ΤΑ "Π.Ν." ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ.

Το μικρό άσπρο κλουβάκι κατευθύνεται προς τα νοτιοδυτικά του χωριού, στον επαρχιακό δρόμο Προμάχων-Λυκοστόμου.
Στη θέση του οδηγού ο Νίκος και δίπλα του ο Παύλος, ο οποίος θα μας πάει στον προορισμό μας.
Στον αρχαιότερο οικισμό των Προμάχων.
Στις πίσω θέσεις στου παλιού αυτοκινήτου, κάθομαι καταγής και παραδίπλα μου ο Ανδρέας, στοιβαζόμαστε ανάμεσα σε διάφορα αγροτικά εργαλεία, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε.
Περνάμε ποτάμια και γέφυρες ακολουθώντας τον στενό ασφάλτινο δρόμο και μετά από τρία χιλιόμετρα διαδρομής, κόβουμε σε ένα δύσβατο χωματόδρομο, αισθανόμενοι τις δυνατές αναταράξεις.
Σε κάποιο σημείο ο δρόμος στενεύει και αφήνοντας το αυτοκίνητο, συνεχίζουμε με τα πόδια.
Τριγύρω μας ένας καταπληκτικός ημιορεινός οπωρώνας από κερασιές και καστανιές, πανέμορφο θέαμα, βγαλμένος λες από πίνακες του Γκογκέν.
Ο Παύλος οδηγεί και με σταθερά βήματα διασχίζουμε ένα στενό δρομάκι σαν καλντερίμι με πολλές πέτρες. Στο τέλος του δρόμου ξαφνικά ο οδηγός μας μπαίνει σε μια πυκνόφυτη περιοχή από δρύες και αναγκαζόμαστε να περπατήσουμε σκυφτοί και αποφεύγοντας πολλά ακάνθινα εμπόδια, φτάνουμε στην περιοχή "βιέτκι λόζια" (παλιά αμπέλια) στην ευρύτερη περιοχή "Γκάμπιρ".
Νιώθοντας την ανάσα μας βαριά από την κούραση και τα μάγουλά μας αναψοκοκκινισμένα, αντικρίζουμε επιτέλους μια ανοιχτωσιά, όπου και ο τελικός μας προορισμός.
Ένας σχετικά μικρός χώρος σε έκταση, όπου κυριαρχούν οι πολλοί σωροί από πέτρες, δείγμα ανθρώπινης δραστηριότητας. Χόρτα έχουν τυλίξει τις περισσότερες, αλλά διακρίναμε πεντακάθαρα σχηματισμούς από πέτρες που υποδηλώνουν την ύπαρξη υποτυπωδών κατοικιών.
Κομμάτια από κεραμίδια είναι διάσπαρτα παντού.
Ένα πέτρινο ντουβάρι , με μεγάλες κοτρόνες οδηγεί κυκλικά γύρω γύρω τον οικισμό , σαν να ήταν τα  οχυρωματικά τείχη.
Σύμφωνα με πληροφορίες παλαιότερων παππούδων, ο οικισμός κατοικούνταν την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Μάλιστα κάποιοι έχουν ανακαλύψει νομίσματα της εποχής.
Ο Παύλος μας ανέφερε την δική του μαρτυρία, ότι δηλαδή ο προπάππος του διηγούνταν, πως μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου οι κάτοικοι εκδιώχθηκαν από την περιοχή και αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στα βουνά, στην περιοχή "Γκρέτσκο Σέλο" , όπου ήταν η δεύτερη τοποθεσία των προγόνων μας.(Σε προσεχή ανάρτηση θα κάνουμε εκτενές αφιέρωμα και γι αυτό).
Τελειώνοντας την περιήγησή μας , ο ακούραστος (κυνηγός γαρ) Παύλος μας οδήγησε κατόπιν στο "παρατηρητήριο" του οικισμού, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα, σε ένα ύψωμα, όπου φαινόταν καθαρά όλη η Αλμωπία. Ίχνη από πολεμίστρες υπάρχουν ακόμη καθαρά , αποκαλύπτοντας την οχυρωματική οργάνωση του οικισμού.
Αφήνοντας τον καταπράσινο γεμάτο μαργαρίτες τόπο, η αίσθησή μας ήταν ότι θα αντικρίσουμε μπροστά μας τους Μακεδόνες προγόνους μας. Εκεί ανάμεσα στις πολεμίστρες με τα δόρατα και τις Μακεδονικές σάρισσες.
Όμορφες εικόνες από τον πρώτο οικισμό του χωριού μας καθώς όπως δείχνουν τα πράματα, επιβεβαιώνουν τις ιστορίες των παππούδων μας για τον αρχαιότερο τόπο όπου έζησαν οι Προμαχιώτες.

ΝΙΚΟΣ ΑΜΠΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΛΤΣΗΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΥΣΙΝΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΑΜΑΝΗΣ

Posted in: ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ , ΤΟΠΙΚΑ