Μεξικού. Ένας αριθμός μετατρέπει τους ανθρώπους σε κτήνη, ή μάλλον σε ανεξέλεγκτα κτήνη. ‘Ενας αριθμός καθορίζει το αν θα πεθάνεις αξιοπρεπώς ή σαν ένα κομμάτι κρέας που το σέρνουν στο δρόμο με τη μανία της φτώχειας που κάνει ευάλωτους τους ανθρώπους σε κάθε μορφή ξεπεσμού, στον αλκοολισμό, τη διακίνηση ναρκωτικών, τη σεξουαλική παραφροσύνη. Και μετά η πλεονεξία, οι μεγάλες ιδέες, η τυφλή υπακοή σε απάνθρωπες διεκδικήσεις του εγωιστικού τίποτα.
Τα δικά μας νούμερα που δεν έχουν φτάσει ακόμα στον πάτο αλλά πέφτουν ιλιγγιωδώς δείχνουν μια κοινωνία που παλεύει να κρατήσει ό,τι της έχει απομείνει. Μερικοί καλλιτέχνες λένε «όταν υπάρχει θέληση βρίσκει κανείς τρόπους να δημιουργεί ακόμα και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε» για να πουν κάτι σώνει και ντε αισιόδοξο. Αμ δε γίνεται έτσι, ρώτα κι αυτόν που τον έχουν πατήσει στο λαιμό αν μπορεί να βρει τρόπο να δημιουργήσει, χωρίς χορηγούς και παραγωγούς. Οι καιροί πάντα ήταν δύσκολοι κι όταν κάποιος ξεκινάει απ’τη φτώχεια πάντα το ίδιο είναι. Το σοκ είναι γιαυτόν που είχε προσδοκίες και αυτές ματαιώθηκαν την πιο αναγκαία στιγμή.
Για τη δική μας γενιά που επενδύσαμε τόσα στη μόρφωση εμείς και οι γονείς μας και υπήρξαμε χαρούμενα, υγιή παιδιά και καταλήξαμε θλιμμένοι ενήλικοι με ψυχοσωματικά, με αϋπνίες, με κρίσεις πανικού. Κι όσο εμείς οι υποτίθεται ευσυνείδητοι αναλωνόμασταν «σε κάποιο ταβάνι» ερευνώντας τα υπαρξιακά μας ζητήματα κάποιοι ασυνείδητοι έξω έχτιζαν τη νέα τάξη, μια κοινωνία υποανάπτυκτης λογικής μισαλλόδοξων, τηλεοπτικά αναθρεμμένων και χειραγωγήσιμων - ακαλλιέργητων μαζών, μεγαλεξανδρισμών και μηδενικής ιστορικής εμβάθυνσης, νεόπλουτων επαρχιωτών συντηρητικού περιεχομένου και σεξιστικών αρχών υπερσυμπλεγματικής πατριαρχικής βιαιότητας και θρησκόληπτης καταπίεσης, μικροαστικής υπερηφάνειας και τραμπουκισμού, εκλεγμένων(πλέον) μπράβων και μαφιόζων μισανθρωπικής ηθικής.
Πιστεύω ότι απέναντι σ’όλα αυτά η τέχνη είναι η πιο εσωστρεφής και μάταιη εκδήλωση ξεσπάσματος. Ωστόσο είναι ένας υγιής τρόπος εξαγνισμού και απόλυτη ανάγκη έκφρασης. Υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες καλλιτεχνών και ερασιτεχνών που χωρίς καμία στήριξη προσπαθούν με ό,τι μέσα εξασφαλίζουν μόνοι τους να παράγουν τέχνη, την ίδια στιγμή οι ίδιοι άνθρωποι μπορεί να ζουν σε απόλυτη ένδεια. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό.
