Ε, Τσάρλι Τσάπλιν, παιδικέ μου φίλε, που ΄μοιαζαν τα παπούτσια μας!
Περάσαν τόσα χρόνια από τότε κι όμως νιώθω μια ζεστασιά παράξενη, ως να με είχες στα χέρια σου ζεστάνει κάποια νύχτα, που νιφάδες χιονιού τρύπωναν μέσα στον κινηματογράφο του χωριού μου και κρύωνα διπλωμένος στο μακρύ σάκο μου, με πεσμένα τα μαλλιά στα μάτια μου, που λάμπαν βλέποντάς σε σαν του αγριμιού, ολοκάθαρα.
Που να΄ξερα πως θα΄ μενες εσύ, Τσάρλι, ως το τέλος ο φίλος μας στον κόσμο, ο καλός θείος, ο γείτονας του Θεού, ο παραστάτης σε όλους μας, και πως εγώ μια μέρα με τη φτωχή αλφαβήτα που εκεί κάτω στο ταπεινό σχολείο μας με μαθαίναν, θα σου’ γραφα ένα γράμμα σαν και τούτο, γιομάτο από φιλία και καρδιοχτύπια για όλο τον κόσμο!
Τσάρλι! Τσάρλι! Γράφω σ’ εσένα για όλους μου τους φίλους.
Τσάρλι Τσάπλιν, καλέ μου ταχυδρόμε, που πας σ΄όλες τις χώρες και χτυπάς με το διακριτικό σου μπαστουνάκι των φτωχών τα παράθυρα κι αφήνεις στο παντζούρι τους πάνω ένα γαρούφαλο, που με το πλάι το βράδυ, ακροπατώντας, μπαίνεις απ΄τις μισάνοιχτες πορτούλες στον ύπνο των παιδιών, με την ψυχή σου φορτωμένη παιχνίδια.
Τσάρλι, φίλε των φίλων μου όλων που δεν έχουν φίλους, που τους πήραν τον ήλιο τ΄ ουρανού, που τους πήραν τη χάρη και την πρόνοια, και που σένα έχουν μόνο ανάμεσά τους να πηγαίνεις και να’ ρχεσαι, κουνώντας τα λοξά σου παπούτσια, διάβασέ τους την αγάπη μου Τσάρλι! Ένα λουλούδι μ΄εκατομμύρια φύλλα είναι το γράμμα που σου στέλνω για όλους. Μοίρασέ τους την ελπίδα μου, Τσάρλι..
Νικηφόρος Βρεττάκος
«Είμαστε παιδιά χωρίς ευθύνη σε έναν κόσμο αυτομάτων, που έχουν βαρύνει κάτω από το βάρος του καθήκοντος». Με αυτή τη φράση, ο Τσάρλι Τσάπλιν περιγράφει τη ζωή του μικρού αλήτη στους «Μοντέρνους Καιρούς», σε μια βιομηχανική κοινωνία με τους έντονους ρυθμούς τεχνολογικής ανάπτυξης, που ταυτόχρονα μαστίζεται από τη φτώχεια και την ανεργία, απότοκο της μεγάλης ύφεσης.
Η ταινία συνιστά, ουσιαστικά, ένα καυστικό σχόλιο για ένα περιβάλλον οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, και παρουσιάζει την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει, διατηρώντας την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την ανθρωπιά του. Ο Τσάρλι Τσάπλιν, υπήρξε ένας εμβληματικός καλλιτέχνης του περασμένου αιώνα που κατάφερε με το μοναδικό του ταλέντο να συγκινήσει, να εμπνεύσει αλλά και να αναδείξει την αθλιότητα της εποχής του. Ένας ρακένδυτος με μεγαλείο ψυχής, πάντοτε ιπποτικός με τους αδύναμους αυτού του κόσμου (παιδιά, ηλικιωμένους, ζώα) που δεν δίσταζε να θυσιάσει την προσωπική του ευημερία για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του.
Οι ταινίες του, απουσία του ήχου, κατάφεραν να ”μιλήσουν” στις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων. Επιτομή της διαχρονικότητας, εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να εκπέμπουν σπουδαία μηνύματα, σε μια εποχή ευτέλειας στο χώρο των τηλεοπτικών θεαμάτων. Οι «Μοντέρνοι Καιροί» είναι από τις ελάχιστες ταινίες του σπουδαίου ηθο-ποιού όπου ακούμε τη φωνή του, μιας και προς το τέλος της ερμηνεύει το τραγούδι «Charabia».
ΠΗΓΗ...http://invisiblelighthouse.wordpress.com/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.