«Δεν θυμάμαι πώς πετούν τα χελιδόνια.» Της είπε κι εκείνη γύρισε και τον κοίταξε. Κάθισαν στο τραπέζι και κοιτάζονταν μες την ησυχία, για λίγη ώρα. Ακούστηκε μια σελίδα να γυρίζει. Τον διέταξε να σκουπίσει τα πόδια του μέσα στο πιάτο που είχε μπροστά του. Αυτός τα σήκωσε πάνω στο τραπέζι και άρχισε να τρίβει την άμμο από το δέρμα κι ακουγόταν το γδάρσιμο που του άφηνε μικρές κουκίδες, συντριβανάκια από αίμα. Επόμενη σελίδα και η σιωπή φάνηκε εκκωφαντική. Τον διέταξε να πάρει την άμμο με τις χούφτες του και να την φάει. Αυτός κοίταξε το παράθυρο με τα κάγκελα και ένιωσε τον κρύο αέρα της νύχτας στις πίσω τρίχες στο λαιμό του. Βούτηξε το χέρι του στην άμμο και ηδονίστηκε με την απαλότητά της. Σήκωσε το χέρι του γεμάτο και το έφερε στο στόμα και ρούφηξε προς τα μέσα. Έβηξε δυο τρεις φορές, αλλά στο τέλος κατάπιε. Ένιωσε το λαιμό του ξερό. Έβηξε ξανά. Τον κοίταζε. Σήκωσε το δάχτυλό της και του έδειξε τους κόκκους άμμου που είχαν μείνει στο πιάτο. Αυτός πήρε το πιάτο μπροστά στο στόμα του και το έγλειψε. Το άφησε κάτω ήρεμα.
Από την πλευρά της ακούστηκε ένας γδούπος, έκλεισε το ευαγγέλιο, το ακούμπησε πάνω στο τραπέζι και ξεκούμπωσε το πουκάμισό της αργά. Αυτός άρχισε να τρέμει. Έβηξε ξανά. Εκείνη δίπλωσε το πουκάμισό της και το ακούμπησε στην πλάτη της καρέκλας της. Αυτός είχε μείνει κάτωχρος εμπρός στην ανόθευτη γύμνια της, στα ριζά των κατάμαυρων μαλλιών της, πίσω στο λαιμό της, στα ανάγλυφα κόκαλα της πλάτης της, που ανέβαιναν το χάρτινο δέρμα της, στο κτίσιμο της σπονδυλικής της στήλης, στους ώμους της που ήταν δυνατοί και στέρεοι και στα μακριά της χέρια που κινούνταν γρήγορα και τακτικά. Το γυμνό της στήθος έλαμψε σαν μεγάλο, παχύ και ροδόλευκο φρούτο, κάτω από το φως της κίτρινης λάμπας. Αυτή άγγιξε με τις άκρες των δαχτύλων της την ρόγα που έσταξε πάλλευκο γάλα. Έπειτα, πήρε το πιάτο μπροστά της και στράγγιξε με τα δάχτυλά της το στήθος της, συνθλίβοντάς το, μες το πιάτο. Εκείνος ήταν σίγουρος πως θα πεθάνει. Του είχε κοπεί η ανάσα και ένιωθε βαθιά συγκινημένος. Εκείνη, με απαλές κινήσεις, έσπρωξε το πιάτο προς το μέρος του και ξαναπήρε το ευαγγέλιο στα χέρια της, χωρίς να βάλει το πουκάμισό της.
Αυτός με ανεξέλεγκτο τρέμουλο, δοκίμασε να πάρει το πιάτο στα χέρια του. Όμως το πιάτο ταλαντεύθηκε επικίνδυνα και το γάλα κόντεψε να χυθεί έξω κι έτσι το άφησε κάτω. Την κοίταξε, για να βεβαιωθεί πως τον παρακολουθούσε. Έπειτα, έσκυψε το κεφάλι του, διψασμένος από ασίγαστο πόθο και άρχισε να πίνει το γάλα με μεγάλες γουλιές. Το ένιωσε να τρέχει στην μύτη του, στο λαιμό του, στα πλάγια του στόματός του, αλλά δεν τον ένοιαζε. Ρούφηξε και την τελευταία σταγόνα από το πιάτο και σηκώθηκε. Την κοίταξε. Αυτή έκλεισε το ευαγγέλιο και του έγνεψε να πάει κοντά της.
