Έπρεπε να φτάσω γρήγορα, παιζόταν η τύχη μου, η παραμικρή
αργοπορία ίσως μου στοίχιζε το θάνατο ή ίσως και κάτι πιο πολύ.
Όμως δεν έβρισκα το δρόμο, είχα χαθεί σ' ένα λαβύρινθο από
υγρές, μουχλιασμένες αυγές.
«Θεέ μου, πρέπει να βγω» είπα, κι είδα μια γυναίκα.
Το πρόσωπο της είχε μια πράσινη ανταύγεια, σαν να ήταν χλοϊσμένο, στεκόταν ακίνητη μπροστά σ' έναν καθρέφτη κι έφτιαχνε τα μαλλιά της.
«Σας παρακαλώ, πώς μπορώ να βγω από' δω;» ξανάπα.
Χαμογέλασε με κακία «κι εγώ πριν από χρόνια ήθελα» είπε.
Τότε, δίπλα στο γυναικείο άγαλμα, φάνηκε το πρόσωπο μου από μάρμαρο, που άρχισε κι αυτό να πρασινίζει με τον καιρό, ενώ εγώ, καθισμένος σε μια πολυθρόνα, χαμογελούσα κιόλας με κακία, σ' αυτόν που ερχόταν να ρωτήσει για το δρόμο του.
Τάσος Λειβαδίτης
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.