Στέκεσαι μπροστά στη μισάνοιχτη πόρτα
και προφέρεις αργά τη λέξη.
Περνούν οι ώρες, περνούν οι μέρες,
τα χρόνια, οι δεκαετίες.
Και συ προφέρεις τη λέξη.
Χωρίς να φτάνεις
στην ολοκλήρωσή της.
Μια λέξη, μια ζωή.
Ναι.
Όλος ο χρόνος,
η αιωνιότητα,
για μια λέξη.
Αυτήν,
που όταν ειπωθεί με ακρίβεια εσωτερική,
θα έχεις γεννηθεί
για δεύτερη φορά
(ή ίσως για τρίτη).
Κι αυτός που καλείς
θα απαντήσει.
Για πρώτη φορά.
28.2.2013
Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα
από τη συλλογή της Marginalia, 2015
από κοινού με τη Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου
ΠΗΓΗ...http://dreaming-in-the-mist.blogspot.gr/
