Στη διάρκεια του βίου μας πολλές φορές φτάνουμε σε ακρότητες.
Εξωτερικεύουμε υπέρμετρα αυτά που νιώθουμε και χάνουμε τελείως τον έλεγχο. Ηθελημένα ή μη, προβαίνουμε σε λόγια και πράξεις που εκ των υστέρων μας καθιστούν ευάλωτους, με τάσεις αυτοκαταστροφής.
Αυτή η διάχυτη εκδήλωση των αισθημάτων μας προς κάποιο πρόσωπο, μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμούμε. Ενδέχεται να το διώξει μακριά μας και ακόμα χειρότερα να μη θέλει να μας ξαναδεί στα μάτια.
Τότε, μας πιάνει το παράπονο και ρίχνουμε τα βάρη στον άλλο, λέγοντας πως εμείς δώσαμε πολλά και εισπράξαμε αχαριστία. Δεν είναι όμως πάντα έτσι τα πράγματα. Κι αυτό γιατί η αγάπη δε θέλει πίεση. Καταστέλλεται από τέτοιου είδους συμπεριφορές, δεν πετάει, δεν ανοίγει καν τα φτερά της υπό πνιγηρές συνθήκες. Η αγάπη θέλει το χώρο της, θέλει πολλές και συνεχείς αναπνοές, δεν επιτρέπεται να της κόβουμε το οξυγόνο.
Αν όμως δεν απωθήσουμε όλα αυτά που την εμποδίζουν, τότε η αγάπη γίνεται ασθένεια. Κι εμείς γινόμαστε ασθενείς. Υποφέρουμε και μόνο υποφέρουμε. Χάνουμε, δεν κερδίζουμε. Γινόμαστε θεατές μιας κουραστικής κατάστασης που επιφέρει πολλά και δυσάρεστα ξεσπάσματα, με αποτέλεσμα να γίνεται και η εμφάνιση του χειρότερου εαυτού μας.
Κάπου εκεί, στο σημείο που οι αντοχές μας εγκαταλείπουν, που η αγάπη που τρέφουμε καταντά ψυχοφθόρα, τίποτα πια δεν είναι όμορφο, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Αναπολούμε τις καλές στιγμές, τις λαχταράμε, μα είναι αδύνατο να γυρίσουν πίσω.
Βέβαια, υπάρχει κι άλλο ένα σκέλος στην όλη ιστορία. Ότι όσοι φτάσουν σ’ αυτά τα άκρα, αισθάνονται πολλά, περνούν από διάφορα στάδια, βιώνουν έντονα το καθετί και αποκτούν άλλες συναισθηματικές αντοχές μετέπειτα. Δεν είναι ότι είναι αρνητικοί άνθρωποι, σε καμία περίπτωση. Είναι θετικοί, θετικότατοι, απλά κάπου το παράκαναν και το ένα λάθος έφερε το άλλο.
Για να μην γίνει η αγάπη ασθένεια, πρέπει να προσέχουμε αυτόν που αγαπάμε. Να μη γινόμαστε φορτικοί, να είμαστε εκεί αλλά όχι σαν πέτρα στο κεφάλι του, αλλά σαν δρόσισμα, σαν κάτι που θα τον ευχαριστεί και δε θα τον επιβαρύνει.
Ο κόσμος δεν πάει μπροστά χωρίς αγάπη. Κι όταν αρρωσταίνουμε απ’ αυτήν, τότε με βεβαιότητα, κάτι κάνουμε λάθος.
Γράφει η Πόπη Κλειδαρά
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.