ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ

Γέλια και χαρές στο κρεβατάκι μου

Ευχές και όνειρα από τους γονείς μου

                  Για μένα.

Ψηλά στο ταβάνι οι Μοίρες

Προικίζουν τη ζωή μου.

Γκρίζος ο σχεδιασμός τους.

Ανέμελα ρουφάω τη ζωή

Κατακτητής θα γίνω

Τον κόσμο στην παλάμη μου

Το σύμπαν δικό μου.

Τριάντα και κάτι

Και οι Μοίρες ξεκινούν το χορό τους.

Σε άλλο κρεβάτι πια

Ασπροντυμένες μορφές τριγύρω μου

Τρυπούν τις φλέβες μου

Ρουφάνε το μεδούλι μου

Και η παγωμένη κορτιζόνη

Σαν αφηνιασμένο άλογο

Κυλάει αργά και πλημμυρίζει

Το μουδιασμένο «είναι» μου.

Μάτια υγρά, μητέρα και πατέρας

Σφιγμένα πρόσωπα, απελπισμένα.

Επιστροφή στο σπίτι

Με τέσσερα πόδια, στρογγυλά

Στο σώμα μου τη νιώθω

Σαν δεύτερο εαυτό την κυρία «πολλαπλή»

Την κάνω φίλη μου, της κουβεντιάζω

Ατέλειωτα βράδια, βασανιστικά.

Την κερνάω χάπια, πολλά, χρωματιστά

Σωστό ουράνιο τόξο.

Τα ατέλειωτα «γιατί» ριζώνουν

Στοιχειώνουν .

Σαράντα και κάτι

Και είμαι εδώ, κι η φιλη μου

Σιαμαία, κολητή.

Βαδίζουμε μαζί   με στρόγγυλα βήματα

Ηλεκτρικά.

Η ανώμαλη προσγείωση

Πίσω μου, ξεχάστηκε

Παραγκωνίστηκε.

Θα πάψω τον τρελλό χορό

Οι Μοίρες μου θα απελαθούν

Νέο χορό θα ξεκινήσω, χαρούμενο

Πολύχρωμο

Με πιο πολλά χρώματα  

Από το κουτί του κομοδίνου.

Θα ανοίξω τα πλουμιστά φτερά

Απογείωση ξανά

Επανεκκίνηση, κατάκτηση.

Είμαι εδώ, δυνατός, ονειροπόλος

Παρά το χειρόφρενο που μου επιβάλλουν

Θα σπάσω τα δεσμά

Θα διεκδικήσω

Θα πολεμήσω

Θα καλπάσω

Θα νικήσω

Θα ζήσω.

Και τις γκριζοφορεμένες Μοίρες μου

Στον Καιάδα που μου έστησαν,

Αυτές θα καταγκρεμίσω.

Posted in: ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ , ΕΛΛΑΔΑ