Κανείς τους δεν άκουγε την σιωπή, γιατί ήταν πνιγμένοι από τα λόγια των σωμάτων τους. Γονάτισε μπροστά της. Ξάπλωσε ανάμεσα στα πόδια της. Ένιωθε σαν ανάποδο τριαντάφυλλο, γερμένο προς τα μέσα στο χώμα. Δεν επιθυμούσε παρά να συρθεί εκεί, από όπου γεννήθηκε. Με το βλέμμα του συνάντησε το δικό της, ανάμεσα από το κενό των πληθωρικών μαστών της. Τα μάτια της ήταν σαν δυο λαμπερές θάλασσες, κατάμαυρες που σε κοιτούσαν όπως τα ρολόγια. Κινούνταν, αλλά ποτέ δεν ήξερες για ποιον και αν ήταν για κανέναν. Κι αν ήξερες τον κίνδυνο, πάλι, ήθελες να πνιγείς μέσα τους.
Έπιασε το κεφάλι του στα λεπτεπίλεπτα δάχτυλά της και το έβαλε ανάμεσα στα στήθια της. Αυτός για λίγο, έχασε τις αισθήσεις του, βρέθηκε να πλανάται συγχυσμένος. Το θαυμάσιο, άγριο άρωμά της έσπρωξε τα χείλια του στην θηλή. Γύμνωσε με ζωική διέγερση τα δόντια του και κύκλωσε την ρώγα. Εκείνη έμπηξε τα νύχια της στο λαιμό του κι άρχισε να τον γδέρνει, καθώς αυτός την δάγκωνε, αγκαλιασμένος από τα πόδια της. Έβαλε το χέρι του στα οπίσθιά της, μέσα από το φόρεμα και αυτή τον πλήγωσε άγρια στο λαιμό. Με περισσή φρενίτιδα, άρχισε να ουρλιάζει από ουσιαστικό οργασμό. Κι αυτός δάγκωνε κι έγλειφε εξαιρετικά, ώσπου άγγιξαν τα ουράνια με τον οργασμό τους. Όταν κατευνάστηκε και η τελευταία τους πείνα, χωρίστηκαν για να ανασάνουν.
Ύστερα από λίγο τον διέταξε να φέρει την κάσα. Αυτός πήγε στο άλλο δωμάτιο και γύρισε, σέρνοντας στα περήφανα μπράτσα του, ένα ξύλινο κουτί σε μέγεθος ανθρώπινο. Το άφησε δίπλα στο τραπέζι. Άνοιξε το καπάκι. Αυτή μπήκε μέσα. Έτσι γυμνή από πάνω, γεμάτη αίματα και υγραμένη, κάτω από το φόρεμα, ξάπλωσε. Έβαλε το ευαγγέλιο ανάμεσα στα σταυρωμένα χέρια της και τον κοίταξε. Τον ρώτησε, ύστερα από λίγο, αν θυμήθηκε. Αυτός είχε ξεχάσει τα πάντα, αλλά έγνεψε ναι, εκστασιασμένος. Αυτή του είπε, πως αν ξεχάσει ξανά, θα τον βάλει μες την κάσα. Σύμφωνοι; Κι αυτός έγνεψε καταφατικά. Εκείνη, βγήκε από το κουτί και το έκλεισε μόνη της με θόρυβο. Πήρε το πουκάμισό της, κουμπώθηκε ήρεμα και αθόρυβα και κάθισε στη θέση της. Άνοιξε το ευαγγέλιο και συνέχισε το διάβασμα.
Ένιωθε μεγαλύτερος, όταν εκείνη έβγαλε την μπλούζα της. Αλλά τώρα, πάλι είχε μικρύνει. Έσκυψε στο πάτωμα κι έψαξε να βρει μήπως είχε ρίξει κατά λάθος κάπου κανέναν κόκκο άμμου να τον φάει, για να βήξει και να του δώσει κι άλλο γάλα. Αλλά άδικος κόπος. Τα πλακάκια γυάλιζαν από καθαριότητα και βρωμούσαν και χλωρίνη. Σηκώθηκε και κάθισε στην καρέκλα. Έμεινε να κοιτάζει την μάνα του με ανοιχτά τα μάτια. Ήθελε να της πει για τα χελιδόνια, αλλά σκέφτηκε την κάσα κι άλλαξε γνώμη. Δεν θυμόταν πως πετούν τα χελιδόνια, αλλά δεν είχε πια σημασία. Σε λίγο, απλώς χαζεύοντάς την, το κεφάλι του άρχισε να γίνεται βαρύ. Κοιμήθηκε μέσα στο πιάτο, μυρίζοντας την μυρωδιά από το θεϊκό της γάλα.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Daria Petrilli.]
ΠΗΓΗ...http://frear.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.