Είναι ορισμένοι στίχοι
– κάποτε ολόκληρα ποιήματα –
που μήτε εγώ δεν ξέρω τι σημαίνουν.
Αυτό που δεν ξέρω ακόμη με κρατάει.
Κι εσύ έχεις δίκιο να ρωτάς.
Μη με ρωτάς. Δεν ξέρω σου λέω.
Δύο παράλληλα φώτα απ’το ίδιο κέντρο.
Ο ήχος του νερού που πέφτει,
το χειμώνα, απ΄το ξεχειλισμένο λούκι
ή ο ήχος μιάς σταγόνας καθώς πέφτει
από ΄να τριαντάφυλλο στον ποτισμένο κήπο
αργά αργά ένα ανοιξιάτικο απόβραδο
σαν το λυγμό του πουλιού.
Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτός ο ήχος
ωστόσο εγώ τον παραδέχομαι.
Τ΄άλλα που ξέρω στα εξηγώ.
Δεν το αμελώ.
Όμως κι αυτά προσθέτουν στη ζωή μας.
Κοιτούσα όπως κοιμότανε,
το γόνατο της να γωνιάζει το σεντόνι –
Δεν ήταν μόνο ο έρωτας.
Αυτή η γωνιά ήταν η κορυφογραμμή της τρυφερότητας,
και το άρωμα του σεντονιού,της πάστρας και της άνοιξης
συμπλήρωναν εκείνο το ανεξήγητο που ζήτησα,
άσκοπα και πάλι, να στο εξηγήσω.
Γ.Ρίτσος, Αναγκαία εξήγηση (είναι ορισμένοι στίχοι)
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.