ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

       "Παντρεύτηκε το κορίτσι;" "Όχι" "Καλά πόσο είναι; 30-35...;Κι ακόμα; Τι περιμένει; να ξεσποριάσει. Διάλογος της δεκαετίας του '90. .Ξεσποριάζει, δεν έχει σπόρο για την αναπαραγωγή του είδους. Σε θεατρικό έργο που είχε γράψει η Βερροιώτισσα συμπολίτισσα μου λαογράφος , Βούλα Χατζίκου, ρωτούσε η προξενήτρα τη μητέρα "πόσο είναι το κοριτσ΄είπαμε;" "15 χρονων;… Ου! μεγάλο.." και κοίταζε απογοητευμένη τάχα, για να ζητήσει μεγαλύτερη προίκα, και να πάρει καλύτερο δώρο για το προξενιό η ίδια, αν πετύχαινε. Στην δεκαετία του 60 και 70...αν ήταν η φερόμενη νύφη 1 χρόνο μεγαλύτερη, η έστω μια μέρα, που έλεγαν και συμμαθήτριες μου για τον υποψήφιο γαμπρό, δεν έκανε καν να τον κοιτάξει, γιατί η γυναίκα γεννά και σπάει από τη φύση της πιο νωρίς , ενώ υποθάλπονταν το ανδρικό προνόμιο στην πολυγαμία, και άλλων μορφών εξουσιών. Σαν ο μοναδικός λόγος ύπαρξης της γυναίκας στη ζωή να ήταν και να είναι να γεννά, για να αυξάνει και πληθαίνει το ανθρώπινο είδος όπως κηρύττουν οι μονοθεϊστικές θρησκείες .

       Θυμάμαι να κάθομαι στο ΙΚΑ, και μια περίεργη στην όψη γυναίκα με ρωτά αν είμαι παντρεμένη στα 34 μου περιπου (κάποιες έχουμε την όψη της ανύπαντρης πολύ έντονα σ ολες τις ηλικίες. Γιατί αλήθεια; Το έχω βρει νομίζω), και της απάντησα όχι. "Α! μου λέει δεν έκανες τη ζωή σου… εγώ παντρεύτηκα ένα χήρο έχω ένα μικρό αγοράκι και πριν λίγο καιρό συγχωρέθηκε ο σύζυγος"..."Μάλιστα, είπα από μέσα μου, την κάνατε μια χαρά την ζωή σας, ενώ εγώ είμαι ένα πτώμα που περιφέρεται δίχως ζωή και χαρές, και μέλλον», και θυμήθηκα τη μητέρα μου που είχε ζητήσει διαζύγιο από τον καλλονό πατέρα μου γιατί δεν άντεχε την επιπολαιότητά του, την "υπερβολικη" πολυγαμική του φύση, και κυρίως γιατί τον παντρεύτηκε μόνο για την ομορφιά του και για την καλή του δουλεία, αλλά κυρίως γιατί στην δεκαετία του ‘50- ‘60 είχε φτάσει τα στα τριάντα της ανύπαντρη. Επίσης θυμήθηκα εκείνο το κωμικοτραγικό που είπε ο άβουλος 45χρονος φρεσκοπαντρεμένος με προξενιό, γιος της γιαγιάς μου, και θειος μου όταν μετά το ταξίδι του γάμου του: "Εγώ μάνα την έκανα τη θυσία για όλους σας...Παντρεύτηκα, να μη έχετε παράπονο» Τα αλλά μεγαλύτερα αρσενικά της οικογένειας ήταν ανύπαντρα, και ανύπαντρα πέθαναν. Γάμος=Θύσια λοιπόν, κατεγράφη στον εφηβικό εγκέφαλό μου. Γάμος από «μάγια» της μητέρας μου από τη μερια του πατερα μου μεσω ενος ματσουνιου, η λουκουμιου που της προσφερε η προξενητρα, όπως έλεγε η ίδια… και η υποκρισία και ψευτοαφέλεια στα φόρτε της. "Δεν θα δεις ποτέ τον πατέρα σου, για όσα μου έκανε σε 2,5 χρόνια γάμου"." "Είσαι τέρας σαν τον πατέρα σου στο χαρακτηρα "έλεγε το σοι της (όχι οι εχέφρονες) οταν εκανα καμμια ζημια, η ελεγα καμμια κουβεντα παραπανω “ζεις παναγομ’= πάνω στους ώμους των άλλων, σαν ορφανό” μου έλεγαν,η μητέρα της, με φρυδαρες και χοντρη μυτη, λέγαν το σοι του πατέρα μου», που ήταν απαγορευμένο από την μητέρα μου να έχω επαφές, όπως και με τον πατέρα μου, αλλά τυχαία συναντούσα στο δρόμο, η σ αλλά σπίτια.

