Πάνω που λες πως ξέρεις, σε χαστουκίζει,
σε φτύνει κατάμουτρα.
Μόλις πας να την αγγίξεις ,
τρέχει..σου ξεφεύγει.
Πολλές ώρες να μιλήσεις με σένα.
Να δεις το βλέμμα σου.
Να νιώσεις και να αποδεχτείς τα θέλω σου.
Να αποδεχτείς εσένα.
Να ξυπνήσεις τις σκέψεις σου τις πιο βαθιές
που παίζουν κυνηγητό.
Να γεμίσεις δίνοντας.
Να χαριστείς χωρίς δειλία..
έτσι γιατί απλά το θέλεις.
Να ανοίξεις το στόμα σου και να αφήσεις τις αλήθειες σου,
να πεταχτούν σαν ακόντιο προς όλους, προς εσένα.
Και όταν πληγωθείς, και όταν γίνεις κουρέλι,
πάλι να βρεις το σθένος να ράψεις τα κομματάκια.
πως έφτασες κοντά της, πάλι θα σου αντισταθεί.
Τόσο άπληστη είναι. Πόρνη ακριβή.
Να σαι ευτυχισμένος, αν οι παθιάρικες νυχιές της δεν σε ματώνουν πια.
Να νιώθεις τυχερός, αν την ώρα που σε γδύνει
αισθανθείς πληρότητα μέσα στη μοναξιά σου.