Είχα διαβάσει παλιότερα για το Εl Sistema, σε μια παραγκούπολη της Βενεζουέλας όπου ένας σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός πραγματοποίησε ένα πολύ σημαντικό έργο στον αγώνα του για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας διδάσκοντας δωρεάν κλασσική μουσική στα παιδιά των φτωχογειτονιών και κάνοντάς τα μέλη μιας συμφωνικής ορχήστρας. Εδώ υπάρχουν ελάχιστες ανιδιοτελείς πρωτοβουλίες πολιτιστικής εκπαίδευσης. Και όσες ξεκινάνε με κριτήριο την αλληλεγγύη καταλήγουν στην αυτοπροβολή και σε κάποιο βραβείο απ’την Κόκα κόλα. Όλα τα παραπάνω στοιχεία σκοταδισμού που ανέφερα και μαστίζουν την ελληνική κοινωνία είναι βαθιά ανασταλτικοί παράγοντες για κάθε φωτεινή κίνηση σ’αυτή τη χώρα.
Στην Κρήτη μια δασκάλα χαρακώθηκε με μαχαίρι από νεαρούς εθνικιστές επειδή αφιέρωνε ώρες προσωπικής εργασίας και μάλιστα αμισθί για ενισχυτική διδασκαλία σε αλλοδαπά παιδιά. Προσέξτε δηλαδή την εξίσωση, ένα παιδί απ’τη Συρία -όπου χιλιάδες παιδιά έχουν διαμελιστεί στη διάρκεια του εμφυλίου από βομβαρδισμούς ή βασανίζονται και εκτελούνται- αναζητά μια καλύτερη τύχη σε ένα ειρηνικό έδαφος όπου ή πνίγεται στη θάλασσα καθώς μεταφέρεται λαθραία σε άθλιες συνθήκες ή κάποιος ο οποίος το βοηθά να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον δέχεται βίαιη επίθεση γιαυτό.
Δε θα μιλήσω για πολιτική. Η πολιτική ήταν ανέκαθεν μια μπίζνα. Για μένα η δημοκρατία είναι ένα μοντέλο που διαιωνίζει την αναβλητικότητα της φύσης μας. Μετατοπίζουμε τη δική μας ευθύνη σε κάποιον άλλο, κάποιον που θα πάρει την πρωτοβουλία αντί για μας. Και αντί να πολεμήσουμε τα μισανθρωπικά ένστικτα που μας διατρέχουν- τα βαθιά μισανθρωπικά αισθήματα που φέρει μέσα του ο καθένας μας και το πώς τα διαχειρίζεται όταν το αίσθημα δικαιοσύνης του πηγάζει από δογματικά και προσωπικά κριτήρια και όχι από τις ανώτερες πνευματικές και συναισθηματικές αξίες που οφείλουν να διέπουν την ανθρώπινη ζωή-τα εξευμενίζουμε αναθέτοντας σε άλλους να τα αξιώσουν με πολιτικό λόγο και ο καθένας που δεν έχει χτίσει προσωπικότητα δανείζεται αυτή των εκπροσώπων του που φορούν το μανδύα του ηγέτη, ταυτίζεται με γραφικές απόψεις μεθοδευμένης ρητορείας.
Ο Ράιχ στη «δολοφονία του Χριστού» γράφει πως πέρασαν 50 χρόνια τεχνολογίας από τη μετάβαση της ιπποκίνητης άμαξας στο αεριωθούμενο αλλά χιλιάδες χρόνια τώρα η κοινωνία των ανθρώπων δεν έχει πάει βήμα μπροστά. Οι περισσότεροι από μας μεταναστεύουν δυτικά όχι γιατί ο κόσμος είναι καλύτερος εκεί αλλά γιατί υπάρχει ίσως έστω μια στοιχειώδης οργάνωση και αξιοκρατία ώστε να βρίσκει τουλάχιστον μια κατεύθυνση αυτό για το οποίο έχει κοπιάσει ο καθένας μας, όποιος έχει κοπιάσει. Αισθάνομαι ότι ζω στη χώρα του υπαρκτού σουρεαλισμού, δεν έχω γνωρίσει άλλο πολίτευμα απ’τη μέρα που γεννήθηκα εδώ.
Μελεντίνη Ελένη, Αθήνα 2013
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com/
1 σχόλια :
Συγκλονιστική η άποψη αυτής της κοπέλας.Θα πρέπει η δουλειά της να βρίσκεται στις δισκοθήκες κάθε Έλληνα,όχι μόνο γιατί γράφει καταπληκτική μουσική,αλλά και γιατί το υπόβαθρό της είναι ατράνταχτο από τις δονήσεις της σαχλαμάρας και του συμφέροντος.
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.