        Οι διαζευγμένες μητέρες της τάξης μου ακουμπούσαν στα μεγάλα αδέλφια-θύματα. και οι ίδιες δούλευαν σπίτι με το «κομμάτι από βιοτεχνίες» φασόν, ανασφάλιστες, με πενιχρή αμοιβή γιατί έξω ήταν ντροπή να κάνουν οποιαδήποτε εργασία. Και πράγματι ο κόσμος έλεγε πολλά τότε, όπως και τώρα . ‘Eφθανες να γίνεσαι ο γονιός του γονιού σου, που πάνω στην ακμή της σεξουαλικής του ορμής, και για να μη χωρίσει άτεκνος (αν ήσουν γυναίκα και χώριζες χωρίς παιδί ήσουν μια σκάλα πιο κάτω...στο πουθενά σχεδόν..., άλλως αν παντρευόσουν για οποιοιδήποτε λόγο... θα ήσουν «κυρια» και πολύ πιο πάνω από τη στιγματισμένη ανύπαντρη, κι αν είχες και παιδί… «πολύ κυρία»,που μόνο το παιδί βίωνε τα δικαιολογημένα ξεσπάσματα της καταπιεσμενης απο καθε αποψη <<κυρίας μητέρας του>>...αλλά αυτό είναι σοβαρό, μεγάλο κι άλλο θέμα.

       Μια εμπορική υποχρεωτική συναλλαγή ο γάμος, απαραίτητος σε κοινωνίες αγροτικές και κτηνοτροφικές, και αργότερα σε εργατικές, και μετά μικροαστικές. Δεν θα αναφερθώ για στη βιολογία-χημεία του ερώτα και πόσο κρατά, και σε τι μετεξελίσσεται. Δεν ειμαι ειδικος.Τα στερεότυπα του γαμου παραμένουν σχεδόν ίδια. Αν κάνει παιδί σήμερα ανύπαντρη δεν στιγματίζεται, αν και παλιότερα οι κοινωνίες ήταν πιο ανθρώπινες , αλλά με την ανεργία γίνεσαι "πόρνη" όχι νόμιμη, αλλά στην καλύτερη των περιπτώσεων πολυτελείας. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε υπόψη μας του κλασσικό βιβλίο του Φ. Ενγκελs " Η καταγωγή της Οικογένειας της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους". Έφηβη και νέα έζησα την εποχή που κυκλοφορούσαν βιβλία, με καθυστέρηση στην Ελλάδα. όπως το επισης κλασσικο η "Αντικοινωνική Οικογένεια" Μπάρετ Μ. -Μακ Ιντοσμ και πολλα αλλα, και γινόταν στα λόγια, κατά το πλείστον προσπάθειες να δημιουργηθεί μια άλλη μορφή συγκατοίκησης, και κοινωνικής συμβίωσης, που δεν επέτυχαν ποτέ στον τόπο μας. Οι κατακριτές τους, υποσυνείδητα θα ήθελαν και αλλά μοντέλα συνύπαρξης και ανθρώπινων σχέσεων, και ίσως τα ζούσαν κρυφά κατ καποιο τροπο.

       Ήρθε η νέα γενιά και πάει πίσω, σε πιο συντηρητικά μονοπάτια με την οικονομική κρίση, και την φανερή πλέον κρίση αξιών. Ουσιαστικά και τυπικά δεν αλλαξε πολυ η θέση της γυναίκας και του άνδρα,και τα κοινωνικά στερεότυπα μείναν ανέγγικτα στη βάση τους.Τελειώνω μ αυτό, που έγραψα μια μέρα πανω στα νευρά μου ειρωνικά...<<Για να βρείτε οποιαδήποτε δουλειά πρέπει να παραμένετε νέες, και να βάφεστε... να κάνετε πλαστικές (δες τι μύτη κουβαλούσα και δεν πρόκοψα...), να είστε σικ ντυμένες, και να έχετε θηλυκότητα. Να βάφετε τα λευκά μαλλιά σας και να καλύπτετε κάθε ατέλεια σας. Θα δουλέψετε με τα προσόντα αυτά καμπόσο καιρό...Η ίδια έφρασα στη σύνταξη χωρίς ομορφιά και καλλωπισμούς, αλλά πάντα στη πιο χαμηλή βαθμίδα στην υπηρεσία μου... Ω! γυναίκες ...μην αφήνεστε...και μη λέτε ποτέ την ηλικία σας. ΠΟΤΕ!...Μέχρι τα 30 ήταν η γυναίκα νέα παλιότερα, πιο παλιά μέχρι τα 15, άντε μετά μέχρι τα 25, μέχρι τα 35 - 40 και πιο μετά αν το υποστηρίζει.... Στα 50 δεν υπάρχει η γυναίκα. Ας κλειδώσουμε στα 25 όλες εσαεί».

Xριστίνα Καρακά-Σβαρνοπούλου 12/10/2014 Βέροια-Ημαθίας

ΠΗΓΗ...http://www.diekdikw.gr

Posted in: ΕΛΛΑΔΑ , ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